KINABUKASAN ay para bang ayaw kong bumangon sa kama. Dahil ayaw kong makita ang lalaking una kong minahal pero sinaktan lang ako. Pero wala akong magagawa, dahil nasa isang paaralan kami..Bumangon na ako at ginawa ang nakasanayan kong gawain. Nagluto ako ng almusal, pagkatapos kong magluto ay umakyat ulit ako at naligo. Bumaba ako para kumain at nagtungo na sa paaralan.Naglalakad ako papalabasa ng subdivision nang maramdaman ko muli na para bang may tumitingi sa akin. Napalingon ako sa kanang bahagi ko, nakita ko ang isang lalaki na nakatayo sa beranda ng bahay na iyon. Hindi ko alam pero iba ang nararamdaman ko sa kanya. Nakatitig ito sa akin, pero agad akong umiwas ng tingin at naglakad nang mabilis.Nakarating ako sa labas ng gate. Tinanong ko si Manong Berting kung sino ang nakabili ng bahay na iyon. Ayon dito ay Acosta daw ang apelyido ng nakabili sa bahay na iyon. Agad akong nagpaalam kay Manong Berting para pumasok na sa paaralan. Pero hindi pa ako nakakalayo ay may bumusina m

NASA kwarto ako ngayon, ayaw kong lumabas dahil baka makita ko na naman si Brandon. Napalingon ako sa may pinto nang may kumatok."Kara," tawag nito sa akin.Hindi ako nagsalita. Ayaw ko siyang kausapin. Gusto kong mag-isa."Please, Kara. Buksan mo ito."Nanatili akong nakaupo sa kama. Hindi ko alam kong bakit ginawa niya iyon. Nakita ko mismo sa dalawang mga mata ko kung paano niya… hindi ko mapigilan ang umiyak. Hanggang ngayon ay nanginginig pa rin ako s takot.Akala ko, hindi siya noon kasama. Pero, sobrang sama pala niya. Naalala ko pa ang nangyari kanina.WALANG pasok ngayon, dahil panay ang buhos ng ulan. Sobrang lakas pa naman. Lumabas ako sa kwarto ko at tinignan ko ang kwarto na pinagdalhan ni Brandon sa babae.Wala nang ingay doon. Bumaba ako, dahil walang tao ay balak kong maglibot sa buong mansion. Dahil kahit kailan ay hindi ako nakapaglibot noong una kong tapak dito. Sinimulan ko sa itaas. Wala naman masyadong laman ang second floor. Kaya bumaba ako at lumabas. Pumunta

NGINITIAN ko ang bawat madadaanan ko. Dahil nga naging kaibigan ko na ang iba sa kanila."Kara," tawag nito sa akin.Nginitian ko ito."Kumusta ka na?" nakangiting tanong nito sa akin."Okay lang naman. Masyadong busy!"Halos malagutan ako nang hininga nang lumapit sa akin si Brandon at inilagay sa baywang ko ang isang kamay nito.Napatingin tuloy si Claire sa kanya."Sino siya, Kara?" tanong ni Claire sa akin. May nakita ako sa mga mata nito, na para bang may gusto ito kay Brandon."Amo ko," ikling sambit ko."Amo? Bakit nakahawak sa baywang mo?" tanong nito."Wala iyan. Ganyan lang talaga iyan.""Dadalaw ako sa bahay mo ahh! Matagal na din akong hindi nakapunta doon."Tango na lang ang tanging nasagot ko. Alam kong hindi ako ang nais nitong dalawin, kundi si Brandon."Doon muna kami." Hinawakan ko ang kamay ni Brandon. Pinagsalikop naman niya iyon.Dumalaw ako sa isang pamilya doon. Ang pamilyang iyon ang naging sandalan ko nang nandito ako, sa sobrang bored ko ay naisipan kong magl

NAS bench ako ngayon sa school sa tambayan namin ni Mera. Wala si Mera ngayon at hindi ko alam kong nasaan ang babaeng iyon. Bumalik na din naman ako sa pag-aaral.Hindi ko pinansin ang umupo sa tapat ko. Nagpatuloy lang ako sa pagsusulat."How are you, Kara?" napatingin ako sa kanya."Anong ginagawa mo dito?" tanong ko sa kanya."Gusto lang kitang makausap.""Ano ang pag-uusapan natin?" tanong ko sa kanya."Tungkol sa ating dalawa.""Xander. Wala nang tayo. Matagal na tayong tapos. That's it, kaya tigilan mo na ako," sabi ko dito."Mahal kita, Kara."Tumawa ako. "Mahal? Ano ba ang alam mo sa pagmamahal? 'Di ba wala? Kaya tigilan mo ako."Inisa-isa kong niligpit ang mga gamit ko. Aalis na sana ako nang pigilan niya ako."Ano ba, bintawan mo ako.""No, hindi. Hangga't hindi ka bumabalik sa akin. Hindi ako aalis dito.""Nakuha mo na ang gusto mo 'di ba? Napasaiyo na si Eliza, noong high school pa lang tayo 'di ba? Kung mahal mo ako. Hindi mo ako sasaktan."Iniwan ko na siya doon. Ayaw k

KASAL namin ngayon ni Brandon. Kung saan ang gusto nito ay doon na rin ako. Masaya ako, kasi ikakasal ako sa lalaking mahal ko.Pero I know, hindi naman niya ako mahal. I will do my best na mahalin din niya ako. Gagawin ko ang lahat para magawa niya akong mahalin.Bumukas ang pinto ng opisina ng mayor kung sino ang magkakasal sa amin. Humahangos na pumasok si Ian. Bigla akong nabahala, dahil sa itsura nito. Puno iyon ng dugo."Anong nangyayari, Ian?" tanong ko sa kanya."Nasa hospital si Boss Brandon. Malala ang tama niya."Nabitawan ko ang bulaklak na hawak ko. Walang pagdadalawang isip ay tumakbo ako palalabas sa munisipyo. Agad namang sumunod sa aking si Ian at pinagbuksan ako nang pinto ng kotse.Hindi ko mapigilan ang umiyak. Nag-alala ako kay Brandon. Napatingin ako kay Ian. Dahil hindi ito ang daan papuntang hospital."Ian? Ano ito?" tanong ko sa kanya."Kailangan nang matapos ang kasamaan ni Brandon. Kaya kung hindi ka makikipagtulungan sa amin. Ikaw na lang ang ipapain namin,