เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 7 ไม่เหมือนที่ตกลงกันไว้
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-08 22:30:42ช่วงสายๆของวัน โซนกำลังจัดของเก็บกวาดบ้านเมื่อคืนกลับมาจากงานวัดดึกไปหน่อยเลยตื่นสาย
"ครืน ครืน"
"ใครโทรมาตอนนี้ว่ะ "โซนเดินไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู หน้าจอแสดงชื่อเพื่อนสนิทของเขาบนหน้าจอ
"ไอ้มีนกูนึกว่าตายไปแล้ว ติดต่อไม่ได้ตั้งหลายเดือน"ประโยคที่พูดออกไปเป็นการแสดงความเป็นห่วงของโซนไม่ได้สาปแช่งเพื่อนแต่อย่างใด
"รับปุ๊บแช่งกูปั๊บ"
"อยู่ๆ มึงก็หายไปติดต่อไม่ได้"
"คิดถึงกูหรือไง"ปลายสายพูดอย่างขบขัน
"คิดถึงสิไม่ให้คิดถึงมึงจะให้คิดถึงใคร"
"มีปัญหานิดหน่อยตอนนี้ลงตัวแล้ว"
"มึงอยู่ไหน"
"ไทย"
"จริงดิ"
"ว่าจะชวนมาดื่มสักหน่อยไอ้ฟาร์ก็มานะ"
"เออ ไปที่ไหนส่งตำแหน่งมาเลย"
"เจอกันสามทุ่ม"
"ตามนั้น"
โซนวางโทรศัพท์ลงที่เดิมหมุนตัวจะกลับไปเก็บกวาดบ้าน ถึงกับสะดุ้งเมื่อเห็นคนพี่ยืนกอดอกพิงผนังสายตาจดจ้องมาที่เขา
"อุ๊ย!! มาตั้งแต่ตอนไหน"
"ตั้งแต่มึงบอกคิดถึง"
"-"
" ใคร"
"เพื่อนสนิท ที่เคยเล่าให้มึงฟังว่ามันอยู่ต่างประเทศตอนนี้มันกลับมาไทย"
"แล้วไงต่อ"
"ไม่ได้เจอกันนานมันชวนไปเที่ยว"
"ไม่"
"เถื่อนให้ไปเจอเพื่อนบ้าง ทุกวันนี้แทบจะไม่มีเพื่อนอยู่แล้ว"
"ตอนเย็นกูไม่ว่างต้องเข้าบ่อน"
"มึงก็ไปบ่อน กูดูแลตัวเองได้"
"ไม่"
"เถื่อน…"น้ำเสียงเหมือนคนหมดหวัง โซนดูแล้วคงไม่ได้ไป หน้าตาบึ้งตึงกระทืบเท้าเดินผ่านหน้าอีกคนเข้าห้องนอนไป
"ปัง!!!"เสียงประตูปิดลงบ่งบอกถึงอารมณ์คนที่อยู่ภายในห้อง
"เฮ้อ กูต้องยอมมึงอีกแล้วใช่ไหมโซน"ปราบยกไหล่ออกจากผนังยืนตัวตรงปล่อยแขนลงแนบลำตัวหันมองตามอีกฝ่ายที่เดินเข้าห้องไป
แก๊ก แก๊ก
"โซน เปิด"ข้างในเงียบสนิทไม่มีเสียงตอบรับใดๆ
"จะเปิดไหม อย่าให้กูโมโห"ตะโกนออกมาเสียงดังให้คนที่อยู่ด้านในได้ยิน
"ฟรืด ฟรืด"
คนที่อยู่ในห้องเปิดประตูออกหมุนตัวเดินกลับไปกระโดดขึ้นเตียงนอนหน้าฟุบลงที่นอนนุ่ม
"ลุกขึ้นมาคุยกันดีๆ "
"-"
"กูให้ไปก็ได้"ปราบเห็นท่าทีต่อต้านของโซนตอนนี้คงต้องยอมให้ไป
"-"
"โซนเงยหน้าขึ้นมาคุยกับกู"
"-"
"1 2 ส…"อย่าให้ต้องหมดความอดทน ปราบไม่ใช่คนใจเย็นขนาดนั้น
"พูดแล้วนะว่าให้ไป"โซนได้ยินอีกคนนับเวลาพลิกตัวค้ำยันตัวเองลุกขึ้นนั่ง
"ตกลงกันก่อน"
"ว่ามาเลย"
"กูไปส่ง"
"ได้ ไม่มีปัญหา"
"ห้ามดื่มเยอะจนเมาไม่รู้เรื่อง'
"ได้"
"ห้ามอ่อยใคร"
"กูจะอ่อยใคร"
"จะกลับตอนไหนให้โทรหากูจะไปรับ"
"แค่นี้ใช่ไหม"
"แค่นั้นแหละ"
"ไม่ได้ไปด้วยอย่าดื้อเข้าใจไหม"
"คราบบ..คุณเถื่อน"วินาทีนี้ให้ทำอะไรก็รับปากหมดแหละขอแค่ได้ไปก่อน ถ้าทำไม่ได้ค่อยว่ากันทีหลัง ถึงตอนนั้นปราบคงพูดอะไรไม่ได้แล้วนอกจากบ่นจนหนูชา
"อารมณ์ดีขึ้นมาเลย"ปราบเห็นอีกฝ่ายยิ้มออกมา เขาอดที่จะแซวไม่ได้ โคตรหมั่นไส้มันเลยตอนนี้
"แน่นอนนานๆทีได้ไปเที่ยวกับเพื่อน"
รถคันหรูวิ่งเข้าจอดที่หน้าผับชื่อดัง
"โทรศัพท์เปิดเสียงด้วย"
"เปิดแล้ว"
"แบตล่ะ"
"ชาร์จเต็มแล้ว"
"ห้ามเมา"
"กูไม่เที่ยวแล้วกลับเถอะ"
"พูดเองนะ"
"กูประชด"
"แต่กูทำจริง"
"รู้แล้วน๊าเถื่อนไม่ต้องเป็นห่วง มึงพูดเป็นร้อยรอบแล้ว กูไปได้หรือยัง"กว่าจะได้ลงจากรถก็ปาไปสิบนาทีแล้วไอ้ปราบถามนั้นถามนี้เซ็คทุกอย่างจนหมดอารมณ์จะเที่ยว
"ไอ้โซนกว่าจะมาได้นะมึงล่ำลาผัวอยู่หรือไง"มีนรู้ว่าโซนมีแฟนเพราะโซนเคยเล่าให้ฟัง แต่ไม่เคยเห็นหน้า ฟังจากที่มันเล่าน่าจะโหดเถื่อนน่าดูถึงเอาไอ้โซนอยู่ ไอ้เพื่อนตัวดีของผมนี่เมื่อก่อนก็ใช่ย่อยที่ไหนเสือตัวหนึ่งเลย พอถูกจับกินเท่านั้นแหละไม่รู้เป็นอะไรตอนนี้
"ใช่"
"กูพูดเล่น ไม่คิดว่าจะจริง"
"ทำไมไม่มาด้วยกันจะได้ไม่มีปัญหา"
"มันไม่ว่าง อย่าสนใจเรื่องของกูเลย มาอยู่ไทยนานไหม"
"น่าจะนาน ว่าจะมาเปิดร้านอาหารที่ไทย"
"ดีเลยกูจะได้มีเพื่อน"
"ไอ้ฟาร์ไม่เคยว่างเลย"
"กูไม่ว่างหรือมึงติดผัวไอ้โซน"โดนสวนกลับทันที
"กูไม่ได้ติด มันไม่ให้กูไปไหน"
"เลิกเถียงกัน มาชนแก้วก่อน เต็มที่วันนี้กูเลี้ยง"
"พูดแล้วนะ"ที่รับปากคนพี่ไว้ลืมไปแล้ววินาทีนี้
"มึงจะดื่มได้ซักแค่ไหน"
"ตี 2 แล้ว ทำไมยังไม่โทรมา"ปราบไปบ่อนก็ไม่มีกระจิดกะใจจะทำอะไร มัวแต่ห่วงหน้าพะวงหลังเป็นห่วงอีกคน
"ตืด ตืด"
"ไม่รับ ขนาดกำชับแล้วกำชับอีกยังเป็นแบบนี้ ถ้าไม่พูดขนาดไหน
"ตืด ตืด
"ให้มันได้อย่างนี้สิ ถ้าครั้งที่สามไม่รับเจอดีแน่"
"ตืด ตืด"
"ครับ"
"ใคร? "เสียงที่รับไม่ใช่เสียงโซน น้อยครั้งที่โซนจะพูดครับกับเขา
"เพื่อนโซนครับ"
"คนไหน? .. "เรียวคิ้วขมวดแน่น ถามปลายสายเสียงเย็น
"เอ่อ.."น้ำเสียงอีกฝั่งดูไม่ดีเลย ฟาร์ตอนนี้ถึงกับนิ่งค้างไม่รู้จะพูดอะไรลิ้นมันแข็งไปแล้ว
แค่ฟังเสียงที่ลอดผ่านเข้ามายังกลัวเลย พอเหลือบหางตาเห็นเจ้าของมือถือฟุบหน้าลงกับโต๊ะเหล้า ไม่มีทีท่าที่จะตื่นเลยก็ยิ่งเหงื่อตก
"ดูโซนให้ก่อนไม่เกินครึ่งชั่วโมงถึง"
"ค..ครับ"
ร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาภายในร้านเหล้ากึ่งผับ เดินผ่านลูกค้าที่มาสังสรรค์หาความสุขในที่แห่งนี้ หลายคนๆ ต่างเหลียวตามองตาม แม้บางส่วนจะเห็นได้แค่แผ่นหลังของคนคนนั้นก็ตาม เพราะอีกฝ่ายมีไหล่ที่กว้างและร่างกายที่ดูดีแม้จะอยู่ในเสื้อเชิ้ตสีดำสนิทก็ตามที สายตาคมสอดส่องหา"บางอย่าง" หรือต้องบอกว่า"บางคน" ต่างหากก่อนจะไปหยุดที่จุดหนึ่ง
"ตึก ตึก ตึก"
"อื้อ.." แรงสะกิดไหล่ยิกๆ ทำคนฟุบหลับคาโต๊ะอยู่ ขมวดคิ้วรำคาญ ก่อนจะปัดสิ่งรบกวนใจทิ้ง
"อะ ไอโซน มึงตื่น"คราวนี้มีเสียงเรียกสั่นๆ ตามมา
"อื้อ! จะนอน เพี้ยะ!"
.... กลับกัน...เพื่อนทั้งสองนั่งสั่นเกร็งไปทั้งตัวเมื่อเห็นบุคคลที่สามมาหยุดและยืนค้ำหัวมองคนหมดสภาพไปก่อนเพื่อน
ใครน่ะเหรอ? "ไม่ใช่เพื่อนกูแล้วหนึ่ง"ฟาร์
"ไม่ใช่เพื่อนกูด้วย"มีน
"แต่เป็นผัวไอ้คนที่ฟุบหลับอยู่ต่างหาก!!"
"โซน.."
"อื้อ.."ถ้ารอให้คุยรู้เรื่องคงไม่ได้กลับ ปราบหิ้วปีกคนเมาที่ตัวอ่อนปวกเปียกขึ้นมาประคอง
ก่อนจะเดินออกไปยังพอมีน้ำใจหันมาถามเพื่อนของคนน้อง
"เมาไหม ขับรถกลับไหวหรือเปล่า"
"ว..ไหวครับ"มีนตอบเสียงตะกุกตะกัก ปราบพอได้คำตอบแล้ว ประคองโซนเดินออกไปจากผับ
บทล่าสุด
โซนปราบคนเถื่อน ตอนพิเศษ
1 ปีผ่านไปปราบเหลือบสายตามองแฟนหนุ่มที่นั่งจ้องทีวีตาไม่กะพริบเสียงของหนังเรื่องเจมส์ บอนด์พากย์เสียงไทยดังแววมาหาเขาที่อยู่ในครัวทำกับข้าว ตอนที่ทำๆอยู่มือก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูเป็นพักๆสายตาคมหยุดอยู่รูปๆหนึ่ง เป็นแหวนวงหนึ่งดีไซน์เรียบๆแต่ข้างในกับฝั่งกะรัตเพชรเม็ดงามไว้ รอยยิ้มผุดขึ้นมาเมื่อคิดถึงสิ่งที่จะทำ "เถื่อน!!"เสียงตะโกนเรียกมาจากด้านนอก"ครับ!!"ปราบที่ยังอยู่ในครัวขานตอบรับไปเสียงดัง"เสร็จหรือยังหิวแล้ว เห็นเข้าไปในครัวนานแล้ว""เสร็จแล้วค้าบบ"ปราบรีบยกอาหารที่ทำเสร็จมาจัดวางที่โต๊ะ"กว่าจะเสร็จต้องให้เรียก""ขี้บ่นจังเลยเรา ลุกมากินได้แล้ว"โซนเดินมาหาคนพี่ที่โต๊ะอาหาร นั่งทานอาหารด้วยกัน วันนี้ทั้งสองตกลงกันว่า จะหยุดอยู่บ้านด้วยกันเพราะเป็นวันครบรอบ1ปีที่คบกันมา แต่เหมือนสิ่งที่คุยกันไว้จะไม่เป็นไปตามที่คิด…."วันนี้เฮียเข้าบ่อน อยู่บ้านคนเดียวได้ไหม""วันนี้วันครบรอบ1ปีที่กลับมาคบกัน ไหนบอกจะหยุดใช้เวลาอยู่ด้วยกันทั้งวันไง"โซนกำลังกินอย่างเอร็ดอร่อยต้องวางซ้อนลงทันที ด้วยหน้าตาที่บึ้งตึงแสดงความไม่พอใจ"เฮียไปแป๊บเดียว ลีโทรมาตามตั้งแต่เช้าแล้ว""ทำไมต้องเป็นวันน
โซนปราบคนเถื่อน ตอนที่ 45 อยากกอดเมีย(END)
โซนงัวเงียตื่นขึ้นมา มือควานหาโทรศัพท์เป็นอันดับแรก พยายามหลี่ตามองเวลาที่ปรากฏตรงหน้าจอเพราะยังปรับสายตาไม่ได้ แต่ต้องดีดตัวเองลุกนั่งด้วยความตกใจเพราะตอนนี้เป็นเวลาสิบโมงแล้ว กวาดสายตามองจนทั่วห้องก็ไม่เห็นคนพี่"เถื่อน"ขานเรียกทั้งที่ยังอยู่บนเตียงนอน"ครับ""เถื่อน!!""ค้าบบ…"ปราบวิ่งเข้ามาในห้องนอนหน้าตาตื่น ด้วยสภาพที่สวมแค่บล็อกเซอร์ตัวเดียวท่อนบนไม่สวมเสื้อแต่ถูกบดบังรูปร่างด้วยผ้ากันเปื้อน แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังดูแซ่บและเซ็กซี่ในเวลาเดียวกัน โซนต้องสลัดภาพความคิดนี้ออกจากหัว…"สายแล้วทำไมไม่ปลุก""เห็นนอนสบายเลยไม่กล้าปลุก""ปานนี้ไอ้ฟาร์ด่ากูแล้ว""เฮียโทรไปบอกฟาร์แล้วว่าวันนี้โซนไม่เข้าร้าน"ปราบอยากให้คนน้องได้นอนเต็มอิ่มเห็นรับงานสักทุกวันจนไม่มีเวลาพัก เลยถือวิสาสะใช้โทรศัพท์ของคนน้องโทรหาฟาร์"เฮีย!!!? "โซนไม่ได้ตกใจที่ปราบโทรหาฟาร์แต่ตกใจคำที่ปราบใช้แทนตัวเองซึ่งไม่ได้ใช้คำนี้กับเขาบ่อยนัก"ครับ""กูไม่ได้เรียกมึง แค่อุทาน""อ้าว!!เหรอ? ""เป็นบ้าอะไรของมึงอีกเนี่ย แทนตัวเองว่าเฮียทำไม""ไม่ได้เป็นบ้าอยากเป็นผู้ชายอบอุ่นในสายตามึงไง""ตายกูตาย ตายแน่ๆ กู""จะรีบตายไปไหนอย
โซนปราบคนเถื่อน ตอนที่ 44 ขอบคุณที่เมตตา nc20++
ทั้งสองกลับมาจากดูร้านสักที่ปราบทำไว้ให้ แวะกินข้าวระหว่างทาง กว่าจะมาถึงบ้านก็เกือบจะสี่ทุ่มแล้ว"ปราบให้กูนอนห้องไหน""ห้องนี้"ปราบนิ้วชี้ไปห้องที่เคยนอนด้วยกัน แล้วปราบก็เดินเอาของกินขนมที่ซื้อมาไว้เผื่อคนน้องหิวตอนดึก ส่วนโซนเดินเข้าไปอาบน้ำพอเสร็จแล้วล้มตัวนอนลงที่นอน เห็นคนพี่เดินเข้ามาในห้องแต่ไม่ได้ทักท้วงอะไร คิดว่าคงเข้ามาอาบน้ำเพราะเสื้อผ้าของใช้ส่วนตัวอยู่ในห้องนี้หมด โซนเลยเผลอหลับด้วยความเพลีย"อื่อ" โซนรู้สึกไม่สบายตัวอึดอัดเหมือนมีอะไรมากดทับช่วงอก"อื่อ~ ปราบหายใจไม่ออก"โซนลืมตาดูเห็นแขนคนพี่กอดรัดที่อก ขาก่ายตรงเอวแน่น"อยู่นิ่งๆ""ไหนบอกให้กูนอนห้องนี้""ใช่ ให้มึงนอนห้องนี้ไง""ทำไมมึงยังมานอนกับกู""กูก็นอนห้องนี้เหมือนกัน""ไปนอนห้องนู้น""แอร์ยังไม่ได้ซ่อมเลยกูร้อน""มึงนี่เจ้าเล่ห์จังนะ""เจ้าเล่ห์ที่ไหนไม่ได้เจ้าเล่ห์ซะหน่อย""ขยับไปเลยกูจะนอน""กอดหน่อย ไม่ได้กอดเป็นปีแล้ว""เนียนเลยนะมึง""กลับมาคบกันแล้วกอดไม่ได้เหรอสงสารกูหน่อยโซน""เออก็ได้เห็นว่าทำตัวดีมาตลอดหรอกนะ""ขอบคุณครับพี่เมตตา""ฮ่าๆๆ"โซนหลุดขำกับคำพูดเย้าแหย่ของคุณพี่"โซน""ว่า""ถ้าจะกรุณากว่
โซนปราบคนเถื่อน ตอนที่ 43 กลับมาคบกัน
1ปีผ่านไปโซนยังสักที่ร้านของฟาร์เหมือนเดิมที่สำคัญลูกค้าเยอะกว่าเดิม จนต้องจองคิวข้ามเดือนข้ามปีกันเลยทีเดียวตอนนี้สถานะผมกับปราบก็ยังไม่ได้เลื่อนขั้นกลับมาเป็นแฟน มันก็ยังตามจีบผมเหมือนเดิมตามที่มันพูดไว้เมื่อปีที่แล้ว มาหาผมเกือบทุกวันงานการไม่รู้ได้ทำหรือเปล่า เดียวมารับไปกินข้าว เดียวซื้อนั่นนี่มาให้กลัวผมสักทั้งวันไม่มีเวลากินข้าว พาไปเที่ยวบ้างบางโอกาสแต่ว่าวันนี้ผิดแปลกไปจากทุกวันไม่เห็นแม้เงาของเจ้าตัว…"ลูกค้าหมดแล้วมึงมานั่งจ้องประตูอะไรตรงนี้โซน"ฟาร์เดินออกมาจากห้องสักเห็นโซนนั่งหน้าหงอยอยู่แถวประตูทางออกของร้าน"เปล่า""เปล่านี่คือ""พี่โซนนั่งรอแฟนอยู่ครับลูกพี่"วุฒิเด็กในร้านที่ยืนอยู่แถวนั้นพูดแทรกขึ้นมา"แฟน..?"ฟาร์หันไปมองหน้าเด็กในร้าน"ใช่ครับ ผู้ชายตัวใหญ่ๆหล่อๆที่มาบ่อยๆแต่วันนี้ยังไม่เห็นมา""อ๋อ..ก็เลยมานั่งมองประตูรอเขา"ฟาร์หันมามองหน้าโซนอีกครั้ง"อะ..อะไรของมึง กูนั่งเล่น"โซนพูดตะกุกตะกักทำหน้าเลิ่กลั่ก"อ้อเหรอ"ฟาร์ยกยิ้มมุมปากยิ่งเห็นเพื่อนทำตัวมีพิรุธยิ่งอยากแกล้ง"ก็ใช่น่ะสิมึงสงสัยอะไร""ยังไม่ใจอ่อนให้เฮียปราบอีกเหรอ""กูกลัว"สีหน้าเปลี่ยนทันทีรอยยิ้
โซนปราบคนเถื่อน ตอนที่ 42 กูเคลียร์เรื่องคนนั้นแล้วนะ
หลังจากที่จีนกลับไป ลูกน้องในร้านรักบิ๊กไบค์ต่างมองหน้ากันสีหน้าเครียดๆ"เป็นยังไงบ้างว่ะเซฟ"ธีร์เอ่ยถามเพื่อน"ปีศาจเข้าสิงอีกแล้วว่ะ น่ากลัว""มึงไม่กลับขึ้นไปดูเฮีย""ไม่เอา นอกจากซ้อแล้วก็ไม่มีใครรับมือเฮียได้เลย""อยากรู้จริงๆคุณเขาไปพูดอีท่าไหนเฮียถึงได้อารมณ์ขึ้นแบบนั้น"ลูกน้องยังไม่ทันหายสงสัย อยู่ๆเจ้าของเรื่องเดินลงมาจากห้องทำงานชั้นบน..."ดูร้านด้วยนะ"ปราบเดินผ่านหน้าลูกน้องไป ด้วยสีหน้าท่าทางอารมณ์ดี "ฮ เฮียจะไปไหน""ไปง้อซ้อของพวงเอ็งไง""แต่เฮียยังเซ็นเอกสารยังไม่เสร็จ""เดี๋ยวกลับมาเซ็น""ไอ้เซฟไหนมึงบอกปีศาจเข้าสิงเฮียไงว่ะ"หลังจากปราบเดินออกไป ธีร์หันไปถามเซฟด้วยความแปลกใจ"ไม่รู้เหมือนกัน ไงเป็นงี้ได้ เดินยิ้มร่าเลย"เซฟถึงกับหยี่ผมตัวเองอย่างงงๆปราบได้เวลาก็ออกไปหาโซนที่ร้านสักพร้อมซื้อชาเขียวเข้มๆๆของโปรดโซนไปด้วยเขาเดินออกจากรถด้วยสีหน้าชื่นบานมองมาจากดาวอังคารยังเห็นรอยยิ้มที่ฉีกกว้างกับบรรยากาศแจ่มใสเริงร่าเลย ฟรืด ฟรืดเด็กในร้านคงเดิมเหงื่อออกเล็กๆเมื่อคิดว่าอาจจะรับมือกับปราบอีกครั้ง "โซนยังสักอยู่ไหม""สักอยู่ครับ""เหลืออีกกี่คิว""เอ่อ…"เด็กผู้ชายคนนั้
โซนปราบคนเถื่อน ตอนที่ 41 อย่ายุ่งเรื่องส่วนตัวของผม(จีน)
"เอาวะจะได้คุยให้จบจะได้ตัดปัญหาสักที"ก๊อก ก๊อกฟรืด ฟรืด"เฮียมีคนมาขอพบครับ เขาบอกว่ามาจากบริษัทนำเข้าอะไหล่รถบิ๊กไบค์"ธีร์วิ่งขึ้นมาจากด้านล่างมารายงานเจ้าของร้าน"อื่อ ไปพาเขาขึ้นมา"สุดท้ายก็ต้องเชิญจีนขึ้นมาบนห้องทำงานเพราะเหตุการณ์หลังจากนี้ เขาคงไม่ไคล้อยากให้คนอื่นรับรู้เท่าไหร่นัก เพราะจีนคงไม่คุยแค่เรื่องงานอย่างเดียวดูจากการมาในครั้งนี้ฟรืด ฟรืดเป็นธีร์ที่เปิดประตูเข้ามาอีกครั้งตามด้วยคุณจีนที่เดิมตามมาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มเป็นมิตร"ออกไปก่อน"ปราบเชิดหน้าให้เซฟที่อยู่ในห้องกับเขาตั้งแต่แรกและธีร์ที่พึ่งขึ้นมาพร้อมจีนให้ออกไปจากห้องก่อน ไม่ใช่ว่าเขาอยากอยู่สองต่อสองกับจีน เพียงเพราะกลัวว่าจีนจะพูดอะไรที่ไม่สมควรพูดออกมามันจะทำให้คนอื่นมองจีนไม่ดีร่วมถึงตัวปราบด้วย เพราะจีนก็เป็นถึงผู้บริหาร คนอื่นจะเอาไปพูดต่อในทางที่ไม่ดีได้"ขอโทษที่รบกวนนะครับปราบ""เชิญนั่งก่อนครับ""ขอบคุณครับ"จีนนั่งลงเก้าอี้ตรงข้ามกับปราบมีโต๊ะทำงานขั้นกลางระหว่างทั้งสองคน"คุณจีนมีธุระอะไรหรือเปล่าครับ? มาหาผมถึงนี่"เขามองคนตรงหน้าด้วยสายตาราบเรียบไม่อยากจะเสวนาด้วยเท่าไหร่หนัก"คุณ.. อะไรกันปราบ
