ไห่ถงเข้าใจว่าพนักงานตำแหน่งสูงอย่างเขาน่าจะมีสิทธิพิเศษอยู่บ้างเธอหยิบบัตรธนาคารใบนั้นออกมาส่งให้จ้านหยิน กําชับเขาว่า "คุณต้องต่อรองราคากับเจ้าของ ได้ราคาลดครึ่งหนึ่งก็โอเคแล้วค่ะ"จ้านหยินดันบัตรธนาคารคืน "ผมยังมีเงินอยู่ครับ"ไห่ถงมองเขา ไม่ยืนกรานปฏิเสธเขาเธอต้องไปบ้านพี่สาว จึงกําชับอีกครั้งว่าจ้านหยินต้องต่อรองราคาเมื่อซื้อดอกไม้ แล้วหยิบกุญแจรถจักรยานไฟฟ้าออกไปอย่างเร่งรีบสิ่งที่เธอไม่รู้ก็คือหลังจากออกไป ผู้ชายคนนี้ก็ถ่ายวิดีโอสั้น ๆ ที่ระเบียงด้วยโทรศัพท์มือถือแล้วส่งไปให้ฮุยโป๋ คนสวนของคฤหาสน์ตระกูลจ้านฮุยโป๋โทรกลับมาอย่างรวดเร็ว"นายน้อยครับ""ฮุยโป๋ดูวิดีโอแล้วใช่ไหม ช่วยจัดระเบียงนี้เป็นสวนดอกไม้เล็ก ๆ ดูว่าต้องการดอกไม้กี่กระถาง? จากนั้นก็เลือกดอกไม้จำพวกราคาถูก ออกดอกง่าย มีกลีบดอกซ้อนและใหญ่ ส่งมาที่ห้อง 808 ชั้น 8 อาคาร B ที่หมิงหยวนฮวา การ์เด้น"เมื่อพาไห่ถงไปซื้อดอกไม้จ้านหยินพบว่าเธอชอบดอกไม้ที่บานใหญ่และมีกลีบดอกซับซ้อน เธอไม่ชอบดอกที่มีกลีบดอกเดี่ยว"อีกอย่าง อย่าลืมเขียนรายการค่าใช้จ่ายด้วย"ฮุยโป๋ ".....รับทราบครับ""ส่งก่อนเย็นวันนี้นะ""รับทร

"ผมเห็นคุณจ่ายเงินในร้านขายเสื้อผ้า คุณซื้อเสื้อผ้าอีกแล้วเหรอ? แถมยังซื้อแพงขนาดนั้นอีก! ใช้เงินไปห้าพันกว่าบาทในครั้งเดียว คุณประหยัดค่าใช้จ่ายหน่อยได้ไหม? คิดว่าผมหาเงินง่ายเหรอ?""ผมยังต้องจ่ายค่าผ่อนบ้าน ยังต้องให้เบี้ยยังชีพพ่อแม่ผมด้วย หยางหยางยังต้องกินนมผง ค่าผ้าอ้อมอะไรต่ออะไรล้วนเป็นรายจ่ายทั้งนั้น คุณไม่มีรายได้พึ่งพาแค่รายได้จากผมคนเดียว คุณยังไม่ประหยัดเงินสักหน่อย ไม่รู้จักเห็นใจผมบ้างเลย"ไห่หลิงหยุดรอให้สามีตําหนิจบ เธออธิบายว่า "ถงถงบอกว่าน้องเขยจะกลับมาในวันศุกร์ วันเสาร์ผู้ใหญ่สองฝั่งจะมาพบหน้ากันเพื่อทานอาหาร ฉันเป็นญาติของถงถง ต้องสร้างความประทับใจที่ดีให้กับครอบครัวน้องเขย เสื้อผ้าเมื่อก่อนมันใส่ไม่พอดีตัวแล้ว ต้องซื้อใหม่สองชุดแค่นั้น""ฉันซื้อสูทและเน็คไทชุดใหม่ให้คุณด้วย หงหลิน สุดสัปดาห์นี้เราจะไม่กลับไปบ้านแม่ของคุณแล้ว"หลังจากโจวหงหลินฟังคําอธิบายของเธอแล้ว เขาพึมพําอะไรบางอย่างเบา ๆ ไห่หลิงไม่ได้ยินอย่างชัดเจนและถามเขาว่า "หงหลิน คุณพูดอะไร?""ไม่ได้พูดอะไร เจอพ่อแม่น้องเขยก็ต้องแต่งตัวดีหน่อย แต่ไม่เห็นต้องซื้อ 2 ชุดเลย ชุดเดียวก็พอแล้ว อีกอย่างคุณร

ตอนนั้นเองขบวนรถหรูก็ค่อย ๆ ขับเคลื่อนเข้ามา หนึ่งในนั้นเป็นโรลส์รอยซ์ซึ่งเป็นรถประจำตัวของจ้านหยิน รถหรูจอดบริเวณริมทาง จ้านหยินกดลดหน้าต่างลง เมื่อเห็นชายหนุ่มที่มีบาดแผลเป็นเอกลักษณ์ก็ตะโกนขึ้น "ตงหมิง นายมาทำอะไรที่นี่?""ลงมาซื้อของแป๊บเดียว ไม่คิดว่าจะมีคนมาขูดโดนรถฉัน""จับตัวคนที่ขูดรถนายไม่ได้เหรอ?"จ้านหยินเอ่ยต่อทันที "อยากให้ฉันช่วยหาตัวคนที่ทำรถนายไหม?""ไม่ต้อง ฉันได้เบอร์โทรศัพท์ของเธอมาแล้ว รอรถซ่อมเสร็จ ค่อยไปเอาค่าชดใช้จากเธอ ขอแค่อยู่ในกวนเฉิง ยังไงซะก็หนีไม่พ้นเงื้อมมือของลู่ตงหมิงหรอก"ลู่ตงหมิงกลับเข้ามาในรถและสตาร์ทอย่างรวดเร็ว พร้อมพูดกับจ้านหยินว่า "ไปเถอะ"จ้านหยินได้ยินแบบนั้น ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ เขากดปิดหน้าต่าง จากนั้นขบวนรถหรูก็เคลื่อนตัวออกไปอย่างรวดเร็ววัน ๆ หนึ่งผ่านไปเร็วราวสายน้ำไหลเพียงพริบตาเดียวก็เป็นเวลาพลบค่ำหลังจากนักเรียนเลิกเรียนกันแล้ว เดิมทีไห่ถงตั้งใจจะเข้าครัวไปเตรียมอาหารเย็นสำหรับเธอและเสี่ยวจวิน แต่กลับมีสายเรียกเข้าจากพี่สาว"ถงถง พี่นั่งคิดมาทั้งวัน ไม่มีทางอื่นแล้วจริง ๆ พี่ว่าพี่ต้องบอกเธอแล้วล่ะ""พี่ มีเรื่องอะไรคะ?"

“เรื่องเล็กน่ะขี้เกียจเรียกประกัน จ้านหยิน ทำไมอยู่ ๆ มาถามเรื่องนี้?”จ้านหยินเงียบไปอึดใจ ก่อนบอกจะว่า "ผู้หญิงที่ขูดโดนรถนายเมื่อตอนกลางวันคือพี่สาวแท้ ๆ ของคนที่ช่วยชีวิตยายฉัน พวกเธอมีอยู่กันแค่สองพี่น้อง ผู้หญิงคนนั้นตอนนี้เป็นแม่บ้าน ไม่ได้ทำงาน พอเธอรู้ตัวว่าขูดโดนรถนาย ก็เครียดจนขนาดว่าจะต้องขายบ้านขายรถเพื่อเอาเงินมาชดใช้"ลู่ตงหมิงเอ่ย "...บังเอิญจังแฮะ ดันเป็นพี่สาวของผู้มีพระคุณของคุณยายของนายซะได้ ว่าแต่ไปรู้มาได้ยังไง?"จ้านหยินรีบปั้นน้ำเป็นตัว "ยายของฉันชอบผู้หญิงคนนั้นมาก ท่านชอบไปเที่ยวเล่นกับเธอบ่อย ๆ พอเห็นอีกฝ่ายท่าทางไม่ค่อยสู้ดี ยายฉันก็เลยถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง ผู้หญิงแซ่ไห่คนนั้นก็เลยเล่าให้ท่านฟัง""แซ่ไห่เหมือนกันจริง ๆ สินะ ผู้หญิงที่ขูดโดนรถฉันชื่อไห่หลิง ผู้มีพระคุณของคุณยายนายชื่ออะไรนะ?""ไห่ถง""แค่ฟังชื่อก็รู้เลยว่าเป็นพี่น้องกันชัวร์ ในเมื่อเป็นพี่สาวของคนที่ช่วยชีวิตคุณยายของนาย งั้นฉันก็จะไม่เอาความแล้วกัน เงินแค่นั้นฉันไม่ได้อยากได้อยู่แล้ว แค่ว่าในฐานะผู้เสียหาย ถ้าฉันทำใจป๋า ปล่อยผ่านไปเฉย ๆ เธอก็คงจะไม่ได้รับบทเรียน ดีไม่ดีคราวหน้าอาจจะไป

"มีอะไรคะ คุณจ้าน?"ไห่ถงมองเขาจากด้านนอกระเบียงจ้านหยินเดินมายังระเบียงพร้อมกัดปาท่องโก๋ไปด้วย "เรื่องพี่สาวของคุณ เลิกกังวลได้แล้วล่ะ เพราะรถที่พี่คุณไปขูดโดนเป็นรถของลูกค้าคนสำคัญในบริษัทผมเอง เมื่อคืนนึกขึ้นได้ผมเลยติดต่อหาคุณลู่ เห็นเขาบอกว่าค่าซ่อมประมาณห้าหกหมื่นเท่านั้น"ถึงจะบอกว่าตอนนี้หญิงสาวแกล้งสนใจกับการจัดวางกระถางดอกไม้ แต่จ้านหยินก็ดูออกว่าสีหน้าท่าทางของเธอไม่ค่อยปกติ เห็นได้ชัดว่าเมื่อคืนคงจะนอนไม่หลับและสาเหตุเดียวก็คงเป็นเรื่องของพี่สาวไห่ถงเงยหน้ามองเขา เห็นอีกฝ่ายกัดปาท่องโก๋ด้วยท่าทางเป็นธรรมชาติ พลางก็คิดในใจว่าไม่เลือกกินแบบนี้ ค่อยเลี้ยงง่ายหน่อย พร้อมกับเอ่ยขึ้นว่า "คุณแน่ใจได้ยังไงว่าเป็นรถของลูกค้าคุณ?"ขนาดพี่สาวของเธอยังไม่รู้ชื่อแซ่ของเจ้าของรถด้วยซ้ำ รู้แค่ว่าอีกฝ่ายเป็นคนใหญ่คนโต มีรอยแผลเป็นน่ากลัวบนหน้า ซึ่งหยางหยางก็กลัวผู้ชายคนนั้นมาก"เมื่อวานนี้ตอนกลางวันคุณลู่มาที่บริษัท แล้วผมก็เป็นคนออกไปรับ ตอนนั้นเห็นรถของเขามีรอยขูดผมเลยถามไถ่ไปหน่อย คุณลู่บอกว่าเป็นผู้หญิงเข็นรถเข็นเด็กมาขูดโดนน่ะ""แล้วเมื่อคืนตอนที่คุณเล่าให้ผมฟัง ผมก็มานั่งคิด