ตอนที่ 25 เบื้องหลังความงดงามขององฮองเฮา nc

ในวังหลวงที่ถูกปิดบังด้วยกำแพงสูงตระหง่านและเงาของราชบัลลังก์ ความลับที่ซุกซ่อนอยู่ใต้ความสง่างามขององฮองเฮาหลี่หวงซินนั้นกลายเป็นสิ่งที่ไม่มีใครล่วงรู้ แม่ทัพฉินเย่เหวิน ผู้เป็นดั่งยอดฝีมือในสนามรบ กลับพ่ายแพ้ต่อเสน่ห์ของนางผู้เลอโฉม ทั้งสองแอบมีสัมพันธ์ลับอันเร่าร้อนซึ่งถูกปิดซ่อนไว้ในม่านความลับ

ในช่วงที่แม่ทัพฉินเย่เหวินทำหน้าที่สอนวิชาเชิงดาบให้กับองค์ชายหวังอี้เฟิง เขาไม่อาจหักห้ามใจจากการพบปะกับนางได้ ทุกครั้งที่หยุดพัก ทั้งสองจะพากันหายลับไปยังมุมอันเงียบสงบของพระราชวัง ดวงตาของพวกเขามักเต็มไปด้วยความปรารถนา มันแผดเผาใจทำให้พวกเขาไม่อาจละสายตาจากกันได้

นับวันผิวพรรณของหลี่หวงซินยิ่งงดงามขึ้น ดวงตาเป็นประกายสดใส ผิวเนียนนุ่มดั่งผลท้ออ่อน นางดูเปล่งปลั่งอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ความลับของความงามนี้อยู่ที่ไฟราคะอันร้อนแรงของแม่ทัพหนุ่มผู้ไม่เคยพ่ายแพ้ต่อศึกใด ไม่เว้นแม้แต่ศึกรักก็เช่นกันเขามักจะอัดฉีดน้ำกามของตนเข้าไปภายในเรือนร่างของนางทุกครั้งเพื่อที่จะแสดงความเป็นเจ้าของ

“อ๊า...ข้าเสียวเหรอเกิน” องฮองเฮาหลี่หวงซิน กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความพึงพอใจยามที่น้ำกามของชู้รักถูกอัดฉีดเข้าไปภายในเรือนร่างของนางเอง

หวังเจียเหอ ฮ่องเต้ ผู้เป็นราชันย์แห่งแผ่นดิน กลับหลงลืมหน้าที่ของตนในฐานะสามี หลงระเริงกับสตรีอื่นในวังหลวง ทิ้งให้องฮองเฮาหลี่หวงซิน ผู้เป็นพระชายา ต้องทนทุกข์อยู่กับความเหงาและไฟปรารถนาที่คุกรุ่นในใจ นางเป็นหญิงที่มีเลือดเนื้อ มีชีวิตจิตใจ ไฟแห่งความต้องการที่เผาใจนางนั้นยิ่งเพิ่มขึ้นเมื่อไร้ผู้ที่สามารถเติมเต็มความสุขให้กับนางได้

แต่แล้ว แม่ทัพฉินเย่เหวิน ก็ปรากฏตัวขึ้นในชีวิตของนาง ผู้เป็นยอดขุนศึกที่เต็มไปด้วยพละกำลังและความสามารถ ในทุกครั้งที่พวกเขาได้อยู่ด้วยกัน ความร้อนแรงในใจของนางก็ถูกจุดขึ้น ร่างกายของนางตอบสนองต่อการสัมผัสของเขาอย่างรุนแรง ทุกครั้งที่นางได้ร่วมรักกับแม่ทัพหนุ่ม มันไม่เพียงแค่ความพึงพอใจทางกาย แต่จิตใจของนางราวกับได้ล่องลอยไปในดินแดนสุขาวดี มันเป็นความสุขที่นางไม่เคยได้รับจากฮ่องเต้ผู้เป็นสามีมาก่อน

ความสุขสันต์ที่ได้รับจากแม่ทัพฉินเย่เหวินนั้นเต็มไปด้วยความเสียวสะท้านที่ท่วมท้นจิตใจและร่างกาย นางติดใจในสัมผัสของเขาเสียจนไม่อาจหักห้ามใจได้อีกต่อไป การพบกันในแต่ละครั้งกลับกลายเป็นความต้องการที่รุนแรงยิ่งขึ้น

องฮองเฮา ผู้เลอโฉม ส่งเสียงออกมาราวกับถูกผีร้ายเข้าสิง แต่มันกลับเป็นน้ำเสียงที่แสดงถึงความต้องการที่แรงกล้า รุนแรงและเร่าร้อนจนยากจะหักห้าม นางเรียกร้องด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความปรารถนา "แรงอีกท่านแม่ทัพ แรงอีก ปลดปล่อยความหื่นกระหายมาที่เรือนร่างของข้าเลย" เสียงนั้นเต็มไปด้วยความกระหายที่ไม่อาจเก็บกดไว้ได้อีกต่อไป

แม่ทัพฉินเย่เหวิน ผู้เป็นดั่งเพลิงแห่งสนามรบ จ้องมองเรือนร่างที่เย้ายวนของนาง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความปรารถนาและความกระหายที่สุมอยู่ในอก เขาไม่รอช้า ตอบสนองต่อคำขอของนางอย่างหนักหน่วง เรือนร่างของหลี่หวงซินได้รับการปลดปล่อยจากความอัดอั้นในจิตใจและความต้องการที่ซ่อนเร้นมายาวนาน

"ท่านชอบลีลาท่ารักแบบไหน ท่านบอกข้าได้เลย ท่านไม่จำเป็นต้องเขินอายอีกต่อไปแล้วข้าจะเป็นผู้ปลดปล่อยท่านจากอารมณ์ที่หื่นกระหายเอง" แม่ทัพหนุ่มกล่าว ดวงตาของเขาประสานกับนางอย่างแนบแน่น ราวกับจะสื่อถึงความลึกซึ้งในความสัมพันธ์ที่เกินกว่าจะถอยหลังกลับไปได้อีก

ในขณะที่แม่ทัพฉินเย่เหวินกำลังปลดปล่อยแรงปรารถนาที่รุนแรงไปที่เรือนร่างของหลี่หวงซิน องฮองเฮาก็ไม่ได้เป็นฝ่ายรับเพียงอย่างเดียว มืออ่อนนุ่มของนางเริ่มลูบไล้ไปตามแผ่นหลังที่แข็งแรงของเขา ลากผ่านกล้ามเนื้อที่เต็มไปด้วยพลัง ร่างกายของแม่ทัพหนุ่มเต็มไปด้วยความร้อนจากการสัมผัสของนาง ราวกับไฟที่ถูกเติมเชื้อให้ลุกโชน

ลิ้นของนางไม่หยุดนิ่ง อาบไล้ไปทั่วเรือนร่างของแม่ทัพอย่างแผ่วเบาและเย้ายวน ทุกครั้งที่ปลายลิ้นของนางสัมผัสกับผิวของเขา แม่ทัพหนุ่มก็รู้สึกถึงความร้อนรุ่มที่แล่นผ่านไปทั่วทั้งร่าง การสัมผัสของนางเต็มไปด้วยความชำนาญและความตั้งใจที่จะปลุกเร้าอารมณ์ของเขาให้ลุกขึ้นมาอย่างรุนแรงและเร่าร้อนยิ่งขึ้น

เสียงหายใจของทั้งสองคนสอดประสานกันในความเงียบ ร่างกายที่หลอมรวมกันเป็นหนึ่งเดียวนี้เต็มไปด้วยแรงปรารถนาที่เกินกว่าจะควบคุม มือของหลี่หวงซินยังคงลูบไล้ไปตามร่างกายของแม่ทัพอย่างไม่มีหยุดหย่อน ในขณะที่ลิ้นของนางยังคงเล่นบทบาทที่ยั่วยวน ร่างกายของแม่ทัพตอบสนองต่อการกระทำของนางอย่างรุนแรงและดุดันมากขึ้นเรื่อยๆ

ในที่สุด แม่ทัพฉินเย่เหวินก็ไม่อาจทานทนต่อแรงปรารถนาที่ครอบงำจิตใจและร่างกายของเขาได้อีกต่อไป เปลวไฟแห่งความต้องการถูกปลดปล่อยออกมาอย่างรุนแรงและเร่าร้อน สุดท้ายเขาก็ได้ทิ้งความร้อนแรงและแรงปรารถนาทั้งหมดไว้ภายในเรือนร่างของหลี่หวงซิน องฮองเฮาผู้ซึ่งรับน้ำราคะของแม่ทัพหนุ่มด้วยความยินดีและเต็มใจ ร่างกายของนางตอบสนองอย่างเต็มที่ ความรู้สึกที่ถาโถมเข้ามาในช่วงเวลานั้นทำให้นางถึงกับเสียวสะท้านจนสุดขั้วหัวใจ

ทางด้านองค์ชายหวังอี้เฟิง ผู้ซึ่งเป็นความหวังแห่งราชวงศ์ ยังคงตั้งใจฝึกฝนวิชาเชิงดาบอย่างมุ่งมั่นอยู่เพียงลำพัง ท่ามกลางความเงียบสงบของลานฝึก เขามุ่งมั่นในการพัฒนาทักษะของตนเองโดยไม่ให้ความสนใจกับสิ่งรอบข้าง ความพากเพียรของเขาเต็มไปด้วยความตั้งใจที่จะเป็นยอดนักรบเพื่อปกป้องแผ่นดิน

เขาไม่เคยรับรู้เลยว่าในช่วงเวลาที่เขากำลังฝึกฝนอย่างจริงจังนั้น มีเรื่องราวอันเร่าร้อนเกิดขึ้นในส่วนอื่นของวังหลวง แม่ของเขา องฮองเฮาหลี่หวงซิน กลับซ่อนความปรารถนาอันรุนแรงไว้เบื้องหลังหน้ากากที่สุดแสนจะอ่อนโยน

“หวังอี้เฟิง ลูกแม่ เจ้าเหนื่อยรึไม่? หากเหนื่อยก็พักก่อนเถิด” องฮองเฮาหลี่หวงซินกล่าวกับลูกชายด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน รอยยิ้มที่แฝงความห่วงใยปรากฏบนใบหน้าของนาง แต่เบื้องลึกในใจและร่างกายของนางยังคงเต็มไปด้วยแรงสะท้านจากช่วงเวลาที่ผ่านมา ขาของนางยังคงสั่นสะท้านเล็กน้อยจากความเร่าร้อนที่เพิ่งเกิดขึ้น น้ำกามของแม่ทัพฉินเย่เหวินยังคงไหลเยิ้มอยู่ภายในร่างกายของนาง เป็นเครื่องเตือนใจถึงความสัมพันธ์อันลึกลับที่นางต้องปกปิด

“ข้ายังไม่เหนื่อยขอรับ ท่านแม่” หวังอี้เฟิงตอบกลับด้วยความตั้งใจเต็มเปี่ยม “ลูกตั้งใจจะฝึกอีกสักหน่อย” แววตาของเขามุ่งมั่นต่อการฝึกฝนวิชาเชิงดาบ ร่างกายของเขาเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ แสดงถึงความตั้งใจที่จะพัฒนาให้ดียิ่งขึ้นไปอีก

องฮองเฮาหลี่หวงซินมองดูบุตรชายด้วยความรักและห่วงใย “อย่าฝืนตัวเองไปนักนะ” นางกล่าว พร้อมทั้งพยายามซ่อนความอ่อนล้าภายในใจและร่างกายของตน แม้ว่าจะมีความรู้สึกที่คุกรุ่นอยู่ในร่างกาย แต่นางยังคงแสดงบทบาทของแม่ที่ห่วงใยบุตรอย่างไม่มีข้อบกพร่อง รอยยิ้มของนางยังคงอ่อนหวาน แต่ภายในใจกลับเต็มไปด้วยความลับที่ไม่อาจเปิดเผยได้