31.ตัวช่วยพิเศษ (1)

“พี่ไปด้วยก็แล้วกัน ถึงจะไม่อยากคุยกับนายแต่ปรางคงเกรงใจพี่บ้าง”

ปัฐวิกรบอกเมื่อน้องชายได้คำตอบจากมาลินีแล้วว่าน้องสาวของเธอไปไหน

หลังกลับมาจากภูศรีจันเมื่อวานกิตติกรก็ติดต่อมาลินีทันที ในตอนแรกหญิงสาวก็บอกว่าไม่รู้เรื่องเช่นกัน แต่กิตติกรพยายามขอร้องให้ถามคนที่บ้านหรือคนรอบตัวเพราะเชื่อว่ายังไงพิมพ์ปรางก็ต้องอยู่กับมาธาวีอย่างแน่นอน

‘ผมขอร้องล่ะครับคุณหนึ่ง เห็นแก่ความเป็นเพื่อนของเรานะครับ’

ที่มาลินียอมช่วยไม่ใช่เพราะเหตุผลของกิตติกร แต่เห็นแก่เด็กที่กำลังจะเกิดมาต่างหากทำให้หญิงสาวเลือกช่วยคนทั้งคู่ และในที่สุดมาลินีก็รู้จากแม่ของเธอว่าน้องสาวไปที่ไหน หญิงสาวรีบตรงมาหากิตติกรที่ร้านพร้อมคนขับรถที่เป็นคนพาสองสาวไปส่งทันที

กิตติกรดีใจมาก เพราะเขารออย่างงุ่นง่าน หน้าดุตาขุ่นขวางมาตั้งแต่เช้า จนลูกน้องแต่ละคนเข้าหน้าไม่ติด ยังดีที่อยู่แต่ในห้องส่วนตัวไม่ได้ออกไปเจอลูกค้า และปัฐวิกรก็อยู่ด้วยงานหลายอย่างชายหนุ่มจึงช่วยจัดการแทนได้

“คุณหนึ่งนำทางไปเลยนะครับ เดี๋ยวผมขับตาม”

กิตติกรบอกกับหญิงสาว ซึ่งอีกฝ่ายก็พยักหน้ารับอย่างเต็มใจ

กลุ่มของกิตติกรมาถึงในเวลาบ่ายแก่ โฮมสเตย์ที่พวกเขามาอยู่ใน