บทที่ 58

เมลานีใช้เวลาในช่วงกลางคืนหลังลูกสาวหลับแล้วทดลองทำเทียนหอมใส่ถ้วยอะคริลิกและคำนวณต้นทุนอย่างละเอียด รวมถึงศึกษาการทำการตลาดผ่านช่องทางโซเชียลมีเดียที่จะเป็นวิธีเพิ่มยอดขายให้ได้มากที่สุด กว่าจะหลับลงได้ก็เกือบสว่าง รู้สึกถึงความอ่อนล้าและซีดเซียวจนต้องหยิบกระเป๋าเครื่องสำอางที่แทบไม่ได้ใช้ตั้งแต่มีลูกมาเปิดออก ค่อย ๆ กดหัวปั๊มรองพื้นไว้ที่ฝ่ามือและใช้แปรงปัดเกลี่ยทั่วใบหน้า คิ้วได้รูปปัดให้เรียงเส้น เปลือกตาทาด้วยอายแชโดว์สีส้มพีชแมตช์กับบลัชออนที่ข้างแก้ม ส่วนปากสวยหญิงสาวใช้ทินต์ทาบริเวณริมฝีปากด้านในจากนั้นเคลือบด้วย

ลิปกลอสสีชมพูอ่อน ดูเยาว์วัยและละมุนตาแต่ก็สร้างความเย้ายวนเช่นเดียวกัน

“วันนี้เมลสวยจังเลย แบบนี้มีหวังช่างที่โชว์รูมตีกันตายแน่”

“ไม่หรอกณัช เราย้ายมาทำงานที่ตึกแล้วนะ เขาให้มาช่วยดูเรื่องเช็กสต็อกอะไหล่”

“ฮ้า บนตึกสำนักงานมีห้องอะไหล่ แล้วก็ตำแหน่งนี้ด้วยเหรอ” ณัชชาถามด้วยความมึนงงในขณะที่เมลานีกลับทำเพียงแค่ยิ้มบาง ๆ ที่มุมปาก มีทุกอย่างนั่นแหละถ้าเพื่อกลั่นแกล้งและปั่นหัวเธอ

ณัชชาแยกขึ้นลิฟต์คนละตัวเพราะตึกสำนักงานจะแยกชั้นคู่และชั้นคี่ เมลานีมองตามตัวเลขที่เจ้ากล่องสี่เหลี่ยมเคลื่อนไปเรื่อย ๆ เมื่อลิฟต์เปิดออกเลขาของกริชก็ผายมือไปยังห้องเล็ก ๆ ที่เกิดจากการเอาฉากมากางกั้นไว้อย่างเร่งด่วน หญิงสาวขมวดคิ้วแล้วคลายออก เดินตามเลขาประธานบริษัทไปยังพื้นที่สำหรับการทำงานของตน

“มีอะไรให้ช่วย บอกได้เลยนะคะ” เลขาสาวใหญ่ถามอย่างสุภาพไม่มีท่าทีของความอยากรู้อยากเห็นว่าเหตุใดพนักงานเช็กสต็อกอะไหล่จึงจำเป็นจะต้องมานั่งชมวิวชั้นเดียวกับผู้บริหาร

“ขอบคุณมากค่ะ เมลโอเค แต่จะให้เมลเริ่มทำงานอะไรบ้างคะ”

“เดี๋ยวรอท่านประธานชี้แจงอีกทีค่ะ” เลขาสาวได้รับคำสั่งให้จัดการเนรมิตห้องทำงานเล็ก ๆ และอุปกรณ์เครื่องใช้อำนวยความสะดวกให้กับเมลานีใช้เท่านั้น ส่วนเรื่องเนื้องานคงต้องถามจากคนสั่งย้ายกันโดยตรง

เมื่อเป็นแบบนี้เมลานีก็ไม่ได้ถามไถ่ต่อ กลับไปนั่งยังโต๊ะทำงานที่มีคอมพิวเตอร์ใหม่เอี่ยมดูทันสมัยตั้งอยู่ หันด้านข้างจะเห็นวิวเมืองอีกฝั่งของย่านธุรกิจผ่านผนังกระจก ด้านหน้ามีโซฟาหนังตัวยาวสีขาวเข้าคู่กับโต๊ะกลางดีไซน์ทันสมัยแปลกตา

หญิงสาวเปิดอินเทอร์เน็ตเพื่อลองเข้าแอ็กเคานต์โซเซียลมีเดียที่ตนเองเริ่มสมัครเอาไว้ ส่งคำขอเข้าร่วมกลุ่มต่าง ๆ ที่มีบุคคลหลากหลายซึ่งน่าจะมีความสนใจสินค้าของตนเองอยู่บ้าง โชคดีที่ปัจจุบันมีเครื่องมือสำหรับคนอยากเริ่มต้นขายสินค้ามากมาย มันอาจจะไม่ง่ายนักในช่วงแรกแต่เมลานีก็มั่นใจว่าไม่ยากหากเธอหากลุ่มเป้าหมายได้ตรงกับสินค้า

หญิงสาวลองอัปโหลดภาพเทียนหอมที่หัดทำลงไปเล่น ๆ ครู่เดียวก็มีคนกดแสดงความสนใจเข้ามา เมลานีตื่นเต้นจนถึงขั้นอมยิ้มแก้มปริ อย่างน้อยสิ่งที่เธอลงมือทำก็เริ่มก้าวไปข้างหน้าอีกขั้น

แค่เจ็ดโมงเช้าแต่กริชก็มาถึงที่ทำงานแล้ว เป็นการมาทำงานเช้าที่สุดในรอบปีเพื่อที่จะมาหยุดยืนที่มุมฉากแล้วมองผู้หญิงคนหนึ่ง... เมลานีนั่งเท้าคางทำตาใสอยู่บนโต๊ะโล่งสีขาวสะอาด ผมยาวสลวยทัดใบหูเรียบร้อย ดวงหน้าอ่อนใสไม่ต่างจากตอนเป็นนักศึกษา ยิ่งยามแสงแดดจากภายนอกทะลุผ่านกระจก สาดส่องเข้ามากระทบดวงตาดำขลับ ใจเขาก็เหมือนเต้นโลดเร้าเคล้าไปกับประกายระยิบระยับในดวงตาเธอ และมันก็มีแรงดึงดูดมากพอที่จะทำให้ชายหนุ่มสาวเท้าเข้าไปใกล้ เท้าฝ่ามือสองข้างไว้บนโต๊ะ

“มาทำงานเช้าดีนี่” เพียงยื่นหน้าเข้าไปอีกนิด ก็จะได้กลิ่นแชมพูอ่อน ๆ โชยขึ้นเตะจมูก เมลานีช้อนตาขึ้น ยังเหลือร่องรอยอมยิ้มปลาบปลื้มจากผลงานของตนเอง อารมณ์ก็ละมุนแช่มชื่นเป็นพิเศษ

“จะให้เมลทำอะไรคะ”

“เอ่อ” คนฟังถึงกับชะงักเมื่อได้ยินน้ำเสียงอ่อนหวานและการเรียกขานตัวเองด้วยชื่อเล่น มันทำหัวใจที่เพิ่งจะสงบเต้นระส่ำขึ้นมาอีก “ทำอะไร เอ่อ อะไหล่ เช็กหน่อยว่าตรงกันไหมกับรีพอร์ต”

“เมลยังทำไม่เป็น มีคนสอนงานไหมคะ” เมลานีเอียงคอรอคำตอบอย่างน่ารักจนชายหนุ่มลมหายใจสะดุด และมันทำให้เขาต้องเป็นฝ่ายเดินอ้อมไปด้านหลังของหญิงสาว เปิดไฟล์ที่ใช้เก็บข้อมูลของสต็อกอะไหล่และการเบิกจ่าย ค่อย ๆ สอนหญิงสาวเปรียบเทียบกับเอกสารต้นฉบับ

“พอทำได้ไหม” เห็นหญิงสาวเงียบไปและพยายามใช้ปากกาจดในสิ่งที่เขาบอกลงสมุดเล่มเล็ก ๆ กริชเสียงอ่อนลงด้วยความสงสาร ช่วงเกือบสามปีที่ผ่านมาหญิงสาวเป็นอย่างไรบ้าง เธอเม้มปากเป็นเส้นตรงจนเห็นรอยลักยิ้มบุ๋มข้างแก้ม เงยหน้าตอบเขาเบา ๆ

“ทำได้ค่ะ”

กริชสะบัดศีรษะ ไล่ความอ่อนไหวของตนเองอีกครั้ง พยายามทำหน้าเคร่งที่สุดเท่าที่พอจะทำได้ กำชับหญิงสาวที่นั่งตาแป๋วแต่ปั่นหัวเขาได้โดยไม่ต้องใช้ความพยายามอะไรเลย ชายหนุ่มใช้เสียงแข็งขรึมหวังทำลายความอ่อนหวานของบรรยากาศรอบตัวลง แต่มันกลับนุ่มละมุนทรยศความตั้งใจของเขาเข้าไปอีก

“อย่าทำพลาดล่ะ ไม่งั้นโดนดีแน่”