ตอนที่ 4 แม่นมจวนผู้ตรวจการ

หลังจากที่หลิวจิ่นอิงพักผ่อนที่เรือนจนหายดี นางก็เข้าไปสอบถามข่าวคราวของลี่จือถึงในเรือน ก็ได้รับทราบว่า หลังจากพักฟื้นจากอาการบอบช้ำ สหายของนางก็ถูกบิดานำไปอยู่พักกับญาติที่เมืองหลวงชั่วคราวเพื่อหลบหนีจากเรื่องอับอายที่เกิดขึ้น

สองเดือนให้หลัง หลังจากทัพใหญ่เคลื่อนย้ายออกไปจากหมู่บ้าน น้ำข้นรักที่แม่ทัพใหญ่ได้ฝากฝังไว้ก็เติบโตเป็นหน่อเนื้ออ่อนในครรภ์ของนาง

เรื่องของหลิวจิ่งอิงกลายเป็นที่ติฉินนินทาจากคนทั้งหมู่บ้าน แต่ถึงกระนั้นนางก็ยอมอดทนอดกลั้นใช้เงินก้อนสุดท้ายที่ได้จากแม่ทัพใหญ่มาเลี้ยงดูตนกับบุตรในท้องจวบจนถึงวันคลอด ในขณะที่บิดาของนางก็ย้ายไปอยู่กับกวงฮูหยินที่เรือนข้างๆ โดยมิได้สนใจบุตรีเยี่ยงนางเลยแม้แต่น้อย

บุตรชายตัวอ้วนขาวของหลิวจิ่นอิงคลอดออกมาอย่างปลอดภัยด้วยความโล่งใจของนางกับสหาย หลังจากลี่จือได้ข่าวว่าหลิวจิ่นอิงกำลังใกล้คลอด นางก็เดินทางออกจากบ้านญาติที่เมืองหลวงมาดูแลสหายกับบุตรชายของนาง

อยู่มาวันหนึ่ง บุตรชายตัวอ้วนของนางเกิดไม่สบายอย่างหนัก หลิวจิ่นอิงจึงโอบอุ้มเด็กชายขึ้นรถม้ารับจ้างเพื่อไปรักษาที่โรงหมอชื่อดังในตัวเมือง หลังรักษาเสร็จหมอเทวดาจึงคิดค่ารักษากับหญิงสาวในทันที

“เจ้าตัวน้อยอาการดีขึ้นมากแล้ว แค่ต้มยาตามเทียบที่ข้าจัดให้สักครึ่งเดือน เขาก็จะกลับมาเป็นปกติ ค่ารักษาทั้งหมดก็ห้าตำลึงพอดี”

“ท่านหมอเจ้าคะ! โปรดเมตตาลดให้ข้าหน่อยได้ไหมเจ้าคะ ตอนนี้ทั้งตัวข้ามีแค่หนึ่งตำลึงเท่านั้นเจ้าค่ะ!”

“ไม่ได้! นี่ข้าก็ลดให้เต็มที่แล้ว!”

ในขณะที่ทั้งสองกำลังถกเถียงกัน ฮูหยินผู้ตรวจการที่กำลังพาบุตรสาววัยเดียวกับเด็กชายตัวอ้วนมาหาหมอเทวดาในตอนนั้นอยู่พอดี

“มีเรื่องอันใดกันหรือ? ท่านหมอเทวดา”

“คารวะหูฮูหยิน แม่นางคนนี้มิมีเงินมาจ่ายค่ารักษาบุตรชายของนางขอรับ!”

“แล้วนางติดเงินท่านอยู่เท่าใดกันเล่า?”

“สี่ตำลึงขอรับ”

“เช่นนั้นมาเก็บที่ข้าก็แล้วกัน!”

“ข้าขอบคุณหูฮูหยินที่ช่วยเหลือข้ากับลูกเจ้าค่ะ ข้าอยากตอบแทนบุญคุณนี้ของท่าน มิทราบว่าจะให้หญิงชาวบ้านเช่นข้ารับใช้สิ่งใดแก่ท่านได้บ้างเจ้าคะ?”

สตรีสูงศักดิ์ปรายตามมองเรือนร่างอวบอิ่มของเด็กสาววัยสิบเก้าที่เพิ่งกลายเป็นมารดาของทารกน้อยตัวอ้วนขาว ก่อนจะยกยิ้มด้วยความพึงใจ

“อันที่จริงข้าเองก็มีเรื่องเดือดร้อนต้องการความช่วยเหลือจากเจ้าอยู่บ้าง แต่มิรู้ว่าเจ้าจะยินดีหรือไม่?”

“มีเรื่องอันใดหรือเจ้าคะ?”

“บุตรสาวข้าคนนี้กินเก่งมาก ตัวข้าเองก็มีน้ำนมเพียงน้อยนิด แม่นมคนใหม่ที่สามีข้าเตรียมไว้ กลับติดธุระสำคัญที่บ้านเกิดต้องเดินทางถึงจวนล่าช้าไปหนึ่งเดือน มิทราบว่าเจ้าจะรับเป็นแม่นมชั่วคราวให้บุตรสาวข้าจะได้หรือไม่?”

“แล้วบุตรชายข้าเล่าเจ้าคะ?”

“ข้าอนุญาตให้เจ้าพาเขามาเลี้ยงไว้ที่จวนได้ แล้วจะจัดสาวใช้ให้ช่วยเจ้าดูแลเขาอีกด้วย เช่นนี้ดีหรือไม่?”

“ขอบคุณฮูหยินที่เมตตาเราสองคนแม่ลูกเจ้าค่ะ”

“เช่นนั้นวันนี้จงให้รถม้าของข้าตามไปส่งเจ้าเก็บข้าวของที่เรือนเถิด ข้าจะให้ค่าจ้างเจ้าเพิ่มเป็นสิบตำลึง พรุ่งนี้เจ้าจะได้เริ่มงานที่จวนได้เลย”

“เจ้าค่ะฮูหยิน”

เมื่อเข้าสู่ต้นยามเฉิน (7.00-9.00) รถม้าจากจวนผู้ตรวจการก็เข้ามารับหญิงสาวกับบุตรชายถึงที่เรือน นางใช้เวลาเดินทางจากจากหมู่บ้านไปถึงจวนผู้ตรวจการที่ตั้งอยู่ในตัวเมืองราวหนึ่งชั่วยาม

หลังจากเจ้าก้อนแป้งได้ดื่มนมจนอิ่มเอมแล้วเขาก็หลับปุ๋ยบนอ้อมอกของนาง หลิวจิ่นอิงบรรจงวางบุตรชายไว้บนฟูกนุ่มในห้องส่วนตัวที่มีสาวใช้คอยดูแลอยู่ไม่ห่าง ก่อนจะออกไปคารวะเจ้าของจวนเพื่อเริ่มงานใหม่ของนาง

ผู้ตรวจการวัยสี่สิบจ้องมองแม่นมคนใหม่ของบุตรสาวด้วยสายตาแวววาม เรือนกายที่มีส่วนเว้าส่วนโค้งกระตุ้นกำหนัดขุนนางเฒ่าเช่นเขาให้ตื่นตัวคับแน่น

หลังจากนางคารวะคนทั้งคู่เรียบร้อยแล้ว หูฮูหยินจึงให้นางไปดูแลคุณหนูอี้หลงในเรือนส่วนตัวที่ตั้งอยู่ห่างจากเรือนใหญ่ พร้อมกับกำราบสามีที่กำลังทำหน้าหื่นกระหายอย่างออกนอกหน้า

“ท่านพี่อย่าออกนอกหน้านักสิเจ้าคะ!! เดี๋ยวนางจะรู้ตัวพาลหลบหนีไปเสียก่อน”

“ข้ารู้แล้วน่า! แต่คนนี้ข้าพึงใจในรูปกายของนางมากกว่าแม่นมหลายคนที่ผ่านมายิ่งนัก!!”

“เช่นนั้นคืนนี้เชิญท่านหาความสำราญจากนางได้ตามใจชอบเลยนะเจ้าคะ!”

ในคืนนั้นหลิวจิ่นอิงที่เพิ่งชำระกายเสร็จเมื่อตอนหัวค่ำต้องวิ่งเข้าเรือนในสวนเพื่อป้อนนมมื้อค่ำให้กับเด็กหญิงที่ตื่นขึ้นมาร้องไห้โยเย

ในขณะที่ปากเรียวเล็กกำลังดูดนมจากเต้าอวบอิ่มของนางอย่างตั้งอกตั้งใจ เสียงประตูห้องก็ถูกเปิดขึ้นอย่างแผ่วเบา พร้อมกับร่างของบุรุษเจ้าของจวนที่เข้าลูบไล้เรือนร่างหญิงสาวจากด้านหลังจนนางสะดุ้งสั่นไหว

“ใต้เท้า!! ท่านจะทำอันใดข้าเจ้าคะ?”

“ชู่ว!! อย่าเสียงดัง เดี๋ยวลูกข้าตื่น ข้าแค่หิวขึ้นมากลางดึก อยากหาอะไรกินก่อนนอนเท่านั้น!!”

“ท่านจะกินอันใดเจ้าคะ??”

หญิงสาวถูกบุรุษเฒ่าจับให้นั่งคลานเข่าบนเตียงใหญ่ กระโปรงของนางถูกถลกขึ้นจนเห็นบั้นท้ายขาว มือสากถอดกางเกงชิ้นบางลงกรอมข้อเท้าด้านล่าง เผยให้เห็นบั้นท้ายนวลเนียนจนเต็มสองตา

เขาลูบไล้บั้นท้ายขาวด้วยความกระสันก่อนที่ขุนนางเฒ่าจะแหวกร่องน้ำหวานของหญิงสาว แล้วมุดหน้าเข้าไปลิ้มรสร่องรักของนาง ร่องน้ำหวานที่เคยแห้งแล้งกลับมาชุ่มฉ่ำดุจเชื้อเชิญบุรุษตรงหน้า

เต้าอวบใหญ่ของหญิงสาวที่ถูกทารกน้อยดูดดึงน้ำนมหวานต้องสั่นไหวเพราะเครื่องเคราด้านล่างของนางถูกขุนนางเฒ่าดูดกินความชุ่มฉ่ำกลางกายสาว แม่นมสาวสั่นสะท้านด้วยความซ่านเสียวเมื่อเขาดูดเลียผิวสัมผัสที่จุดแรงกำหนัดขึ้นในกายสาว นางแยกขาออกกว้างเพื่อให้ลิ้นสากใหญ่เลียเข้าในจุดกระสันได้ลึกล้ำมากขึ้น

“อ่าาส์!! จิ่นอิง กลางกายเจ้าฉ่ำแฉะยิ่งนัก มาให้ข้าช่วยสนองเจ้าให้สมปรารถนาเถิด!!”

นางบรรจงวางเด็กหญิงลงบนฟูกนุ่ม ก่อนจะถูกบิดาของเด็กน้อยยึดตัวมาลิ้มรสดุจนางเป็นสำรับอาหาร บุรุษสูงศักดิ์จับนางนั่งทับแก่นกายใหญ่จนมิดลำก่อนจะบีบเคล้นเต้าอวบอิ่มเพื่อเพิ่มแรงกระสันให้กับแม่นมสาว

ซอกคอขาวถูกครูดครึงด้วยเคราแพะของผู้ตรวจการเฒ่าจนหญิงสาวบิดกายหนีด้วยความซ่านเสียว หูฮูหยินที่แอบมองจากช่องลับริมหน้าต่างรู้สึกถึงไฟกำหนัดที่ถูกจุดขึ้นในใจนาง ฮูหยินของจวนจึงลอบเดินไปที่เรือนเก็บฟืนด้านหลังเพื่อหาคนดับไฟร้อนเร่าในกาย

เอวคอดนวลเนียนถูกขุนนางเฒ่าจับตอกตรึงขึ้นลงด้วยแรงดุดันจนม่านลูกปัดบนเตียงใหญ่เริ่มสั่นไหว เขาโอบอุ้มนางลุกขึ้นเสพย์สำราญอยู่กลางห้องในขณะที่สะโพกสอบโยกเข้าออกในกายนางด้วยความเนิบช้า

หลิวจิ่งอิงครางกระเส่าเมื่อเขาขบเม้มลงบนเต้าอวบอิ่ม จนน้ำนมหวานไหลพุ่งเข้าปากขุนนางเฒ่า เขาดูดเลียด้วยความหื่นกระหายก่อนจะใช้มือเคล้นคลึงทั้งสองเต้าจนนางเสียวซ่าน

แรงตอกตรึงกลางกายถูกเพิ่มเป็นถี่รัวหนักแน่นขึ้น หัวปลายหยักเกร็งกระตุกเมื่อขุนนางเฒ่าเดินทางไปถึงฝั่งฝัน น้ำรักอุ่นถูกปลดปล่อยลงกลางกายหญิงสาวจนเอ่อล้นต้นขาเรียว เขาประทับจูบดูดดื่มลงบนปากอิ่มของหญิงชาวบ้าน ก่อนจะเริ่มบรรเลงท่วงทำนองรักในบทต่อไป