บทที่สี่สิบห้า

ท่านอ๋องเย่ซิวมองพระชายาแล้วตอบ

"พี่ก็มีแค่จินเอ๋อร์เป็นชายารักเพียงคนเดียวเท่านั้นก็เพียงพอแล้วไม่คิดจะเอาใครเข้ามาให้น้องหญิงไม่ชอบใจอย่างแน่นอน" ท่านอ๋องบอกด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

"ขอบพระทัยเพคะเสด็จพี่" นางตอบเสียงหวานยิ้มให้พระสวามีจนตาหยี่ชายหนุ่มเอามือลูบผมนางด้วยความเอ็ดดู

กุนซือหนุ่มกระแอ่มไอเบาๆ     

"เกรงใจคนไม่มีคู่บ้างนะท่านอ๋องหวานกันจนมดจะขึ้นแล้ว"

หลิวเรอจินหัวเราะด้วยความถูกใจที่กุนซือพูดให้นางกับพระสวามี พี่ใหญ่กับท่านพ่อได้แต่อึ้งที่บุตรสาวช่างไม่สำรวมเอาเสียเลยที่นางพูดกับท่านอ๋องกับกุนซือแบบไม่มีความเป็นคุณหนูในห้องหอเลย นี้แม่นมของบุตรสาวลืมสอนนางหรือเปล่าท่านแม่ทัพหลิวคิดในใจ

"อ้อท่านพ่อตาอย่าได้กังวลใจไปข้ากับจินเอ๋อร์กับกุนซือคุนกันแบบนี้มาโดยตลอดที่อยู่เมืองชายแดน ข้าก็รักที่นางเป็นตัวของตัวเองไม่แสร้งเล่ห์เหมือนคุณหนูทั้งหลายที่ทำตัวน่ารำคาญ"

อ๋องเย่ซิวบอกกับพ่อตาว่าเขาพอใจในตัวนางที่เป็นคนตรงๆรักก็บอกรักไม่ชอบอะไรนางจะบอกเขาตรงๆทั้งสองถ้อยทีถ้อยอาศัยปรับตัวให้เข้าหากันและนิสัยของทั้งสองก็คลายกันแทบจะทุกอย่าง

"ขอบพระทัยท่านอ๋องที่ไม่ถือสาบุตรสาวของกระหม่อมพะย่ะค่ะ แค่นี้คนเป็นพ่อก็พอใจแล้วพะย่ะค่ะถ้าหากวันไหนนางทำผิดจนให้อภัยไม่ได้หรือหมดรักในตัวนางขออย่าทำร้ายนางเพียงแค่ส่งนางคืนมาหาครอบครัวก็เพียงพอแล้วพะย่ะค่ะ"

ท่านแม่ทัพหลิวซางหวงบอกกับท่านอ๋องตรงหน้าด้วยความกล้าหาญเฉกเช่นชายชาติทหาร

"เปิ่นหวางรับปากว่าจะไม่มีวันนั้นเกิดขึ้นเพราะนางคือดวงใจของข้าเช่นเดียวกัน"  ท่านอ๋องตอบพ่อตาด้วยน้ำเสียงเด็ดเดี่ยวแข็งมั่นคงเช่นเดียวกัน

"เอาละเช่นนั้นวันนี้พวกเรามาฉลองกันให้เมาไปเลยจริงไหมท่านอ๋องเย่ซิว"  กุนซืออู่หันมาถามเพื่อนคู่หูของตนเอง

"ได้มาชนจอกกัน" ท่านอ๋องตอบจากนั้นสี่หนุ่มก็ชนจอกเหล้ากันแลกเปลี่ยนความคิดเห็นที่แต่ละคนเจอมาแต่ละชายแดน ได้เหล้าดีของหลิวเรอจินในระบบมิติสี่หนุ่มนั่งคุยกันด้วยความถูกคอจนดึกก็ยังไม่เลิกวงจะนั่งคุยกันเรื่องช่วยเหลือชาวบ้านที่ชายแดนเหนือ หลิวเรอจินช่วยพาท่านอ๋องขึ้นเขาหาของป่าด้วยความสนุกและตื่นเต้นได้เสบียงลงมามากมายจากบนเขามันคือความโชคดีของชาวบ้านด้วยเช่นเดียวกัน

"พอว่าที่พระยาชาหลิวเรอจินเทินทางไปถึงชายแดนเหนือภายในเดือนนั้น จากที่แห้งแล้งมานานฝนตกลงสามวันสามคืนทำให้มีเห็ดป่าและน้ำเพิ่มขึ้นมาในแม่น้ำไม่น้อยและได้วิธีขุดบ่อน้ำรองรับเอาน้ำจากหิมะที่จะเข้าหน้าหนาวในอีกห้าเดือน นางให้ขุดลอกคลองน้ำ แม่น้ำและทำฝายกั้นน้ำที่ไหลลงจากเขา น้ำที่ไหลจากต้นน้ำที่บนเขาจึงทำให้ชาวบ้านผ่านภัยแล้งมาได้รวมถึงกองทัพที่มีทหารเกือบแสนทั้งยังได้สอนงานฝีมือทหารช่างจนตอนนี้เป็นสินค้าขายดีไปทั่วแคว้นขอรับขอรับท่านแม่ทัพ"

กุนซืออู๋ชวนเหิงเล่าเรื่องทุกอย่างกับแม่ทัพหลิวจิ้นเหอถึงความสามารถของพระชายาหลิวเรอจินให้แม่ทัพทั้งสองฟัง

"ท่านช่างมีน้องสาวที่เก่งกาจยิ่งนักข้านับถือน้ำใจของพระชายาหลิวเรอจินหาสิ่งไหนจะเทียบเคียงได้ นางเคียงข้างท่านอ๋องเย่ซิวไม่สนว่าจะร้อนจะหนาวแค่ไหนพระชายาหลิวไปได้ทุกที่ และยังพาไปเจอแหล่งเสบียงชั้นดีกลางหุบเขาที่แม้แต่ทหารที่ข้าพาขึ้นไปไม่เคยเข้าไปถึงตรงจุดนั้นเลย"

กุนซือเล่าด้วยรอยยิ้มและมีความสุขที่ได้ขึ้นเขาไปผจญภัยเมื่อก่อนหน้าหนาวปีที่แล้วเหมือนว่ามันไม่นานเลย

"ข้าอยากไปเห็นยิ่งนักท่านกุนซืออู๋ฟังที่ท่านเล่ามาข้าคิดว่าพวกท่านคงจะทำตามที่น้องสาวของข้าทุกอย่างนางบอกเล่าให้ข้าฟังเมื่อตอนกลางวันนี้ ดีที่สวรรค์เมตาส่งนางคืนมาช่วยเหลือผู้คนข้ากับท่านพ่อก็ตกใจที่นางบอกไปเยียนประตูปรโลกเบื้องหลังมาข้าเกือบจะเสียนางไปดีที่นางได้กลับมาสู่ครอบครัวอีกครั้ง"

หลิวจิ้นเหอคุยกันกับกุนซือถูกคอกันยิ่งนักทั้งสองคนแลกเปลี่ยนการแก้ไขแต่ละอย่างให้กันฟังอย่างไม่ปิดบังสิ่งไหนดีจะได้นำไปช่วยเหลือชาวบ้านให้อยู่ดีกินดีต่อๆไป

ส่วนท่านอ๋องกับพ่อตาก็คุยกันอย่างถูกคอเช่นเดียวกันทั้งสี่คนนั่งคุยกันจนถึงยามห้ายจึงแยกย้ายกันไปนอนพักกุนซือก็นอนค้างที่เรือนรับรองที่พ่อบ้านเตรียมเอาไว้เรียบร้อยกับคนสนิททั้งสอง

ส่วนหลิวเรอจินนางขอตัวไปพักตั้งแต่ยามชวี่แล้ว ท่านอ๋องเย่ซิวหลางอาบน้ำก่อนจะขึ้นไปนอนกอดชายารักเหมือนทุกคืน อ๋องหนุ่มที่มึนเหล้าของชายารักก็ยังคงทำกิจกรรมเข้าจังหวะกับนางก่อนจะนอนทุกคืนกว่าที่นางจะได้นอนก็เกือบฟ้าสางเพราะพระสวามีมาดึกแค่ไหนเรื่องเติมเต็มความหวานท่านอ๋องจะจัดเต็มทุกคืน สองร่างเปลือยเปล่านอนกระกองกอดกันจนสาย วันนี้ไม่ได้เข้าวังรอบเช้าทุกคนในจวนได้หยุดในวันนี้ทุกคนจึงไม่ต้องรีบตื่น

"หิวเมื่อไรค่อยตื่น" พระสวามีกระซิบบอกก่อนที่จะหลับไปด้วยความเพลียและมีความสุขที่ได้ปลดปล่อยขอนอนกอดชายารักให้สายๆหน่อยก็แล้วกันท่านอ๋องหนุ่มบอกก่อนที่จะหลับไป

ทุกคนตื่นมากินมื้อเช้ายามซือก่อนจะบอกวิธีการทำนาเกลือให้กับท่านพ่อและพี่ใหญ่ เรื่องเพาะปลูกนางหาผลไม้ที่เหมาะสมกับดินทางใต้ให้กับท่านพ่อและพี่ชายนางจดและบอกด้วยปากเปล่า วันนั้นก็เรียกได้ว่าวันหยุดที่ได้งานกันทุกคน กุนซือกับท่านอ๋องก็สอนทุกอย่างที่ได้ลงมือทำกับทุกคนที่ชายแดนเหนือมาแม้แต่คนสนิทยังบอกคนของท่านแม่ทัพหลิวทั้งสองเช่นเดียวกัน

หลิวเรอจินนอนที่จวนของท่านพ่อหนึ่งอาทิตย์เต็มท่านอ๋องก็เข้าวังพร้อมพ่อตากับพี่ใหญ่ของนางทุกวัน

ทุกวันนอนค้างที่จวนของบิดากุนซือก็ตามมากินข้าวมื้อค่ำด้วยกันทุกมื้อเหมือนกัน จนจะไม่กลับจวนไปหาบิดามารดาจนหลิวเรอจินต้องไปเยี่ยมบิดามารดาของกุนซือที่จวนด้วยเช่นเดียวกัน ฮูหยินมารดาของกุนซือมีบุตรสามคนคนโตแต่งงานแล้วมีหลานให้พ่อแม่ได้เลี้ยงและน้องสาวก็แต่งให้ขุนนางในวังเหมือนกัน เรียกได้ว่าครอบครัวนี้เป็นคนของฮ้องเต้ทั้งครอบครัวเหลือก็เพียงกุนซือหนุ่มที่ไม่ชายตามองสาวบ้านไหนเลยจนพ่อแม่ไม่คาดหวังจากบุตรชายแล้ว แต่พวกท่านก็ไม่บังคับด้วยเช่นเดียวกันหลิวเรอจินไปที่จวนของกุนซือตอนกลางวันเกือบอาทิตย์เพื่อคุยเล่นด้วยตอนที่หนุ่มๆเข้าวังซึ่งมารดาของกุนซือเอ็นดูนางมากด้วยเช่นเดียวกันที่พระชายาหลิวเรอจินมาคุยให้นางมีความสุขในจวนรวมถึงของฝากที่ถูกใจของทั้งสองผู้เฒ่าจวนอู๋