รินรดาเดินมาถึงห้องพักของสิทธิพลได้ เพราะเธอไปถามไกด์ประจำทัวร์ หน้าตาเขาค่อนข้างจะเขินกับเธอ เพราะรู้ว่า รินรดาเอากับผู้ชายที่พกมาด้วยสามคนบนทัวร์ ท่าทางเขาจะเขินๆ ไปบ้างแต่ยินดีจะบอกข้อมูลให้ เพราะอ้างว่ารู้จักกันและเป็นเพื่อน
เสียงเคาะประตูดังสุภาพ ในขณะที่รินรดายืนอยู่นอกห้อง เธอตั้งใจจะชวนเขาไปเดินเล่นด้วยกันเสียหน่อย
“ดา... ที่ผ่านมา... ผมขอโทษนะ ผมมันเลวมาก ยกโทษให้ผมแล้วรึยัง?” สิทธิพลพยายามขอโอกาส และความรู้สึกดีๆ กลับมา แต่สำหรับรินรดา เธอเอามันไปเททิ้งนานแล้ว ก่อนจะมาเที่ยวทัวร์รอบที่แล้ว และพบกับสามหนุ่ม
“ดาลืมไปนานแล้วล่ะ อย่าไปพูดถึงเลยนะ จะว่าไปบรรยากาศโรงแรมตอนกลางคืน ก็สวยดีเหมือนกันนะ” รินรดาเปรยแผ่วๆ กะพยายามมองไปยังหน้าต่างห้องพักตัวเอง พบว่าจิรัชญาเข้าไปในห้องนั้นแล้ว และปรากฏร่างถึงสามเงา กำลังไหวๆ อยู่
รอยยิ้มของรินรดาปรากฏ และคิดว่า น่าจะชวนสิทธิพลเดินเล่นไปด้วยกัน
“ถ้างั้น ถ้าหากว่า ผมยังจะมีโอกาส...” สิทธิพลรู้สึกว่า ต้องการเธอกลับมาเหมือนเก่าก่อน
“ไม่ค่ะ... มันทำให้ดาเสียใจมาก” เธอรีบชิงปฏิเสธ เพราะความตั้งใจจริงหลังจากนี้ เธออยากพาเขาไปเห็นอะไรบางอย่าง ซึ่งเธอต้องประสบเหตุการณ์แบบนี้ตลอดเวลา...
“แล้วนั้น คุณจะไปไหนล่ะ?”
“ดารู้สึกง่วงนอนแล้วค่ะ อยากกอดแฟนสามคนพร้อมกันแล้วล่ะ” สิทธิพลคว้ามือเธอเอาไว้ ไม่อยากปล่อยให้เธอไปละเลงรักกับสามหนุ่มแบบนั้นอีก เขายอมรับว่า อิจฉาที่ไม่มีเงิน และไม่เคยทำให้เธอมีความสุขเลย เขาต้องการโอกาสดีๆ กับเธออีกครั้ง ในเมื่อครั้งนี้ จิรัชญาไม่อยู่แล้ว
“ถ้างั้น ไปบอกกับแฟนดาสามคนสิคะ เผื่อเขาจะยอมปล่อยให้ดาอยู่กับคุณ มาสิ พวกเขาคุยง่ายนะ” รินรดายังคงพยายามลากเขาต่อไป ในขณะที่ชายหนุ่มคิดว่า ผู้ชายสามคนจะยอมปล่อยให้รินรดากลับมาหาเขาจริงๆ รึ
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ... เขาคิดว่า น่าจะลองดู หากรินรดาไม่เคยหลอกลวงหรือโกหกเขาเลย ซึ่งในครานี้ เธอจะทำให้ผู้ชายอย่างสิทธิพลได้รู้จักตัวตนที่แท้จริงของจิรัชญาเสียที...
******
จิรัชญา รู้สึกเหมือนตัวเองกลายเป็นราชินี เมื่อมีสามหนุ่มปิดประตูแต่มิได้ลงกลอน ตั้งใจปล่อยให้แผนของรินรดาสำเร็จ เพื่อให้เธอกลับมาเปิดประตูอีกครั้ง โดยหญิงสาวซึ่งพยายามเข้ามาในห้องนี้ อยู่กับสามหนุ่มร้อนแรงอย่างพวกเขา
เธอเปลือยกายหมดตัว กำลังนอนเอนพิงร่างเปล่าเปลือยของอธิวัฒน์ เป็นเบาะนุ่มร้อนรองรับร่างของจิรัชญา ในขณะที่นิธิกำลังแลบเลียโลมเร้ากลีบเธอ เขาพยายามกลั้นใจทำ เพราะรินรดาขอร้อง บอกเลยว่า ทำให้รินรดายังจะดีเสียกว่าทำให้ชะนีนางนี้ เพื่อให้แผนนี้สำเร็จ เขาจะได้ฟันรินรดาไปตลอดกาลชั่วชีวิต ตราบเท่ายังมีทัวร์ให้พวกเขาท่องเที่ยว
กวินทร์คลานเตียงเข้าหา แม้จะไม่ค่อยชอบแต่ก็ต้องทน เพื่อรินรดา ยอมจับหน้าอกและจูบจิรัชญา ทำให้เธอหลงใหลและเคลิบเคลิ้ม ตัวลอยจนหลงลืมไปว่ารินรดาจะกลับมาหรือเปล่า
ท่าทางจะไร้ความกลัว เธอเคยทำแบบนี้กับสิทธิพล และรินรดาก็กลับมา พบพวกเธอกำลังเอากันอย่างเมามัน หลังจากนั้นสิทธิพลจึงกลายเป็นของเธอ และครั้งนี้ จิรัชญาก็ยังจะทำอีก... เพื่อแย่งสามหนุ่มมาจากรินรดา และสลัดสิทธิพลออกไปจากชีวิตเสียที ผู้ชายเฮงซวยอย่างที่รินรดาว่า จะไม่มาผลาญเงินเก็บของเธออีกต่อไป...
ช่วงเวลาที่หญิงสาวรอคอย เธออยากถูกสอดใส่ แบบเดียวกับรินรดาได้รับ ผู้ชายทั้งสามคนมองหน้า และคิดว่า น่าจะบุกเธอพร้อมกัน ตามที่รินรดาสั่ง เพื่อให้เธอสำลักเพ้ออย่างสุขสันต์ จนกว่าจะถึงเวลารินรดาพาสิทธิพลมาเห็นบ้าง
******
จิรัชญาอยู่ในท้วงท่าถูกสอดไส้ บุกรุกหลายช่องทางพร้อมกัน และปากเธอได้กลืนกินองคชาติของอธิวัฒน์ เขาดันมันกระแทกหนักๆ ใส่จิรัชญาอย่างรุนแรง แต่เธอกลับชอบอย่างถูกใจ ยิ้มแย้ม และร้องไห้น้ำตานองหน้า ไม่ใช่เพราะความเจ็บปวด แต่เธอสมหวัง กับสิ่งที่ตั้งใจจะทำกับรินรดา...
นิธิจับสะโพกจิรัชญาชันเข่า อัดปลายองคชาติบุกเข้าทวารแน่นกระหน่ำรุนแรง แม้จะเจ็บปวดแสบรูทวาร เธอรู้สึกถึงความเสียวกระสันอย่างเป็นสุข เมื่อมันกำลังไหลเข้าออก สลับกับช่องสวาทถูกบุกรุกใหญ่ยาวกว่าองคชาติใดๆ ของกวินทร์
หญิงสาวพึงพอใจเมื่อถูกกระแทกสวนทวาร อ้าปากกว้างกรีดร้องอย่างสะใจ เมื่อเธอได้เรือนร่างหนุ่มๆ มาครอบครองทั้งสามคน กายสาวถูกเขย่ารับแรงกระแทก จากชายหนุ่มอย่างเร้าอารมณ์
รุกจากเบื้องล่างสวนขึ้นมาสอดใส่ แทงกระหน่ำเธอเสียวสุดๆ นึกคิดถึงรินรดา อาจจะเคยแบบนี้มาก็ได้ ถึงว่าเธอไม่เอาใครเลย นอกจากสามหนุ่มที่ร้อนแรง เป็นเซ็กซ์ที่สุดยอดสำหรับเธอเหลือเกิน
กิจกรรมสอดไส้แซนวิชจากพวกเขา ทำให้จิรัชญาเพลิดเพลินเคลิบเคลิ้มไม่ทันระวังตัว ประตูห้องพักเปิดออก พบร่างของรินรดาเดินเข้ามาอย่างเชื่องช้า กับเรือนหน้าของรินรดาต้องตกใจ เมื่อพบจิรัชญาเปลือยกาย ร่วมรักกับสามหนุ่มสุดเหวี่ยง กับเธอพร้อมกันบนเตียงนี้
“จิรัชญา... เธอทำแบบนี้กับดาอีกแล้วนะ” น้ำเสียงของหญิงสาว ทำให้ทั้งสามหนุ่มยังคงดำเนินกิจกรรมไม่หยุด พวกเขารอให้อีกคนเข้ามา ตามที่รินรดาว่าไว้...”
มือหนึ่งของจิรัชญา กำลังดันโหนกนูนสวยๆ ของอธิวัฒน์ออก ไม่อยากคายออกก็ต้องขอพูดเสียหน่อย ในขณะที่ความเป็นสาวและรูทวารกำลังเมามันไหลลื่นเสียวสุดๆ จนสะเทือนไต
“ฉันจะทำมันเป็นเรื่องของฉัน ... ฉันสิแกร่งกว่าเธอ รินรดา” จิรัชญาตอบอย่างหน้าด้านๆ เพราะอย่างน้อยหากรินรดามีอะไร เธอจะแย่งมาให้หมด
“จริงสิ มันเป็นสันดานของเธอสินะ... ฉันถึงได้ชวนสิทธิพลมาเห็นกับตายังไงล่ะ ว่าเธอเป็นคนยังไง” รินรดาลากแฟนเก่าที่โดนแย่งไป มาพบกับจิรัชญาซึ่งกำลังนอนเอากันมันๆ กับชายสามคนของรินรดา ต่อหน้าต่อตา...
“พล!!!” จิรัชญารีบพลิกตัวหนี ออกห่างจากกิจกรรมอันแสนสนุกนี้ เมื่อพบว่า แฟนหนุ่มกำลังพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว เขาไม่โกรธอธิวัฒน์ นิธิ และกวินทร์ เพราะรินรดาบอกเขาก่อนจะเข้ามาในห้องนี้แล้ว...
แทนที่เขาจะขอโอกาสคบกับรินรดา แต่มาเห็นจิรัชญาแบบนี้แล้ว เขาขอลากตัวหญิงชั่วนี้ ออกไปกับเขาเสียหน่อย มือหนาซึ่งเคยโอบกอดจิรัชญา ยามนี้จิกเรือนผมเธอ ลากออกไปทั้งเรือนกายเปลือยเปล่า เพื่อเอาไปทิ้งหน้าโรงแรม
“ดา... ผมขอโทษที่เกิดเหตุการณ์แบบนี้ ผมจะไม่กลับมาเจอดาอีกแล้ว ผมเข้าใจแล้วล่ะ...” สิทธิพลรู้สึกสำนึกผิดทันที ที่เห็นแฟนสาวตัวเอง ไปนอนเย่อเอากับแฟนรินรดาต่อหน้า เขาเข้าใจความรู้สึกของแฟนสาวที่เลิกกันไปแล้ว
“ดายกโทษให้ค่ะ และหลังจากนี้เราจะไม่เจอกันอีก” รินรดากล่าวจบ เธอยืนหันหลังเมินสายตาของสิทธิพล และจิรัชญา ซึ่งตกใจกับการบุกเข้ามาของสิทธิพล
“ปล่อยฉันนะ พล... ญาเจ็บนะ เสื้อผ้าชั้น!!!” จิรัชญาตะโกนก้อง เรียกร้องของๆ ตัวเอง เพื่อปกปิดกายล้อนจ้อน
“โยนให้มันไป” รินรดาบอกให้กวินทร์หอบเสื้อผ้าของจิรัชญาออกไปจากห้อง ชายหนุ่มทำตามที่เธอว่า เพราะชะนีนางนี้ น่าขยะแขยงมาก...
สิ้นเสียงปิดประตู สามหนุ่มต่างเข้าห้องน้ำพร้อมกัน เพื่อทำความสะอาดตัวเอง และถึงเวลาทวงรางวัลจากรินรดา ตลอดค่ำคืนนี้... และเธอเองก็ยินยอม ยินดีกับพวกเขาโดยไม่ตะขิดตะขวงใจอีกต่อไป เธอทำสำเร็จ...
******
สิทธิพลรู้สึกเริ่มจะขยะแขยงจิรัชญา อดีตเพื่อนรักของรินรดา ไม่นึกเลยว่าจะสามารถทำแบบนี้กับเพื่อนรักได้อีกครั้งหากมีโอกาส และเขารู้สึกตัวแล้วว่า ทำผิดต่อรินรดามากแค่ไหน... เขาละอายใจตัวเองเหลือเกิน
“ปล่อยญานะ พล ปล่อยญา...” สองมือเกาะกุมมือหนาของสิทธิพล ซึ่งกำลังจิกผมของเธอลากออกไปยังสาธารณะของโรงแรม ร่างเปลือยเปล่าของหญิงสาวถูกเอาไปเทนอกโรงแรม และสิทธิพลเดินกลับเข้าไปในโรงแรมอีกครั้ง
เขาตั้งใจเอากระเป๋าของจิรัชญามาขว้างทิ้ง พร้อมตัวเขานำสัมภาระของตัวเองออกมาด้วย สิทธิพลตั้งใจจะเลิกเที่ยวทัวร์นี้กลางคัน ทั้งๆ ที่มาวันแรก เพื่อไปสถานีขนส่ง เดินทางกลับกทม.
“เราเลิกกัน จิรัชญา เธอมันผู้หญิงโสมม” สิทธิพลไม่เคยโกรธมากขนาดนี้มาก่อน หลังจากหลงผิดทำกับรินรดา และถูกจิรัชญาหลอกใช้... เขาตั้งใจจะลาไปบวช เพื่อไถ่โทษเลวทรามของเขาเอง
“เดี๋ยวก่อน รอฉันด้วยสิ พลจะมาทิ้งเค้าแบบนี้ไม่ได้นะ” จิรัชญายังคงร้องเรียกด้วยร่างเปลือยเปล่า ตกเป็นเป้าเปลือยกาย ในที่สาธารณะและถูกบันทึกด้วยวิดิโอสมาร์ทโฟนมากมาย กลายเป็นข่าว ถูกแฟนโยนร่างออกมาทิ้งนอกโรงแรม
“พอกันที ไปให้พ้นหน้าฉันเลยนะ” สิทธิพลไม่หันเหลียวหลังกลับมาอีกเลย พร้อมให้ข่าวเรื่องราวกับจิรัชญา แทนการหักหลังความรักของรินรดา เขามันโง่เอง และโง่มาโดยตลอด
“ไอ้เลว!!! บ้า...!!!” จิรัชญาโกรธทุกอย่าง เพียงแค่เธอต้องการแย่งผู้ชายสามคนจากรินรดา ไม่นึกเลยว่า มันจะลงเอยผิดคาดแบบนี้กับเธอ หญิงสาวร้องไห้อับอายเสียใจ และข่าวที่ออกมา แทบทำให้เธอกลายเป็นโรคซึมเศร้า คิดฆ่าตัวตาย อย่างน้อย ธรรมะอาจจะจรรโลงใจเธอให้ กลับมาแก้ตัวในสังคมอีกครั้ง...
******
รินรดายังคงกลืนกินองคชาติที่คุ้นเคยของกวินทร์ และรับแรงกระแทกจากนิธิทางทวาร บนโซฟาในบ้านพักของพวกเขาต่างจังหวัด ไม่นึกเลยว่า พวกเขาจะร่ำรวยได้เพียงนี้ หลังจากมารู้ที่มาการเงินในภายหลังว่า พวกเขาเป็นนักลงทุน หญิงสาวยอมทำทุกอย่าง หลังจากแก้แค้นจิรัชญาสำเร็จ
ข่าวบนโลกโซเชียลออกมากระหึ่ม เมื่อจิรัชญาถูกแฟนทิ้ง หลังจากจับได้ว่าไปได้กับผู้ชายห้องอื่นสามคน ระหว่างไปเที่ยวด้วยกัน เธออับอาย และเสียหายมากกว่า การหักหลังเพื่อนรัก ด้วยการแย่งแฟนเขามาเป็นของตน
รินรดาไม่เคยรู้สึกสบายใจ และสุขใจเท่านี้อีกแล้ว เมื่อกวินทร์ชักองคชาติออกจากปาก และพวยพุ่งน้ำขุ่นใส่หน้าเธอทั่วจนล้นอาบกาย นิธิซอยสวนทวารรัวเร็วจนเธอเสียวกระสันสุดๆ และอธิวัฒน์เข้ามาร่วมสนุกกับนิธิ
บดเบียดยัดเหยียดองคชาติซึ่งรูดยาวใหญ่ได้ที่ สอดเข้าใต้ร่างของรินรดา ขยับกระแทกสวนเข้าไปภายในกายเธอ แหวกร่องสวาทเข้าไปในโพรงอันฉ่ำแฉะเกือบครึ่งชม. นิธิกระแทกเข้าร่องก้นประตูหลังเสียวกระสันอย่างฉ่ำปอด
สักพักอธิวัฒน์ขอตกลงกับนิธิ ว่าจะเปลี่ยนท่า ขอยกตัวเธออุ้มกายบอบบางลอยสูง พร้อมดันองคชาติสองอันสวนกระแทกเข้าไปพร้อมๆ กัน หญิงสาวสุขใจเมื่อกิจกรรม P4 ดำเนินได้หลายท่วงท่า และสุขสันต์ตลอดกาล...
[จบตอนสั้น ทัวร์รักร้อน]
******
หลังจากนางสร้อยเงินเดินทางกลับมาถึงบ้าน พบเห็นว่าลูกสาวอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า นั่งเย็บปักถักร้อยอยู่ภายในห้องขอตัวเอง โดยไม่ออกมาด้านนอกตามที่ตนสั่ง นางสร้อยเงินแวะไปเยี่ยมนายปวรุตม์เสียหน่อยว่ากำลังทำงานอยู่หรือเปล่าพบเห็นว่าชายหนุ่มดังกล่าว กำลังนั่งปอกเปลือกมะพร้าว และกำลังผ่าฟืนตามสั่ง เพื่อเป็นเชื้อเพลิงให้นางสร้อยเงิน ทำอาหารมื้อเย็นและเช้าวันถัดไป“ทำงานอยู่รึ ระวังมีดบาดนะ”“ครับ ผมทำงานใกล้จะเสร็จแล้วครับ” ปวรุตม์ยิ้มแย้มก่อนจะตั้งใจทำงานต่อไป แววตาของนางสร้อยเงินมองชายหนุ่มอย่างไม่ไว้ใจ ระหว่างที่ไม่อยู่นางน่าจะพากลิ่นจันทร์ไปด้วย แต่อยากให้ลูกสาวประหลาดใจ เมื่ออีกไม่กี่วันบิดาของเธอจะกลับมาวันเวลาผ่านไปราวอาทิตย์หนึ่ง ปรากฏร่างของชายหนุ่มสูงวัย เดินทางมาถึงบ้านของนางสร้องเงิน ปวรุตม์กำลังขุดดินปลูกต้นไม้อยู่ข้างบ่อน้ำ เขาถอดเสื้อสวมผ้าถุงสีทึบเพียงชิ้นเดียว ปวรุตม์พบเห็นร่างของชายดูดีมีภูมิฐาน เขารู้สึกกลัวขึ้นมาในทันใด หน้าตาก็คล้ายๆ กับกลิ่นจันทร์“ไอ้หนุ่ม... เอ็งเป็นใครมาจากไหน มาอยู่บ้านข้าวะ?” แววตาที่ดุดันมองมายังชายหนุ่มอย่างไม่ไว้ใจ“สวัสดีครับ ผมชื่อ ปวรุตม์ คุณส
หลังจากนั้นเป็นต้นมา... ปวรุตม์จึงเปลี่ยนเสื้อผ้า ทำตัวกลมกลืนกับคนที่บ้านของกลิ่นจันทร์ ช่วยเหลืองานบ้าน และงานสวน ทำให้สร้อยเงินรู้สึกพอใจว่า ชายแปลกหน้าจากกรุงเทพฯ ซึ่งหาบ้านยายแสงดาวไม่เจอ กลายเป็นคนงานคนสวนไปโดยปริยายชายหนุ่มอาศัยอยู่ในเรือนรับรองเล็กๆ อีกแห่งของเขตบ้าน เพราะนางสร้อยเงินไม่ยอมให้อยู่ในบ้านเดียวกับลูกสาว หวังว่าจะไหว้วานผู้ใหญ่บ้าน ช่วยเขียนจดหมายไปบอกสามีในเมืองว่า ช่วยแวะกลับมาบ้าน เรื่องไอ้หนุ่มกรุงเทพฯ มาอาศัยอยู่ในบ้าน“แม่เดินทางปลอดภัย โชคดีนะจ๊ะ” หลังจากที่แอบลักลอบได้เสียกับปวรุตม์ เธอระมัดระวังตัวมิให้มารดารู้ว่า ลูกเสียสาวไปแล้วกับชายแปลกหน้า แต่เขาทำให้กลิ่นจันทร์มีความสุขยามเมื่อได้สวมกอด และบางสิ่งที่ทำให้เธอหลงใหล“แม่จะรีบไปรีบกลับนะ อยู่ดูแลบ้านดีๆ ล่ะ” นางสร้อยเงิน ใช้แรงงานทาสขับเกวียนไปส่งนางที่บ้านผู้ใหญ่ หวังจะขอให้ผู้มีความรู้เขียนจดหมายส่งไปให้สามีทราบเรื่องที่บ้านทีหลังจากนั้นเมื่อไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อน กลิ่นจันทร์จึงเดินไปที่เรือนรับรองของปวรุตม์ เพื่อขอมีอะไรด้วยกันเพราะความคิดถึงมากมาย...ชายหนุ่มกำลังรอเวลานี้ที่จะได้อยู่กับกลิ่นจันท
เรือนกายหญิงสาวยืนพิงหลังต้นไม้ใหญ่ บดบังเรือนร่าของเธอและปวรุตม์ให้พ้นสายตาใครอื่น สองแขนหญิงสาวซึ่งกันเอาไว้ระหว่างอกเขาและกายบางได้ลดลง แขนบางทั้งสองโอบกอดตอบรับชายหนุ่มเบื้องหน้าทำให้ปวรุตม์ดีใจเหลือเกินเมื่อเธอยินยอมเขาแล้ว มือของชายหนุ่มทั้งสองจึงทำงานปลดตะขอกางเกง ทำให้แววตาหญิงสาวตกใจว่า นี่เขาจะแก้ผ้าทำไมกันนะ...“ปวรุตม์ คุณจะทำอะไรรึ?” เธอไม่เข้าใจว่า เขากำลังทำอะไรแปลกๆ ออกมา หลังจากบอกรักเธอ ต้องแก้ผ้าด้วยรึ?“ผมอยากได้คุณ ปลดผ้าถุงสิ” เขาบอกให้เธอทำบ้าง หญิงสาวยังรู้สึกสับสนว่า ทำไม แต่ถ้าลองดูก็อาจจะคลายความสงสัยได้บ้างเพียงช่วงล่างเปล่าเปลือยปวรุตม์ไม่เห็นมีที่ร่วมรักใดได้ คิดเสียว่าคงต้องเลือกท่ายืนนอกสถานที่ในป่าลับเช่นนี้เขาโอบอุ้มเธอเอาไว้ใต้สองแขน ทำให้กายบางหญิงสาวลอยสูง ปลายเท้าไม่แตะพื้นและช่วงต้นขาของเธอต้องกางออก เพราะเขาดึงร่างบางเข้าหาชายหนุ่ม เรือนหน้าหญิงสาวตกใจและหน้าแดงก่ำ เธอรู้สึกอายจริงๆ“อย่าตกใจนะ กลิ่นจันทร์... ผมจะทำให้คุณรู้สึกดีเอง” ชายหนุ่มพยายามกระซิบข้างหู มิให้เธอตกใจดิ้นหลุดจากแขนเขา เธอกลัวจนตัวสั่น ระหว่างถูกดึงเข้าหาร่างชายหนุ่ม ต้นข
หลังจากเขาแนะนำตัวเองกับแม่ของกลิ่นจันทร์ เธอชื่อสร้อยเงิน กำลังทำอาหารกับทาสสองคน สีหน้าของเธอไม่ค่อยไว้ใจที่มีผู้ชายแปลกหน้ามาคุยกับลูกสาว“แม่ อย่าไปว่าเขาสิ เขาคงหลงทางมาถึงบ้าน ถามหายายแสงดาว แม่พอจะรู้จักคุณยายแสงดาวไหม” กลิ่นจันทร์ถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม คิดว่าหากช่วยเหลือเขาไปแล้ว เธอกับแม่จะได้บุญ และเขาคงจะไปทำธุระเรื่องครอบครัวได้เสียที“โอ๊ย...อยู่มาตั้งนาน ไม่เคยได้ยินยายชื่อแสงดาวอะไรนั้นเลยนะ พ่อหนุ่มมาจากกรุงเทพฯ ลองไปถามญาติตัวเองใหม่เถอะ... กลับไปได้แล้ว ลูกสาวฉันจะเสียชื่อหมด” นางสร้อยเงินตอบปัด จึงอยากให้ทาสพาเขาออกจากเรือน“ไม่เป็นไรจ้าแม่... ให้ทาสช่วยแม่ทำอาหารเถอะ ฉันจะไปส่งเขาเองจ๊ะ” กลิ่นจันทร์รับอาสาเอง เพราะคิดว่าตนคงเป็นเหตุนำพาเรื่องวุ่นวายเข้าบ้าน คิดเสียว่าแนะนำให้เขาไปคุยกับผู้ใหญ่บ้าน เผื่อจะได้รับความช่วยเหลือที่ดีกว่านี้“ขอโทษนะครับ คุณแม่สร้อยเงิน ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ” ปวรุตม์รู้สึกเสียใจที่ไม่ได้พบญาติหรือแม่ ทุกคนหายไปไหนหมด อีกทั้งทุกๆ คนที่นี่ใส่ชุดสมัยร.๕ทั้งนั้น เขามาหลงอยู่บ้านใครกันเนี่ย... ชายหนุ่มแอบคิด******กลิ่นจันทร์พาเขาเดินออกจากบร
รุ่งเช้าท่ามกลางเสียงโวกเวกโวยวาย ผู้คนเดินไปมา สลับวิ่งจนพื้นไม้ภายในบ้านสั่นสะเทือน ปวรุตม์รู้สึกว่าถูกรบกวนจากการนอนแสนสบาย จึงลืมตาปรือตื่น หันมองว่าร่างของแม่ข้างๆ หายไป คงจะสมทบกับญาติ ซึ่งกำลังทำอะไรสักอย่าง“เร็วๆ เข้า!!! อุ้มคุณแม่ขึ้นรถ!!!” เสียงของผู้หลักผู้ใหญ่กำลังวุ่นวาย กับการนำร่างของคุณยายซึ่งเริ่มหายใจช้าลง หลับตาโดยไม่มีการตอบสนอง ครอบครัวญาติฝ่ายแม่ตกใจมากพวกเขาพาร่างของคุณยายขึ้นรถ ออกตัวจากบ้านไปอย่างรวดเร็ว รวมไปถึงญาติทุกๆ ต่างคนกลับไปที่รถของตัวเอง ต่างขับรถแห่ไปทีละคันจนหมดบ้าน...เหลือไว้เพียงเขายังยืนงงอยู่ภายในบ้านคนเดียว“ไปกันหมดเลย” ปวรุตม์ไม่อาจจะพูดถามใคร ในช่วงเวลาอันฉุกละหุกได้เลย ว่าเขาควรทำตัวอย่างไร พ่อแม่เขาค่อนข้างวุ่นวายกับการพาร่างของคุณยายขึ้นรถ และรีบพาไปร.พ. ในขณะที่ญาติๆ คนอื่นๆ ต่างแยกย้ายขับรถตามไป“กลิ่นจันทร์ไปกับเขาด้วยหรือเปล่านะ?” ปวรุตม์ยังคงนึกถึงสาวเมื่อคืนนี้ หากไม่อยู่ในพุ่มไม้มืด เขาอาจจะจำหน้าเธอได้ชัดกว่านี้ ตะวันในเช้านี้ทอแสงนวลแผ่วเบา แต่ท้องเขานี่สิ ร้องออกมาอย่างหิวโหย ไม่รู้ว่าตอนนี้จะเหลืออะไรใหเขากินได้บ้าง******ช
ในความเงียบภายในรถยนต์ ระหว่างเดินทางออกมาตจว. นอกเขตเมือง สู่ชนบทในท้องนา ภาพบรรยากาศของตึกราบ้านช่องหายไปจากสายตาของชายหนุ่มคนหนึ่ง ซึ่งเป็นคนหนุ่มสมัยใหม่ อาศัยอยู่ในเมืองเขาจำใจต้องเดินทางมากับพ่อแม่ เพื่อไปบ้านของยายแสงดาวซึ่งอยู่ตจว. เขาเบื่อมากกับการไปอยู่บ้านนอก โบราณ คนแก่หัวเก่าๆ ซึ่งมันไม่มีอะไรน่าสนใจสำหรับเขาเลยปวรุตม์ (ปะ-วะ-รุด) หยิบมือถือสมาร์ทโฟนขึ้นมาเพื่อแชทกับเพื่อน และนัดกันว่ากลับบ้านจากญาติแล้ว จะไปดื่มเหล้าเที่ยวผับ ควงสาวมาฟันให้สนุกแก้เบื่อเสียเลย เขายิ้มเงียบๆ โดยมิให้พ่อซึ่งกำลังขับรถหันมาดุได้อีกแม่ของเขานั่งอยู่หน้ารถ กำลังชี้ทางบอกไปทางคุณยาย คือคุณแม่ของเธอค่อนข้างมีอายุมากแล้ว พวกเขาทั้งครอบครัวถูกเรียกให้มาบ้านญาติตจว. เพื่อให้มารับทราบว่า คุณยายใกล้จะไปสบายดีแล้ว ญาติคนอื่นๆ เรียกพ่อแม่และปวรุตม์ ให้มาดูใจกันครั้งท้าย ก่อนคุณยายจะเสีย“ทำตัวดีๆ นะแกไอ้รุตม์ เดี๋ยวจะไม่ได้รับมรดกกันพอดี” คุณพ่อของเขา เป็นลูกเขยของญาติข้างแม่ ชายหนุ่มอายุราวยี่สิบสองปี ทำตัวสงบเสงี่ยมเจียมตัวเรียบร้อย อย่างน้อยเขาอยากจะกลับเมือง มากกว่านอนค้างอยู่บ้านนอกตจว.แบบนี้