EP 4/5 เมียข้าอย่าแตะ

“มานี่มาคนเก่ง”

แพรวรุ้งอ้าแขนรอ เจ้ามีนตัวแสบขยับเข้าไปหาแล้วคล้องแขนเล็กๆ กับคอเรียวของนางแบบสาวที่บิดาให้เขาเรียกว่า น้าแพรว

“ง่วงแล้วทำไมไม่นอนฮึ ปะป๊ามัวทำอะไรอยู่ ทำไมไม่พาหนูมีนจอมแสบของน้านอนดีๆ” ถามพลางกอดพ่อหนูผู้น่ารักแล้วอุ้มขึ้นไปนั่งด้วยกันที่ปลายเตียง

“ปะป๊าบอกว่าถ้าน้าแพวไม่ยกโทษให้ คืนนี้ปะป๊าจาไม่ให้มินนอนด้วย มินขอนอนห้องน้าแพวนะ” พ่อหนูออดอ้อน แก้มยุ้ยๆ น่ารักน่าหยิกเป็นที่สุด

“ได้เลย แต่มีนต้องสัญญาก่อนนะว่าจะไม่เอาเจ้าเขียดสีเขียวๆ มาใส่น้าแพรว”

“โอเคคับผม อกหน้าแพวอุ่นจัง”

หนูน้อยรับคำแล้วค่อยๆ ผล็อยหลับในท่าที่ยังนั่งอยู่บนตักของแพรวรุ้ง น้าแพรวก็กอดมีนาไว้ กันมิให้เจ้าหนูร่วงหล่น

“ทำเป็นนางงามรักเด็กไปได้” เจ๊แจงแขวะ

“ชู่ว์...เจ๊อย่ามาชักใบให้เรือเสียนะ ฉันก็อยากเป็นคนดีบ้างจะทำไมฮึ”

“ก็ไม่ทำไมหรอกย่ะ แค่ไม่ชินเท่านั้นเอง”

เจ๊แจงจีบปากจีบคอตอกกลับ แล้วความคิดหนึ่งก็แล่นเข้าสู่สมองอย่างรวดเร็ว

“ดูๆ แล้วเหมือนคู่แม่ลูกเลยนะยะ”

“ปากหรือเจ๊ที่พ่นออกมาน่ะ ฉันไม่มีวันมีลูกกับอีตาเถื่อนนั่นหรอก” ว่าอย่างงอนๆ ใบหน้าเนียนเริ่มบวมปูดจนผู้จัดการคนสนิทต้องหาน้ำแข็งมาประคบให้

“พอแล้วๆ เจ๊ เดี๋ยวเด็กตื่น”

“โธ่ หล่อนก็วางลงสิยะ”

“ไม่เอา ดูสิ...แกหลับแล้วมีความสุขขนาดไหน น่าเอ็นดูดีออก เหมือนไม่มีพิษไม่มีภัย แต่อย่าตื่นขึ้นมาเชียวนะ หึๆๆ โอ๊ย..เจ็บๆๆ”

แพรวรุ้งหัวเราะพลางคลี่ยิ้ม ลืมไปว่าแก้มตัวเองยังบวมช้ำ

“เห็นไหมล่ะ เจ๊บอกว่าให้วางลง เด็กไม่ใช่ตัวเบาๆ หล่อนจะอุ้มไว้ทำไมกัน”

“เรื่องของแพรวน่า เจ๊บ่นอยู่นั่นละรำคาญจริง กลับห้องดีกว่า อยู่นี่เดี๋ยวเจ๊ทำเจ้าตัวแสบตื่น แพรวขี้เกียจรบด้วย อ้อ...วานบอกช่างแต่งหน้าไว้ให้ด้วยนะ พรุ่งนี้แพรวขอเมคอัพหนาๆ ไปล่ะ”

แพรวรุ้งว่าแล้วก็หอบร่างเจ้าแสบออกไปอย่างทุลักทุเล ก็เจ้าแสบตัวเล็กที่ไหน

“เดี๋ยวพ่อเขาได้มาตามหรอก ยัยคุณแพรว” กะเทยสาวร้องไล่หลัง

“ดี!” แพรวรุ้งร้องตอบดังๆ แล้วก็ต้องรีบไกวเจ้าแสบในอ้อมแขนที่เริ่มโยเยเพราะได้ยินเสียงดัง

“โอ๋ๆ อย่าเพิ่งตื่นนะเจ้าหนู ขอแกล้งปะป๊าของนายคืนสักหน่อย คืนนี้ไปนอนที่ห้องน้าแพรวนะคนเก่ง”

แพรวรุ้งพูดเบาๆ กับร่างในอ้อมแขน หนูน้อยหลับสนิทไปแล้ว ดูท่าว่าอาจจะหลับยาวถึงค่ำด้วยซ้ำ อีตากวินก็เหลือเกิน ใช้ลูกมาทำอะไรไม่เข้าท่า แทนที่เด็กจะได้นอนหลับพักผ่อน เป็นพ่อประสาอะไร

_________________

ห้องพักของแพรวรุ้ง ชั่วโมงถัดมา

นางแบบสาวพามีนามานอนที่ห้องของตัวเอง ร่างตุ้ยนุ้ยในอ้อมแขนยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่นแม้ว่าตะวันใกล้จะตกดินเต็มที ตอนนี้เธอนอนกึ่งนั่งอยู่บนเตียง มีเจ้าหนูมีนานอนเบียดซุกอก ดูๆ ไปมีนาก็น่ารักน่าตีไม่น้อย ปากนิดจมูกหน่อย ตาเรียวเล็กเหมือนพ่อ ยิ่งตอนหลับยิ่งน่าเอ็นดู

“ไหนๆ ก็ยังไม่ตื่น น้าแพรวก็ของีบสักหน่อยก็แล้วกันนะ เจ้าหนูจอมวายร้าย”

แพรวรุ้งเอ่ยกับเจ้าหนูที่กำลังหลับอย่างเป็นสุข ศีรษะน้อยๆ ของเจ้าหนูเอนอิงพิงซบอยู่ที่อกอวบของเธอ แพรวรุ้งไม่ได้นึกรำคาญเลย อาจเป็นเพราะวัยเยาว์เธอไม่ค่อยได้รับความอบอุ่นจากใคร ทำให้เข้าใจว่าเจ้าหนูต้องการไออุ่นจากอกของเพศแม่ ถึงแม้จะไม่ใช่มารดาของเด็กน้อย แต่ในตอนหลับอย่างนี้ เจ้าหนูมีนคงพอวาดฝันเอาเองได้กระมัง