ตอนที่ 28 ราคะที่ไม่เคยถูกเติมเต็ม nc

แม่ทัพฉินเย่เหวินได้สร้างผลงานที่น่าจดจำอีกครั้งด้วยการปราบจอมโจรที่มีชื่อเสียง จึงได้รับการเลื่อนขั้นจากตำแหน่งแม่ทัพเป็น "แม่ทัพใหญ่แห่งเมืองหลวง" การเลื่อนขั้นนี้เกิดขึ้นด้วยการสนับสนุนจากองฮองเฮาหลี่หวงซิน ซึ่งไม่เพียงแค่ให้การสนับสนุนด้านตำแหน่ง แต่ยังมอบจวนแม่ทัพหลังใหม่ที่มีขนาดใหญ่โตและกว้างขวางยิ่งกว่าเดิม

จวนใหม่ของแม่ทัพฉินเย่เหวินตั้งอยู่ใกล้กับตำหนักขององฮองเฮาหลี่หวงซิน นางให้เหตุผลว่าการมีเขาใกล้ชิดจะทำให้เธอรู้สึกอุ่นใจมากขึ้น เพราะเขาสามารถคอยปกป้องเธอและลูกได้ตลอดเวลา ความใกล้ชิดนี้ยังแสดงถึงความสัมพันธ์อันลึกซึ้ง

ฮ่องเต้เองก็ไม่ได้แสดงความไม่พอใจใด ๆ ต่อการเลื่อนขั้นและการมอบจวนใหม่ของแม่ทัพฉินเย่เหวิน เนื่องจากเขาตระหนักถึงความสำคัญและความสามารถของแม่ทัพหนุ่มในการรักษาความสงบเรียบร้อยและความปลอดภัยของราชสำนัก

ในช่วงกลางดึกของคืนหนึ่ง องฮองเฮาหลี่หวงซินได้แอบลอบเข้ามาภายในจวนหลังใหม่ของแม่ทัพฉินเย่เหวิน ความรู้สึกของนางที่ไม่อาจต้านทานความต้องการในใจ ทำให้นางตัดสินใจเดินทางจากตำหนักของตนไปยังจวนใหม่ของแม่ทัพหนุ่ม ซึ่งอยู่ห่างจากตำหนักของนางเพียงไม่กี่ก้าว

ค่ำคืนนี้ช่างเป็นค่ำคืนที่เร่าร้อนอย่างแท้จริง การที่แม่ทัพฉินเย่เหวินและองฮองเฮาหลี่หวงซินอยู่ใกล้ชิดกันภายใต้แสงจันทร์ที่ส่องสว่างทำให้บรรยากาศเต็มไปด้วยความตึงเครียดและความร้อนแรง ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาไม่เพียงแต่เต็มไปด้วยความรัก แต่ยังมีความร้อนแรงที่เข้มข้น

เมื่อองฮองเฮาหลี่หวงซินเข้ามาถึงจวนใหม่ของแม่ทัพฉินเย่เหวิน นางได้พบกับเขาในบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความร้อนแรง ทั้งคู่ไม่รอช้าที่จะให้ความต้องการของตนเองบรรลุผล การตอบสนองของแม่ทัพฉินเย่เหวินเต็มไปด้วยราคะที่ร้อนแรง พวกเขาใช้คืนค่ำนี้เพื่อหลีกหนีจากความคาดหวังและความรับผิดชอบของราชสำนัก เพื่อให้พวกเขาสามารถสัมผัสความสุขและความพอใจที่เกิดจากความใกล้ชิดที่ลึกซึ้งได้อย่างเต็มที่

ค่ำคืนนี้จึงกลายเป็นช่วงเวลาที่เต็มไปด้วยความรักและความเร่าร้อนที่ไม่มีข้อจำกัด ใต้แสงจันทร์และความเงียบสงบของค่ำคืน ทั้งคู่ได้ทิ้งทุกสิ่งไว้เบื้องหลังและใช้เวลานี้เพื่อเติมเต็มความปรารถนาของกันและกันอย่างเต็มที่

หลายวันต่อมา หวังเจียเหอ ฮ่องเต้ ประสบกับโรคแปลกประหลาดที่ทำให้เขามีร่างกายอ่อนแรงและนอนติดเตียงอยู่แทบจะไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ สถานการณ์นี้ถือเป็นข่าวใหญ่ที่สะเทือนราชสำนักอย่างมาก เพราะความไม่แน่นอนในสุขภาพของฮ่องเต้สามารถนำไปสู่ความสั่นคลอนในอำนาจและเสถียรภาพของพระราชวังได้

การป่วยของฮ่องเต้ทำให้ความตึงเครียดในพระราชวังเพิ่มสูงขึ้น แต่โชคดีที่แม่ทัพฉินเย่เหวินยังคงยืนเคียงข้างองฮองเฮาหลี่หวงซินในช่วงวิกฤตนี้ ความมุ่งมั่นและความภักดีของเขาช่วยสร้างความมั่นคงให้กับบัลลังก์ ราชสำนักและบัลลังก์ยังคงมั่นคงเพราะแม่ทัพฉินเย่เหวินมีบทบาทสำคัญในการปกป้องและสนับสนุนองฮองเฮาหลี่หวงซินในช่วงเวลาที่เป็นวิกฤต

ภายในห้องบรรทมที่มืดมิดและเงียบสงบ องฮองเฮาหลี่หวงซินและแม่ทัพฉินเย่เหวินอยู่เคียงข้างกันในความร้อนแรงของความรัก ขณะที่ฮ่องเต้ซึ่งนอนอยู่บนเตียงในสภาพที่ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ได้เฝ้าดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

หลี่หวงซิน: “ขอบคุณเจ้านะ ที่อยู่เคียงข้างข้าในยามที่ลำบาก” นางกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความซาบซึ้งใจ ดวงตาของนางฉายแววแห่งความรักและความรู้สึกที่ลึกซึ้ง “ทั้งตัวและหัวใจของข้านั้นเป็นของท่าน แม่ทัพ ฉินเย่เหวิน”

คำพูดของนางมีพลังและความรู้สึกที่มากมาย นางโอบกอดและจูบแม่ทัพฉินเย่เหวินอย่างเร่าร้อน ความรักที่พวกเขาแสดงออกมานั้นเป็นสิ่งที่ไม่อาจปิดบังได้ แม้ฮ่องเต้จะนอนติดเตียงในสภาพที่ใกล้ตาย แต่ความรู้สึกของเขายังคงตอบสนองต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

ฮ่องเต้: ที่นอนอยู่บนเตียง กำลังเฝ้าดูภาพที่ร้อนแรงที่เกิดขึ้นในห้องบรรทม ดวงตาของเขาเบิกกว้างเมื่อเห็นองฮองเฮาที่เขารักร่วมรักกับชายหนุ่มที่มีความเร่าร้อน เขารู้สึกถึงความตื่นเต้นและความรู้สึกที่หลั่งไหลเข้ามา แม้ร่างกายของเขาจะอยู่ในสภาพที่ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ ท่อนเนื้อของเขาก็แข็งตัวและผงาดตั้งชูชัน ความรู้สึกนี้ราวกับว่าตัวของเขานั้นเกิดมาเพื่อสิ่งนี้

ฮ่องเต้: (คิดในใจ) “ความเร่าร้อนนี้… มันเป็นสิ่งที่ฉันต้องการเห็น แม้ในช่วงสุดท้ายของชีวิต…”

องฮองเฮาหลี่หวงซิน ร่วมรักกับแม่ทัพหนุ่มอย่างเร่าร้อนพร้อมทั้งเสียงร้องครวญครางของนางที่ดังลั่นทั่วทั้งตำหนัก ฮ่องเต้ผู้ที่นอนติดเตียงจ้องมองภาพอันเร่าร้อนอย่างไม่วางตา แม่ทัพหนุ่มกระทำเรือนร่างของนางราวกับว่านี่คือเมียรักของตนเอง เสียงครวญครางของทั้งคู่เต็มไปด้วยความหิวกระหายและความดิบเถื่อน เมื่อเขาปลดปล่อยน้ำกามของตนใส่เรือนร่างของนางแล้วเขาก็กลับไปที่ตำหนักของตนในทันที

เรือนร่างขององฮองเฮาในยามนี้นั้นเต็มไปด้วยกลิ่นอายของราคะยังไม่หายนางเดินมาที่ขอบเตียงของฮ่องเต้ภายในแววตาของนางนั้นเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

“ท่านพี่ยังไม่นอนอีกเหรอเจ้าค่ะ” นางกล่าวถามหวังเจียเหอ ฮ่องเต้ ด้วยความเป็นห่วงหลังจากนั้นนางก็สังเกตเห็นท่อนเนื้อที่ตรงกลางระหว่างขาของหวังเจียเหอ ฮ่องเต้ มีสภาพที่แข็งตัวอยู่สภาพของมันในเวลานี้นั้นแทบที่มันจะชี้หน้านางอยู่แล้ว

อื้อ...อื้อ...หวังเจียเหอ ฮ่องเต้ พยายามที่จะสื่อสารอะไรบางอย่างกับองฮองเฮาหลี่หวงซิน แต่นางก็ไม่สามารถที่จะฟังเขาได้เขาใจเพราะลิ้นของเขานั้นมันแข็งไปหมดทำให้นางฟังคำพูดไม่รู้เรื่องเลย

“วางใจเถอะเจ้าค่ะท่านพี่น้องจะมอบความสุขให้กับท่านเอง” นางจ้องมองท่อนเนื้อของหวังเจียเหอ ฮ่องเต้ แล้วลูบมันอย่างอ่อนโยนมันแข็งตั้งชูชันสู้มือนางเป็นอย่างมาก หลังจากนั้นนางก็อ้าปากของนางจนกว้างใช้ลิ้นที่พลิ้วไหวไปมามอบความสุขให้กับคนที่นอนติดเตียง หวังเจียเหอ ฮ่องเต้ ส่งเสียงร้องในลำคอด้วยความพึงพอใจ

ลิ้นของนางนั้นทั้งหนักหน่วงเสียจนหวังเจียเหอ ฮ่องเต้ นอนสั่นจนตัวเกร็งหลังจากที่ไม่ได้ร่วมรักกับนางมานานดูเหมือนว่าลีลาท่าทางของนางนั้นจะดุเดือดเพิ่มขึ้นไม่น้อยเขาไม่เคยรู้ถึงความหื่นกระหายภายในใจนางที่คอยแอบซ่อนมาก่อน

ฉวบ ฉวบ ฉวบ อ๊า...อ่า...นางขึ้นคร่อมร่างของหวังเจียเหอ ฮ่องเต้ สีหน้าและแววตาของนางนั้นเต็มไปด้วยความหื่นกระหาย น้ำราคะของนางนั้นหลั่งไหลออกมาเป็นจำนวนมากจนมันไหลอาบเยิ้มท่อนเนื้อของเขาเต็มไปหมด

พร๊วดดด หวังเจียเหอ ฮ่องเต้ ทนความเสียวสะท้านไม่ไหวจึงปลดปล่อยน้ำกามของตนเข้าไปภายในเรือนร่างของนางในทันทีสีหน้าของนางในยามนี้นั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยความพึงพอใจพร้อมทั้งส่งเสียงร้องครางออกมา นางนอนโอบกอดทับบนเรือนร่างของเขาในขณะเดียวกันลิ้นของนางก็กวาดเลียเรือนร่างของเขาจนทั่วถึงแม้ว่าน้ำของหวังเจียเหอ ฮ่องเต้ จะหลั่งออกมาแล้วแต่ความเสียวที่ตัวของเขาได้รับนั้นยังคงสามารถสัมผัสได้อยู่ หากเขามีสุขภาพที่แข็งแรงมากกว่านี้เขาคงจะทำให้นางสุขสมยิ่งกว่านี้สีหน้าและแววตาของนางในยามนี้นั้นมันช่างเย้ายวนใจเหลือเกินราวกับว่าความหื่นกระหายภายในใจนางนั้นมันไม่เคยเพียงพอต่อให้ร่วมสนุกกับเรือนร่างของนางกี่ครั้งต่อกี่ครั้งอารมณ์ของนางนั้นก็ยังไม่ถูกเติมเต็มราวกับว่าเรือนร่างที่สุดแสนจะเย้ายวนขององฮองเฮาหลี่หวงซิน ถูกสร้างมาเพื่อดับความหื่นกระหายของผู้ชาย