บทที่สี่สิบแปด

ใช่แล้วทั้งสี่คนที่หน้าห้องทำคลอดคือสี่บุรุษที่รักนางที่สุด กุนซืออู๋ชวนเหิงกับแม่ทัพหลิวจิ้นเหอมาถึงที่ตำหนักก็ได้ยินเสียงร้องอย่างเจ็บปวดของน้องสาวที่กำลังจะคลอดลูกเสียงกรีดร้องครั้งสุดท้ายชายหนุ่มทั้งสี่คนลุกขึ้นพร้อมกัน อีกคนผวาไปที่ประตูห้องพร้อมจะผลักเข้าไปทันทีจนเพื่อนต้องรั้งตัวของท่านอ๋องเอาไว้เพราะต่อมาเสียงของทารกก็ร้องขึ้นต่อจากเสียงร้องของมารดา

อุแว้     อุแว้   

ทุกคนหายใจด้วยความโล่งอกหลิวเรอจินก็รู้สึกโล่งไปพักหนึ่งหลังจากที่ได้ฟังเสียงของลูกน้อยแต่แล้วนางก็ต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บที่ถี่ขึ้นอีกรอบ

"พระชายาอดทนหน่อยนะเพคะคนพี่จะตามออกแล้วเบ่งเพคะ"

เสียงหมอตำแยบอกนางหลิวเรอจินกลั้นใจเบ่งอีกครั้งและคนนี้คลอดง่ายกว่าคนแรกเสียงร้องของคนที่สองดังขึ้นคนแรกมากอีกครั้ง ท่านอ๋องเข่าแทบทรุดเพราะเป็นห่วงพระชายาของตัวเองเพราะนางบอกกับเขาว่ากลัวการคลอดลูกที่นี้เพราะไม่มีหมอพยาบาลเหมือนภพที่นางจากมา คนที่นั้นถ้าได้ลูกแฝดส่วนใหญ่จะทำการผ่าออกเหมือนในทีวีที่ท่านอ๋องได้ดูจึงเข้าใจนางและกังวลใจไม่ต่างกันกับชายารักเพราะบางคนก็ตกตายตามลูกไปก็มีเพราะเด็กไม่กลับหัว

"ได้พระโอรสทั้งสองเลยเพคะท่านอ๋อง"   

พี่ถังถังกับพี่เพียนเพียนอุ้มทารกที่ห่อด้วยผ้าคนละสีออกมาเพราะหมอว่าพระชายาตั้งครรภ์ฝาแฝดเพราะชีพพจรคู่ ยื่นห่อผ้าสีแดงให้ท่านอ๋องสีทองให้บิดาของพระชายาอ๋องหนุ่มรับเอาลูกน้อยมาอุ้มอย่างถนอมและรู้วิธีอุ้มที่ดูจากในทีวี

"ยินดีต้อนรับโอรสน้อยของพ่อทั้งสอง" อ๋องหนุ่มน้ำตาคลอพอเห็นหน้ากลมป้อมของลูกรักทั้งสองที่ครบสามสิบสองประการ

เหนือสิ่งอื่นได่คือตอนนี้คิดว่าแฝดสองคลอดเรียบร้อยสักพักเสียงของเมียรักร้องขึ้นอีกครั้งท่านอ๋องตกใจอุ้มลูกลุกขึ้นยืนอีกครั้งนี้เขามีลูกทีเดียวสามคนเลยหรืออ

!!!!!!

"...." มองหน้าพ่อตาพี่ภรรยาและเพื่อนและทำหน้าดีใจ โอ้น้ำยาข้าของข้าดียิ่งนักไม่ได้แก่จนทำลูากไม่ได้แค่หนึ่งแต่มีถึงสามหึๆช่างคุ้มค่าที่เคี้ยวกร่ำชายารักเสียจริงคุ้มจริงๆชายหนุ่มดีใจยิ้มจนเหมือนคนบ้าเลยตอนนี้ จนกุนซือส่ายหัวให้กับเพื่อนรักที่ทิ้งสายตาเยาะเย้ยมาให้เขาที่เมื่อก่อนบอกอ๋องหนุ่มว่าไร้น้ำยาสองปียังปั้นก้อนแป้งไม่ติดตอนนั้นท่านอ๋องโมโหมากไม่ยอมออกจากห้องบรรทมหนึ่งอาทิตย์เพื่อทำลูก

โอ้สวรรค์!!!!หลิวเรอจินตกใจคิดว่าคลอดลูกหมดแล้วแต่ก็ปวดท้องถี่ๆขึ้นมาอีกครั้งนางมีลูกสามคนโอ้มายก๊อด ข่อยงึดคักดีนะบ่ตายออกเทื่อเดียวสามคนพอละเด้อบ่เอาอีกแล้วเกือบได่ไปเฝ้าพระอินร์ละเฮา (โอ้ทึ่งมากดีนะไม่ตายมีทีเดียวสามคนพอแล้วนะไม่เอาอีกละเกือบได้ไปเข้าเฝ้าพระอินทร์ละ)

แม่นมกับสาวใช้ของนางยังตกใจเลยที่คุณหนูคลอดลูกออกมาทีเดียวสามคนนางรีบเอาน้ำโสมให้คุณหนูดื่มและบอกว่า   

"เป็นพระธิดาเพคะพระชายา " หมอตำแยบอกหลิวเรอจินยิ้มก่อนที่จะหลับไปด้วยความเหนื่อย 

  "ขอบใจมาทุกคนมาก"

จากนั้นแม่นมเป็นคนอุ้มคุณหนูน้อยออกกมาจากในห้องคลอดพี่สาวทั้งสองช่วยกันดูแลคุณหนูของตัวเองช่วยหมอตำแยทำความสะอาดให้กับคุณหนูที่หลับไปเพราะความเหนื่อยที่คลอดแฝดสาม

"แม่นมชายาข้าเป็นเช่นไรบ้าง"    ท่านอ๋องถามด้วยความเป็นห่วงพอแม่นมอุ้มบุตรสาวอออกมาจากห้องทำคลอด

"ปลอดภัยดีเพคะท่านอ๋องแต่พระชายาหลับไปเพราะเหนื่อยตอนนี้ข้างในกำลังทำความสะอาดรอสักสามเค่อแล้วค่อยเข้าไปเยี่ยมพระชายาได้เพคะ" แม่นมตอบทุกคนหายใจด้วยความโล่งอก

"พ่อบ้านตบรางวัลให้บ่าวทุกคนรวมถึงจวนใหม่ด้วย" ท่านอ๋องสั่งเสียงดัง เสียงเฮดังลั่นที่พระชายาคลอดปลอดภัยทั้งยังได้ทั้งพระโอรสและพระธิดาตั้งสามคนข่าวดังไปอย่างรวดเร็วจนถึงค่ายทหารเสียงโห่ร้องด้วยความยินดีกับท่านอ๋องเย่ซิวหลางและพระชายาหลิวเรอจินผู้มาพลิกชะตาชายแดนเหนือที่แห้งแล้งแห่งนี้

 

 

 

ตอนนี้ผ่านมาได้ห้าเดือนที่ได้คลอดสามแฝดสองพ่อแม่มือใหม่เลี้ยงลูกด้วยตัวเองมีแม่นมอีกสามที่แม่นมของนางเตรียมเอามาไว้เผื่อน้ำนมไม่พอ สามแฝดจะร้องดังลั่นแข็งกันเป็นอะไรที่สนุกและเหนื่อยมากสำหรับนางกับพระสวามี

พี่ชายกับกุนซือกลับไปที่ทางใต้แล้วหลังจากช่วยนางเลี้ยงลูกได้สามเดือนรวมทั้งบิดาเองก็ยังหลงหลานจนไม่อยากออกไปไหนเลย

ชายสองหญิงหนึ่งฝาแฝดทั้งสามคน คนพี่เย่ซิวหยางคนรองเย่ซิวให่ คนน้องสุดเย่จินเล่อ ท่านอ๋องหวงลูกทั้งสามมาก แต่เด็กทั้งสามเลี้ยงง่ายมากจะร้องก็ตอนหิวเพียงเท่านั้นและได้เป็นบุตรบุญธรรมของกุนซือกับพี่ชายใหญ่ทั้งสามคนตอนนี้กุนซือย้ายไปอยู่กับพี่ใหญ่จะกลับมาปีละสองครั้งเพื่อเยี่ยมเด็กทั้งสามคนบุตรของพวกเขา

สามแฝดนอนกับแม่นมที่หามาช่วยเลี้ยงในตอนกลางคืนกับสาวใช้อีกสามคนที่ท่านอ๋องฝึกและคัดเอาคนที่มีฝีมือมาคอยปกป้องโอรสและธิดาของตนเอง ตอนกลางวันแม่นมของนางกับพี่สาวทั้งสองคนก็มาช่วยดูอีก นางต้องการให้คนของนางมีเวลาในช่วงกลางคืนอยู่กับครอบครัวจึงให้มาช่วยแค่ตอนกลางวัน แม้แม่นมจะรั้นอยู่จนสามเดือนค่อยปล่อยให้แม่นมคนใหม่ในตอนกลางคืนนางจึงจัดห้องติดกันให้แม่นมกับหลี่กงกงที่ไม่ยอมในตอนแรกเพราะอยากช่วยนางดูแลบุตรทั้งสามในช่วงที่ยังไม่แข็งแรง นางจึงรักแม่นมเหมือนมารดาคนหนึ่งตอนนี้ได้ข่าวว่าบิดามาเลี้ยงหลานสนใจสาวพี่เลี้ยงของนางอีกด้วยนางก็สนับสนุนเพราะว่าถือว่าหญิงสาวก็เป็นคนดีคนหนึ่ง ตลอดเวลาที่อยู่เลี้ยงลูกกับนางมาห้าเดือนและตอนนี้นางจึงแต่งงานใหม่ให้บิดากับภรรยาสาวไปเรียบร้อยแต่ทั้งสองจะมาเลี้ยงหลานในช่วงกลางวันและนอนที่เรือนฮวาในกลางคืนทุกคนถือว่าได้มีความสุขกันถ้วนหน้าไม่มีอะไรต้องห่วงอีกแล้ว

ตอนนี้ในห้องนอนในมิติสองผัวเมียที่ทำกิจกรรมเข้าจังหวะกันด้วยความเร่าร้อนอ๋องเย่ซิวจับเมียรักพลิกคว่ำพลิกหงายได้หลายยกจนในห้องไม่มีตรงไหนที่พระสวามีจะไม่จับนางกิน     

"ท่านพี่พอก่อนไหมเพคะน้องไม่ไหวแล้ว"   นางกรีดร้องด้วยความสุขเกร็งกระตกถี่ๆหัวขาวโพลนไปหมดพระสวามีช่างคึกเหลือเกิน 

  "จินเอ๋อร์อีกรอบนะพี่ยังไม่อิ่มเลย" อ๋องหนุ่มปิดปากเมียรักไม่ให้พูดอีกเลยนอกจากครางใต้ร่างของพระสวามีเพียงเท่านั้นจนก่อนที่นางจะหลับไป 

 "พี่รักจินเอ๋อร์มากนะไม่ว่าภพชาติได่พี่จะตามติดน้องและเป็นสามีของน้องเพียงคนเดียว"   

"น้องรักท่านพี่เพคะขอบคุณที่ดูแลน้องมาอย่างดีตลอดที่เราแต่งงานกันมาจนมีลูกตั้งสามคนในภพนี้ที่น้องไม่คิดว่าจะได้พระสวามีที่แสนดีและรักน้องเพียงคนเดียวขอให้ครอบครัวของเรามีความสุขเช่นนี้ตลอดไปนะเพคะ"    หลิวเรอจินเอามือโอบกอดคอพระสวามีมาหอมแก้มทั้งข้างด้วยความรักจบด้วยการจุ๊บริมฝีปากหนาด้วยความรักแต่มีหรือที่หมาป่าตัวใหญ่จะยอมสองลิ้นพัวพันกันอีกครั้งและอีกครั้งเกือบค่อนคืนจึงหลับคาอ้อมกอดของกันในทุกคืนแค่นี้ก็เพียงพอสำหรับนาง     

อีหล่าเหวินเว่อน้อยหลงยุคแล้วค่ะเทิ่งได่ผัวดีมีครอบครัวอบอุ่นได้ช่อยคนส่ำนี้อิหล่ากะตายตาหลับแล้วค่าอิแม่อิพ่อ (น้องเหวินเว่อหลงยุคแถมได้ผัวดีมีครอบครัวอบอุ่นได้ช่วยคนแค่นี้เหวินเว่อก็นอนตายตาหลับแล้วนะพ่อแม่)

 

 

 

 

 

 

 

จบบริบูรณ์ในที่สุดก็จบลงไปอีกเรื่องฝากติดตามผลงานของไรท์เรื่องต่อๆไปด้วยนะคะขอบคุณจากใจนักเขียนปอหกเด้อค่ะ