ตอนที่ 2 หญิงสาวชาวบ้าน

ประตูเรือนหลังเล็กท้ายหมู่บ้านถูกเปิดขึ้นในยามพระอาทิตย์อัสดง หลิวจิ่นอิงสตรีวัยสิบแปดกลับจากขายเซาปิ่งในตลาดด้วยความสภาพร่างกายเปียกปอนจากสายฝนโปรยปราย

ในขณะที่นางกำลังขายดีเป็นเทน้ำเทท่า  เมฆฝนก็ตั้งเค้ามาแต่ไกล จนนางต้องตัดใจเก็บเซาปิ่งกลับบ้าน หญิงกวาดตามองหาบิดาที่ออกไปทำนาตั้งแต่เช้า มาบัดนี้ยังไม่พบแม้แต่เงาของผู้อาวุโส

ทันใดนั้นก็มีมีเสียงชายหญิงคู่หนึ่งครางกระเส่ามาจากกำแพงทางด้านหลังบ้าน หลิวจิ่นอิงจึงเดินไปดูด้วยความระคนสงสัย นางมองลอดผ่านรูกำแพงติดกับเรือนหลังเล็กของครอบครัวสกุลกวง ที่บัดนี้เหลือเพียงกวงฮูหยินที่กลายเป็นม่ายสาวอยู่เฝ้าเรือนเพียงลำพังกับแม่สามีตาบอด เพราะสามีนางที่เป็นมือปราบได้จากไปปรโลกเมื่อครึ่งปีก่อน

มือของม่ายสาววัยสามสิบกำลังจับที่ขอบบ่อบาดาลอย่างแน่นหนา เพื่อรองรับแรงกระแทกจากบุรุษเฒ่าวัยสี่สิบห้า บั้นท้ายขาวร่อนรับแก่นกายยักษ์ด้วยความระริกระรี้ ในขณะที่เต้าอวบใหญ่ถูกเขาบีบเคล้นอย่างเต็มไม้เต็มมือ ด้วยแรงกำหนัดที่เปี่ยมล้น เสียงต้นขาแกร่งกระทบบั้นท้ายขาวเคล้าคลอกับเสียงครางกระเส่าของหญิงม่ายดังระงมไปทั่วสวนหลังบ้าน

“อร๊างงค์!! พี่เส้าเหิง เบาๆ หน่อยได้ไหม ข้ากลัวแม่สามีจะตื่นขึ้นมาเจ้าค่ะ!!”

“ร่องรักเจ้ามันน่ากระแทกเยี่ยงนี้จะให้ข้าเบาแรงได้อย่างไร!?? แม่สามีเจ้านางตาบอดมิใช่หรือ? หากตื่นขึ้นมาจริงๆ เจ้าก็บอกว่าวัวที่เลี้ยงไว้มันเสพสมกันก็ได้นี่!!”

“จริงสิเจ้าคะ!! ดุ้นของท่านก็อวบใหญ่ไม่แพ้วัวหนุ่มของข้าเสียด้วยซ้ำ ถ้าเช่นนั้นพี่กระแทกมาแรงๆ เลยนะเจ้าคะ ตอนนี้ข้าเสียวเหลือเกินเจ้าค่ะ!”

“อ่าาาส์!! กวงฮูหยิน เจ้าช่างร่านรักยิ่งนัก!! ข้าจะกระแทกจนมิกล้ายั่วยวนข้าอีกเลย!!”

หลังสิ้นเสียง บิดาของนางก็จับขาข้างหนึ่งหญิงม่ายยกขึ้นแนบลำตัวเขาก่อนจะกระแทกแก่นกายใหญ่เข้าไปในกายนางอย่างถนัดถนี่

หลิวจิ่นอิงมองภาพเบื้องหน้าด้วยหัวใจที่เต้นรัว ความรุ่มร้อนเกิดขึ้นกลางกายของหญิงสาวอย่างมิอาจระงับได้ มือเรียวบางสอดเข้าในร่มผ้าเพื่อลูบไล้จุดสงวนของนางอยู่นาน จนกลีบดอกไม้สีหวานเริ่มฉ่ำจนแฉะ

ในขณะที่นางกำลังปรนเปรอตนเองด้วยนิ้วเรียว เสียงของลี่จือเพื่อนสนิทในวัยเด็ก ผู้มีเรือนกายอวบขาวดุจหมั่นโถวที่นางนึ่งขาย ก็ดังขึ้นที่หน้าเรือน หลิวจิ่นอิงได้สติจากแรงยั่วยวนของไฟกำหนัด ก่อนจะเปิดประตูต้อนรับเพื่อนสาวที่ตั้งใจมาบอกข่าวดีแก่นาง

“จิ่นอิง ข้ารีบมาแจ้งข่าวดีแก่เจ้า ท่านอาวุโสของหมู่บ้านประกาศว่า ค่ำนี้จะมีกองทัพใหญ่จากเมืองหลวงจะเข้ามาพักซื้อเสบียงในหมู่บ้าน ข้าเห็นเซาปิ่งของเจ้าเหลืออยู่ตั้งมากเลยมาชวนเจ้าไปขายที่ค่าย เห็นท่านผู้เฒ่าบอกว่า ท่านแม่ทัพใหญ่ผู้นี้รับซื้อเสบียงไม่อั้นเชียวนะ!! เจ้าสนใจอยากไปกับข้าไหมเล่า?”

“อืมม!! ข้าสนใจ พวกเรารีบไปกันเถอะ!!”