บทที่สี่สิบสาม

หลังพูดคุยกับบิดากับพี่ชายในรอบบ่ายทั้งคุยกันเรื่องปัญหาของชายแดนที่ท่านพ่อประจำการอยู่ในตอนนี้

"เมื่อเช้าที่เข้าประชุมมีรับสั่งจากฮ้องเต้ให้พ่อกับพี่ใหญ่ของลูกไปประจำการที่ชายแดนใต้แทนคนของฮองเฮา เห็นว่าที่ไปแก้ปัญหายังไม่ได้สักอย่างจนโดนฮ้องเต้สั่งปลด ญาติทางฮองเฮาที่ออกตัวไปแก้ปัญหาพร้อมกับองค์ชายใหญ่และขอย้ายสลับกันกับพ่อกับพี่ใหญ่ของลูกเมื่อปีที่แล้ว วันนี้ในท้องพระโรงถกกันหนักหน่วงเรื่องปัญหาของเกลือที่ทางแคว้นซ่งขึ้นราคาและเรื่องดินที่เค็มจนไม่สามารถเพาะปลูกอะไรขึ้น" บิดาเล่าเรื่องในตอนเช้านี้ให้บุตรสาวฟังคร่าวๆ

"มันก็ไม่เห็นจะแก้ไม่ได้นะเจ้าค่ะถ้าท่านพ่อกับพี่ใหญ่ไปเดี๋ยวลูกจะบอกวิธีทำนาเกลือให้ไม่ต้องไปซื้อเกลือที่แคว้นอื่นหรอกเจ้าค่ะ ทำเองขายเองขึ้นตรงกับราชสำนักขายให้ประชาชนตาดำๆให้ได้เข้าถึงกันทุกคน เรื่องดินเค็มคงจะแก้ยากหน่อยเพราะคนที่มีที่ทางใกล้ทะเลจะทำการเพาะปลูกไม่ค่อยขึ้นก็ให้ยึดอาชีพหาของทะเลมาแปรรูปขายทำได้ทั้งส่งสดและทำตากแดดเอาไว้กินได้เป็นปีๆเลยนะเจ้าคะท่านพ่อพี่ใหญ่"

หลิวเรอจินออกความเสนอคิดของตัวเองให้ทั้งสองคนฟังแต่ตอนนี้ทำไมทั้งพ่อกับพี่ชายถึงกับอ้าปากพะงาบๆตาค้างกันละมี อะไรหรือเปล่าข้าทำอะไรผิดวะนี้เหวินเว่อคิดในใจก่อน จะส่งเรียกทั้งสองคนเสียงดังจนทั้งพ่อกับพี่ใหญ่สะดุ้งได้สติและกอดนางจนหายใจแทบจะไม่ออก

"จินเอ๋อร์น้องบอกว่าสามารถทำเกลือใช้เองได้จริงๆหรือ"   หลิวจิ้นเหอถามน้องสาวด้วยความตื่นเต้นรวมถึงบิดาของนางเองก็ด้วย ตอนนี้รอคำตอบจากบุตรสาวด้วยใจที่เต้นระทึกถ้าหากสิ่งที่บุตรสาวพูดออกมาถ้าหากทำสำเร็จภายในสองปีแม่ทัพใหญหลิวซางหวงจะลาออกมาดูแลจวนตามประสาคนแก่และอาจจะคอยเลี้ยงหลานจากบุตรทั้งสองคนของท่าน

"พี่ใหญ่ท่านจะฆ่าน้องแล้วหรือถึงกอดน้องแน่นขนาดนี้"  นางหอบเอาลมหายใจสูดเอาอากาศให้เต็มปอดเพราะโดนพี่ชายกับบิดากอดจนเต็มเหนี่ยว

"จินเอ๋อร์พี่ขอโทษพี่ดีใจจนลืมตัวไปหน่อยที่ได้ยินน้องบอกว่าน้ำทะเลนำมาทำเกลือใช้ในแคว้นของเราได้เองโดยไม่ต้องสั่งจากแคว้นอื่นอีกต่อไป"

"จริงสิเจ้าคะน้องจะโกหกพี่ใหญ่กับท่านพ่อไปทำไมละเจ้าคะ เอาไว้น้องจะเขียนใส่กระดาษในพี่ใหญ่อย่างละเอียดและลงมือทำได้เลยนะเจ้าคะ แต่สิ่งแรกท่านพ่อกับพี่ใหญ่ต้องต้องทำคือกว้านซื้อที่ดินที่ห่างไกลจากชุมชนบ้านเรือนของชาวบ้านและที่ดินต้องใกล้ทะเลยิ่งที่ดินเยอะจะทำให้ได้เกลือเยอะได้เช่นเดียวกันเจ้าค่ะ ท่านพ่อกับพี่ใหญ่จะลงไปประจำการในอีกไม่ถึงเดือนนี้สินะเจ้าคะ ทางที่ดีให้คนที่ท่านพ่อไว้ใจได้จัดการซื้อที่เอาไว้ให้ได้เยอะที่สุดแล้วข้าจะเอาวิธีทำและบอกพี่ใหญ่ให้ละเอียดเลยเจ้าค่ะเพราะว่าน้องคงต้องกลับชายแดนเหนือกับท่านอ๋องเหมือนกันแล้วค่อยส่งจดหมายติดต่อกันเรื่อยๆก็ได้เจ้าค่ะท่านพ่อ"

นางบอกบิดากับพี่ชายที่นั่งยิ้มไม่หุบที่ได้น้องสาวช่วยแก้ปัญหาเรื่องเกลือ ส่วนเรื่องเพาะปลูกให้ท่านอ๋องจัดการกับพี่ชายของเขาเองก็แล้วกัน นางคิดและคุยกันกับบิดาพี่ชายใหญ่ของนางจนเกือบหนึ่งชั่วยามจึงแยกกันไปพักผ่อนนัดเจอกันรอบค่ำเพื่อจะชิมอาหารที่บุตรสาวจะนำเสนอในวันนี้ ด้วยความดีใจที่นางห่วงใยพ่อกับพี่ชายไม่เปลี่ยนจากเมื่อยังเป็นคุณหนูตัวน้อยลูกสาวของพ่อเติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้วช่างรู้ความยิ่งนักขอบคุณสวรรค์พานางกลับมาสู่ครอบครัวท่านแม่ทัพคิดในใจความความช่างพูดและเอาใจของบุตรสาวหลังจากตื่นจากความตายนิสัยเปลี่ยนเป็นคนละคนแต่รอยยิ้มเสียงหัวเราะให้ผู้เป็นพ่อได้ชื่นใจ

ส่วนเรื่องอาหารนางไม่คิดมากมีพี่สาวถังถังกับพี่สาวเพียนเพียนที่พาสาวใช้ในจวนของท่านพ่อจัดการทุกอย่างแทนนางเรียบร้อย รอแค่เวลาที่พระสวามีจะเสด็จมาร่วมเสวยมื้อค่ำที่จวนของบิดาพร้อมกันนางจึงแอบเข้ามิติไปทำงานของตัวเองและงีบหลับพักไปเกือบหนึ่งชั่วยามเพราะกลางคืนต้องออกรบกับพระสวามีแทบจะทุกคืน ตามปกติของชายหญิงที่แต่งงานแล้วเรื่องนี้ถือว่าเป็นเรื่องใหญ่ในการครองเรือนสวรรค์สร้างมาให้คู่กัน สองสิ่งนี้ผัวเมียจึงขาดไม่ได้ในการร่วมรักให้ความสุขกับคู่ครองของตัวเองชีวิตคู่จึงจะมีสีสันและตื่นเต้นและเร่าร้อนเข้าอกเข้าใจในคู่ของตัวเองว่าต้องการแบบไหนชอบอะไร ซึ่งนางกับท่านอ๋องจะคุยกันได้ทุกเรื่องไม่มีเขินอายในความต้องการของตัวเองที่ต้องการให้คู่ของตนเองมีความสุขที่สุด

นางนำผลไม้ออกมาจากในระบบมิติช่องว่างของนางเพื่อจะให้บิดาได้กินของที่นางมีให้อร่อยเหมือนกัน รวมถึงของบำรุงสกัดจากโสมรังนก เห็ดหลินจือที่ใส่ในภาชนะของคนในยุคนี้แค่ชงใส่น้ำร้อนดื่มได้เลยนางนำออกมาแล้วให้พ่อบ้านนำไปที่เรือนบิดากับพี่ชายแล้วนางจะตามไปจึงให้สาวคนสนิทยกออกมาไว้ให้หน้าห้องก่อนเดี๋ยวนางจะเดินตามไปทีหลัง

"นายท่านขอรับคุณหนูให้นำของสำหหรับนายท่านกับคุณชายใหญ่มาส่งขอรับ" พ่อบ้านรายงานสิ่งของที่นำเข้ามาในห้องโถง

"เดี๋ยวคุณหนูจะตามมาขอรับตอนนี้ข้าจะออกไปเตรียมสถานที่ตั้งอาหารที่คุณหนูสั่งว่าจะกินที่ด้านนอกเรือนตรงศาลาริมน้ำขอรับ"

พ่อบ้านพูดจบก็ขอตัวออกไปจัดการตามที่คุณหนูหลิวเรอจินสั่งตอนที่ไปรับขอองฝากมาให้นายท่านเมื่อสักครู่

"อือขอบใจมากพ่อบ้านมีอะไรก็ไปทำเถอะ" ท่านแม่ทัพบอกก่อนที่ท่านจะเดินมาเปิดดูหีบของฝากของบุตรสาวแม่ทัพใหญ่ตกใจจนอึ้งกับชุดเกราะอย่างดีที่บุตรสาวนำมามอบให้คนละสองชุดกับบุตรชาย แม่ทัพหยิบขึ้นมาลองทาบตัวดูด้วยความถูกใจที่มันไม่หนักมากเหมือนของเก่าที่ท่านใส่ทุกวันมาโดยตลอด

หลิวจิ้นเหอเดินเข้ามาในห้องโถงก็เห็นบิดาเอาชุดเกราะทาบลองดูเขารีบเดินและถามบิดาทันทีด้วยความตื่นเต้น

"ท่านพ่อไปสั่งเกราะใหม่มาหรือขอรับ" มันดูแข็งแรงและสวยมากเขาเอามือลองจับในหีบขึ้นมาดูน้ำหนักไม่มากเหล็กคงไม่หนักมากแต่คงจะทำมาจากเหล็กดีอย่างแน่นอน

"นี้คือของฝากจากจินเอ๋อร์น้องสาวของลูกต่างหากละ"   บิดาตอบและดูของที่หีบอื่นอีกของกินและชุดบุรุษใหม่อีกหลายชุดที่นางนำมาฝากบิดากับพี่ชาย เสียงหวานใสดังตามหลังเข้ามา

"ของฝากของข้าถูกใจท่านแม่ทัพใหญ่ทั้งสองคนหรือไม่เจ้าคะ"  นางถามยิ้มจนตาหยี่

"จินเอ๋อร์น้องรักของพี่ช่างรู้ใจพี่กับท่านพ่อเหมือนเดิมข อบใจน้องมากนี้คงจะหมดไปเยอะกระมังเอ่อพี่เกรงใจท่านอ๋องเย่ซิวหลางแล้วสิ ที่น้องนำของมาที่จวนของพี่กับท่านพ่อมากมายเห็นพ่อบ้านบอกสามคันรถม้าเฉพาะของกินน้องจะไม่ผิดใจกันกับพระสวามีทีหลังใช่ไหม"    ชายหนุ่มหันมาบอกน้องสาวด้วยความลำบากใจ

"พี่ใหญ่กับท่านพ่อจงสบายใจหายห่วงของที่ข้านำมาท่านอ๋องรับรู้ทุกอย่างและไม่ห้ามอะไรทั้งยังเต็มใจมอบให้พี่ใหญ่กับท่านพ่อเจ้าค่ะ ถ้าเช่นนั้นจะมีพระชายาหลิวเรอจินบุตรของแม่ทัพใหญ่หรือเจ้าคะจริงไหมพี่ใหญ่"

นางยักคิ้วให้พี่ชายด้วยความทะเล้นจนบิดาหัวเราะดังลั่นด้วยความถูกใจ   

 "ดีๆจินเอ๋อร์พูดถูกใจพ่อยิ่งนัก"