แชร์

บทที่ 137

last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-07-09 17:44:50
ค่ำคืนที่หลายคนกำลังพักผ่อนอย่างสงบ ในเรือนดอกเหมยกับมีร่างของเจ้าของเรือนเดินไปมาวุ่นวายนัก นางหยิบของสำคัญลงห่อผ้า นำจดหมายที่เขียนถึงมารดามาใส่ไว้ในอกเสื้อ คว้าตั๋วเงินมาเพื่อพกติดตัว

ห่อผ้าไม่ได้ใหญ่มากมาย เครื่องประดับชิ้นเล็กๆ ถูกจับใส่ลงไปแทบไม่มีเหลือ ทว่าชิ้นใหญ่ไม่เอา นางมิใช่โดราเอมอน อีก
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • เหมยฮวาฤดูหนาว   บทที่ 139

    “เจ้ากลับเข้าจวนก่อนเถิด เอาไว้ให้ใจเย็นแล้วเราค่อยมาพูดคุยกันเรื่องนี้” จ้าวเหมยฮวาหัวเราะหยันในใจ ระหว่างนางกับเขายังมีอะไรต้องพูดกันอีกหรือ บอกขนาดนี้ คนตรงหน้าก็ยังแสดงท่าทีปกป้องฐานอำนาจให้พี่ชายชัดเจน เคยคิดไว้ว่าตัวเองจะโกรธเขามากมาย ทว่าความรู้สึกกลับเฉยชาลงได้ขนาดนี้นับว่าไม่เลวเลยทีเดียว

  • เหมยฮวาฤดูหนาว   บทที่ 138

    “หากแต่งเข้าตำหนักพี่สาม อนาคตที่รออยู่คือมารดาของแผ่นดิน อยู่ใต้เพียงคนคนเดียว แต่อยู่เหนือผู้ใดในแผ่นดิน จะไม่มีสตรีใดสูงส่งไปกว่าเจ้าอีกแล้ว เหมยน้อย เจ้ายอมละทิ้งมันเพียงเพื่อชายที่อายุคราวบิดางั้นหรือ” จ้าวเหมยฮวาพ่นลมหายใจพรวด นึกสรรหาคำมาด่าอีกฝ่ายไม่ออก นางได้แต่ยกมือขึ้นเกาศีรษะตัวเองอย่าง

  • เหมยฮวาฤดูหนาว   บทที่ 137

    ค่ำคืนที่หลายคนกำลังพักผ่อนอย่างสงบ ในเรือนดอกเหมยกับมีร่างของเจ้าของเรือนเดินไปมาวุ่นวายนัก นางหยิบของสำคัญลงห่อผ้า นำจดหมายที่เขียนถึงมารดามาใส่ไว้ในอกเสื้อ คว้าตั๋วเงินมาเพื่อพกติดตัวห่อผ้าไม่ได้ใหญ่มากมาย เครื่องประดับชิ้นเล็กๆ ถูกจับใส่ลงไปแทบไม่มีเหลือ ทว่าชิ้นใหญ่ไม่เอา นางมิใช่โดราเอมอน อีก

  • เหมยฮวาฤดูหนาว   บทที่ 136

    ราตรีแสนเงียบสงบ ยังคงมีผู้ที่ไม่หลับไหลอีกมากมาย เช่นเดียวกับผู้เป็นเจ้าของตำหนักฉือหนิงในยามนี้ ร่างเล็กวัยชราของไทเฮาประทับนิ่งบนเก้าอี้ตัวโปรด ภายในห้องนอนของตำหนักที่มีเพียงพระนางช่างแลดูเงียบเหงาวังเวงใจอีกฟากของโต๊ะ มีแขกผู้มาเยือนในยามวิกาลนั่งอยู่บนเก้าอี้ ร่างสูงสง่าในชุดอาภรณ์สีเข้มเรือน

  • เหมยฮวาฤดูหนาว   บทที่ 135

    ต่อให้เสด็จลุงรักใคร่โปรดปรานมารดานางเพียงใด ก็ยังไม่มากไปกว่าบ้านเมืองแว่นแคว้นอยู่ดี ความยึดติดเรื่องฮองเฮาจากสกุลจ้าวของพระองค์ แม้แต่บิดานางยังไม่สามารถเปลี่ยนแปลงพระทัยอีกฝ่ายได้เลยถึงเวลาเหมาะสม ราชโองการประทานสมรสย่อมถูกประกาศ ในฐานะคนกลางแล้วหลังมือหน้ามือล้วนเป็นเลือดเนื้อ จริงอยู่มารดาย่อ

  • เหมยฮวาฤดูหนาว   บทที่ 134

    พระจันทร์นวลตาส่องสว่างในยามราตรี ร่างบอบบางของจ้าวเหมยฮวานั่งอาบแสงจันทร์อยู่บนหลังคาเรือนดอกเหมย เงาที่ทอดยาวนั้นปรากฏความโดดเดี่ยวอยู่ในที ไกลออกไปจนลิบตา จินม่อยังคงเฝ้าคอยระวังภัยให้นาง ผู้คุ้มกันหนุ่มยืนตัวตรงนิ่ง ดวงตาจับจ้องร่างงดงามใต้แสงจันทราพลางกวาดมองไปรอบด้านอย่างละเอียด นับจากวันที่

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status