LOGINShare
บทที่ 78 เราเลิกกัน [1]
Last Updated:
2025-06-14 15:23:30“เกือบไปแล้วนะเพคะ ถ้าหม่อมฉันมาไม่ทันจะเป็นเช่นไร” อาผิงซัดฝ่ามือเข้าตรงท้ายทอยซิงอีอย่างแรง ทำให้อีกฝ่ายสลบไปทันที ก่อนจะปราดเข้าไปประคองผู้เป็นนายที่กำลังจะล้มลงพื้นไปอีกคน
“เจ้ามาได้อย่างไร แล้วหนิงเซียนเล่าอยู่กับใคร” ชายหนุ่มตวัดสายตามององครักษ์หญิง ตนได้ส่งนางไปเพื่อคุ้มครองภรรยา การที่นางมาที่นี่ได้ นั่นหมายความว่าหนิงเซียนจะต้องอยู่คนเดียว
“นายหญิงปลอดภัยดี ตอนนี้ออกไปรอที่รถม้าแล้วเพคะ มีท่านราชครูและบุตรสาวอยู่เป็นเพื่อนเพคะ” ในตอนที่นางปลีกตัวออกมา ได้แจ้งความแก่ท่านหัวหน้ามู่เอาไว้ก่อนแล้ว อีกทั้งไม่ใช่มีเพียงแต่ท่านราชครูเท่านั้น ยังมีแม่นางเยว่สือและท่านรองแม่ทัพหยาง คอยอยู่เป็นเพื่อนนายหญิง นางจึงสามารถเข้ามาช่วยเหลือท่านอ๋องได้ทันการณ์
“เช่นนั้นก็ดี ไปกันเถอะ ประเดี๋ยวมีคนมาเห็นเข้าจะกลายเป็นเรื่องใหญ่” ไม่เพียงจะมีผู้คนแห่กันมา ตัวเขาเองในตอนนี้ถ้ายังไม่ได้รับยาถอนพิษ มีหวังได้หน้ามืดใช้แม่นางทั้งห้าช่วยปล่อยอารมณ์ต่อหน้าองครักษ์หญิงเป็นแน่
“แล้วบุตรสาวท่านเสนาเต๋อเล่าเพคะ จะทำเช่นไรดี”
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง ข้าจัดการเอง” หยางจวินที่ตามหลังองครักษ์ผิงมาติด ๆ ทันได้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด เขาจึงอาสาเก็บหลักฐานให้เอง
“ขอบใจเจ้ามาก” เมื่อมีคนเก็บหลักฐานให้แล้ว มีหรือเหลียงเฟิงจะปฏิเสธในน้ำใจ
หลังจากที่เหลียงอ๋องจากไป หยางจวินก็ได้ย้ายบ่าวชายทั้งสองที่นอนสลบเหมือดไปเพราะฝีมือองครักษ์ผิงเช่นกัน นำมาวางไว้ข้างกายซิงอี ก่อนจะจัดท่วงท่าคนทั้งสามให้เหมือนกับคู่รักชายหญิงกำลังกอดพลอดรักกัน
“ในเมื่ออยากมีสามีนัก ข้าจะสงเคราะห์ให้เจ้าก็แล้วกัน สนุกกันให้เต็มที่” หยางจวินยิ้มร้าย บังอาจคิดจะมาทำลายครอบครัวผู้มีพระคุณของเขาหรือ ฝันไปเสียเถอะ
วังเหลียงอ๋อง
หนิงเซียนยืนหันรีหันขวางอยู่ในห้องนอนเพียงลำพังหลังกลับจากงานเลี้ยงฉลอง นางรู้สึกเป็นห่วงท่านอ๋องเหลือเกิน ก่อนแยกจากกันเขาดูอาการไม่ปกติ ใบหน้าแดงมีเหงื่อซึมเต็มกรอบหน้า อีกทั้งยังหายใจหอบแรงอีกด้วย นางกลัวที่สุดคือเขาถูกวางยา ขอให้อย่าเป็นดังที่คิดไว้เลย เพราะอาการที่ว่ามันช่างคุ้นเคยนัก
“อาผิงข้าจะไปหาท่านอ๋อง” หญิงสาวไม่อาจทนนิ่งเฉยต่อไปได้ จึงได้เรียกหาคนสนิททันที
“ไปไม่ได้เจ้าค่ะ นายหญิงอยู่ที่นี่จะดีกว่า” อาผิงดึงรั้งไม่ยินยอมให้นายตนเองออกไปหาท่านอ๋อง ถ้าหากปล่อยให้นายหญิงไป เกรงว่าอาจจะเกิดอันตรายก็เป็นได้
“หมายความว่าท่านอ๋องต้องเป็นอะไรแน่ บอกข้ามานะอาผิงเจ้าไปรู้อะไรมา” ยิ่งนางกำนัลคนสนิทห้ามเพียงใด นางก็แน่ใจแล้วว่าท่านอ๋องต้องมีอันตรายแน่นอน
“ท่านอ๋องไม่ได้เป็นอะไรมากเจ้าค่ะ คืนนี้พระองค์สั่งห้ามไม่ให้นายหญิงไปหาเด็ดขาด หากฝ่าฝืนคำสั่งท่านอ๋องจะกักบริเวณนายหญิงเจ้าค่ะ”
“ตอนนี้ท่านอ๋องอยู่ที่ใด มีใครอยู่กับท่านอ๋องบ้าง” หนิงเซียนคาดคั้นเอาคำตอบ ขอให้อย่าเป็นอย่างที่นางคิดเลย
“เรือนไป๋อวี้เจ้าค่ะ ตอนนี้มีเพียงนางกำนัลสามคนคอยปรนนิบัติเจ้าค่ะ” อาผิงยอมตอบไปแต่โดยดี เพราะนางเห็นว่า ไม่ใช่เรื่องที่ต้องปิดบังและไม่ขัดคำสั่งผู้เป็นนาย
“อืม ข้ารู้แล้ว เจ้าไปพักเถอะ” หญิงสาวยอมรามือแต่โดยดี ปีนขึ้นเตียงนอนไม่พูดไม่จากับผู้ใดอีก
อาผิงเห็นแล้วว่านายหญิงนอนหลับไปแล้ว นางจึงดับตะเกียงก่อนจะออกจากห้องไป คล้อยหลังนางกำนัล หนิงเซียนที่ทุกคนคิดว่าเข้านอนแล้ว ได้ย่องออกจากตำหนักไปเพียงลำพัง หญิงสาวมองซ้ายมองขวาตลอดทางเดิน พยายามเดินให้ระวังมากที่สุด แต่ในใจก็อยากจะรีบไปให้เห็นกับตา สิ่งที่นางคิดไว้เป็นเรื่องจริงหรือไม่
อาผิงเฝ้าอยู่ด้านนอกอยู่แล้วได้แต่ถอนหายใจ ไม่คิดว่านายหญิงจะดื้อรั้นมากถึงเพียงนี้ นางได้แต่คอยตามไปอารักขาเงียบ ๆ พร้อมกับเตรียมใจสำหรับบทลงโทษที่ตนจะได้รับในรุ่งเช้า โทษฐานที่ไม่สามารถปฏิบัติภารกิจตามคำสั่งได้สำเร็จ
หนิงเซียนมาหยุดยืนหน้าตำหนักไป๋อวี้ ซึ่งเป็นตำหนักเดิมของท่านอ๋อง ก่อนจะย้ายข้าวของไปอยู่ตำหนักเดียวกัน หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าปอดก่อนจะปล่อยมันออกมาอย่างช้า ๆ มือบางลูบหน้าท้องนูนที่ราวกับว่าได้แบกแตงโมลูกใหญ่เอาไว้ ถึงจะบอกให้เขามีคนใหม่ได้เมื่อต้องการ แต่นั่นยอมให้ได้ก็ต่อเมื่อตนไม่อยู่แล้ว แต่ตอนนี้นางยังอยู่ที่นี่อย่างไรก็ไม่มีสิทธิ์มีคนอื่นเด็ดขาด
Latest chapter
เหตุใดตัวร้ายถึงเอาแต่คลั่งรักข้า ตอนพิเศษ มู่หลางผู้พ่ายแพ้ [4]
“ไฉฉือหยุดความคิดของเจ้าเดี๋ยวนี้” คำพูดจากปากสาวเจ้าไม่ค่อยจะเข้าหู มู่หลางพยายามข่มกลั้นความโกรธของตนเองอย่างสุดความสามารถ“พวกเจ้าเป็นอันใดกัน น่ารำคาญยิ่งนัก จะไปไหนก็ไป” หลังจากเขากับภรรยาแอบฟังมู่หลางพูดคุยอยู่นาน ได้จังหวะเหมาะจึงแสร้งทำเป็นไม่พอใจไล่คนทั้งสองไปที่อื่นเสีย“ขออภัยพ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง กระหม่อมขอเวลาสักครู่พ่ะย่ะค่ะ” หากวันนี้ตกลงกันไม่เข้าใจ เห็นทีว่าไฉฉือคงต้องได้ยืดเวลากลับบ้านไปหาท่านป้าแล้ว“ไม่ต้อง อีกสองวันค่อยกลับมาทำหน้าที่ของเจ้า ไปแก้ปัญหาให้จบ อย่าให้ข้าเห็นเช่นนี้อีก” เหลียงเฟิงตวาดเสียงดุ ความจริงแล้วเขาก็อยากจะเล่นงิ้วต่อ แต่ภรรยาสุดที่รักกลับให้เขารีบจบบทบาทเจ้านายอารมณ์ร้ายนั่นเสีย ช่างน่าเสียดาย“ขออภัยอีกครั้งพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจะไม่ให้เกิดขึ้นอีก” องครักษ์หนุ่มสำนึกผิดที่ตนทำให้นายเหนือหัวต้องรำคาญใจ ทั้งที่วันนี้ท่านอ๋องกับหวังเฟยควรจะได้ออกมาทานข้าวนอกอย่างสำราญใจแท้ ๆ กายหนาหันกลับไปคว้ามือเล็กคนข้างกาย พาอีกฝ่ายขึ้นชั้นสามไปอย่างรวดเร็ว“ว๊าย! พี่มู่เดี๋ยวก่อนเจ้าค่ะ” ไฉฉือร้องทัดทาน มือบางรวบเก็บชุดส่วนบนไว้แน่น ยิ่งพี่มู่ของนางดึงแรงเพียงใด
เหตุใดตัวร้ายถึงเอาแต่คลั่งรักข้า ตอนพิเศษ มู่หลางผู้พ่ายแพ้ [3]
“เป็นอะไรไปไฉฉือ” หนิงเซียนเอ่ยถามขึ้น เมื่ออีกฝ่ายเอาแต่ก้มหน้าก้มตาเดินผิด ๆ ถูก ๆ“นายหญิงเจ้าคะ ให้ข้ากลับเถอะเจ้าค่ะ คนมองเต็มเลย สงสัยข้าน้อยแต่งตัวประหลาด” หญิงสาวกระซิบกระซาบเสียงเบา ตั้งแต่นางพาเข้าในโรงเตี๊ยม ก็ถูกผู้คนจับต้องตลอดทางเดิน ทำให้นางไม่เป็นตัวของตัวเองเท่าใดนัก“เป็นเพราะเจ้างดงามพวกเขาจึงได้มอง ไปกันเถอะ ไม่มีอะไรต้องกลัว ไม่อยากเจอพี่มู่ของเจ้าหรือ”“พี่มู่อยู่ที่นี่หรือเจ้าคะ” เมื่อนายหญิงเอ่ยชื่อพี่ชายที่แสนดี หญิงสาวก็หูผึ่งขึ้นมาทันที หลงลืมความอายไปชั่วขณะ“ใช่แล้ว ไปกันเถอะ” มู่หลางจงจำไว้ที่เจ้าพูดว่าจะไม่แต่งงานน่ะ ข้าจำคำนั้นขึ้นใจเชียวละ หุ หุเพราะหลายครั้งที่นางได้ยินคำนี้ออกจากปากองครักษ์หนุ่ม หนิงเซียนก็เฝ้ารอวันที่มู่หลางจะพลาดพลั้งบ้าง ส่วนมากคนพูดเช่นนี้ก็มักจะไม่พ้นผิดไปจากที่พูดเสียทุกรายมู่หลางหายใจฟึดฟัดเมื่อเห็นอีกคนเดินเข้ามาด้านในโรงเตี๊ยม วันนี้ไม่รู้ว่าท่านอ๋องคิดอะไรอยู่ ถึงได้ออกมานั่งรอหวังเฟยที่โต๊ะด้านนอก แทนที่จะเปิดห้องพิเศษเหมือนทุกครั้งไป นั่นใครสั่งใครสอนให้แต่งกายประหลาดเช่นนั้น เดินทีกระโปรงเปิดเปลือยไปถึงขาอ่อน แต่งมายั่
เหตุใดตัวร้ายถึงเอาแต่คลั่งรักข้า ตอนพิเศษ มู่หลางผู้พ่ายแพ้ [2]
“น้องสาวทางสายเลือดหรือไม่” ตรงส่วนนี้ที่นางรู้สึกสงสัย ก็ไหนมู่หลางเคยบอกว่าไม่มีครอบครัวแล้วอย่างไร เหตุใดถึงได้มีน้องสาวโผล่มาได้“ไม่ ๆ เจ้าค่ะ ข้าน้อยเป็นเพียงบุตรสาวคนข้างบ้านพี่มู่ แต่ว่าเติบโตมาด้วยกันจึงสนิทกันเจ้าค่ะ” หญิงสาวรีบชี้แจงให้นายหญิงคนงามเข้าใจ นางและพี่มู่ห่างกันตั้งหกปี แม้จะเคยสนิทสนมกันมาก ทว่าเมื่อโตขึ้นพี่มู่กลับเว้นระยะห่าง แม้แต่เคยเล่นกอดคอกันเมื่อตอนเด็ก ๆ เขายังสั่งห้ามมิให้เข้าใกล้ ซึ่งนางก็ไม่ค่อยจะเข้าใจสักเท่าใดนัก“จริงหรือ แล้วเขาดูแลเจ้าดีหรือไม่” ที่หนิงเซียนซักถามเช่นนั้น ก็เพราะว่ามู่หลางเป็นคนค่อนข้างจะทึ่มทื่อปากหนักในเรื่องชายหญิง นางก็อยากจะรู้เขาจะมีความรู้สึกพิเศษอะไรกับไฉฉือหรือไม่ สตรีหน้าตาจิ้มลิ้มน่ารักออกปานนี้ ไม่มีความรู้สึกอันใดก็คงจะแปลกไม่น้อย“ดีมากเจ้าค่ะ มีอะไรก็นึกถึงข้ากับท่านแม่ตลอดเลย นี่ก็ห่วงว่าพี่มู่จะหาภรรยาไม่ได้ แก่ไปคงได้อยู่ตัวคนเดียว ท่านแม่จึงให้ข้ามาดูให้เห็นกับตาเจ้าค่ะ” ด้วยความใสซื่อ ไฉฉือจึงพูดออกมาอย่างไม่มีปิดบัง แต่เมื่อถึงตอนนั้น หากเขามีคนรักขึ้นมาจริง นางก็ไม่รู้ว่าตนเองจะทำใจรับได้หรือไม่ ที่ผ่านมาต
เหตุใดตัวร้ายถึงเอาแต่คลั่งรักข้า ตอนพิเศษ มู่หลางผู้พ่ายแพ้ [1]
ไฉฉือสาวน้อยจากหมู่บ้านชนบทยืนชะเง้อคอยาวอยู่หน้าประตูวังอันใหญ่โต นางไม่คิดว่าพี่มู่จะอยู่ดีเกินคาดไปมาก เมื่อได้เห็นกับตาก็สบายใจไปเปลาะหนึ่งที่ผ่านมานางและมารดากลัวว่าเขาจะอยู่อย่างยากลำบาก เงินที่แบ่งปันให้นางกับครอบครัวทุกเดือนก็มากโข แล้วไหนจะมีของฝากราคาแพงอีกมากมาย เพราะแบบนี้มารดาจึงไม่สบายใจ เกรงว่ามู่หลางจะเอาแต่ทำงานหนักไม่รู้จักดูแลตนเอง เงินที่ได้มาก็คงจะส่งให้พวกตนทั้งหมด ด้วยเขามีนิสัยคิดถึงผู้อื่นมากกว่าตนเองเสมอครอบครัวไฉฉือและมู่หลางไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกันทางสายเลือดแต่อย่างใด เป็นเพียงเพื่อนบ้านที่ดีต่อกันเท่านั้น ตอนเด็กนางและเขาสนิทกันมาก ในตอนมู่หลางอายุได้สิบหนาวบิดามารดาตายจากด้วยโรคระบาด ไม่มีญาติมิตรคอยดูแล มารดาไฉฉือสงสารจึงได้ส่งเสียเลี้ยงดูราวกับลูกในไส้ สำหรับสายตาของหญิงสาว มารดาออกจะรักมู่หลางมากกว่านางที่เป็นบุตรสาวแท้ ๆ เสียอีกเมื่อเติบโตต่างฝ่ายต่างแยกย้าย ไฉฉือเป็นเพียงสตรีจึงทำได้แค่ช่วยมารดาทำสวนทำไร่อยู่บ้านนอก ส่วนมู่หลางเขาได้เดินทางมาเมืองหลวงเพื่อหางานทำ หลังจากนั้นก็ไม่ได้พบหน้ากันอีกเลย มีเพียงจดหมายพร้อมกับตั๋วเงินแนบมาให้ในทุก ๆ เดื
เหตุใดตัวร้ายถึงเอาแต่คลั่งรักข้า ตอนพิเศษ เสด็จแม่ชอบกินของเผ็ด [3]
เด็ก ๆ สามคน รวมไปถึงมู่หลางนั่งล้อมวงดื่มชากินขนมกันอยู่ศาลาพัก พร้อมกับพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน จวนแม่ทัพหยางให้ความเอ็นดูเด็กแฝดเป็นอย่างมาก ฮูหยินหยางอยากให้บุตรชายได้มีบุตรแบบนี้สักคู่ทว่าแต่งงานมาได้สองปีกลับยังไม่มีหลานให้อุ้ม พวกเขาจึงแก้เหงาด้วยการขอท่านหญิงน้อย ท่านอ๋องน้อย มาเล่นที่จวนแม่ทัพในบางครั้งขนมพร้อมกับน้ำชาแสนอร่อยถูกลำเลียงมาวางจนเต็มโต๊ะ ทำเอาเด็ก ๆ ทั้งสามตาลุกวาวอย่างถูกอกถูกใจ มาจวนแม่ทัพทีไรล้วนแล้วแต่มีของอร่อยให้ได้กินจนเต็มคราบแต่เมื่อกลับถึงวังของหวานเหล่านี้จะกินตามใจปากไม่ได้แล้ว เพราะท่านแม่มักจะจำกัดการกินของพวกเขาเสมอ ท่านแม่บอกว่าเด็กกินของหวานไม่ดี ฟันจะผุ ถูกแมลงตัวร้ายกินหมดปาก“เฮ้อ” เด็กหญิงเคี้ยวขนมแก้มตุ่ย นั่งถอนหายใจราวกับมีเรื่องให้หนักใจเป็นหนักหนา กระนั้นก็ยังยกขนมในมือขึ้นกัดเข้าไปอีกคำโต“ไม่สบายตรงไหนหรือพ่ะย่ะค่ะท่านหญิง” หลี่หยุนรีบวางขนมในมือทันที พร้อมกับถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง“เราไม่เป็นไร เราแค่กังวลใจ”“ท่านหญิงกังวลใจเรื่องอะไรหรือพ่ะย่ะค่ะ เล่าให้กระหม่อมฟังได้หรือไม่” มู่หลางรู้สึกเป็นห่วง ท่านหญิงเป็นเด็กร่าเริง น้อยนักท
เหตุใดตัวร้ายถึงเอาแต่คลั่งรักข้า ตอนพิเศษ เสด็จแม่ชอบกินของเผ็ด [1]
“หนิงหนิง พี่ทนไม่ไหวแล้ว”กายหนาจับภรรยาหันหน้าเข้าผนังห้องทันที ก่อนจะถลกกระโปรงหญิงสาวขึ้นถึงเอว จากนั้นท่อนเนื้ออันใหญ่โตสอดเข้าผสานเนินสาวอย่างรวดเร็ว อีกทั้งยังออกแรงโยกไปตามอารมณ์ดิบเข้าออกเป็นจังหวะช้าเร็วตามแรงอารมณ์ ไม่แม้แต่จะเล้าโลมให้เสียเวลา“ท่านพี่เดี๋ยวก่อน” หนิงเซียนบัดนี้นางได้ถูกคนตัวโตตอกอัดตนเองเข้ากับผนังอย่างไม่ทันตั้งตัว นางและเขาใช้ชีวิตรักฉันสามีภรรยามานาน จนบุตรแฝดทั้งสองอายุได้สามหนาวแล้ว ทว่าความต้องการของสามีก็มิได้ลดน้อยลงจากเดิม ในบางครั้งออกจะมีความต้องการมากล้นเสียด้วยซ้ำตั้งแต่เจ้าสองแสบเริ่มโต นางและเขาก็มิได้มีเวลาให้กันมากเท่าใดนัก ด้วยบุตรทั้งสองต่างงอแงอ้อนขอนอนด้วยทุกค่ำคืน แม้พวกเขาจะโตมากพอที่จะแยกห้องนอนกันได้แล้ว แต่ก็ยังเกาะติดผู้เป็นมารดาราวกับลูกลิง บิดาผู้หลงบุตรมีหรือจะไม่ยอมตามใจ ผลกรรมทั้งหมดได้ตกมาอยู่ที่เขาแทน“พี่ขอเถอะ ประเดี๋ยวลูกก็คงกลับจากเรียนวิชาดาบแล้ว” เขาอดกินภรรยามาเกือบเจ็ดวันแล้ว เวลานี้ได้โอกาสเหมาะ จึงไม่พลาดที่จะกลืนกินภรรยาสาว ทุกเวลาล้วนมีค่าสำหรับเขา“อ๊ะ! แรงไปแล้วนะเจ้าคะ” หนิงเซียนหัวโยกหัวคลอน เขาไม่ยอมผ่อน
You may also like
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
เชี่ยเก้อจวี๋จื่อ222.9K viewsข้าน่ะหรือสตรีน่ารังเกียจแห่งต้าหยวน
ชาไทยเย็น15.3K viewsแม่หมอหลงยุคมาเป็นหมอดูผู้มีญาณวิเศษ
ต้าซินซิน21.5K viewsทาสสาวพราวพิลาส
พิณเคล้าสายฝน115.0K viewsท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง
หานซานรื่อ117.1K viewsนางร้ายของท่านเสนาบดี
l3oonm@4.1K viewsมนตรารักท่านอ๋องขี้หึง (หึงโหด คลั่งรัก)
ชาไทยเย็น12.7K viewsตัวร้ายผู้นั้นเก็บข้ามาเลี้ยง
suniki243 views
