เข้าสู่ระบบแชร์
เรื่องนี้ต้องมีคนรับผิดชอบ
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-06-30 08:18:40
บทล่าสุด
เหมยฮวาฤดูหนาว เรื่องนี้ต้องมีคนรับผิดชอบ
“ฮึ่ม ตาแก่ขี้ขโมย ตาเฒ่าเจ้าเล่ห์ ฉวยโอกาสตอนข้าไม่อยู่แอบมาพาลูกข้าไป ทำลับหลังอย่างนี้ไม่ใช่ลูกผู้ชายชัดๆ คอยดูนะข้าไม่ยอมให้เป็นแบบนี้หรอก”จ้าวหมิงหลงนอนร้องโวยวาย ร่างสูงดิ้นไปมาพลางสูดปากด้วยความเจ็บปวดจากบาดแผลที่ถูกฮูหยินฝากไว้ จางฟงมองเจ้านายที่ยามนี้ยังนอนหยอดน้ำข้าวต้ม ก่อนจะส่ายหน้าให้แก่ความดื้อรั้นของอีกฝ่าย แล้วคิดในใจอย่างปลงๆ‘เฮ้อ ถูกฮูหยินสั่งห้ามไว้เด็ดขาด ว่าไม่ให้ไปวุ่นวายกับท่านฟ่งและคุณหนูขนาดนี้แล้ว นายท่านยังจะไม่เลิกหาเรื่องหาราวอีกหรืออย่างไรกัน’ยิ่งได้ฟังถึงสาเหตุที่ทำให้บุตรสาวต้องมีอันถูกตาแก่ฟ่งพาไป จ้าวหมิงหลงก็ยิ่งเดือดดาล นอนกัดกรามกรอด พลางนึกวางแผนเผาบ้านเผาเมืองทิ้งเสียในใจในเมื่อไทเฮาทรงไร้น้ำใจ กลั่นแกล้งบุตรีสุดที่รักของเขา ทั้งยังหาเรื่องข่มเหงฮูหยินตนอย่างไม่คิดไว้หน้าตระกูลจ้าว เช่นนั้นเขาก็จะเผาวังหลวงทิ้งเสียให้ราบเป็นหน้ากลอง แล้วพาครอบครัวย้ายไปอยู่แคว้นอื่น เป็นกบฏให้มันสาสมใจไทเฮาไปเลย แม่ทัพหนุ่มครุ่นคิดตามประสาคนช่างคิดช่างแค้นเขาไม่ใช่คนหัวโบราณอะไร ไม่คิดยึดถือขนบธรรมเนียมประเพณีอยู่แล้ว เพราะฉะนั้นตำแหน่งแม่ทงแม่ทัพอะไรนี่ก็ไม
เหมยฮวาฤดูหนาว ลูกข้าไปไหน
หลังผ่านเรื่องราวยุ่งเหยิงอันแสนวุ่นวาย วังหลวงก็ได้ต้อนรับการกลับมาของกองทัพไร้พ่าย ที่มาพร้อมความสำเร็จในการปราบปรามกองโจร“พวกเจ้าพยายามกันได้ดีมาก”ฮ่องเต้ตรัสกับเหล่าทหารหาญด้วยความชื่นชม ทุกคนในกองทัพต่างมีสีหน้ายินดีกันถ้วนหน้า เพราะการกลับมาคราวนี้ของพวกเขาต่างได้รับการปูนบำเหน็จอย่างงามจากฮ่องเต้ รวมถึงการเลื่อนขั้นยศของแต่ละคนด้วยและผู้ที่โดดเด่นที่สุด ณ เวลานี้ คงหนีไม่พ้นท่านนายกองเฉินเหลาฟง ที่บรรดาทหารทุกคนต่างชื่นชม พากันยกย่องให้เป็นวีรบุรุษไม่ต่างกับแม่ทัพจ้าวเลยอีกทั้งยังหวังดีต่อเขามากมาย ถึงขนาดช่วยกันกล่าวถึงวีรกรรมอันหาญกล้า เรื่องที่ได้ร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่ ไปทลายรังโจรเพียงสองคนกับแม่ทัพให้ฮ่องเต้ได้ทรงทราบอีกด้วยแน่นอนว่าเมื่อฮ่องเต้ได้ทรงทราบเรื่องราวก็ชื่นชมการกระทำของนายกองยิ่งนัก จึงตกรางวัลให้อย่างยิ่งใหญ่ และยังพระราชทานเลื่อนขั้นให้แบบชนิดที่ว่าก้าวกระโดด จนเป็นที่อิจฉาแก่ผู้คน ทว่ายกเว้นเพียงเจ้าตัวที่แทบร่ำไห้ต่อหน้าพระพักตร์เมื่อได้ยิน เพราะฮ่องเต้ทรงเลื่อนขั้นให้เขา จากนายกองเป็นรองแม่ทัพใหญ่ คอยประจำการอยู่กองพลไร้พ่ายของท่านแม่ทัพไร้พ่ายจ้าวห
เหมยฮวาฤดูหนาว ถวายให้
วังหลวงต้าเฉินตำหนักฟ้าทรงธรรมที่ประทับฮ่องเต้ ภายในตำหนักเวลานี้ อวี้หลาง เฟยเซียน ไทเฮา และใต้เท้าเยว่หลินอัครเสนาบดีประจำแคว้น ต่างกำลังจ้องมองกันด้วยสีหน้าและอารมณ์ที่แตกต่างกันไปอวี้หลางนั้นมีสีพระพักตร์บ่งบอกถึงความหงุดหงิดกึ่งรำคาญพระทัยอัครเสนาบดีมีสีหน้าเคร่งเครียด ดวงตามีแววโกรธขึ้งและไม่พอใจฉายให้เห็นชัดเจนส่วนไทเฮายามนี้พอกยาดับพิษร้อนทั่วทั้งตัว มีผ้าผืนหนาทึบโพกปิดบังเส้นผมโดนเผาจนหยิกหยองเต็มศีรษะตนไว้ ไม่ให้ผู้ใดได้มองเห็นทางด้านเฟยเซียนมีเพียงความเรียบเฉยฉาบอยู่บนใบหน้างดงามเท่านั้น นางสบสายตากับไทเฮาและเยว่หลินอย่างไม่มีผู้ใดยอมแพ้ให้แก่กันจริงๆ แล้วบาดแผลไทเฮาที่ถูกฟ่งเหวินสั่งสอนยังไม่หายดีด้วยซ้ำ ทว่าพระนางไม่อาจจะพักอยู่เฉยๆ ได้ เมื่อน้องชายมาฟ้องเรื่องราวทั้งหมดให้ฟังฝ่ายเยว่หลินก็รู้สึกขุ่นเคืองใจอย่างยิ่ง จะไม่ให้เขาโมโหได้เยี่ยงไร กลับถึงจวนก็มีลูกน้องมารอพบเพื่อรายงานถึงการปะทะกับคุณหนูจ้าวและไอ้เฒ่าคนหนึ่ง ซ้ำยังถูกอีกฝ่ายรีดไถเงินไปตั้งหนึ่งพันตำลึงทอง เขาเองเห็นด้วยกับที่หลงจู๊ของร้านทำ เงินนั่นเสียไปก็ยังนับว่าไม่ได้เสียเปล่า แม้จะเป็นจำนวนที่มากก
เหมยฮวาฤดูหนาว ลางสังหรณ์ของบิดา
เช้าวันนี้จ้าวหมิงหลงตื่นมาด้วยอารมณ์โศกเศร้า เมื่อคืนเขาฝันแปลกประหลาดมาก ความฝันนั้นทำให้แม่ทัพไร้พ่ายผู้ไม่เคยเกรงกลัวอันใด บังเกิดความหวั่นใจมากมาย“เฉินเหลาฟง ข้าต้องการให้ยกกองทัพกลับเมืองหลวงเดี๋ยวนี้”แม่ทัพเอ่ยปากบอกนายกองคนสนิท พร้อมกับทำสีหน้าร้อนรน นายกองเฉินเหลาฟงที่นั่งรอประชุมตอนเช้า ถึงกับอ้าปากค้างไปชั่วระยะหนึ่งอา... พวกเขาอุตส่าห์สืบทราบมาจนรู้แน่ชัดว่าข้างหน้านี้คือแหล่งซ่องสุมกำลังพลของเหล่าโจรร้าย รอวางแผนเข้าปราบปรามมาทั้งคืน จนไม่ได้หลับได้นอนกัน แล้วเหตุใดท่านแม่ทัพจึงร่ำร้องจะกลับในช่วงนี้นะ เอาแต่ใจยิ่งนัก ช่างเอาแต่ใจเกินไปแล้วคนผู้นี้“แต่ว่าท่านแม่ทัพ ข้างหน้านี่คือรังโจรแล้วนะขอรับ อุตส่าห์ได้โอกาสอันดี เช่นนี้แล้วพวกเราจะกลับได้อย่างไร ในเมื่อเป้าหมายอยู่เบื้องหน้านี่เอง”จ้าวหมิงหลงถอนหายใจ พลางคิดถึงความฝันอันน่ากลัวของตน แล้วจึงเล่าด้วยสีหน้าและอารมณ์ที่เครียดเขม็ง“ข้าฝัน...”เฉินเหลาฟงมองหน้าอีกฝ่ายแล้วให้นึกประหลาดใจ เพราะไม่คาดคิดว่าแม่ทัพจะเป็นคนถือโชคลางอะไรกับเขาด้วย“ฝันอะไรหรือขอรับ”แม่ทัพไร้พ่ายพลันถอนหายใจ ก่อนจะเริ่มเล่าถึงความฝันตนด้วย
เหมยฮวาฤดูหนาว นกน้อยออกจากรัง
ผู้เฒ่าฟ่งเหวินโยนร่างเล็กขึ้นลงเบาๆ แสดงความยินดี พร้อมกับส่งเสียงหัวเราะร่วนเพราะถูกอกถูกใจ หลานศิษย์ตัวน้อยช่างประจบนัก หากสังเกตเห็นอาการนิ่วหน้าของเด็กหญิง เขาจึงค่อยหยุดมือหันมาถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย“ฮวาเอ๋อร์ของตา เจ้าบาดเจ็บตรงไหนหรือลูก”จ้าวเหมยฮวากัดฟันยกนิ้วชี้ไปที่ไหล่ด้านขวา ใบหน้าเล็กของนางยามนี้เหยเกด้วยความรู้สึกปวดในอก จนไม่อาจยืนประคองตนได้ไหวฟ่งเหวินก้มลงไปคว้าหีบเงินที่หลานศิษย์ตัวน้อยอุตส่าห์ปล้นเขามาด้วยความยากลำบากขึ้นจากพื้น ก่อนจะอุ้มร่างเล็กแตะเท้าเหินกายกลับที่พักตนเองทันทีเมื่อมาถึงกระท่อมเล็กๆ นอกเขตชุมชน ชายชราจึงพาเด็กหญิงเข้าไปนอนพัก และไต่ถามอาการบาดเจ็บด้วยความเป็นห่วง แล้วจึงหันมาเปิดคอเสื้อดูบาดแผลให้อีกฝ่าย พอได้เห็นรอยฝ่ามือเป็นรอยแดงๆ ที่ไหล่เจ้าตัวเล็ก ในใจผู้สูงวัยก็ให้พิโรธหนัก หลังซักถามจนรู้แจ้ง ฟ่งเหวินก็กัดกรามกรอดนั่งด่าทอไทเฮาเสียไม่มีชิ้นดี จ้าวเหมยฮวานั่งฟังพลางส่งยิ้มปลอบใจให้ท่านอาจารย์ตาหมาดๆเด็กหญิงเล่าให้อีกฝ่ายฟังไม่คิดปิดบัง ยกเว้นเรื่องคนสั่งการที่นางได้ยินจากมือสังหารเท่านั้น ที่นางไม่คิดที่จะเล่าให้อีกฝ่ายฟัง เพราะตั้งใจแ
เหมยฮวาฤดูหนาว เรียกอีกทีสิ (3)
“จะ…จ้าวเหมยฮวา เจ้า... เป็นคนตระกูลจ้าวอย่างนั้นหรือ”ประโยคนั้นมีผลมากมาย ชายแก่ที่กำลังลงมือถึงกับหยุดชะงัก นักเลงในร้านพลันหยุดมือใจหายวาบ มีใครบ้างเล่าที่ไม่รู้จักตระกูลนี้ จ้าวเหมยฮวาคลี่ยิ้มอ่อนหวาน พลางเดินไปหยิบป้ายหยกของตนจากมืออีกฝ่ายมาปัดฝุ่นเก็บเข้าถุงเงินข้างเอว ใบหน้าน่ารักฉาบไปด้วยความเจ้าเล่ห์“ถูกต้อง ข้าคือคุณหนูจ้าวเหมยฮวา ลูกสาวแม่ทัพจ้าว พวกเจ้าทำการค้าเอารัดเอาเปรียบคนอื่น แถมยังหาผลประโยชน์ยามอีกฝ่ายติดกับ ข้าจะนำความเรื่องนี้ไปบอกท่านพ่อท่านแม่ข้า ให้นำความขึ้นกราบทูลฮ่องเต้”เด็กหญิงเอ่ยข่มขู่ด้วยท่าทีจริงจัง เมื่อสักครู่ตอนนางไปค้นโต๊ะ นางสังเกตเห็นสมุดของร้านมีตราประทับของสกุลเยว่อยู่นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมร้านเล็กๆ เช่นนี้จึงกล้าประพฤติชั่วโก่งราคาเสียเกินงาม โดยไม่ได้เกรงกลัวต่อกฎหมายบ้านเมืองเลยสักนิด ที่สำคัญ นางยังทันเห็นด้วยว่ามีสมุดบันทึกเกี่ยวกับการค้าผู้หญิงวางไว้ข้างกัน บ่งบอกได้ว่าร้านนี้เปิดขายอาหารเพียงบังหน้าเท่านั้น“ยะ...อย่าได้ทำเช่นนั้นเลย พวกเราหาได้ตั้งใจล่วงเกินคุณหนูจริงๆ นะขอรับ เราไม่รู้จริงๆ ว่าเป็นท่าน”หลงจู๊รีบเอ่ยขอร้องหน้าซีดเผือ
บางทีคุณอาจจะชอบ
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส
จุ้ยหลิงซู714.3K viewsหวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.01
ชาไทยเย็น17.4K viewsทะลุมิติเวลามาเป็นคุณหนูไร้ค่าที่ถูกทอดทิ้ง
เทียนสื่อ8.9K viewsเกิดใหม่เป็นคุณหนูไร้ค่าพร้อมมิติบ้านสวน
ต้าซินซิน30.8K viewsชะตารักพันธนาการ
Luffy.g735 viewsบุปผาไร้ใจแห่งตำหนักทิศประจิม
อาหลานเร่อ656 viewsทะลุมิติมาเป็นเศรษฐีนีในยุคโบราณ
ต้าซินซิน11.3K viewsปีศาจน้อยของแม่ทัพคลั่งรัก
ชาไทยเย็น11.4K views
