Share

บทที่ 13

Author: เฉิงกวงโฮ่วถู่
หวังเฟยกดโทรศัพท์ด้วยมือทั้งสองข้างตอบกลับข้อความของอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว

: ไม่มีปัญหา ฉันจะโอนเงินให้เธอเดี๋ยวนี้เลย

ณ หอพักที่ลู่เสวี่ยเอ๋อร์พักอยู่ หลี่เยี่ยนอ่านข้อความที่หวังเฟยส่งมาทางโทรศัพท์

มุมปากของเธอมีรอยยิ้มแปลก ๆ

เธอส่งเลขบัญชีธนาคารของเธอไป ใช้เวลาไม่นานก็ได้รับข้อความแจ้งเตือนว่ามีเงินสองล้านโอนมาให้

ทันทีที่ลบข้อความที่แจ้งว่าบัญชีของเธอได้รับโอนเงินเข้ามา เธอที่นั่งอยู่บนเตียงของลู่เสวี่ยเอ๋อร์ก็พูดด้วยรอยยิ้ม “เสวี่ยเอ๋อร์ คืนนี้เราไปกินหม้อไฟหม่าล่ากันเถอะ ตกลงไหม?”

“คืนนี้เหรอ? แต่ฉันอยากอ่านหนังสืออยู่ที่หอมากกว่า”

ลู่เสวี่ยเอ๋อร์มีนิสัยรักสงบ ระหว่างที่เรียนมหาวิทยาลัย เพื่อนนักศึกษาคนอื่นมีความรักกันแต่เธอเป็นคนเดียวที่เอาแต่สนใจเรื่องเรียน

“โอ๊ย หนังสืออ่านตอนไหนก็ได้ อีกอย่าง เธอจะอ่านหนังสืออย่างเดียวไม่ได้สิ ไม่งั้นก็พลอยจะทำให้คนอื่นเขาดูโง่หมด ตอนกลางคืนไม่ต้องอ่านหรอก กินเสร็จก็ค่อยรีบกลับมา จะได้ไม่เสียเวลามาก”

“แต่ว่า…” ลู่เสวี่ยเอ๋อร์ลังเล แต่หลี่เยี่ยนกลับไม่ให้โอกาสเธอได้ปฏิเสธ

“คุณน้องคะ เห็นแก่ที่ฉันช่วยเธอกันพวกผู้ชายมาให้ตั้งนาน แล้ววันนี้ฉันก็ว่างไม่ได้ทำงาน คืนนี้ไปกินข้าวเป็นเพื่อนฉันหน่อยเถอะ”

ลู่เสวี่ยเอ๋อร์ยิ้มอย่างขมขื่น “ก็ได้ ในเมื่อเธอพูดขนาดนั้น คืนนี้ฉันจะไปเป็นเพื่อนเธอแล้วกัน”

“ดีเลย” เธอเชียร์พลางจับมือของลู่เสวี่ยเอ๋อร์ “เธอเยี่ยมที่สุด”

.…..

ทว่าอีกด้านหนึ่ง เย่ซิวที่ออกมาจากมหาลัยก็สัมผัสได้ในทันทีว่ามีคนตามเขามา

แต่เขาไม่สนใจ มีแค่ลูกกระจ๊อกไม่กี่คน ตราบใดที่พวกเขาไม่ได้มายุ่งย่าม เย่ซิวก็ไม่สนใจพวกเขา

เขาเดินไปที่ป้ายรถเมล์และเตรียมจะนั่งรถไปบ้านตระกูลจ้าว

จางเทาและคนอื่น ๆ เดินตามมาจากระยะไกลและเมื่อเห็นเย่ซิวที่ป้ายรถเมล์ ทุกคนต่างก็แสดงรอยยิ้มเย้ยหยัน

“ไอ้โง่ คิดว่ามีฝีมือแค่นี้แล้วจะทำอะไรก็ได้เหรอ?”

“ถ้าทำให้คุณชายหวังเฟยไม่พอใจแล้วล่ะก็ มีแต่ต้องตายเท่านั้น”

“นั่นหมาป่าตาเดียวเหรอ?!”

เย่ซิวยืนอยู่หน้าป้ายรถเมล์รอรถบัสอย่างเงียบ ๆ

ทันใดนั้นเขาก็หันกลับมาเห็นชายหน้าตาอัปลักษณ์และมีท่าทางดุร้ายเดินเข้ามา

เย่ซิวสามารถบอกได้ทันทีว่านี่คือตัวร้ายที่มาพร้อมกลิ่นอายนักฆ่าที่คละคลุ้ง เขาคงมือเปื้อนเลือดมามากลมปราณเลยมีกลิ่นอายเช่นนี้

เขาเพียงเหลือมองและหันไปทางอื่น

สำหรับคนธรรมดา คนแบบนี้คงเปรียบเสมือนเสือที่ดุร้าย แต่สำหรับเขาแล้ว คนแบบนี้ไม่มีค่าพอให้ชายตาแล

เขาสามารถฆ่าคนพกวนี้ได้มากมายด้วยการตบเพียงครั้งเดียว

ชายคนนั้นเดินตรงไปหาเย่ซิว “แกใช่เย่ซิวหรือเปล่า?”

เย่ซิวพยักหน้า “ผมเอง คุณมีธุระอะไร?”

หมาป่าตาเดียวยิ้มด้วยสีหน้าเหี้ยมโหด “มีคนขอให้ฉันจัดการกับแก มากับฉันเถอะ แกคงจะไม่อยากถูกฉันทำให้อับอายในที่สาธารณะหรอกใช่ไหม?”

“ใครเหรอ? ใช่ผู้ชายคนก่อนหน้านี้หรือเปล่า?” เย่ซิวขมวดคิ้วเล็กน้อยพลางนึกถึงหวังเฟยและจางเทาทันที

“ไม่จำเป็นต้องรู้”

เย่ซิวไพล่มือไว้ด้านหลัง “ก็ได้ งั้นนำทางไปสิ”

เนื่องจากอีกฝั่งเป็นฝ่ายมาหา ก็ควรจัดการกับมันให้เร็วที่สุด ไม่อย่างนั้นมันจะเป็นการรบกวนมากหากมีแมลงวันคอยมาบินวนอยู่รอบตัว

ดวงตาของหมาป่าตาเดียวมีประกายแปลก ๆ ปรากฏขึ้น “ไอ้หนูนี่กล้าหาญมาก ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวฉันจะเบามือให้สักหน่อยแล้วกัน”

เย่ซิวไม่พูดอะไร

เขาเดินตามหมาป่าตาเดียวไปยังสถานที่ซึ่งมีคนบางตา

เมื่อเห็นเช่นนี้ จางเทาและพรรคพวกไปด้วย

สิบนาทีต่อมา เย่ซิวถูกนำตัวมายังสถานที่ห่างไกลผู้คน

จางเทาและคนอื่น ๆ ที่ติดตามไปด้วยต่างพากันหัวเราะเยาะ

“เย่ซิว แกตายแน่!”

“ฉันจะไปฉี่รดหน้าแกทีหลังเป็นการแก้แค้น!”

“ถ้าไม่อยากถูกทรมาน จงคุกเข่าลงและขอความเมตตาจากพี่ใหญ่หมาป่าตาเดียวเดี๋ยวนี้!”

……

เย่ซิวส่ายหน้า ‘ความไม่รู้นี่ช่างน่ากลัวจริง ๆ’

พวกเขาเห็นหมาป่าตาเดียวเป็นหมาป่าผู้เด็ดเดี่ยว แต่พวกเขาไม่เห็นว่าเย่ซิวเป็นมังกรหนุ่มที่กำลังจะทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า

“เจ้าหนู ฉันได้ยินมาว่าแกเป็นจอมยุทธ์ระดับหนึ่ง!” หมาป่าตาเดียวยืดเส้นคอของเขาแล้ว เดินไปหาเย่ซิวด้วยรอยยิ้มอันเหี้ยมโหด “ขอฉันดูหน่อยสิว่าแกจะเคลื่อนไหวได้สักกี่กระบวนท่าเมื่อต้องปะทะกับฉัน! กรงเล็บหมาป่ากระหายเลือด!”

เมื่อเห็นนิ้วทั้งห้าของหมาป่าตาเดียวกลายเป็นกรงเล็บ พลังงานชั่วร้ายบนร่างกายของเขาก็แพร่กระจายอย่างรุนแรง และพยายามตะปบเย่ซิวด้วยความคล่องตัวอันยอดเยี่ยม

สีหน้าของจางเทาและคนอื่น ๆ เต็มไปด้วยความตื่นเต้นและหวาดกลัว

“เป็นวรยุทธ์ที่น่าสะพรึงกลัวจริง ๆ!”

“เหมือนได้เห็นหมาป่าตัวจริงพุ่งออกจากป่าเลยทีเดียว”

“เด็กนั่นตายแน่!”

……

ดวงตาของหมาป่าตาเดียวเป็นประกายด้วยความกระหายเลือด

เขามั่นใจในวิธีการโจมตีของเขามาก

หลายคนที่ต่อต้านเขาต่างถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ ด้วยกรงเล็บอันแหลมคม ซึ่งนั่นเป็นสิ่งที่ทำให้เขากลายเป็นที่รู้จัก

ทว่าเมื่อเย่ซิวเห็นดังนั้น เขาก็ส่ายหัว

“ช้าเกินไป!”

เขาหลบการโจมตีหมายเอาชีวิตของหมาป่าตาเดียวได้อย่างง่ายดาย

ฉึก!

กรงเล็บของเขาชนเข้ากับกำแพงด้านหลังของเย่ซิว และชิ้นส่วนขนาดใหญ่ก็ถูกฉีกออก

ดวงตาของหมาป่าตาเดียวหรี่ลง “แกก็พอมีฝีมือนี่ ไม่แปลกใจเลยที่กล้าหยิ่งผยองขนาดนี้!”

ทันใดนั้นเขาก็เพิ่มความเร็ว จนเย่ซิวเกิดภาพลวงตาขึ้น จากนั้นก็ฟาดกรงเล็บลงมา

จางเทาและคนอื่น ๆ หยุดหายใจโดยไม่รู้ตัว พลางเฝ้ามองอย่างตาไม่กะพริบ

ความแข็งแกร่งของจอมยุทธ์นั้นสูงเกินจินตนาการของพวกเขา

แต่ไม่ว่าการโจมตีของหมาป่าตาเดียวจะรวดเร็วและแม่นยำเพียงใด ก็ไม่อาจแตะต้องเย่ซิวได้แม้แต่ปลายเส้นผม

หลังจากการโจมตีที่มีความรุนแรงหลายครั้ง ฝั่งเย่ซิวก็ยังสบายดี แต่ทางหมาป่าตาเดียวนั้นเหนื่อยตัวโยน

เขาจ้องมองเย่ซิว “แกเป็นใครกัน? แกไม่มีทางเป็นจอมยุทธ์ระดับหนึ่งได้!”

“ใครบอกคุณว่าผมเป็นจอมยุทธ์ระดับหนึ่ง” เย่ซิวส่ายหน้า ขี้เกียจเกินกว่าจะเล่นกับเขาอีกต่อไป ทันใดนั้นเขาก็ระเบิดพลังออกมาด้วยความเร็วที่น่าสะพรึงกลัว

ดวงตาของหมาป่าตาเดียวตื่นตระหนก จากนั้นเขาก็ตกใจเมื่อพบว่าเย่ซิวมาอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว ม่านตาของเขาหดตัวลงทันที

ก่อนเขาจะทันได้ตอบโต้ ร่างกายของเขาก็ลอยออกไปชนกำแพงอย่างแรง

กำแพงทั้งหมดยุบลงไป

หมาป่าตาเดียวอ้าปากแล้วกระอักเลือดออกมา ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงเกิดขึ้นจากทั้งภายในและภายนอกร่างกาย ทำให้ดวงตาของเขาดำคล้ำ

เย่ซิวเดินเข้าไปหาเขาแล้วพูดว่า “ดู ๆ แล้วคุณคงไม่ใช่คนดี ถึงได้เที่ยวหักแขนหักขาและทำร้ายคนอื่นไปทั่วแบบนี้”

“คนแบบนี้ไม่คู่ควรได้เป็นจอมยุทธ์ วันนี้ผมจะเป็นตัวแทนสวรรค์ลงโทษคุณด้วยการตัดรากฐานวรยุทธ์ของคุณออก จากนี้ไป คุณก็เป็นได้แค่คนธรรมดาเท่านั้น”

หลังจากพูดจบ เย่ซิวก็เตะเขาเข้าที่จุดตันเถียน*

“ไม่นะ!!!!”

หมาป่าตาเดียวส่งเสียงคำรามอย่างสิ้นหวัง ดวงตาของเขาแดงก่ำ พลางจ้องมองไปที่เย่ซิวด้วยความเกลียดชังอย่างสุดซึ้ง “แกทำลายจุดตันเถียนของฉัน ฉันจะสู้กับแกให้ตายกันไปข้างหนึ่งเลย คอยดู!”

เขาพยายามหยัดกายขึ้น แต่ทันทีที่เขาออกแรง เขาก็สูญเสียการมองเห็นและสิ้นสติไป

เย่ซิวไม่ได้มองไปเขาอีกเลย

เขามุ่งหน้าออกไปข้างนอก

จางเทาและคนอื่น ๆ กำลังตกตะลึงอยู่ในขณะนี้

เมื่อพวกเขาเห็นเย่ซิวเดินเข้ามา พวกเขาต่างก็มีทีท่าตกใจ

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1268

    เย่ซิวจิบเหล้าไปอึกหนึ่ง แล้วเอ่ยเรียบ ๆ ว่า “เธอเป็นเพื่อนของผม”“คุณชายท่านนี้คือใคร?”อีกฝ่ายเห็นเย่ซิวมีท่าทีสง่างาม ประกอบกับที่เห็นพวกเขาแล้วก็ยังคงสงบนิ่ง จึงไม่กล้าแสดงท่าทีล่วงเกิน“ศิษย์สำนักอวิ้นหลิง นักปรุงยาระดับกลาง เย่ซิว”พูดจบก็วางป้ายประจำตัวของสำนักอวิ้นหลิงลงบนโต๊ะที่นี่อยู่ไม่ไกลจากสำนักอวิ้นหลิงมากนัก คิดว่าสถานะนี้ยังคงมีประโยชน์อยู่แล้วก็เป็นไปตามคาด เมื่อคนเหล่านั้นได้ยินก็เปลี่ยนสีหน้าไปทันที แล้วรีบโค้งคำนับให้เย่ซิว“ที่แท้ก็เป็นคุณเย่ซิวนี่เอง ชื่อเสียงของคุณโด่งดังไปทั่วเลย”“พวกเราเพิ่งซื้อโอสถที่คุณกลั่นไปเมื่อไม่นานมานี้เอง”“ขออภัยที่เสียมารยาท พวกเราเข้าใจผิดไปเอง”……ไม่ว่านักปรุงยาจะอยู่ที่ไหนก็ล้วนมีสถานะที่น่าเคารพนับถืออย่างยิ่งยิ่งไปกว่านั้น เย่ซิวก็ไม่ใช่นักปรุงยาธรรมดาชื่อเสียงของเขาแพร่หลายไปไกลกว่าที่คิดไว้เสียอีกเย่ซิวเหลือบมองพวกเขา “ผมจะกินข้าว”พวกเขารีบขอตัวกลับ ไม่กล้าที่จะรบกวนอีกต่อไปเหลิ่งเหยียนมองเย่ซิว ดวงตาเล็ก ๆ เต็มไปด้วยความชื่นชม “ท่านผู้มีพระคุณ ไม่คิดเลยว่าท่านจะเป็นนักปรุงยาที่สูงส่งถึงขนาดนี้”การแส

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1267

    ภายนอกดูเหมือนขอทานตัวน้อยที่สกปรกมอมแมมแต่เมื่อเย่ซิวใช้วิชาเนตรมองทะลุความว่างเปล่าออกไป โฉมหน้าที่แท้จริงของเธอก็ปรากฏขึ้นเป็นเด็กสาวอายุเพียงสิบสามสิบสี่ปี ผิวพรรณเนียนละเอียดราวกับหยกดวงตาคมกริบ เต็มไปด้วยไอสังหารตรงกลางหน้าผากของเธอมีรอยสักรูปร่างคล้ายกริชและที่สำคัญ พลังบำเพ็ญของเธอก็ไม่ธรรมดาด้อยเลย เป็นถึงระดับจินตานขั้นสมบูรณ์!เธออายุเพียงสิบสามสิบสี่ปี แต่กลับมีพลังบำเพ็ญถึงระดับนี้ เรียกได้ว่าเป็นอัจฉริยะเหนือโลกอย่างแท้จริงและการปลอมตัวของอีกฝ่ายนั้นก็ยอดเยี่ยมมากมีเพียงเย่ซิวเท่านั้นที่สามารถมองออกได้ หากเป็นผู้บำเพ็ญตนในระดับถอดจิตทั่วไปย่อมไม่สามารถมองออกได้เลยมองอยู่สักพัก เย่ซิวก็ถอนสายตากลับด้วยสีหน้าปกติเขาเปิดขวดเหล้าเทให้เธอหนึ่งแก้ว “เธอชื่ออะไร?”“ฉันชื่อเหลิ่งเหยียน ขอบคุณที่เมตตาค่ะ…”เธอคว้าแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มรวดเดียวหมดแก้ว ก่อนจะเรอออกมาเล็กน้อยพลางยิ้มให้เย่ซิวอย่างร่าเริง แล้วก้มหน้าก้มตากินต่อไปเย่ซิวพบว่าเธอมีบาดแผลแต่เมื่อกินอาหารจำนวนมากไปพร้อม ๆ กัน มันจะเปลี่ยนเป็นพลังงาน ทำให้บาดแผลบนร่างกายของเธอหายเร็วขึ้นเย่ซิวเรียกพน

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1266

    วันรุ่งขึ้นมีคนยืนอยู่ด้านนอกถ้ำของเย่ซิวเป็นจำนวนมากทั้งหลัวเวยเวย รั่วอวิ๋น เฉินเยียนจือ จางเสี่ยวอวี๋ ต่างก็มาส่งเย่ซิว“พอไปถึงสำนักโอสถแล้ว อย่าลืมทำตัวให้เรียบร้อยนะ”“คนที่นั่นแต่ละคนต่างก็มีนิสัยที่ดุร้ายมาก อย่าได้ไปมีเรื่องกับพวกเขาเชียว”“เจอเรื่องอะไรก็อดทนไว้หน่อยนะ”……เย่ซิวยิ้มพลางพยักหน้า ฟังพวกเธอพูดบ่นอยู่นานกว่าจะได้ไปการเดินทางไปสำนักโอสถครั้งนี้ คาดว่าจะใช้เวลาประมาณหนึ่งเดือนก่อนจากไป เย่ซิวได้ไปพบกับผู้หญิงบนเตียงน้ำแข็ง เพื่อบอกว่าในหนึ่งเดือนนี้จะให้หุ่นเชิดมาจุดธูปบูชาแทนเขาแต่ผู้หญิงคนนั้นกลับส่งกระแสจิตที่ไม่เห็นด้วยออกมาในที่สุด เมื่อไม่มีทางเลือก เย่ซิวก็ใช้เลือดของตัวเองสร้างร่างแยกที่มีพลังแข็งแกร่งขึ้นมา เพื่อจุดธูปบูชาแทนตัวเองทุกวันส่วนเหตุผลที่เป็นเช่นนี้ เย่ซิวก็ไม่ได้ค้นหาคำตอบอะไรมากเย่ซิวได้ออกจากสำนักอวิ้นหลิงไปภายใต้สายตาที่อาลัยอาวรณ์ของหญิงสาวหลายคน ……ที่สำนักเงาอาฆาตเจ้าสำนักให้การต้อนรับทูตของสำนักโอสถอย่างอบอุ่น พร้อมหัวเราะเสียงดังว่า “ท่านทูตเดินทางมาไกลคงเหน็ดเหนื่อยแล้ว ผมได้เตรียมห้องพักชั้นเยี่ยมไว้ให้แล้ว

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1265

    “นาย?!!”หลัวเวยเวยมองศีรษะมังกรขนาดมหึมาที่อยู่ตรงหน้า สมองว่างเปล่าไปหมด“นายเป็นเผ่ามังกรเหรอ?!”เย่ซิวไม่ได้ตอบคำถามนั้น เขาออกแรงเล็กน้อย กระดูกทั่วร่างของหลัวเวยเวยก็ส่งเสียงแกร๊กเบา ๆ ทันที “ยอมหรือยัง”หลัวเวยเวยได้สติกลับมา ก่อนจะหัวเราะคิกคัก “เจ้าหมอนี่ เล่ห์กลของนายช่างคาดเดายากจริง ๆ ทำให้ฉันยิ่งสงสัยในตัวนายมากขึ้นไปอีกแต่ว่า… ฉันไม่ยอมแพ้หรอก!”พลังวิญญาณอันมหาศาลพวยพุ่งออกมาจากรูขุมขนทั่วร่าง เธอยังคงต้องการต่อสู้กับเย่ซิวจนถึงที่สุดเย่ซิวเพิ่มแรงอีกครั้ง ก่อนจะได้ยินเสียงราวกับไข่แตกละเอียด การป้องกันที่หลัวเวยเวยยืนหยัดไว้ก็ถูกทำลายลงในไม่กี่วินาที“ยังไม่ยอมแพ้อีกเหรอ?”หลัวเวยเวยกัดริมฝีปากสีชมพู ไม่ตอบคำถามใดเธอเพิ่งก้าวเข้าสู่ระดับปฐมญาณ เป็นช่วงที่กำลังทะนงตัว จะยอมแพ้ง่าย ๆ ได้ยังไง?เย่ซิวชอบคนปากแข็งแบบนี้ที่สุดเขาเพิ่มแรงขึ้นอย่างต่อเนื่องจนกระทั่งเสื้อผ้าของหลัวเวยเวยเสียหายหลังจากถูกบีบอัดอย่างรุนแรงผิวของเธอขาวเนียนละเอียดราวกับเยลลี่ มองแล้วชวนให้ลุ่มหลงจนถอนตัวไม่ขึ้นใบหน้าของหลัวเวยเวยแดงก่ำไปหมดถึงแม้จะเป็นอย่างนั้น เธอก็ยังคงกั

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1264

    “กรี๊ด นี่นาย!! ปล่อยฉันนะ!”หลัวเวยเวยทั้งอายทั้งโมโห ไม่คิดเลยว่าเย่ซิวจะกล้าขนาดนี้เย่ซิวนอกจากจะไม่หยุดมือแล้ว แต่ยังเพิ่มแรงไปอีกสองสามเท่า“ต่อไปต้องเชื่อฟังนะ ไม่งั้นจะโดนลงโทษอีก”หลัวเวยเวยไม่ใช่ผู้หญิงประเภทที่เอาแต่จะยอมแพ้พลังระดับปฐมญาณปะทุออกมา ต้องการดีดเย่ซิวออกไปแต่ตอนนี้ร่างกายของเย่ซิวได้ไปถึงจุดที่หลัวเวยเวยไม่สามารถตามได้ทันแล้วโดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้ที่หลัวเวยเวยยังถูกเย่ซิวจับอยู่ไม่ว่าจะดิ้นรนแค่ไหน ออกแรงเท่าไหร่ก็ไร้ประโยชน์สิ่งนี้ทำให้หลัวเวยเวยทั้งอายทั้งโมโห ขณะเดียวกันก็รู้สึกตกใจเล็กน้อย “ทำไมร่างกายนายถึงแข็งแกร่งได้ถึงขนาดนี้?!”เย่ซิวไม่ได้ตอบคำถามนั้น ก่อนจะตบอีกฉาดใหญ่ “ยอมไหม”“ไม่ยอม ถ้าแน่จริงปล่อยฉันสิ พวกเรามาประลองกันจริงจังสักตั้ง!”เย่ซิวปล่อยเธอ “ได้”ผู้หญิงคนนี้คิดว่าการทะลวงผ่านระดับปฐมญาณแล้วจะสามารถแข็งข้อกับเขาได้ นั่นมันไร้เดียงสาเกินไปแล้วหลัวเวยเวยลูบตำแหน่งที่โดนเย่ซิวตีไปเมื่อครู่ ยังรู้สึกเจ็บแปลบอยู่ไม่หายเธอสามารถใช้อาคมรักษาให้หายได้ในพริบตาแต่ก็ไม่ได้ทำความเจ็บแปลบ ๆ นี้ทำให้เธอรู้สึกประหลาดในใจ เหม

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1263

    แววตาเย็นชาของเย่ซิวทำให้หลัวเวยเวยใจเต้นรัวไม่เคยเห็นเย่ซิวมีสีหน้าแบบนี้มาก่อนเลยเย่ซิวเหลือบมองหลัวเวยเวยอย่างเย็นชา ไม่ได้ทำให้เธอต้องอับอายต่อหน้าสาธารณชน ก่อนจะเอ่ยถาม “เรียกผมมามีเรื่องอะไร?”หลัวเวยเวยเม้มปาก รู้สึกน้อยใจอย่างมากเธอก็ไม่อยากจะเสียสละศิษย์หญิงหรอกนะแต่โลกของผู้ฝึกตนก็เป็นแบบนี้ ปลาใหญ่กินปลาเล็ก จะให้เธอไปปรนนิบัติชายคนนั้นด้วยตัวเองหรือยังไงเล่า?หลัวเวยเวยลุกขึ้นเดินไปตรงหน้าเย่ซิว ก่อนจะยื่นม้วนคัมภีร์ในมือให้ “ดูเอาเถอะ”เย่ซิวรับมาแล้วกวาดตาดูอย่างรวดเร็วในม้วนคัมภีร์นั้นมีจดหมายเชิญแนบมาด้วยความหมายโดยรวมคือสำนักโอสถจะจัดงานชุมนุมปรุงยาครั้งยิ่งใหญ่ในอีกครึ่งเดือนข้างหน้า เพื่อเชิญนักปรุงยาจากทั่วทุกสารทิศเข้าร่วมงานชุมนุมปรุงยานี้จำกัดเฉพาะนักปรุงยารุ่นเยาว์ที่มีอายุต่ำกว่าห้าสิบปีเท่านั้นระบุไว้ว่าผู้ที่สามารถคว้าอันดับหนึ่งในงานชุมนุมได้จะได้รับรางวัลมากมายเห็นเย่ซิวนิ่งเงียบ หลัวเวยเวยก็เอ่ยว่า “นี่เป็นกลวิธีเก่าแก่ของสำนักโอสถที่จัดขึ้นทุกสิบปีบอกว่าเป็นการฝึกฝนนักปรุงยารุ่นเยาว์ แต่แท้จริงแล้วคือการสร้างชื่อเสียงให้กับศิษย์ของพ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status