สิ่งที่ขาดไม่ได้

- บนรถ -

หลังจากที่สายน้ำเช็ดทำความร่างกายเสร็จก็รีบลงมาที่รถของแอสตันทันทีเพราะไม่อยากจะมีปัญหากับคนเอาแต่ใจอย่างเขา

“นายจะพาฉันไปไหนนี้ไม่ใช่ทางกลับคอนโดนนี้” ร่างบางเอ่ยถามชายหนุ่มขึ้นเมื่อเห็นชายหนุ่มขับรถไปคนละทางกับทางกลับคอนโดของเขา

“ไปคลับ” แอสตันเอ่ยตอบหญิงสาวด้วยเสียงเรียบ

“ตอนเที่ยงเนี้ยนะ ฉันว่านายต้องเป็นแอลกอฮอล์ลิซึ่มแน่ๆ ” สายน้ำเอ่ยขึ้นพร้อมกับสายหัวให้กับแอสตันเบาๆ

“ฉันไปตรวจเอกสารยัยโง่” แอสตันเอ่ยพร้อมเปรยตามองร่างบางอย่างเหนื่อยใจกับความคิดของเธอ

“ใครจะไปรู้หละวันๆ เห็นกินแต่เหล้าบ้าแต่กามไม่เคยเห็นทำงานทำการ”

“หึ งั้นก็เห็นสะ” แอสตันเค้นหัวเราะในลำคอก่อนจะเหยียบคันเร่งให้เร็วขึ้น

ณ คลับ AS

“สวัสดีครับคุณแอสตันเอกสารที่ให้ไปหาผมวางไว้ให้ที่โต๊ะแล้วครับ” ธนินลูกน้องคนสนิทของแอสตันที่ยืนรอเขาหน้าคลับเอ่ยขึ้นเมื่อแอสตันเปิดประตูลงจากรถคันหรู

“อืม เดียวนายตามฉันขึ้นไปที่ห้อง” แอสตันเอ่ยกับธนินก่อนจะหันไปเอ่ยกับสายน้ำต่อ

“เธอถ้าหิวก็สั่งตรงเคาน์เตอร์ให้ขึ้นมาให้ที่ห้องทำงานฉัน”

“อื้อ แล้วนายกินอะไรไหมจะได้สั่งให้เลย” สายน้ำเอ่ยถาม

“ฉันยังไม่หิว” ร่างสูงเอ่ยตอบก่อนจะเดินนำขึ้นไปยังห้องทำงานของเขาปล่อยให้ร่างบางไปสั่งอาหาร

ณ ห้องทำงานชั้นบนสุดของคลับ AS

“ตอนนี้หลักฐานเรามีแค่นี้หรอ” ร่างสูงของแอสตันเอ่ยถามธนินโดยที่ในมือยังเปิดดูแฟ้มข้อมูลอยู่

“ครับตอนนี้เรามีแต่หลักฐานการเงินของคุณพิศุกับรายชื่อผู้สมรู้ร่วมคิด ส่วนเรื่องการขนย้ายสิ่งผิดกฎหมายของมันที่เคยเอามาเก็บไว้ในโกงดังของทางเรายังไม่มีหลักฐาน”

“จากหลักฐานการเงินของมันที่ยักยอกจากคลับไปเราก็สามารถเอามันออกจากต่ำแหน่งได้แล้ว แต่ฉันคิดว่าคนอย่างมันต้องมีแผนสำรองแน่ๆ ” แอสตันเอ่ยขึ้นตอบธนินด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด

ก๊อก ก๊อกๆ

“เอ่อ ให้ฉันออกไปรอข้างนอกไหม” ร่างบางที่เปิดประตูเข้ามายังห้องทำงานของแอสตันเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าเคร่งเครียดของเขา

“ไม่เป็นไรเข้ามานั่งเถอะ” แอสตันเอ่ยตอบสายน้ำและเปรยตาไปยังโซฟารับแขก

ร่างบางจึงพยักหน้าและไปนั่งรอเขาที่โซฟาอย่างว่าง่ายเพราะเธอไม่เคยเห็นเขาในโหมดจริงจังมาก่อนเลยไม่อย่างก่อกวนเขานัก

“นายไปให้คนพยายามกู้ไฟล์กล้องวงจรปิดแถวนั้นกลับมาให้ได้ก่อนถึงการประชุมผู้ถือหุ้นแล้วก็ให้คนไปสืบหาที่ขนย้ายใหม่ของมันด้วย” แอสตันเอ่ยขึ้นกับธนินพร้อมกับวางแฟ้มเอกสารในมือลงก่อนจะไปหยิบเล่มถัดไปมาดูต่อ

“ได้ครับ”

“ไปได้แล้วเดียวฉันจะเช็คเอกสารพวกนี้อีกรอบก่อน”

“ครับ” ธนินเอ่ยก่อนจะโค้งตัวให้แอสตันก่อนออกจากห้องไป

- 30 นาที ต่อมา –

ก๊อก ก๊อกๆ

“มาส่งอาหารที่สั่งไว้ค่ะ”

“เข้ามา” แอสตันเอ่ย

บริกรสาววัยกลางคนเปิดประตูเข้ามาพร้อมรถเข็นอาหารจัดวางไว้ให้ที่โต๊ะรับแขกพร้อมกับยื่นบิลอาหารมาให้สายน้ำตรวจเช็ค

“รายกายอาหารครบถ้วนนะคะ”

“ครบค่ะ”

“งั้นดิฉันขอตัวก่อนทานให้อร่อยนะคะ” บริกรหญิงเอ่ยพร้อมโค้งตัวให้เธอก่อนจะเข็นรถเข็นออกไปจากห้อง

“นี่นายมากินก่อนสิฉันสั่งมาเผื่อนายด้วย” ร่างบางเอ่ยเรียกชายหนุ่มที่ตอนนี้กำลังง่วนอยู่กับกองแฟ้มเอกสารกองโต

“เธอกินเลยฉันยังไม่หิว” ร่างสูงเอ่ยตอบร่างบางโดยที่สายตายังคงจับจ้องกับการตรวจเช็คเอกสารตรงหน้าอย่างละเอียด

หญิงสาวพยักหน้ารับก่อนจะตั้งหน้าตั้งตากินอาหารตรงหน้าด้วยความหิวโซเพราะวันนี้ตั้งแต่เช้าเธอรีบไปเรียนยังไม่ได้กินอะไรเลยแถมตอนกลางวันแอสตันยังมาจับเธอทำกิจกรรมเข้าจังหวะแบบนั้นอีกท้องเธอตอนนี้ร้องประทวงรุนแรงมากแล้ว

“นายจะเอากาแฟไหมเดียวฉันไปชงให้” หญิงสาวที่พึ่งกินข้าวเสร็จเอ่ยถามร่างสูงที่ยุ่งอยู่กับการตรวจเอกสาร

“อืม ไม่ใส่น้ำตาลนะ”

“รู้แล้ว” สายน้ำเอ่ยตอบก่อนจะเดินไปชงกาแฟให้เขาพร้อมกับคุกกี้แล้วกลับไปนั่งที่โซฟาเหมือนเดิมเธอมองดูร่างสูงทำงานจนผลอยหลับไป

เวลา 19.00 น.

“อืมม~ กี่โมงแล้วเนี้ย” ร่างบางงัวเงียตื่นขึ้นมาในห้องทำงานของแอสตันโดยมีเสื้อคุมของเขาห่มตัวเธอไว้อยู่แล้วมองไปรอบๆ ห้องยังคงเห็นแอสตันยังนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานด้วยท่าทีเคร่งเครียด

“ทุ่มนึงแล้วหรอเนี้ย นายยังไม่เสร็จอีกหรอ” เธอเอ่ยถามร่างสูงด้วยสีหน้าตกใจเล็กน้อยที่เธอนอนรากยาวมาได้นานขนาดนี้

“ยัง หิวแล้วหรอ” ร่างสูงเงยหน้าออกจากกองเเฟ้มเอกสารตรงหน้าเอ่ยถามร่างบางกลับ

“ป่าว ฉันขอกลับก่อนได้ไหมฉันต้องรีบไปทำรายงาน” ร่างบางเอ่ยขอเพราะวันนี้เธอบอกกับนิวตันไว้ว่าจะทำบทที่ 2 ให้เสร็จแล้วส่งให้เขาถ้าไม่รีบไปตอนนี้เธอคงทำไม่ทันแน่ๆ

“อืม เดียวฉันให้คนขับรถไปส่ง”

“ไม่ต้องหรอกเดียวฉันเรียกแท็กซี่เอง”

“ตามใจ” ร่างสูงเอ่ยก่อนจะกลับมาสนใจเอกสารตรงหน้าต่อ

ณ คอนโดหรูของแอสตัน

เวลา 01.40 น.

“อืมม~ แอสตันกลับมาแล้วหรอ” ร่างบางที่งัวเงียตื่นขึ้นเพราะร่างสูงอัดแก่นกายเข้ามายังร่างกายเธอจนทำให้เธอตื่น

“ง่วงก็นอนไปเดียวฉันทำเอง”

ตับ ตับ ตับ

เสียงเนื้อช่วงล่างกระทบกันดังไปทั่วห้องแอสตันไม่ว่าเขาจะทำงานเหนื่อยหรือเมาแค่ไหนเขากับต้องการและโหยหาแต่เธอเท่านั้นเขาแทบจะไม่มีอารมณ์กับผู้หญิงคนไหนเลยและแทบจะไม่ได้ไปหาผู้หญิงคนอื่นที่เขาเลี้ยงไว้เลยเมื่อได้เจอเธอทำให้เขาจากคนที่แทบจะอยู่ไม่ติดห้องกับการเป็นอยากรีบกลับมาห้องหาเธอสะงั้น

“อ่าส์ สายน้ำ” แอสตันครางออกมาก่อนจะปล่อยน้ำรักขาวขุ่นใส่ร่างบางแล้วฟุบตัวลงนอนข้างเธอ

มือหนารั้งตัวเธอให้มานอนแบบชิดกับแผ่นอกแกร่งของเขาโดยที่ยังไม่ได้ถอดแก่นกายออกจากรูสวาทของเธอเขารู้สึกอุ่นใจและสบายใจทุกครั้งที่มีเธออยู่ข้างๆ จากที่ตั้งใจจะเลี้ยงเธอเอาไว้เล่นๆ แต่ว่าตอนนี้สายน้ำกลายสิ่งที่เขาขาดไม่ได้แล้วแม้แต่คืนเดียว..