19.หน้าชา

ในใจของเดเมี่ยนอยากจะเอ่ยถามออกไป ว่าจีเซลจะส่งของพวกนี้กลับมาทำไมกัน

สิ่งใดที่เขาส่งมอบให้เธอไปแล้ว เขาไม่เคยคิดที่จะทวงคืนเลยสักหน่อย..

“เป็นอะไรไปคะท่านดยุค สีหน้าของท่านในวันนี้ไม่ดีเลย”

อาเรียคือเพื่อนเพียงคนเดียวของเขา เราทั้งคู่เป็นเพื่อนกันตั้งแต่วัยเด็ก

“ดูเหมือนว่าเมื่อคืนนี้ข้าจะพบเจอกับสตรีที่ถูกใจมากล่ะ นางน่ารักแล้วก็เป็นสตรีในแบบที่ข้าชอบเลย แต่มีเรื่องแย่นิดหน่อยตรงที่นางเป็นสาวใช้ที่เจียมตัวมากๆ ..นางปฏิเสธข้าทุกอย่าง แถมยังบอกกับข้าอีกว่าห้ามข้าลดตัวลงไปหานาง”

เดเมี่ยนเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ และนั่นทำให้อาเรียหัวเราะออกมาเบาๆ

“ที่แท้คนทึ่มเช่นเจ้าก็มีความรักแล้วอย่างนั้นสินะ”

“นี่ไม่ใช่เรื่องตลกนะอาเรีย เมื่อคืนนี้ข้าแทบข่มตานอนไม่หลับเพราะมัวแต่คิดถึงใบหน้าของนาง ข้าไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนในชีวิตเลย..มันแบบว่าเหมือนอยู่ๆก็มีมือที่มองไม่เห็นมาบีบเคล้นหัวใจของข้า”

ดูท่าว่าเดเมี่ยนจะเป็นเอามากแล้ว

“แต่อีกฝ่ายคือสาวใช้นะเดเมี่ยน นางเฉลียวฉลาดที่ปฏิเสธความรู้สึกของเจ้าตั้งแต่เริ่มแรก สิ่งที่นางกระทำนั้นถูกต้องที่สุดแล้ว"

เรื่องนั้นเขารู้..เดเมี่ยนรู้ดีเลยล่ะ ว่าเขาและนางมันไม่สามารถลงเอยด้วยกันได้

“แต่ถึงอย่างนั้น..แค่ได้คุยกันอีกครั้งสองครั้งก็ยังดี ขอร้องล่ะอาเรีย เจ้าไปที่คฤหาสน์ซากอสด้วยกันกับข้าหน่อยสิ เจ้าในฐานะคู่หมั้นเดินทางไปที่นั่นย่อมไม่น่าเกลียดอยู่แล้ว”

เดเมี่ยนกล่าวพร้อมกับส่งสายตาน่าสงสารมาที่อาเรีย..บอกตามตรงว่าถึงเธอจะเป็นคู่หมั้นของท่านเคาน์ซากอส แต่ทว่ามันคือการหมั้นหมายที่เราทั้งคู่พร้อมจะยกเลิกกันทุกเมื่อ เขาไม่ได้สนใจหรือว่ารักเธอเลยแม้แต่นิดเดียว และชื่อเสียงของท่านเคาน์เกี่ยวกับสตรีก็ไม่ดีเอามากๆ

เขามีนางบำเรอที่เป็นนักร้องโอเปร่า แถมยังควงสตรีผู้นั้นออกหน้าออกตาโดยไม่สนใจชื่อเสียงของเธอเลยด้วยซ้ำ

หากนี่ไม่ใช่การหมั้นหมายที่ทำขึ้นมาจากพ่อแม่ของท่านเคาน์ผู้ล่วงลับ เธอก็อยากจะออกตัวเพื่อยกเลิกการหมั้นหมายในครั้งนี้ไปซะ

“เดเมี่ยน..ข้าไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับท่านเคาน์เลย การหมั้นหมายนั้นมันไม่ได้มาจากความตั้งใจของข้าและท่านเคาน์สักหน่อย..ข้าและท่านเคาน์เจอกันแทบจะนับครั้งได้ แล้วอยู่ๆ เจ้าจะให้ข้าไปหาท่านเคาน์เนี่ยนะ ข้าไม่ไปหรอก..”

เดเมี่ยนลุกขึ้นแล้วคุกเข่าต่อหน้าของ อาเรีย

“เจ้าเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของข้านะอาเรีย ได้โปรดช่วยข้าสักครั้งเถอะ อีกทั้งหากเจ้าไม่อยากหมั้น เช่นนั้นถือโอกาสนี้ไปพูดคุยถึงเรื่องการถอนหมั้นดีหรือไม่ ข้าจะช่วยเจ้าอีกแรง ในฐานะที่เจ้ายอมออกหน้าเพื่อช่วยให้ข้าได้พบกับสตรีที่อยู่ในดวงใจ”

ถอนหมั้นอย่างนั้นหรือ ฟังดูไม่เลวเลยแฮะ

ที่เดเมี่ยนยื่นข้อเสนอนี้มาให้เธอเพราะเจ้าเพื่อนคนนี้รู้ดีว่าเธอกำลังแอบชอบองค์รัชทายาทอยู่..แต่เธอไม่สามารถแสดงความรู้สึกที่มีต่อพระองค์อย่างตรงไปตรงมาได้ เพราะมันติดสัญญาการหมั้นหมายอันนี้นี่แหละ

“เรื่องนั้นน่าสนใจดีนี่เดเมี่ยน..”

และด้วยเหตุนั้นเอง อาเรียและเดเมี่ยนจึงเดินทางมาที่คฤหาสน์ซากอสตั้งแต่เช้า

.

.

จีเซลไม่ค่อยคุ้นเคยกับบ้านหลังใหม่เท่าไหร่นัก แต่หากนี่คือความเมตตาของท่านเคาน์ เช่นนั้นเธอก็จะยินยอมรับเอาไว้ก็แล้วกัน งานของจีเซลในวันนี้คือการทำความสะอาดจะจัดของในบ้านหลังใหม่ เธอกำลังตั้งท่าว่าจะจัดการเก็บเจ้ากล่องพวกนั้นให้เป็นที่เป็นทางแต่ทว่าเสียงของคาริก็ดังขึ้นมาที่ด้านนอกบ้าน

“จีเซล เจ้าทำอะไรอยู่รีบออกมาด่วนเลย!!”

จีเซลเดินออกมาที่ด้านนอกบ้านอย่างรวดเร็ว

“มีอะไรรึเปล่าคาริ”

เพราะเห็นท่าทีของเพื่อนสาวใช้ที่วิ่งมาอย่างรวดเร็วจนน่าเป็นห่วง จีเซลจึงรีบเดินออกมาหาคาริ

“ท่านดยุคมาที่นี่ แต่ว่านั่นไม่ใช่ประเด็นเพราะว่าท่านดยุคมาที่นี่พร้อมกับเลดี้อารีเอนคู่หมั้นของท่านเคาน์”

อา..ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมใบหน้าของจีเซลมันถึงได้ชาไปหมด เมื่อเธอได้ยินคำว่าคู่หมั้นของท่านฟาเบียน

“แล้ว..เจ้าวิ่งมาตามข้าทำไมกัน..ไม่เห็นมีเหตุอะไรที่ข้าต้องไป..”

“ท่านดยุคต้องการพบเจ้า ให้ตายสิเจ้าควรจะฉีกยิ้มกว้างและดีใจไม่ใช่รึไง นั่นท่านดยุคนิกซ์เลยนะจีเซล ท่านคือหนุ่มหล่อที่อยู่ในความฝันของเราทั้งสองคน รออะไรอยู่ล่ะรีบเข้าไปแต่งตัวเร็วๆ สิ”

เมื่อกล่าวจบคาริก็ผลักหลังของจีเซลให้เดินกลับเข้าไปในบ้าน

“หลังจากนี้ให้เป็นหน้าที่ของข้าเอง เชื่อมือข้าได้เลย!”

“คาริ ไม่ต้องทำถึงขั้นนั้นก็ได้..”

“ได้ที่ไหนกัน มีโอกาสไม่บ่อยหรอกนะที่จะได้พบเจอกับชายในฝันน่ะ เพราะอย่างนั้นเจ้าควรจะสวยที่สุดเท่าที่ทำได้สิ!”

แน่นอนว่าหลังจากนั้นคาริก็จัดการแต่งหน้าให้กับจีเซลพร้อมกับสวมชุดสาวใช้ชุดใหม่ให้เพื่อน

“สู้ๆ นะจีเซล..ไม่ต้องกดตัวเองให้ต่ำลงมากเกินไป ถึงจะเป็นแค่สาวใช้แต่เราก็คือมนุษย์คนหนึ่ง หากมีใจรักกันไม่ว่าอะไรก็เป็นไปได้ทั้งนั้น เจ้าแค่ต้องกล้าหน่อย..อย่าขี้ขลาดเข้าใจรึเปล่า!!”

จีเซลส่งยิ้มให้คาริ..เธอคิดว่าคาริกำลังเข้าใจผิดเรื่องของเธอและท่านดยุค แต่ทว่าคำแนะนำของคาริมันทำให้เธอ..มีแรงฮึดสู้อีกครั้ง

จีเซลเดินเข้าไปในห้องรับรอง กลิ่นดอกไม้หอมๆ ลอยฟุ้งขึ้นมาในอากาศ แตกต่างจากบรรยากาศแสนกดดันในห้องนี้

ท่านเคาน์กำลังมองมาที่เธอและแววตาของเขานั้นมันเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

“มาแล้วหรือจีเซล ข้าคิดว่าท่านเคาน์และอาเรียคงมีเรื่องพูดคุยกันมากทีเดียว เช่นนั้นเราไปเดินเล่นในสวนด้วยกันน่าจะดีกว่า..”

เดเมี่ยนไม่ยอมพลาดโอกาส เขาไม่เอ่ยถามความคิดเห็นของเธอด้วยซ้ำ แต่กลับกล่าวคำที่เต็มไปด้วยการบังคับออกมามากกว่า

“..ค่ะท่านดยุค”

สตรีที่นั่งอยู่นั้นคือเลดี้อารีเอนไม่ผิดแน่ คู่หมั้นของท่านเคาน์ก็ช่างงดงามไร้ที่ติจริงๆ

“.....”

อาเรียมองหน้าของจีเซลสลับกับใบหน้าของท่านเคาน์ เธอแค้นหัวเราะออกมาในลำคอแล้วยื่นกระดาษที่เตรียมมาให้ท่านเคาน์

“ข้าเบื่อหน่ายกับการเป็นคู่หมั้นจอมปลอมแล้วค่ะ มาลงนามในนี้แล้วก็แยกย้ายกันไปใช้ชีวิตเถอะนะคะ”

สวย..มากจริงๆ ขนาดอยู่ในชุดสาวใช้ที่จืดชืดเช่นนั้น แต่ทว่าก็ยังงดงามมากเสียจนทำให้ผู้พบเห็นดวงตาพร่ามัวได้

ไม่แปลกใจหรอกที่เดเมี่ยนจะชอบถึงขั้นเก็บไปเพ้อฝัน แต่จากที่ดูแล้วไม่ใช่แค่เดเมี่ยนเท่านั้นที่หลงเสน่ห์สาวใช้ผู้นั้น

เคาน์ซากอสเองก็จ้องมองไม่วางตาเลยเหมือนกัน