บทที่เจ็ด

ในเมืองจี่เป่ยที่ตอนนี้สองแฝดนั้นพาท่านตาเดินไปทั่วเมืองจนจะแทบทุกซอย ในมือนั้นถือของกินมากมายเดินยิ้มให้ชาวบ้านไปทั่ว วันหยุดที่ทั้งสองชอบเข้ามาทุกวันกับน้องสาวที่กินเก่งไม่ต่างกันจากพี่ชาย

"พี่ใหญ่เจ้าคะข้าอยากกินอาหารที่เหลาแต่ตอนนี้ท้องของน้องเล็กอิ่มมากเลยเจ้าค่ะเพราะขนมที่ท่านตาซื้อให้ถ้าท่านแม่มาด้วยคงโดนดุแน่ๆเลยเจ้าคะพี่ใหญ่"

"น้องเล็กเหนื่อยหรือยังเอาไว้พวกเราเขาไปนั่งพักที่ร้านน้ำชาก็ได้ถ้ายังกินข้าวไม่ได้ แล้วค่อยกลับไปที่ร้านของท่านแม่"

อดีตแม่ทัพฟางอี้หลุนมองหลานทั้งสองคนคุยกันแล้วก็ยิ้มด้วยความเอ็นดู ตั้งแต่มาที่บ้านเดิมของภรรยาไม่เคยมีวันไหนที่จะไม่ยิ้มที่ได้อยู่พร้อมหน้าลูกหลานที่ใส่ใจชายแก่อย่างเขาให้มีความสุขของปั้นปลายชีวิต

ส่วนบุตรชายพึ่งจะเดินทางกลับไปค่ายทหารไม่กี่วันเพราะได้มาส่งบิดาจึงรั้งอยู่ที่นี้กับน้องสาวและหลานๆจนไม่อยากจะกลับไปที่ค่ายอีก แต่ต้องทำเพราะมันคือหน้าที่ต้องปกป้องบ้านเมืองให้สงบสุข สองพ่อลูกที่รู้ว่าบุตรสาวที่เจอนั้นเก่งกาจขึ้นจากเมื่อก่อน เมื่อก่อนถูกเลี้ยงดูเหมือนหญิงสาวในห้องหอพอแต่งเข้าตำหนักท่านอ๋องหยวนอวิ๋นฉีจากคนที่เคยอ่อนหวานจิตใจดีกลายเป็นคนสู้คนไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ

กว้านซื้อที่ดินจำนวนมากส่งเสบียงเข้ากองทัพแลกกับใบหย่าจากท่านอ๋องหยวนอวิ๋นฉี จนสองพ่อลูกตกใจที่ได้รับฟังคำบอกเล่าจากบุตรสาวว่า พอเข้าห้องหอแล้วโดนไล่ออกจากตำหนักท่านอ๋องหยวนอวิ๋นฉีไปที่ตำหนักร้างนอกเมืองหลวง จนเข้าเฝ้าฮ้องเต้ขอแลกกับการส่งเสบียงแลกกับการที่ฮ้องเต้อนุญาติให้หนังสือหย่า แต่ก็ถือว่ายังไม่เสร็จสมบูรณ์ต้องให้ท่านอ๋องหยวนอวิ๋นฉีลงลายมือประทับเสียก่อนจึงจะถือว่าการหย่าสำเร็จ

แม้จะโกรธท่านอ๋องที่ทำโทษบุตรสาวแต่ก็น้ำท่วมปากเพราะตำแหน่งนั้นต่างกันมากนัก ยิ่งตอนนี้ยิ่งมีหลานสองคนที่บุตรสาวติดท้องมาด้วยและไม่อยากให้ทางท่านอ๋องรับรู้เรื่องของลูกอีกบุต่สาวเขาช่างใจกล้ายิ่งนักปิดบังเบื้องสูงไม่รู้ว่าถ้าเกิดท่านอ๋องรู้เข้าแล้วไม่พอใจขึ้นมาเขาจะมีปัญญารับผิดชอบเช่นไรดี แต่ที่ยังพอคลายกังวลได้คือท่านอ๋องไม่ได้มีใจรักใคร่ในตัวของบุตรสาวจึงทำให้คลายความกังวลใจลงมาได้บ้าง  นายท่านฟางอี้หลุนคิดในใจก่อนจะหันไปหาหลานทั้งสองคนเพื่อชวนเข้าไปกินข้าวเที่ยงในเหลาอาหาร

"หมิงเอ๋อร์ เล่อเอ๋อร์ ตาว่ามันใกล้จะถึงเวลากินมื้อเที่ยงแล้วกระมังหลานพาตาเดินไปจนทั่วเมือจี่เป่ยแล้วเข้าไปนั่งพักเหนื่อยข้างในก่อนดีไหมตาว่าแล้วค่อยเลือกดูว่าหลานตาอยากกินอะไรมื้อเที่ยงนี้ เข้าไปนั่งพักด้านในให้สบายก่อนค่อยคิดว่าจะทำอะไรต่อไป ดูสิคนกำลังเดินทางมากินที่เหลาอาหารนี้ไม่น้อยเลยนะ"

"ขอรับท่านตา/เจ้าค่ะท่านตา"

ทั้งสองรีบตอบท่านตาอย่างเอาใจก่อนจะจับมือท่านตาคนละข้างพากันเดินเข้าเหลาอาหาร ตอนนี้ทั้งสามคนตกอยู่ในสายตาของท่านอ๋องที่เดินทางมาถึงและแวะดื่มน้ำชาบนห้องพิเศษ ที่สามารถมองลงมาเห็นด้านล่างได้ตลอดสองข้างทางด้านหน้าของเหลาอาหาร แล้วสะดุดตาที่อดีตท่านแม่ทัพฟางอี้หลุนบิดาของพระชายาฟางอี้หลิงที่ท่านอ๋องกำลังเดินทางลงมาที่เมืองจี่เป่ยเพื่อพูดคุยกันกับพระชายานั้นเอง ยิ่งเห็นเด็กสองคนที่เดินจูงมือของพ่อตาใจของชายหนุ่มถึงกับกระตุกวูบ

หรือจะเป็นลูกของเขาที่ให้คนมาสืบแล้วส่งข่าวกลับไปเล่าเรื่องของพระชายาให้ฟัง

เสี่ยวเอ้อร์เดินมาต้อนรับลูกค้าอย่างน้อมน้อมเพราะเห็นคุณชายน้อยกับคุณหนูน้อยเจ้าของสวนผักที่ผูกขาดกับเหลาอาหารของเถ้าแก่คุณชายโมเฉียงนั้นเอง

"เอาห้องพิเศษด้านบน"

คนสนิทของท่านตาเป็นคนจัดการ จากนั้นทุกคนก็เดินตามกันขึ้นไปชั้นบนที่ติดกันกับห้องที่ท่านอ๋องหยวนอวิ๋นฉี  ตอนแรกคนของท่านอ๋องกำลังจะตามสามตาหลานแต่พอเห็นเข้ามาในเหลาอาหารจึงหยุดรอดูก่อน พอเห็นขึ้นมาด้านบนห้องติดกันกับนายอหนือหัวจึงรีบส่งสัญญาณให้คนสนิทอีกคนรับรู้และคอยฟังเสียงคุยจากห้องติดกัน

พอเข้ามานั่งในห้องเรียบร้อยตาก็ถามหลานทั้งสองคนว่าอยากจะสั่งอะไรมากินก่อนดี

"พี่ชายเสี่ยวเอ้อร์ข้าขอน้ำชาอย่างดีมาสองกาก่อนนะเจ้าคะ เดี๋ยวขอดูเมนูอาหารก่อนจะสั่งทานอีกทีพอดีเล่อเอ๋อร์อิ่มขนมมากจึงอยากได้น้ำชามาดื่มก่อนเจ้าค่ะ"

เสียงเล็กๆที่ส่งเสียงเจื่อยแจ๋วดังไปถึงอีกห้องหนึ่งที่ติดกัน ท่านอ๋องยกยิ้มมุมปากกับเสียงเล็กๆที่แทนตัวเอง                 

เล่อเอ๋อร์อย่างนั้นหรือ

"หมิงเอ๋อร์อยากได้อะไรเพิ่มหรือไม่"

ท่านตาถามหลานชายที่นั่งฟังน้องสาวสั่งน้ำชาก่อนเป็นอย่างแรก

"ยังขอรับท่านตาให้น้องเล็กสั่งก่อน น้องเล็กอยากกินอะไรบ้างให้น้องสั่งก่อนหลานจึงจะสั่งเพราะถ้าน้องเล็กสั่งมาหลายอย่างเดี๋ยวกินไม่หมด หลานจึงต้องให้น้องเลือกก่อนขอรับท่านตา"

ฟางลู่หมิงตอบแล้วยิ้ม

"ท่านตาไม่ต้องห่วงเจ้าค่ะเล่อเอ๋อร์ย่อมต้องสั่งเมนูที่พี่ชายชอบมาด้วยเหมือนกัน แต่น้อยกว่าของเล่อเอ๋อร์เจ้าค่ะ พี่ชายกลัวว่าเล่อเอ๋อร์จะทานไม่หมดจึงไม่สั่งมาเพิ่มมากจนเกินไปเจ้าค่ะ แต่ท่านแม่จะสั่งให้พี่ชายส่วนใหญ่เจ้าค่ะท่านตาเพราะพี่ชายชอบอาหารที่ท่านแม่สั่งมามากกว่าของเล่อเอ๋อร์เจ้าค่ะท่านตา"

ฟางเย่วเล่อตอบท่านตาแทน

"ทำไมหลานไม่สั่งสิ่งที่ชอบมากินเหมือนน้องละหมิงเอ๋อร์"

ท่านตาถามหันไปถามหลานชายอย่างสงสัย

"อ้อหลานกินอะไรก็ได้ขอรับท่านตา แต่น้องเล็กนั้นชอบทุกอย่างหลานอยากให้น้องทานให้อิ่มขอรับ แต่ที่จวนอาหารของท่านแม่อร่อยทุกอย่างหลานจึงไม่คิดมากขอรับ"

ก่อนจะกระซิบข้างหูให้ตาได้ยินคนเดียวเดี๋ยวเสี่ยวเอ้อร์จะมาได้ยินแล้วจะเสียใจ

"อาหารที่นี้อร่อยน้อยกว่าที่จวนขอรับท่านตา"

ฟางลู่หมิงตอบอตีดแม่ทัพใหญ่ถึงกับหลุดหัวเราะอย่างถูกใจกับคำตอบของหลานชาย ส่วนหลานสาวนั้นนางกินได้ทุกอย่างไม่เลือกตัวถึงได้อ้วนกลมจ้ำหม่ำเกินใครเห็นก็อยากเข้ามากอดมาจับกับความน่ารักของนาง

คำพูดของสามคนตาหลานนั้นท่านอ๋องได้ยินทุกอย่างเพราะคนที่มีวรยุทธนั้นหูดีและได้ยินเสียงได้จากที่ไกลเป็นอย่างดี วันนี้ต้องไปทานมื้อค่ำกับพระชายาฟางอี้หลิงที่จวนของมารดานางเสียแล้วสิ ตอนนี้ท่านอ๋องนั้นมั่นใจแล้วว่าเด็กสองคนคือลูกของตนเอง เสียงของลูกพากันตักอาหารให้ท่านตาอย่างเอาใจจนท่านอ๋องอิจฉาว่าที่ตรงนั้นมันควรจะเป็นของตนเองสิถึงจะถูกจะเข้าไปขัดก็ไม่ได้ รอให้ทั้งสามคนอิ่มเสียก่อนจึงจะขอเข้าพบพ่อตาเสียหน่อย ท่านอ๋องคิดแล้วกระซิบบอกคนสนิทให้ไปบอกท่านพ่อตาที่ห้องติดกัน