ตอนที่ 19 : ไม่มีวันรักซูซีหลิน

ตอนที่

[13]

ไม่มีวันรักซูซีหลิน

“เสด็จลุงเสวยเยอะ ๆ นะพ่ะย่ะค่ะ ซูกุ้ยเฟยทำอาหารอร่อยทุกอย่างเลยพ่ะย่ะค่ะ” จูจิ่งหลงหลังจากคีบอาหารให้เสด็จลุงของตนด้วยท่าทางสุภาพเสร็จก็ฉีกยิ้มอย่างสดใส

“อร่อยถึงเพียงนั้นเชียว” อวี๋กงซู่ฮ่องเต้เลิกพระขนงขึ้น แม้เขาจะรู้อยู่แล้วว่าฝีมือของซูซีหลินนั้นไม่ธรรมดาเพียงใดเพราะเขากินอยู่ทุกวัน แต่ก็อดจะหยอกล้อกับพระนัดดาไม่ได้

“จริงพ่ะย่ะค่ะ ฝีมือของกุ้ยเฟยอร่อยที่สุดพ่ะย่ะค่ะ”

“ปากหวานนักนะ” ซูซีหลินหยิกที่แก้มของเด็กน้อยเบา ๆ อย่างมันเขี้ยว

“กระหม่อมพูดจริง ๆ นะพ่ะย่ะค่ะ ไม่เชื่อท่านลองชิมดู” ว่าแล้วก็คีบอาหารให้ซูซีหลินด้วย

“ข้าย่อมรู้อยู่แล้วว่าฝีมือตนเองเป็นอย่างไร อร่อยเช่นเจ้าว่า” ซูซีหลินว่าแล้วคีบอาหารเข้าปากก่อนจะหัวเราะออกมา

“หลงตัวเองจริง ๆ” ก่อนจะได้ยินเสียงเหน็บแนมจากใครบางคนลอยมา

หญิงสาวกลอกตามองบนก่อนจะทำเป็นหูทวนลมไม่สนใจเขา

“หลงเออร์ การเรียนช่วงนี้เป็นอย่างไรบ้าง มีอันใดที่ไม่เข้าใจหรือไม่” เมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่สนใจ อวี๋กงซู่จึงหันไปถามพระนัดดาแทน

“การเรียนดีมากพ่ะย่ะค่ะ ท่านอาจารย์สอนได้ดีมาก กลับมาก็ยังมีซูกุ้ยเฟยคอยทบทวนเนื้อห