ตอนที่ 1 ปฐมบท

เมื่อเข้าสู่ยามพระอาทิตย์อัสดง พระสนมหวงสตรีงามล่มเมืองแห่งวังหลังกำลังถูกเหล่าขันทีห่อหุ้มร่างเปลือยเปล่าด้วยผ้าหนานุ่ม ก่อนจะโอบอุ้มร่างอวบอิ่มเข้าสู่ตำหนักเฉียนชิงอันเป็นที่ประทับของโอรสสวรรค์วัยยี่สิบห้าปี พระนามว่าหยางจิ่งถง

หูฮองเฮามองผ่านขบวนของขันทีที่โอบอุ้มอนุภรรยาเข้าหาสามีในนามของตนด้วยความเฉยเมย

นับตั้งแต่ที่นางเข้าพิธีแต่งงานกับหยางจิ่งถงมาได้นับห้าปี บุรุษใจแข็งผู้นี้ก็มิเคยร่วมหลับนอนกับนางเยี่ยงสามีภรรยาทั่วไป ในแต่ละวันเขาได้แต่เลือกป้ายของสนมนางในคนอื่นๆ โดยมองข้ามตำหนักคุนหนิงของนางจนหญิงสาวชินชา

แม้นางจะรู้ว่าโอรสสวรรค์ใช้การแต่งงานครั้งนี้เพื่อกุมอำนาจฝ่ายบุ๋นบู๊ให้เป็นปึกแผ่น หาใช่รักใคร่ชอบพอนางไม่ แต่หญิงสาวก็มิอาจตัดใจจากผู้ชายคนแรกที่นางหลงรักได้ หูอี้หลงจึงเร่งเร้าบิดาเพื่อให้ได้แต่งงาน เป็นฮองเฮาเคียงคู่กับเขา

แต่สุดท้ายนางก็รู้ว่าตนเองใช้ความพยายามในทางที่ผิด บุรุษสูงศักดิ์ผู้นั้นมิเคยเหลียวแลนางแม้แต่น้อย ชีวิตในวังหลังของนางมีเพียงนักพรตเหลียวตั๋วลู่ผู้เป็นขุนนางในกรมพิธีการ ที่คอยปลอบโยนนาง

หูฮองเฮาทอดสายตามองกระถางกำยานที่ทำจากกระเบื้องเคลือบสลักลวดลายดอกโบตั๋น ก็นึกถึงคำพูดจากจดหมายลับที่มีคนมอบให้ขึ้นมาเมื่อเย็นวาน นางรีบเปลี่ยนชุดกรุยกรายงดงามเป็นแบบเรียบง่ายคล่องตัวก่อนจะออกไปพบเขาที่จุดนัดพบ เพื่อหาทางรักษาตำแหน่งฮองเฮาของนางไว้ตามที่บิดาเคยสั่งการ

ในขณะที่เหล่าขันทีได้โอบอุ้มพระสนมหวงมาถึงตำหนักส่วนตัวของโอรสสวรรค์ พวกเขาบรรจงวางนางลงบนเตียงนอนใหญ่ ก่อนจะออกไปรอรับบัญชาจากโอรสสวรรค์ที่หน้าห้อง หยางจิ่งถง ก้าวออกจากห้องอาบน้ำด้วยเรือนร่างที่ฉ่ำชื้น ผ้าเนื้อนุ่มที่ใช้ห่อหุ้มบั้นท้ายแกร่งถูกโยนลงข้างเตียงใหญ่

เขาเปิดผ้าหนานุ่มเพื่อหาความสำราญจากเรือนร่างสตรีที่อยู่เบื้องหน้า ร่างอวบอิ่มเผยส่วนโค้งเว้าใ้ห้เขาได้จ้องมองอย่างเต็มตา

หวงหว่านอิ๋งในอดีตนางเคยเป็นนางกำนัลของหูฮองเฮา นางเป็นสตรีที่มีใบหน้าคล้ายคลึงกับหญิงสาวในดวงใจเขาถึงเจ็ดส่วน นับว่าเป็นดอกไม้ที่งดงามที่สุดของวังหลัง

เรือนกายของนางก็ยั่วยวนไฟกำหนัดกลางกายเขาได้อย่างง่ายดาย เพียงแค่ผิวสัมผัสลงบนร่างเปลือยเปล่าของนาง ก็จุดไฟกระสันให้เขาอยากจ้วงแทงสนมสาวให้ครางกระเส่าใต้ร่างใหญ่

เต้าอวบอิ่มทั้งสองข้างถูกชายหนุ่มดูดเลียจนฉ่ำชื้น ก่อนที่โอรสสวรรค์จะเข้านั่งคร่อมอยู่เบื้องหน้านาง ปลายหยักใหญ่เข้าถูไถกับกลีบปากนุ่มซ้ำไปมาราวกับยั่วเย้าให้นางกลืนกินมัน

“ฝ่าบาทเพคะ!!”

”จงปลุกปลอบมันด้วยปากของเจ้า แล้วเราจะมอบความสำราญตอบแทนให้”

มือเรียวบางถือประคองท่อนหยกใหญ่เอาไว้เบื้องหน้าอย่างถนุถนอม ก่อนจะรูดเลียตามลำลึงค์ด้วยความเสียวซ่าน ปากเรียวบางกลืนกินแท่งกลางกายของบุรุษสูงศักดิ์จนมิดลำ นางอมรูดมันเข้าออกปากบางด้วยความเนิบช้า จนมันตื่นตัวขึ้นคับเต็มปากหญิงสาว

ท่อนหยกใหญ่ถูกนางเล้าโลมจนทนไม่ไหว เขาจับนางนอนคว่ำลงบนฟูกหนานุ่ม ก่อนจะยกสะโพกขาวขึ้นสูงเพื่อรองรับแรงกระแทกจากแก่นกายใหญ่

หวงหว่านอิ๋งถูกเขาสอดใส่เข้ากลางกายจนมิดด้าม มือเรียวเล็กจับหัวเตียงใหญ่ที่สลักลายมังกรไว้ตรงกลาง เพื่อรับแรงกระแทกจากสะโพกสอบจนม่านลูกปัดรอบเตียงสั่นไหว

หัวปลายหยักกระแทกเข้าจุดกระสันของนางจนเสียดเสียว หญิงสาวร้องครวญครางเสียงกระเส่า เคล้าคลอกับเสียงหน้าขาแกร่งที่กระทบโดนบั้นท้ายอวบ นางถูกชายหนุ่มควบขี่ราวกับเป็นม้าศึกได้ราวหนึ่งชั่วยาม ก่อนที่แท่งหยกยาวจะปลดปล่อยสายพันธ์ุมังกรลงสู่ช่องทางรักของหญิงสาวจนเอ่อล้น

เขาถอนแก่นกายออกจากร่างเย้ายวนในทันที ก่อนที่จะเรียกขันทีหน้าห้องให้มารับคำบัญชาต่อจากนี้

“ให้เก็บหรือไม่พะย่ะค่ะ??”

“ไม่เก็บ!! พานางไปได้ จัดการให้เรียบร้อย!!”

พระสนมหวงถูกขันทีทั้งห้าพามาที่ห้องชำระกายส่วนกลาง นางถูกกดให้นอนบนแคร่ไม้อันใหญ่ ขาเรียวยาวถูกขันทีทั้งสองแยกออกกว้างก่อนที่ขันทีอาวุโสจะใช้สองนิ้วยาวรุกล้ำเข้าในพื้นที่สงวนในกายนาง แล้วงอครูดเพื่อกวาดสายพันธ์ุมังกรให้ไหลออกมาจากช่องทางแคบของนางจนเกลี้ยงเกลา สตรีร่างอวบอิ่มสะท้านหอบด้วยแรงกระสัน นางลูบไล้แผ่นอกของขันทีอาวุโสด้วยความยั่วเย้า

“ข้ายังมิหายจากแรงกำหนัดเมื่อครู่!! พวกเจ้าจะเมตตาปลดเปลื้องให้ข้าเหมือนเช่นเคยได้หรือไม่?”

“ย่อมได้ขอรับ!! แต่ท่านต้องกินน้ำแกงชามนี้เสียก่อน!!”

หญิงสาวรับน้ำแกงห้ามบุตรมาดื่มหมดถ้วยด้วยความขุ่นมัว ก่อนจะถ่างขาเรียวออกกว้างให้เหล่าขันทีทั้งห้ามามอบความสำราญให้กับตน

รอบเรือนกายของสนมหวงถูกดูดทึ้งด้วยปากของเหล่าขันทีทั้งห้าไม่เว้นแม้แต่ช่องทางแคบที่ถูกขันทีเฒ่าดูดเลียน้ำหวานจากนางจนอิ่มเอม ลำลึงค์ไม้ถูกนำมาใช้กับหญิงสาวร่างอวบอิ่ม จนนางร้องครวญครางด้วยแรงกระสันไปทั่วทั้งคืน

เมื่อเข้ายามเฉิน (7.00-9.00) โอรสสวรรค์เปลี่ยนเครื่องแต่งกายแบบเรียบง่าย เพื่อปลอมตัวออกเยี่ยมเยียนชาวเมืองตามหัวเมืองต่างๆ

ในครั้งนี้เขาตั้งใจออกเยี่ยมชาวเมืองเฮยจิวจู่ เมืองนี้นับว่าเป็นเมืองแห่งความทรงจำของเขา ซึ่งมิได้เหยียบย่างมานานนับหกปีแล้ว

เฮยจิวจู่เป็นที่ตั้งของสำนักศึกษาที่เขาใช้เวลาร่ำเรียนมานานหลายปี จนได้มีศิษย์พี่ศิษย์น้องร่วมสาบานถึงสองคน และที่นี่เขาก็ได้พบกับรักครั้งแรกและครั้งเดียวของเขา

ซุนซูหลิน นางและเขามีความทรงจำมากมายที่เมืองแห่งนี้ นับตั้งแต่ที่นางจากไปพร้อมลูกของเขาเมื่อหกปีก่อน เขาก็ไม่เคยย่างกรายมาที่เมืองแห่งนี้อีกเลย

ม้าโลหิตถูกควบให้เดินทางนับร้อยลี้จนมาถึงเมืองเฮยจิวจู่ที่ตั้งอยู่กลางหุบเขาในต้นยามโหว่ (17.00-19.00) เขาให้องครักษ์พาม้าไปพักที่โรงเลี้ยงม้า ก่อนจะออกสำรวจในตลาดที่ตั้งอยู่สองข้างทางเลียบแม่น้ำสายใหญ่ เหล่าพ่อค้าแม่ค้าบนฝั่งต่างตะโกนขายของด้วยความครื้นเครง เพื่อเรียกลูกค้าที่นั่งเรือมาลงที่ท่าน้ำให้มาซื้อของที่แผงของตน

หยางจิ่งถงเดินเรื่อยเอื่อยขึ้นบนสะพานโค้งอันใหญ่ที่ทอดยาวข้ามแม่น้ำสายกว้าง เด็กแฝดชายหญิงอายุราวหกถึงเจ็ดขวบกำลังยืนขายเซาปิ่งอย่างขมักเขม้น มืออ้วนป้อมของนางดึงทึ้งชุดอาภรณ์เรียบง่ายของเขาจนยับยู่ยี่ ก่อนจะรีบขายตรงให้บุรุษเบื้องหน้าด้วยคำพูดแบบน้ำไหลไฟดับ

“ใต้เท้าเจ้าคะ!! ได้โปรดเมตตาอุดหนุนเซาปิ่งอร่อยๆ ของโรงน้ำชาอี้หลันของพวกเราหน่อยนะเจ้าคะ”

“หากกลัวว่าพวกเราจะโกหก จะลองชิมก่อนก็ได้นะขอรับ!!”

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวข้าซื้อสักสามสิบชิ้น ว่าแต่เหตุใดพวกเจ้าสองคนพี่น้องจึงมาขายเซาปิ่งกันตามลำพังเล่า? แล้วพ่อกับแม่เจ้าอยู่ที่ใดกัน?”

“เราสองคนแอบขโมยเซาปิ่งจากโรงน้ำชาของท่านแม่มาขายขอรับ คิดว่าจะเอาเงินก้อนนี้ไปซื้อของขวัญวันเกิดให้ท่านแม่ขอรับ!”

“แล้วพ่อของพวกเจ้าเล่า?”

“ท่านพ่อของพวกเราตายไปตั้งแต่พวกเรายังไม่เกิด มีแต่ท่านแม่ที่เลี้ยงพวกเรามาขอรับ!”

“อืมม!!”

“ใต้เท้าเจ้าคะ ท่านมีลูกน้องตามมาตั้งมาก แค่สามสิบชิ้นพวกเขาจะอิ่มหรือเจ้าคะ? แต่ละคนตัวสูงใหญ่เหมือนท่านลุงข้า น่าจะต้องกินจุเหมือนยักษ์แน่ๆ!!”

“ถ้าเช่นนั้นข้าเหมาเซาปิ่งพวกเจ้าทั้งหมดเลย พอใจหรือยังเล่าแม่นางน้อย!”

“ใต้เท้าใจดีที่สุดในโลกเลยเจ้าค่ะ!”

มือเรียวยาวลูบลงบนศรีษะที่ถูกมัดเป็นมวยกลมเกลี้ยงของเด็กหญิงด้วยความเอ็นดู ทันใดนั้นสายตาเหยี่ยวก็เหลือบไปเห็นแผ่นหยกกลมเกลี้ยงชิ้นเล็กที่ห้อยอยู่บนลำคอของเด็กทั้งสอง ด้านข้างสลักเป็นตัวหนังสือคุ้นตา

แต่ยังไม่ทันที่เขาจะถามไถ่ พี่เลี้ยงเด็กจากโรงน้ำชาก็ตามหาเด็กแฝดจอมซนจนเจอ แฝดผู้พี่รีบรับเงินค่าขนมจากบุรุษแปลกหน้าเรียบร้อยแล้ว จึงรีบจับจูงน้องสาววิ่งหนีพี่เลี้ยงไปอีกฝั่งของสะพาน ชายหนุ่มมองภาพตรงหน้าด้วยความขบขันพร้อมกับสั่งองครักษ์คู่ใจให้ติดตามสืบเรื่องราวของเด็กแฝดทั้งสอง ก่อนที่เขาจะออกสำรวจตลาดต่อไป

เมื่อกลับถึงโรงเตี๊ยม เซาปิ่งจำนวนมากถูกแจกจ่ายให้กับทหารองครักษ์ได้ลิ้มรส ความหอมนุ่มจากแป้งที่ผสมมันเทศเข้ากันกับถั่วแดงกวนที่ถูกทำขึ้นมาด้วยความกลมกล่อมพิถีพิถัน ดุจเป็นขนมรสเลิศที่หากินได้ยาก เซาปิ่งกองใหญ่กลางโต๊ะถูกเหล่าองค์รักษ์กินหมดภายในพริบตา

เมื่อหยางจิ่งถงกัดชิมเซาปิ่งไปคำแรก ก็สัมผัสถึงความนุ่มละมุนที่อบอุ่นภายในปาก ทำให้เขาย้อนนึกถึงเซาปิ่งของสตรีผู้นั้นที่เคยทำรสชาติพิเศษมอบให้กับเขา รวมไปถึงรสสัมผัสจากกายนางที่เขาเคยลิ้มรสทั่วทุกซอกมุมอย่างไม่รู้จักอิ่ม ราวกับเหตุการณ์นี้เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวันวาน