บทที่สี่สิบสี่

สองพ่อลูกบิดาของหลิวเรอจินลองชุดเกราะกันด้วยความดีใจที่บุตรสาวใส่ใจนำมาฝากและใส่ได้พอดีไม่หนักเหมือนที่ใส่อันเก่า เป็นที่ถูกอกถูกใจเสียงหัวเราะลั่นออกมาจากห้องโถงด้วยความสุขดังออกมาจนบ่าวไพร่ที่จัดสถานที่สำหรับอยู่ก็ยิ้มกันไปด้วยความยินดี ในที่สุดจวนกลับมามีเสียงหัวเราะของคุณหนู หลังจากผ่านเรื่องเลวร้ายมาเป็นปีและทุกคนที่ได้รับของฝากกันทั้งจวนต่อจากนี้ในจวนคงจะมีแต่เรื่องที่น่ายินดีเกิดขึ้น

สักพักพ่อบ้านของท่านพ่อเดินเข้ามาบอกว่า     

"ท่านอ๋องเสด็จมาถึงแล้วขอรับท่านแม่ทัพ"

"ขอบใจมากพ่อบ้านไปเตรียมน้ำชามาต้อนรับท่านอ๋องเร็วเข้า"  ท่านแม่ทัพสั่งก่อนจะนั่งรอพร้อมกันกับบุตรสาวกับบุตรชายที่นั่งขนาบข้างซ้ายขวาในห้องโถงใหญ่

สักพักท่านอ๋องก็เดินตามหลังบ่าวเข้ามารวมถึงท่านกุนซือและคนสนิท แม่ทัพหลิวซางหวงลุกขึ้นทำตามพิธีเพราะยศต่ำกว่าท่านอ๋องรวมทั้งสองพี่น้องที่ลุกตามบิดาจะทำความเคารพท่านอ๋อง

อ๋องเย่ซิวหลางรีบโบกมือพูดขึ้นว่า 

"ไม่ต้องมากพิธีทำตัวตามสบายเป็นเปิ่นหวางมาในฐานะบุตรเขยจะให้ท่านทำความเคารพข้าก็กระไรอยู่"     ท่านอ๋องตอบท่านแม่ทัพหลิวพ่อตาของตนเอง

แต่พี่ใหญ่กับหลิวเรออจินก็ทำความเคารพตามปกติท่านอ๋องเดินไปนั่งลงข้างพระชายาของตัวเองและยิ้มให้นางที่เขาประคองนางนั่งลงข้างตัวเอง

กุนซืออู๋ชวนเหิงก็ทำความเคารพท่านแม่ทัพหลิวซางหวงกับหลิวจิ้นเหอทั้งสองแล้วก็นั่งลงพูดคุยกันเรื่องที่ได้รับคำสั่งจากฮ้องเต้ให้สองแม่ทัพพ่อลูกลงไปช่วยองค์ชายใหญ่ช่วยเรื่องเกลือกับการเพาะปลูกที่ชายแดนใต้

ท่านอ๋องที่มาหาพระชายาช้าก็เพราะต้องเข้าคุยงานกับพระบิดารวมถึงพี่ชายคนละแม่เรื่องการช่วยแก้ปัญหาทางใต้ของพี่ชาย ซึ่งท่านอ๋องก็รับปากว่าจะช่วยเหลือแลกกับการที่ไม่ให้ลูกรับตำแหน่งต่อจากพระบิดาแต่จะผลักดันพี่ชายเอง จะไม่แย่งชิงบัลลังก์กับพี่ชายแต่ต้องรับปากว่าฮองเฮานั้นจะต้องไม่เข้ามาก้าวก่ายในราชสำนักอีกและห้ามหาเรื่องพระมารดาของท่านอ๋องอีก ส่วนท่านอ๋องขอปกครองเมืองชายแดนเหนือกับพระชายาหลิวเรอจินเพียงเท่านั้น

"ถ้าหากเสด็จพ่อกับเสด็จแม่จะตามไปอยู่ด้วยกับลูกหลังจากวางมือจากบัลลังก์ลูกก็ไม่ขัดพะย่ะค่ะแต่เสด็จพี่ต้องควบคุมคนของฮองเฮาให้อยู่ในที่ของตัวเองเพราะถ้าไม่อย่างนั้นกระหม่อมจะไม่ยอมเหมือนกัน"

ท่านอ๋องพูดกับพี่ชายของตนเอง

"ได้พี่รับปากน้องรองพี่ขอโทษแทนเสด็จแม่พี่ด้วย พี่จะให้คนของพี่เข้าแทนคนของท่านตาที่เข้ามาชักใยเสด็จแม่จะใช้คนของพี่เองทั้งตำหนัก" นับวันญาติฝ่ายพระมารดายิ่งอยากกุมอำนาจจากตัวขององค์ชายใหญ่และอยากให้พระองค์ทำตามคำสั่งผู้เป็นตาทุกอย่างแต่องค์ฮ้องเต้แยกโอรสมาเลี้ยงดูสั่งสอนเองกับท่านอาจารย์ของพระองค์ เพราะรู้นิสัยของฮองเฮากับบิดาของนางดีแต่ต้องแต่งานกันจากความที่ไม่ได้รักกันและต้องทำตามเสด็จพ่อฮ้องเต้พระองค์ก่อนของพระองค์เองที่ขัดไม่ได้จึงทำให้ญาติฝั่งฮองเฮาเข้ามามีบทบาทในราชนักมากจนเกินไป

คอยขัดขวางการทำงานของฮ้องเต้และอยากให้คนของตัวเองเข้าควบคุมกรมต่างๆแต่ฮ้องเต้ก็ไม่เห็นด้วย ไม่ให้เกิดเรื่องร้ายแรงขึ้นมาได้ตลอดและให้คนของพระองค์สืบหาความผิดฝั่งของพ่อตาจนโดนปลดจากตำแหน่งไปหลายราย ล่าสุดก็ปลดคนที่ฮองเฮาให้ลงไปช่วยองค์ชายใหญ่แต่ไม่สำเร็จฮ้องเต้จึงปลดออกแต่งตั้งบิดาของพระชายาหลิวเรอจินพ่อตาของท่านอ๋องเย่ซิวหลางแทน

ในวันนี้ในท้องพระโรงตอนเช้าร้อนระอุขึ้นมาอีกครั้งที่ฮ้องเต้หักหน้าญาติฝั่งของพ่อตา แต่ก็ทำอะไรมากไม่ได้เพราะมีราชโองการถึงท่านแม่ทัพหลิวซางหวงเมื่อเช้าพร้อมรองแม่ทัพหลิวจิ้นเหอไปแล้ว จึงได้แต่ถกเถียงกันเพราะเสียหน้าให้ขุนนางคนอื่นหัวเราะเยาะว่าไม่มีความสารถช่วยองค์ชายใหญ่ได้จึงต้องเปลี่ยนผู้ช่วยแทนทั้งชุดนั้นเอง ท่านอ๋องเล่าให้พระชายารับฟังพร้อมกันทุกคน

"ท่านพ่อตาอย่าได้เป็นห่วงข้าจะให้คนที่ทำการเพาะปลูกที่เมืองชายแดนเหนือไปช่วยท่านอีกแรง แต่สภาพดินแต่ละที่จะไม่เหมือนกันตามที่เปิ่นหวางเรียนรู้กับพระชายามาแต่เปิ่นหวางจะหารือกับพระชายาอีกทีเรื่งสภาพดิน" ท่านอ๋องบอกท่านแม่ทัพหลิวพ่อตาของชายารัก

"ขอบพระทัยท่านอ๋องพะย่ะค่ะ"   แม่ทัพหลิวลุกขึ้นขอบใจบุตรเขยที่มีใจช่วยเหลืองานในส่วนที่ท่านได้รับคำสั่งมาในวันนี้ รวมถึงหลิวจิ้นเหอก็ขอบใจท่านอ๋องผู้เป็นน้องเขยด้วยอีกคน

"ถ้าอย่างนั้นเราไปฉลองกันกับเรื่องที่ดีๆในวันนี้ดีกว่าเจ้าค่ะท่านพ่อพี่ใหญ่วันนี้ลูกทำชาบูหม้อไฟให้ท่านพ่อได้ลองอาหารแปลกใหม่ไปกันเถอะเจ้าค่ะท่านพ่อ พี่ใหญ่เสด็จพี่ กุนซืออู๋"

หลิวเรอจินชวนทุกคนในห้องโถงจากนั้นทุกคนจึงเดินออกจากห้องโถงย้ายที่นั่งกันไปที่สวนดอกไม้ริมสระบัว

พอท่านพ่อกับพี่ใหญ่ได้กินชาบูหม้อไฟของบุตรสาวก็ติดใจกินด้วยความอร่อยเพราะได้กินหลายคน แม้แต่บ่าวไพร่ในจวนยังได้กินกันทุกคน ท่านแม่ทัพพอใจในตัวของบุตรสาวมากท่านคิดในใจว่า บุตรสาวของเราโตจนข้าหมดห่วงแล้วละน้องหญิงเหลือเพียงก็แต่บุตรชายของเราที่ไม่ยอมแต่งฮูหยินเข้าจวนทั้งยังขอว่าจะขอเลือกคู่ด้วยตัวเองทั้งยังได้ขอราชทานจากฮ้องเต้เรื่องการเลือกคู่เองแลกกับการลงไปช่วยงานองค์ชายใหญ่ เพราะมีขุนนางเฒ่าบางคนจะขอให้บุตรสาวแต่งเข้าจวนให้บุตรชายของเรา แต่ฮ้องเต้ก็ราชโองการให้รองแม่ทัพหลิวจิ้นเหอเลือกคู่ครองเองสร้างความผิดหวังให้กับหลายฝ่ายที่อยากได้อำนาจของจวนท่านแม่ทัพ แม้แต่ฝ่ายฮองเฮาเองที่คิดจะให้หลานสาวเข้ามาคุมอำนาจในจวนของแม่ทัพใหญ่ ทั้งตอนนี้ยังได้ข่าวเรื่องชายแดนเหนือแก้ปัญหาลุล่วงไปได้ด้วยดีพวกเขาต่างคาดหวังและผิดหวังไปตามๆกันนี้เมื่อเช้าที่บุตรชายออกตัวขอเลือกคู่ครองเอง

"ท่านรองแม่ช่างฉลาดยิ่งขอรับเรื่องขอพระราชทานละเว้นราชโองการเลือกคู่ครองที่ท้องพระโรงเมื่อเช้าทำให้ตาเฒ่าทั้งหลายผิดหวังไปตามๆ"  กุนซืออู๋ชวนเหิงพูดขึ้นให้ทุกคนได้รับฟังเรื่องในวันนี้

"จริงหรือเจ้าคะพี่ใหญ่ทำได้ดีมากอย่างนี้ต้องฉลองเยอะๆนะเจ้าคะ บางทีการบงการชีวิตของคนอื่นให้ทำตามที่ตัวเองต้องการมันไม่ใช่เรื่องที่ถูกต้องนัก บางคู่ก็รักกันบางคู่ก็ทนอยู่ด้วยความทุกข์ใจ ถ้าได้สามีที่ดีก็แล้วไปถ้าได้คนที่ข่มเหงรักแกภรรยาที่ไม่รัก นางก็คงตกนรกทั้งเป็นในจวนที่ทุกคนคิดว่านางจะสุขสบายทั้งที่ผู้ชายบางคนมักมากมีเมียอีกหลายคนมาก่อนแต่งฮูหยินเอกเสียอีก ไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากใช้สามีร่วมกับคนอื่นหรอกเจ้าค่ะ ข้าละคนหนึ่งอยู่คนเดียวยังจะดีกว่าต้องให้แย่งชิงผู้ชายมักมากเพียงคนเดียวจริงไหมเจ้าคะท่านเสด็จพี่"

หลิวเรอจินหันมาหาพระสวามีและถามเขาตาใส!   

"....."  น้องหญิงเจ้าจะฆ่าพี่หรือ???