ถึงปลายทางแดนอีสาน รินรดาแทบหมดแรงจะก้าวขาเดินลงจากรถ เพราะเสร็จน้ำรักไปถึงสามน้ำ สามหนุ่มต่างขอตัวลงรถทัวร์ไปก่อน ปล่อยให้รินรดาเดินตามมาทีหลัง พวกเขาพากันเดินลงจากรถ พร้อมๆ กับนักท่องเที่ยวคนอื่นๆ ไปทำธุระส่วนตัว
เพราะเดินทางถึงที่พักแล้ว รินรดากำลังปรับสภาพร่างกาย ก่อนจะค่อยๆ พยุงกายก้าวเดินอย่างช้าๆ เธอรู้ว่าจิรัชญาแอบมอง และรู้สึกว่าจะอิจฉาแรงมาก เธอเห็นได้จากแววตาของจิรัชญา พลางคิดในใจ รอให้เพื่อนรักทรยศลองมาแย่งสามหนุ่มจากเธออีกสิ รับรองได้เลยว่า ต้องอยากเลิกกับสิทธิพลอีกแน่ๆ
เธอไม่ได้อยากได้แฟนเก่ากลับมา แต่ครานี้ รินรดาตั้งใจทำให้พวกเขาเลิกกัน และเลิกคบเหมือนกับที่เคยทอดทิ้งเธอบ้างล่ะ...!!!
“เธอนี่ช่างกล้านะ อึ๊บกับผู้ชายบนรถทัวร์สามคนซ้อนเลย ท่าทางเธอจะด้านและแกร่งมากเลยนะ รินรดา” จิรัชญายืนกอดอกรออดีตเพื่อนสาว ซึ่งชวนมาเที่ยว เธอเริ่มไม่แน่ใจแล้ว ชวนเธอกับสิทธิพลมาเที่ยวครั้งนี้ เพื่ออะไร
“เธอมิใช่รึ? ทำให้ฉันต้องแกร่ง จิรัชญา... ขอบใจนะ ที่เอาผู้ชายเฮงซวยออกไปจากฉันได้ ดาเลยได้ของใหม่ดีๆ ตั้งสามคน ยังจะอิจฉาได้อีก เธอนี่มันด้านยิ่งกว่านะ เคยแย่งของดาไปแล้ว ยังจะกลับมาเอาอีกหรอ? ถามตัวเองบ้างเถอะนะ” รินรดาสวนกลับขำขันอย่างมีชัย การแก้แค้นยกแรกผ่านไปอย่างราบรื่น
เวลานี้เองที่เมื่ออธิวัฒน์เดินมารับรินรดาไปกับเขา โดยมีกวินและนิธิ เป็นหนุ่มหล่อมารอรับรินรดา ร่วมชวนเธอไปทานอาหารค่ำนี้กับพวกเขาทั้งสามคน ในเมื่อการเดินทางครั้งนี้ ได้มาถึงที่พักโรงแรมอย่างดี ในจังหวัดหนองคาย บรรยากาศดี และอาหารก็อร่อย
แต่จิรัชญา คงจะทานอาหารไม่อร่อยเหมือนรินรดา ในเมื่อสิทธิพลเริ่มเมินเฉยต่อเธอ และอีกอย่าง เธออยากได้ผู้ชายของรินรดาทั้งหมด... และเธอจะต้องเอามาให้จงได้ !!!
******
“ท่าทางจะโกรธมากเลยนะ แรงไปหรือเปล่าอ่ะ ดา?” อธิวัฒน์เริ่มจะสงสาร คนที่รินรดาแกล้งคืนเสียแล้ว แต่เขาก็เข้าใจว่า เธอทำไปเพราะโดนทำร้ายจิตใจแรงเพียงใด ความจริงใจมอบให้แล้วถูกหักหลัง เธอเลยคิดจะเอาคืนบ้าง...
“ต่อจากนี้ ดาคงจะขอร้องกวินทร์กับนิธินะคะ” หญิงสาวยกมือไหว้วาน สองหนุ่มตักอาหารใส่ปาก พลางพยักหน้ามาทางรินรดาโดยไม่มีปัญหา
“มั่นใจนะว่า นางชะนีนั้นจะเอาพวกผมสองคนจริงๆ” นิธิเริ่มจะไม่แน่ใจ เพราะตั้งแต่เขาเป็นเกย์ฟันดาบเนื้อกันเองกับกวินทร์มานาน ก็มีรินรดานี่แหละ ที่รับมือพวกเขาได้ พวกเขาสามคนจึงยอมรับเธอ มาเล่นเกมส์สวาทร่วมกัน P4 โดยไม่ตะขิดตะขวงใจ
“เห็นสีหน้าจิรัชญามั๊ยล่ะ? ตั้งแต่เริ่มขึ้นรถทัวร์ และระหว่างที่เดินมา ท่าทางหิวโหยจนลืมแฟนตัวเองเลยล่ะ” รินรดาเกริ่นหัวเราะ เพราะเธอรู้ว่ามีอะไรดีๆ ไม่ได้เลย จิรัชญาทักแย่งของรักของเธอทุกทีไป ครานี้เธอจะมอบให้สุดใจไปเลย
“รู้สึกสยองพองขนยังไงไม่รู้?” กวินทร์เริ่มเกิดอาการแพ้หญิงสาว ทั้งๆ ที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับรินรดา
“แล้วทำไมนอนเอากับดาแรงๆ ได้ล่ะ เนื้อแข็งเกร็ง ทแยงแรง จนมิดด้ามน้ำพุ่งเยอะเชียวเลยนะ” รินรดาตักข้าวใส่ปากจนเลอะขอบ อธิวัฒน์หยิบผ้าเช็ดปากเช็ดให้สะอาด
จิรัชญาเหลือบไปเห็นพอดี ยิ่งไม่พอใจหนักเข้าไปอีก ข้างกายรินรดา เต็มไปด้วยหนุ่มหล่อน่ากิน รุมดูแลรินรดาเพียงคนเดียว ทำไมเธอไม่มีอะไรดีๆ แบบรินรดาบ้างเลยนะ
ตั้งแต่ได้สิทธิพลมาจากรินรดา เขาไม่เคยเท็คแคร์เธออีกเลย ตั้งแต่แย่งมาได้ ถึงแม้จะนอนเอากันมาหลายครั้งแล้ว ราวกับหมดหน้าที่ เหมือนหมดเวลาโปรโมชั่น
“ของดามันไม่เหมือนกับชะนีนี่ สุดยอดไม่ต่างกับรูก้น” แววตารินรดามองค้อนใส่กวินทร์ แต่เธอจะพยายามนึกว่าเป็นคำชม เพราะอย่างน้อยคงไม่มีญ.คนไหนจะโชคดีเท่าเธอ ซึ่งมีชายหนุ่มสามคนมาเที่ยวพร้อมกันแบบนี้
“ขอบใจ!!! หมดงานนี้ ดาจะตอบแทนสุดใจเลยนะ กวินทร์... ทุกคนเลย” รินรดายินยอมจะถวายงานเป็นรางวัลให้หนุ่มๆ หากการแก้แค้นของเธอครั้งนี้สำเร็จ...
“ชอบเธอก็ตรงนี้แหละ รินรดา” นิธิตอบอย่างพึงใจ เขาชอบหญิงสาวที่ใจถึงสุดๆ แบบนี้ โดยไม่ต้องเอาเรื่องเงินมาเกี่ยวข้อง อย่างนี้พวกเขายังเล่นสนุกได้อีกมาก
หญิงสาวขยิกดวงตาใส่ ก่อนจะกินอาหารเสร็จ แล้วไปกับพวกเขาทั้งสามคนพร้อมกัน เพื่อไปพักห้องเดียวสี่คน จิรัชญากลับต้องไปนอนค้างกับสิทธิพลสองคน ท่าเก่าๆ และเซ็กซ์ที่เริ่มเบื่อหน่าย
******
ระหว่างทาง รินรดาเดินไปกับสามหนุ่ม เพื่อเข้าที่พัก อย่างน้อยพวกเขาก็มาหาที่พักดีๆ และบรรยากาศใหม่ๆ เพื่อเปลี่ยนอรรถรศในการร่วมรัก เอากันมันสุดๆ จิรัชญาปล่อยให้สิทธิพลขนของกลับห้องไปก่อน ไม่ยอมให้ตามมาด้วย
ส่วนตัวเธอแอบเดินตามหลังรินรดา เพื่อรู้ให้ได้ว่าพวกเขาพักห้องไหน เธอจะต้องทำให้รินรดาแยกออกมาจากสามหนุ่ม และเธอจะสวมรอยแย่งมาให้ได้อีกครั้ง... ท่าทางจะฐานะดี มีเงินเต็มกระเป๋า คราวนี้เธอจะไม่พลาดเหมือนคราสิทธิพลอีก
“ลืมอะไรหรือเปล่า ดา?” นิธิถาม เป็นเชิงให้หญิงสาวรู้ว่า ควรไปหาสิทธิพลได้แล้ว...
“อ่อ จริงสิ ถ้างั้นฝากเก็บของให้ด้วยนะ” รินรดายิ้มแย้ม ก่อนจะปลีกตัวออกจากห้องพักไปก่อน ประตูห้องพักยังไม่ปิด จึงเปิดคาไว้ ปล่อยให้สามหนุ่มเข้าที่พัก พร้อมกระเป๋าสัมภาระทั้งหมด
“เฮ้ย... หลบดีกว่า...” จิรัชญาเห็นเพื่อนสาวตัวแสบ เดินวกกลับมา ทำเป็นหยิบมือถือถ่ายรูปบรรยากาศโรงแรมยามหัวค่ำวันนี้...
-อย่างกับกูตาบอดแน่ะ อีจิรัชญา เดี๋ยวจะได้รู้ ... โลภเรื่องผู้ชายดีนัก จะได้รับผลตอบแทนยังไง? - รินรดาคิดในใจ ทำเป็นมองไม่เห็นจิรัชญามาเดินเที่ยวบริเวณที่พัก เธอมั่นใจว่า เพื่อนสาวชอบลักขโมย แย่งของๆ เธอต้องติดกับดักนี้แน่ๆ
อีกสักพัก อธิวัฒน์เดินออกมาจากห้องพัก ตามหลังรินรดา แต่กลับมาพบจิรัชญาอย่างที่นิธิกับกวินทร์บอกจริงๆ
“อ้าว ... ไม่เข้าที่พักหรอครับ?” อธิวัฒน์แสดงตัวสุภาพ
“หลงทางอ่ะค่ะ พากลับไปให้หน่อยได้มั๊ยคะ? อุ๊ยๆ ...” จิรัชญาทำเป็นบอกอย่างน่าสงสาร พลางแกล้งเดินหกล้มสะดุดไปอยู่ในอ้อมแขนชายหนุ่ม อธิวัฒน์รู้สึกว่า จริงอย่างที่รินรดาเคยบอก จิรัชญาทำตัวน่าขยะแขยงจริงๆ
“ได้สิครับ” อธิวัฒน์ตั้งใจจะพาเดินออก แต่จิรัชญากลับลากเขาไปยังเส้นทางเก่า เพื่อตั้งใจไปยังห้องพักของสามหนุ่ม”
“คุณจิรัชญาครับ...” อธิวัฒน์คิดว่า บางทีอาจจะต้องร่วมแผนกับนิธิและกวินทร์เสียแล้ว
******
หลังจากนางสร้อยเงินเดินทางกลับมาถึงบ้าน พบเห็นว่าลูกสาวอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า นั่งเย็บปักถักร้อยอยู่ภายในห้องขอตัวเอง โดยไม่ออกมาด้านนอกตามที่ตนสั่ง นางสร้อยเงินแวะไปเยี่ยมนายปวรุตม์เสียหน่อยว่ากำลังทำงานอยู่หรือเปล่าพบเห็นว่าชายหนุ่มดังกล่าว กำลังนั่งปอกเปลือกมะพร้าว และกำลังผ่าฟืนตามสั่ง เพื่อเป็นเชื้อเพลิงให้นางสร้อยเงิน ทำอาหารมื้อเย็นและเช้าวันถัดไป“ทำงานอยู่รึ ระวังมีดบาดนะ”“ครับ ผมทำงานใกล้จะเสร็จแล้วครับ” ปวรุตม์ยิ้มแย้มก่อนจะตั้งใจทำงานต่อไป แววตาของนางสร้อยเงินมองชายหนุ่มอย่างไม่ไว้ใจ ระหว่างที่ไม่อยู่นางน่าจะพากลิ่นจันทร์ไปด้วย แต่อยากให้ลูกสาวประหลาดใจ เมื่ออีกไม่กี่วันบิดาของเธอจะกลับมาวันเวลาผ่านไปราวอาทิตย์หนึ่ง ปรากฏร่างของชายหนุ่มสูงวัย เดินทางมาถึงบ้านของนางสร้องเงิน ปวรุตม์กำลังขุดดินปลูกต้นไม้อยู่ข้างบ่อน้ำ เขาถอดเสื้อสวมผ้าถุงสีทึบเพียงชิ้นเดียว ปวรุตม์พบเห็นร่างของชายดูดีมีภูมิฐาน เขารู้สึกกลัวขึ้นมาในทันใด หน้าตาก็คล้ายๆ กับกลิ่นจันทร์“ไอ้หนุ่ม... เอ็งเป็นใครมาจากไหน มาอยู่บ้านข้าวะ?” แววตาที่ดุดันมองมายังชายหนุ่มอย่างไม่ไว้ใจ“สวัสดีครับ ผมชื่อ ปวรุตม์ คุณส
หลังจากนั้นเป็นต้นมา... ปวรุตม์จึงเปลี่ยนเสื้อผ้า ทำตัวกลมกลืนกับคนที่บ้านของกลิ่นจันทร์ ช่วยเหลืองานบ้าน และงานสวน ทำให้สร้อยเงินรู้สึกพอใจว่า ชายแปลกหน้าจากกรุงเทพฯ ซึ่งหาบ้านยายแสงดาวไม่เจอ กลายเป็นคนงานคนสวนไปโดยปริยายชายหนุ่มอาศัยอยู่ในเรือนรับรองเล็กๆ อีกแห่งของเขตบ้าน เพราะนางสร้อยเงินไม่ยอมให้อยู่ในบ้านเดียวกับลูกสาว หวังว่าจะไหว้วานผู้ใหญ่บ้าน ช่วยเขียนจดหมายไปบอกสามีในเมืองว่า ช่วยแวะกลับมาบ้าน เรื่องไอ้หนุ่มกรุงเทพฯ มาอาศัยอยู่ในบ้าน“แม่เดินทางปลอดภัย โชคดีนะจ๊ะ” หลังจากที่แอบลักลอบได้เสียกับปวรุตม์ เธอระมัดระวังตัวมิให้มารดารู้ว่า ลูกเสียสาวไปแล้วกับชายแปลกหน้า แต่เขาทำให้กลิ่นจันทร์มีความสุขยามเมื่อได้สวมกอด และบางสิ่งที่ทำให้เธอหลงใหล“แม่จะรีบไปรีบกลับนะ อยู่ดูแลบ้านดีๆ ล่ะ” นางสร้อยเงิน ใช้แรงงานทาสขับเกวียนไปส่งนางที่บ้านผู้ใหญ่ หวังจะขอให้ผู้มีความรู้เขียนจดหมายส่งไปให้สามีทราบเรื่องที่บ้านทีหลังจากนั้นเมื่อไม่มีใครอยู่เป็นเพื่อน กลิ่นจันทร์จึงเดินไปที่เรือนรับรองของปวรุตม์ เพื่อขอมีอะไรด้วยกันเพราะความคิดถึงมากมาย...ชายหนุ่มกำลังรอเวลานี้ที่จะได้อยู่กับกลิ่นจันท
เรือนกายหญิงสาวยืนพิงหลังต้นไม้ใหญ่ บดบังเรือนร่าของเธอและปวรุตม์ให้พ้นสายตาใครอื่น สองแขนหญิงสาวซึ่งกันเอาไว้ระหว่างอกเขาและกายบางได้ลดลง แขนบางทั้งสองโอบกอดตอบรับชายหนุ่มเบื้องหน้าทำให้ปวรุตม์ดีใจเหลือเกินเมื่อเธอยินยอมเขาแล้ว มือของชายหนุ่มทั้งสองจึงทำงานปลดตะขอกางเกง ทำให้แววตาหญิงสาวตกใจว่า นี่เขาจะแก้ผ้าทำไมกันนะ...“ปวรุตม์ คุณจะทำอะไรรึ?” เธอไม่เข้าใจว่า เขากำลังทำอะไรแปลกๆ ออกมา หลังจากบอกรักเธอ ต้องแก้ผ้าด้วยรึ?“ผมอยากได้คุณ ปลดผ้าถุงสิ” เขาบอกให้เธอทำบ้าง หญิงสาวยังรู้สึกสับสนว่า ทำไม แต่ถ้าลองดูก็อาจจะคลายความสงสัยได้บ้างเพียงช่วงล่างเปล่าเปลือยปวรุตม์ไม่เห็นมีที่ร่วมรักใดได้ คิดเสียว่าคงต้องเลือกท่ายืนนอกสถานที่ในป่าลับเช่นนี้เขาโอบอุ้มเธอเอาไว้ใต้สองแขน ทำให้กายบางหญิงสาวลอยสูง ปลายเท้าไม่แตะพื้นและช่วงต้นขาของเธอต้องกางออก เพราะเขาดึงร่างบางเข้าหาชายหนุ่ม เรือนหน้าหญิงสาวตกใจและหน้าแดงก่ำ เธอรู้สึกอายจริงๆ“อย่าตกใจนะ กลิ่นจันทร์... ผมจะทำให้คุณรู้สึกดีเอง” ชายหนุ่มพยายามกระซิบข้างหู มิให้เธอตกใจดิ้นหลุดจากแขนเขา เธอกลัวจนตัวสั่น ระหว่างถูกดึงเข้าหาร่างชายหนุ่ม ต้นข
หลังจากเขาแนะนำตัวเองกับแม่ของกลิ่นจันทร์ เธอชื่อสร้อยเงิน กำลังทำอาหารกับทาสสองคน สีหน้าของเธอไม่ค่อยไว้ใจที่มีผู้ชายแปลกหน้ามาคุยกับลูกสาว“แม่ อย่าไปว่าเขาสิ เขาคงหลงทางมาถึงบ้าน ถามหายายแสงดาว แม่พอจะรู้จักคุณยายแสงดาวไหม” กลิ่นจันทร์ถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม คิดว่าหากช่วยเหลือเขาไปแล้ว เธอกับแม่จะได้บุญ และเขาคงจะไปทำธุระเรื่องครอบครัวได้เสียที“โอ๊ย...อยู่มาตั้งนาน ไม่เคยได้ยินยายชื่อแสงดาวอะไรนั้นเลยนะ พ่อหนุ่มมาจากกรุงเทพฯ ลองไปถามญาติตัวเองใหม่เถอะ... กลับไปได้แล้ว ลูกสาวฉันจะเสียชื่อหมด” นางสร้อยเงินตอบปัด จึงอยากให้ทาสพาเขาออกจากเรือน“ไม่เป็นไรจ้าแม่... ให้ทาสช่วยแม่ทำอาหารเถอะ ฉันจะไปส่งเขาเองจ๊ะ” กลิ่นจันทร์รับอาสาเอง เพราะคิดว่าตนคงเป็นเหตุนำพาเรื่องวุ่นวายเข้าบ้าน คิดเสียว่าแนะนำให้เขาไปคุยกับผู้ใหญ่บ้าน เผื่อจะได้รับความช่วยเหลือที่ดีกว่านี้“ขอโทษนะครับ คุณแม่สร้อยเงิน ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ” ปวรุตม์รู้สึกเสียใจที่ไม่ได้พบญาติหรือแม่ ทุกคนหายไปไหนหมด อีกทั้งทุกๆ คนที่นี่ใส่ชุดสมัยร.๕ทั้งนั้น เขามาหลงอยู่บ้านใครกันเนี่ย... ชายหนุ่มแอบคิด******กลิ่นจันทร์พาเขาเดินออกจากบร
รุ่งเช้าท่ามกลางเสียงโวกเวกโวยวาย ผู้คนเดินไปมา สลับวิ่งจนพื้นไม้ภายในบ้านสั่นสะเทือน ปวรุตม์รู้สึกว่าถูกรบกวนจากการนอนแสนสบาย จึงลืมตาปรือตื่น หันมองว่าร่างของแม่ข้างๆ หายไป คงจะสมทบกับญาติ ซึ่งกำลังทำอะไรสักอย่าง“เร็วๆ เข้า!!! อุ้มคุณแม่ขึ้นรถ!!!” เสียงของผู้หลักผู้ใหญ่กำลังวุ่นวาย กับการนำร่างของคุณยายซึ่งเริ่มหายใจช้าลง หลับตาโดยไม่มีการตอบสนอง ครอบครัวญาติฝ่ายแม่ตกใจมากพวกเขาพาร่างของคุณยายขึ้นรถ ออกตัวจากบ้านไปอย่างรวดเร็ว รวมไปถึงญาติทุกๆ ต่างคนกลับไปที่รถของตัวเอง ต่างขับรถแห่ไปทีละคันจนหมดบ้าน...เหลือไว้เพียงเขายังยืนงงอยู่ภายในบ้านคนเดียว“ไปกันหมดเลย” ปวรุตม์ไม่อาจจะพูดถามใคร ในช่วงเวลาอันฉุกละหุกได้เลย ว่าเขาควรทำตัวอย่างไร พ่อแม่เขาค่อนข้างวุ่นวายกับการพาร่างของคุณยายขึ้นรถ และรีบพาไปร.พ. ในขณะที่ญาติๆ คนอื่นๆ ต่างแยกย้ายขับรถตามไป“กลิ่นจันทร์ไปกับเขาด้วยหรือเปล่านะ?” ปวรุตม์ยังคงนึกถึงสาวเมื่อคืนนี้ หากไม่อยู่ในพุ่มไม้มืด เขาอาจจะจำหน้าเธอได้ชัดกว่านี้ ตะวันในเช้านี้ทอแสงนวลแผ่วเบา แต่ท้องเขานี่สิ ร้องออกมาอย่างหิวโหย ไม่รู้ว่าตอนนี้จะเหลืออะไรใหเขากินได้บ้าง******ช
ในความเงียบภายในรถยนต์ ระหว่างเดินทางออกมาตจว. นอกเขตเมือง สู่ชนบทในท้องนา ภาพบรรยากาศของตึกราบ้านช่องหายไปจากสายตาของชายหนุ่มคนหนึ่ง ซึ่งเป็นคนหนุ่มสมัยใหม่ อาศัยอยู่ในเมืองเขาจำใจต้องเดินทางมากับพ่อแม่ เพื่อไปบ้านของยายแสงดาวซึ่งอยู่ตจว. เขาเบื่อมากกับการไปอยู่บ้านนอก โบราณ คนแก่หัวเก่าๆ ซึ่งมันไม่มีอะไรน่าสนใจสำหรับเขาเลยปวรุตม์ (ปะ-วะ-รุด) หยิบมือถือสมาร์ทโฟนขึ้นมาเพื่อแชทกับเพื่อน และนัดกันว่ากลับบ้านจากญาติแล้ว จะไปดื่มเหล้าเที่ยวผับ ควงสาวมาฟันให้สนุกแก้เบื่อเสียเลย เขายิ้มเงียบๆ โดยมิให้พ่อซึ่งกำลังขับรถหันมาดุได้อีกแม่ของเขานั่งอยู่หน้ารถ กำลังชี้ทางบอกไปทางคุณยาย คือคุณแม่ของเธอค่อนข้างมีอายุมากแล้ว พวกเขาทั้งครอบครัวถูกเรียกให้มาบ้านญาติตจว. เพื่อให้มารับทราบว่า คุณยายใกล้จะไปสบายดีแล้ว ญาติคนอื่นๆ เรียกพ่อแม่และปวรุตม์ ให้มาดูใจกันครั้งท้าย ก่อนคุณยายจะเสีย“ทำตัวดีๆ นะแกไอ้รุตม์ เดี๋ยวจะไม่ได้รับมรดกกันพอดี” คุณพ่อของเขา เป็นลูกเขยของญาติข้างแม่ ชายหนุ่มอายุราวยี่สิบสองปี ทำตัวสงบเสงี่ยมเจียมตัวเรียบร้อย อย่างน้อยเขาอยากจะกลับเมือง มากกว่านอนค้างอยู่บ้านนอกตจว.แบบนี้