บทที่สี่สิบหก

นับจากที่กลับมาจากเมืองหลวงครั้งนั้นนี้ก็ล่วงเลยเข้าปีที่สองเท่ากับว่าหลิวเรอจินมาหลงยุคมาอยู่โลกคู่ขนานได้สามปีแล้ว ตอนนี้นางกำลังตั้งครรภ์ได้หกเดือนหลังจากที่พระสวามีลงมือเล่นพลิกผ้าห่มกับนางได้สองปีท่านอ๋องก็ได้ปั้นน้ำเป็นตัวให้นางสำเร็จ ท่านอ๋องถึงกับปิดจวนแจกอาหารและเมล็ดพันธุ์ผักให้กับชาวเมืองทุกคน ที่ตำหนักอ๋องจะมีพระโอรสพระธิดามาวิ่งเล่นในจวน อ๋องหนุ่มเข้าสามสิบสองชันษาแล้วพอมีลูกจึงดีใจเป็นธรรมดาหลิวเรอจินตอนนี้ก็ยี่สิบปี ท้องของนางหกเดือนจนจะเดินไม่ไหวเพราะท้องใหญ่มากตอนที่นางตั้งครรภ์สองเดือนแรกท่านอ๋องแพ้ท้องแทนนางจนลุกไปทำงานแทบจะไม่ไหว เขาอาเจียนจนหน้าไม่มีสีเลือด ทุกเช้าและกินอะไรไม่ได้เลยนอกจากผลไม้ในมิติของชายารักเพียงเท่านั้น จนนางคิดว่าพระสวามีป่วยหนักจนต้องให้หมอมาตรวจก็ไม่เจอโรคร้ายแรงแต่ท่านหมอกับขอตรวจนางแทนจึงได้รู้ว่านางท้องเกือบสามเดือนท่านอ๋องดีใจมากแทบจะไม่ให้นางทำอะไรเลยเขาดูแลนางยิ่งกว่าไข่ในหิน

"ในที่สุดพี่ก็สามารถปั้นน้ำจนเป็นบุตรจนได้ไม่เสียแรงที่พี่เคี้ยวกร่ำเมียรักแทบจะทุกคืนก็ชายาของพี่น่ารักจนพี่อดใจไม่ไหวคืนไหนไม่ได้นอนกอดเจ้าพี่จะขาดใจตายจินเอ๋อร์"

เพราะพระสวามีติดซาลาเปาลูกใหญ่ที่หนักสุดนอนดูดยิ่งกว่าเด็กทารกจนนางอ่อนใจพระสวามีที่ขาดซาลาเปาของนางไม่ได้ อีกข้างดูดอีกข้างบีบกำเอาไว้ยันเช้าทุกคืนยิ่งตอนแพ้ท้องยิ่งหนักรีบไปฝึกทหารที่ค่ายแล้วรีบกลับมานอนซบนางงานของท่านอ๋องจะไม่ให้ขาดตกบกพร่องพระสวามีจะวางแผนทุกอย่าง รีบทำรีบกลับการทหารที่ต้องฝึกหนักทุกวันเช่นเดียวกันเรียกได้ว่าไม่ให้ย่อนยานสักเรื่องนี้คือความเสมอต้นเสมอปลายของพระสวามีที่มีให้กับชายารักเพียงคนเดียว

ในมิติฟาร์มก็เช่นเดียวกันทั้งสองก็ยังเข้าไปนอนข้างในเพื่อเพาะปลูกเช่นทุกวัน เสบียงข้างในมีไว้ไม่เน่าเสียทั้งยังส่งเข้าช่วยเหลือเสด็จพ่อที่เมืองหลวงช่วงหน้าหนาวทุกปี ฮ้องเต้ดีใจมากที่พระโอรสทั้งสองของพระองค์ต่างก็ช่วยเหลือชาวบ้านตามที่ได้รับมอบหมายงานใหญ่ๆให้ทำและตอนนี้ทางใต้ตั้งแต่แม่ทัพหลิวซางหวงกับรองแม่ทัพหลิวจิ้นเหอลงไปช่วยองค์ชายใหญ่ นาเกลือก็ทำได้เป็นผลสำเร็จทั้งยังเพาะปลูกผลไม้ตามที่ได้หนังสือจากน้องสาวให้มาอย่างละเอียด เรียกได้ว่าตอนนี้เกลือได้ทำรายได้ไปขายยังต่างแคว้นและชาวเมืองไม่ต้องซื้อเกลือแพงอีกต่อไป ทั้งตำลึงก็เต็มท้องพระคลังการค้าขายก็คึกคักราษฎรอยู่ดีกินดี โจรขโมยก็ไม่มีให้ได้เห็นนางเสนอแผนงานต่างๆให้พระสวามีช่วยฮ้องเต้อีกทางจนสำเร็จ

บิดาของนางได้รับรางวัลมากมายกับพี่ชายที่ช่วยเรื่องเกลือสำเร็จ ท่านพ่อขอลาออกจากทหารอีกไม่กี่เดือนและให้บุตรชายเป็นแม่ทัพใหญ่คนต่อไป หลังจากที่ส่งกุนซือคู่ใจลงไปช่วยพ่อตาได้สามเดือนก็เหมือนกับว่าจะเสียกุนซือคู่ใจไปให้ทางแม่ทัพหลิวจิ้นเหอเสียแล้ว เพราะทั้งคู่กินนอนไม่ชอบผู้หญิงเหมือนกัน หลิวเรอจินเองก็มองออกว่าพี่ใหญ่ของนางไม่ชอบผู้หญิงรวมถึงกุนซืออู๋ชวนเหิงเองก็ด้วยทั้งคู่ใช้ชีวิตในกระโจมเดียวกันจนเกิดเป็นความรัก กุนซือหนุ่มจึงเทียวไปเทียวมาระหว่างสองที่ซึ่งท่านอ๋องเองก็เข้าใจกุนซือเพื่อนของตัวเอง และก็ไม่ได้ขัดขวางอะไรเพราะกุนซือคู่ใจของท่านอ๋องอีกคนก็คือชายารักที่สามารถช่วยเหลือชายหนุ่มได้ทุกอย่าง กุนซือก็สารภาพกับท่านอ๋องกับหลิวเรอจินว่ารักแม่ทัพหลิวจิ้นเหอเหมือนที่ท่านอ๋องรักพระชายาหลิวเรอจิน นางกับพระสวามีเข้าใจไม่ได้มีปัญหาอะไรเรื่องของความรักที่ไม่สามารถห้ามหรือบังคับกันได้ เพียงแต่ที่นี้ยังไม่เปิดรับเรื่องชายรักชาย นางจึงเล่าเรื่องที่นางไปเจอตอนป่วยหนักให้กุนซือฟังว่าต่อไปในกาลข้างหน้าทุกคนจะเท่าเทียมกันจะรักใครอยู่กับใครก็ได้ไม่มีสิทธิ์ที่คนอื่นจะมาก้าวก่ายกันได้เป็นเรื่องปกติ จะแต่งเป็นหญิงไปเลยก็ได้นางเห็นมาหมดแล้วและให้ทั้งสองระวังกันด้วยในสมัยนี้ที่ยังไม่เปิดกว้างนางบอกกุนซือ กุตซือหนุ่มถึงกับขอกอดน้องสะใภ้ที่เข้าใจในความรักของตนแต่ท่านอ๋องหวงดึงคอเสื้อเพื่อนออกให้กอดตนแทนชายารัก

ทั้งสามคนหัวเราะกันด้วยความสุขหลังจากที่ได้พูดคุยเปิดอกในสิ่งที่ตัวเองต้องการ นางยังเขียนจดหมายบอกพี่ใหญ่อย่าได้กังวลเพราะนางรับได้ที่พี่ชายจะเป็นอะไรสุดท้ายก็คือพี่ชายคนดีของนางตลอดไป ถึงจะมีลูกไม่ได้นางมีหลานให้ท่านพ่อได้

"พี่ใหญ่ทำตามที่ใจต้องการเถอะเจ้าค่ะรอเลี้ยงหลานจากนางก็พอแล้วจะยกให้เป็นบุตรบุญธรรมกับพี่ใหญ่เอง"

หลิวเรอจินบอกไปในจดหมายที่นางเขียนกุนซือฝากไปถึงมือของพี่ชายใหญ่เขาถึงกับน้ำตาไหลที่น้องสาวเข้าใจและไม่ต้องห่วงท่านพ่อ นางจะรับคนทั้งจวนเอาไว้ดูแลเองแต่พี่ใหญ่ขอดูแลจวนเองถ้าบิดาจะไปเลี้ยงหลานที่ชายแดนเหนือให้น้องสาว จากนั้นมาท่านกุนซือก็เทียวไปเทียวมาจนทางหลุมไหนเขาจะจำไม่ได้รู้ทุกแห่งหนแล้ว ไปอยู่ทีสองสามเดือนก็มีและพากันจูงมือเข้าไปบอกกับบิดาด้วยกันทั้งสองคนและมีจดหมายจากบุตรสาวท่านแม่ทัพเขียนบอกบิดาอีกที แม่ทัพหลิวซางหวงก็เข้าใจบุตรชายจึงไม่ขัดขวางแต่ก็สั่งสอนให้อยู่ในขอบเขตอย่าแสดงออกต่อหน้าสังคมซึ่งทั้งสองคนก็รับปากเรื่องของความรักพี่ใหญ่กับกุนซือจึงจบลงด้วยความสุข

หลิวเรอจินตั้งครรภ์เข้าเดือนที่เก้าตอนนี้ท่านอ๋องเตรียมหมอตำแยเอาไว้สามคนเพื่อทำคลอดพระชายาทุกอย่างเตรียมตัวไว้ทั้งหมด ตอนนี้ท่านแม่ทัพหลิวซางหวงก็มาที่ตำหนักท่านอ๋องกับบุตรสาวได้เกือบอาทิตย์แล้วท่านมีความสุขในทุกวันที่ได้ไปดูงานที่ท้ายจวนกับหลี่กงกงที่ตอนนี้เป็นเพื่อนรักกันกับท่านพ่อของนางแล้ว ตั้งแต่งานกับแม่นมของนางหลี่กงกงก็มีความสุขมากที่ได้คนที่เหมือนกันมาอยู่ด้วย พี่ถังถังกับพี่เพียนเพียนนั้นท้องก่อนนางตั้งแต่กลับมาจากเมืองหลวงจนคลอดแล้วนั้นคือสาเหตุที่ท่านอ๋องเสียใจมากจนปั้นน้ำทุกคืนเพราะแพ้คนสนิทที่ได้บุตรก่อนตน หลิวเรอจินไม่รู้จะร้องไห้หรือหัวเราะดีกับการน่ามึนเพิ่มรอบของพระสวามีที่รักของตน ลำพังจะนอนต้องแอบงีบกลางวันแทบจะทุกวันที่อยู่ในจวน เวลาที่ท่านอ๋องไปที่ค่ายทหารและทำงานในค่ายทั้งวันจึงจะกลับมานอก วันหยุดเท่านั้นถึงจะพักมีคนไว้ใจมากมายแต่ท่านอ๋องเย่ซิวหลางก็ยังต้องเข้าฝึกฝนของของตนตลอดควบคู่กับการทำงานของทหารกองเสบียงอีก