Henry and Melvin didn't shift. Nasa tabi ko lang sila at sinasabayan ang bilis ng takbo ng aking kabayo. Hindi nila ako kinakausap na siyang lubos na ipinagpapasalamat ko.Kahit papaano ay natatandaan ko pa ang daan kung asan ang bahay ng mangkukulam na nagngangalang Esperanza. Walang kasiguraduhan kung nasa bahay nga niya ito pero nagbabakasakali akong sana nga ay umuwi na ito. I badly need her help. Kung sakaling wala siya ay baka mapilitan na akong lumapit sa iba pang mga mangkukulam na pwedeng tumulong sa akin.Buong araw ay hindi natanggal sa isip ko ang mga salita sa sulat na bigay ni Charlie. Lahat ng mga nandun ay gusto kong malaman ang kasagutan pero sa ngayon ay ito muna ang uunahin ko dahil mas importante ito.Itinigil ko na ang kabayo nang nasa tapat na kami ng bahay ng mangkukulam. Walang ilaw sa loob at labas ng kahoy na bahay. Ang tangi lang na umiilaw ay ang kulay asul na tubig na nakapalibot sa buong kabahayan."Si Madam Esperanza ang sad

Itinulak ko palayo si Dean sa akin saka ko pinunasan ang aking mga luha."J-Just give your blessing to Samantha," wika ko sa mababang boses.Hindi makapaniwalang tumitig sa akin si Dean."Lauren.. I-I just confess my feelings to you. W-Wala ka man lang bang sasabihin?" aniya sa may bahid na sakit na boses.Nag-iwas ako ng tingin sa kanya. "A-Ano ba ang dapat kong sabihin?"Sinuntok ni Dean ang pader at nagkawatak-watak iyon. "At least tell me what you're thinking! Tell me how you feel!""Wala akong n-nararamdaman para sa iyo Dean. So stop this nonsense.""Nonsense?" he said full of sarcasm. "You call my feelings for you nonsense?! Bakit hindi ka magpakatotoo sa sarili mo? Alam kong hindi mo gusto si Jacob. Kung gusto mo man siya ay alam kong hanggang doon lang iyon. You can't go far beyond that. Why don't you give me a chance to enter your heart?" wika niya sa nagsusumamong mga mata.Umiling ako. Nababaliw na siya. Nag-iisip ba

Mabilis na dumaan ang mga oras at sa buong araw na iyon ay hindi ko man lang nakita si Jacob. Ayon kay Sebastian ay mag-oovertime daw siya sa pagroronda ngayon kaya kami lang ni Sebastian ang nagsalo sa hapunan ng gabing iyon.Matapos kong makapagbihis ay kinuha ko ang aking cellphone at tinawagan si Koko. Pinupunasan ko ang aking buhok habang hinihintay ko ang pagsagot niya ng tawag ko.Nang sinagot na niya ang tawag ay iniloud speaker ko ito. Okay lang na marinig ni Sebastian ang pag-uusap namin dahil nasabi ko naman sa kanya na ang lahat kagabi."Ang tagal mong sagutin ang tawag. Busy ka ba?" tanong ko agad."Wait.. Lalabas lang ako," aniya sa nagmamadaling boses. Hindi ko pa masyadong naintindihan ang sinabi niya dahil sobrang ingay sa paligid niya."Lauren I have a good news!" he exclaimed.Natigil ako sa ginagawa at tumitig sa screen ng cellphone ko."W-What is it?""Your father is now awake! And based on the observation

Naiinis ako sa aking sarili. Sinabi ko noon na hindi na muli pang mauulit ang paghalik niya sa akin pero para akong tanga kanina na hinayaan na naman na gawin ang gusto niya."I didn't know that you've moved out," untag ni Dean.Binalingan ko siya. "Of course you don't know. Kailangan ko bang sabihin sa iyo?""Hindi naman," aniya at humalukipkip at sumandal sa pintuan.Namumula ang pisngi niya dahil sa pagsampal ko sa kanya kanina pero parang wala lang sa kanya ito.Pinagmamasdan lang ako ni Dean at mukhang wala siyang balak na umalis. He is just wearing a simple cargo jeans and black shirt. Nakapambahay lang pero sobrang class."I'm going to sleep now. Please leave," wika ko at patalikod na humiga sa kama. Tinakpan ko ng kumot ang buo kong katawan hanggang sa ulo. Ang tangi lang na hindi ko kinumutan ay ang aking mukha habang nakatingin ako sa labas ng bintana.Kahit anong deny ko sa aking sarili ay naeexcite ako sa presensya niya. K

Kasalukuyan ako ngayon na nandito sa paaralan dahil katulad ng dati ay ganun pa rin ang trabaho ko.Ang ginamit kong sasakyan pagpunta dito ay ang sasakyan noon ng lolo ni Derek. Maaga akong gumising ng maaga kanina upang tingnan ang makina nito kung maayos pa ba. Mabuti na lang at gumagana pa ito at wala masyadong mga sira. Ang sasakyan ay parang sa Wrangler din ni Jacob pero mas maliit nga lang."Nabalitaan ko ang nangyari noon sa Asthad, mabuti naman at nakabalik ka pa dito?" tanong ni Amanda habang nagmemeryenda kami dito sa field kasama ng mga estudyante."Wala naman akong choice kundi ang bumalik dito sa Magnuth," sagot ko sa kanya."Huh? Bakit naman?" tanong pa niya.Oo nga pala. Hindi nga pala niya alam ang totong dahilan kung bakit ako nandito.Napurnada ang pagsasalita ko nang magsimulang mag-ingay ang mga estudyante."Si Alpha Dean. Papunta siya dito," rinig kong bulong nila.Agad na lumipad ang tingin ko da direksyo