All Chapters of ทะลุมิติเข้ามาในนิยาย ชีวิตนี้ข้าลิขิตเอง: Chapter 1571 - Chapter 1580

“ยิ่งไปกว่านั้น อีกฝ่ายน่าจะไม่ได้ใส่ใจชีวิตของสตรีผู้นี้นัก เป้าหมายมีเพียงสับเปลี่ยนทารกในครรภ์แล้วทำร้ายผู้อื่นเท่านั้น”ซ่งรั่วเจินครุ่นคิดถึงวิชาอาคมนี้ เพราะก่อนหน้านี้นางเคยได้ยินท่านอาจารย์นำเรื่องนี้มาเล่าให้ฟังเป็นกรณีศึกษา ดังนั้นนางจึงยังพอมีความทรงจำอยู่บ้าง“เพราะไม่เพียงเป็นการสับเปลี่ยนครรภ์แต่ยังเป็นการสับเปลี่ยนดวงชะตาด้วย ดังนั้นฮวนเอ๋อร์จึงต้องแบกรับภาระความเหน็ดเหนื่อยจากการตั้งครรภ์สองเท่า อาการไม่สบายจะค่อย ๆ ปรากฏชัดเจนขึ้นมา”“หากสตรีผู้นั้นเป็นหญิงถึกร่างกายแข็งแรง ก็อาจจะไม่ส่งผลกระทบหนักหนาร้ายแรงอะไร แต่เพราะคนผู้นั้นร่างกายทรุดโทรมบอบบางอยู่เป็นทุนเดิม มีชีวิตได้อีกไม่นาน ดังนั้นการตั้งครรภ์ในเวลานี้มีแต่จะทุกข์ทรมานกว่าปกติ ดังนั้นแล้ว…”หัวใจของฉู่อวิ๋นกุยหล่นวูบลง “เช่นนั้นฮวนเอ๋อร์จะไม่ต้องทนทุกข์แสนสาหัสหรือ?”“บัดนี้เพิ่งตั้งครรภ์ได้ไม่นาน สถานการณ์ยังไม่ถึงขั้นร้ายแรงเกินเยียวยา แต่พวกเราก็จำเป็นต้องเร่งหาตัวคนร้ายคนนั้นให้เจอให้ได้โดยเร็วที่สุดเช่นกัน”“พี่สะใภ้ ตราบใดที่พวกเราหาตัวคนร้ายเจอ ท่านก็จะมีหนทางแก้วิชาอาคมนี้ใช่หรือไม่?”ฉู่อวิ๋น

“ข้างกายเหลียงอ๋องมีไต้ซือเสวียนหยาง เขาเชี่ยวชาญวิชาอาคมด้านนี้อย่างถึงที่สุด หนำซ้ำหม่อมฉันยังรู้สึกว่าเขาน่าจะชำนาญเล่ห์กลอุบายชั่วร้ายอำมหิตประเภทนี้เสียด้วยสิเพคะ” “เรื่องที่สำนักเทียนฉือก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขาอย่างชัดเจน ทว่าอวิ๋นอ๋องกับฮวนเอ๋อร์แต่งงานกันก่อนจะเกิดเหตุการณ์ที่สำนักเทียนฉือเสียอีก หมายความว่าเจ้าคนชั่วผู้นี้ลงมือไว้ตั้งแต่ก่อนหน้านั้นแล้ว !” ซ่งรั่วเจินสีหน้าเครียดเคร่ง “แต่ตอนนี้พวกเรายังไม่มีหลักฐานยืนยันว่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นนี้เป็นฝีมือของพวกเขา” “หรือว่า…จะจับตัวไต้ซือเสวียนหยางกลับมาไต่สวนตรง ๆ เสียเลยดี?” แทนที่จะมัวแต่คิดหาสารพัดวิธีการมาตอบโต้รับมือไปตามปัญหาที่เกิด ไม่สู้ลากตัวการมาสอบสวนอย่างตรงไปตรงมาเลยดีกว่า หรือไม่ก็ลอบสังหารเหลียงอ๋องไปเลยให้พ้น ๆ เรื่องนี้ก็ง่ายขึ้นมากแล้ว ฉู่จวินถิงได้ฟังคำพูดของฮูหยินตนเอง ก็นึกขำขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ “ที่เจ้าพูดมาเป็นวิธีการที่ง่ายที่สุดก็จริง แต่เจ้าคิดว่าข้าไม่เคยทำหรือ?” ได้ยินเช่นนั้น ซ่งรั่วเจินถึงกับเบิกตากว้างทันที ดวงหน้างามเพริศพริ้งเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ “ท่านทำเช่นนี้จริงหรือ?”

ซ่งรั่วเจินขมวดคิ้วแน่น ไม่นานมานี้นางเพิ่งได้พบแม่ทัพไป๋ เมื่อตอนนั้นเพราะท่านพ่อเอาแต่เอ่ยวาจาชื่นชมวิชาแพทย์ของนางด้วยความภาคภูมิใจตลอด ดังนั้นนางจึงได้จับชีพจรให้แม่ทัพผู้เฒ่าไป๋หากพิจารณาจากชีพจรเมื่อตอนนั้น แม่ทัพผู้เฒ่าไป๋ร่างกายแข็งแรงดี แม้เมื่อก่อนจะฝากโรคเรื้อรังจากสนามรบไว้ใต้ร่มผ้ามาไม่น้อยก็ตาม และเป็นเพราะแม่ทัพไป๋เองก็มีความสามารถ ภายหลังต่อมาจึงเป็นแม่ทัพไป๋ซึ่งเป็นบุตรชายของเขาที่ไปออกรบทำศึกอยู่เนือง ๆส่วนแม่ทัพผู้เฒ่าไป๋ก็อยู่เล่นสนุกกับพวกหลาน ๆ ในจวน เพราะจิตใจเบิกบาน คนจึงดูปลอดโปร่งสดใส กอปรกับใช้โอสถจำนวนไม่น้อยบำรุงรักษาร่างกาย จนส่วนบกพร่องเหล่านั้นได้ฟื้นฟูกลับมาแล้วแต่ผ่านไปได้ไม่นานก็เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นมา ไม่สมเหตุสมผลอย่างเห็นได้ชัดจะต้องมีปัญหาแน่!แม้ว่าตรวจสอบจากชีพจรจะมองไม่เห็นความผิดปกติใด ๆ ทว่าหลังจากซ่งรั่วเจินมั่นใจว่าต้องมีบางอย่างไม่ชอบมาพากล นางจึงพินิจมองสภาพของแม่ทัพผู้เฒ่าไป๋อย่างละเอียดอีกครั้งสมองพลันผุดความเป็นไปได้ขึ้นมาทีละข้อ เพราะถึงอย่างไรก็มีพิษบางชนิดที่สามารถทำให้คนตายได้โดยเทพไม่รู้ผีไม่เห็น ไม่ทิ้งร่องรอยใด ๆ ให้ต

“นี่…เจินเอ๋อร์คิดวิธีได้แล้วหรือ?” ฮูหยินผู้เฒ่ากู้ผุดยิ้มพลางถามกู้หรูเยียน กู้หรูเยียนพยักหน้ารัว ใบหน้าเผยรอยยิ้มยินดีออกมา “ท่านแม่ พวกท่านไม่ต้องกังวลใจไป เจินเอ๋อร์คิดหาหนทางได้แล้วเจ้าค่ะ” ฮูหยินผู้เฒ่ากู้พลันถอนหายใจออกมาทันที เหลือบสายตามองไปทางท่านราชครูกู้ที่อยู่ด้านข้างพร้อมเอ่ยขึ้นว่า “ดีจริง ๆ พวกเราค่อยโล่งใจได้หน่อย”ราชครูกู้เพิ่งได้รับรู้ระดับความอันตรายของเรื่องทั้งหมดนี้จากปากของซ่งหลินในตอนนี้เอง ยิ่งได้เห็นแม่ทัพผู้เฒ่าไป๋ซึ่งนอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงแล้ว ดูท่าสถานการณ์จะร้ายแรงถึงขีดสุดจริง ๆ “คิดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะถูกคนชั่วจ้องเล่นงานอีกครั้งแล้ว ดูท่าเรื่องนี้ต้องสืบให้กระจ่าง มิเช่นนั้นจะมีภัยตามมาอีกไม่รู้จบแน่!” ซ่งหลินสีหน้าเคร่งเครียด “ท่านพ่อตาโปรดวางใจ จากนี้ข้าจะระวังตัวมากขึ้น ครั้งนี้ท่านอาจารย์รับเคราะห์แทนข้าแล้ว ข้ารู้สึกผิดต่อเขายิ่งนัก” ฮูหยินผู้เฒ่าไป๋เห็นใบหน้ารู้สึกผิดอย่างสุดซึ้งของซ่งหลิน ก็เอ่ยขึ้นว่า “เรื่องเช่นนี้ไม่มีผู้ใดคาดคิดได้ทั้งสิ้น ยิ่งไปกว่านั้นอีกฝ่ายมีเจตนาทำร้ายคน ท่านอาจารย์ของเจ้าไม่มีทางกล่าวโทษเจ้าแน่นอน” “เจ้ากั

สองวันให้หลัง ซ่งรั่วเจินและบิดามารดายังคงมาที่จวนแม่ทัพผู้เฒ่าไป๋เหมือนทุกครั้ง ยาพิษในร่างกายของแม่ทัพผู้เฒ่าไป๋แม้จะถอนออกไปสำเร็จแล้ว แต่ด้วยวัยที่มาก ซ้ำยังได้รับพิษ ส่งผลให้ร่างกายทรุดลง หากไม่บำรุงรักษาให้ดี ทิ้งโรคเรื้อรังไว้จะแย่เข้าไปใหญ่ ดังนั้น สองวันนี้พวกเขามิเพียงส่งสมุนไพรบำรุงร่างกายมาให้มากมาย ซ่งรั่วเจินยังช่วยตรวจชีพจรให้แม่ทัพผู้เฒ่าไป๋ทุกวันด้วย แม่ทัพผู้เฒ่าไป๋จากตอนแรกที่อ่อนแอไร้เรี่ยวแรง บัดนี้สามารถลงจากเตียงมาเดินเหินได้ สีหน้าก็ดีขึ้นไม่น้อยทีเดียว “พวกเจ้าไม่ต้องมาทุกวันก็ได้ แม่หนูเจินวิชาแพทย์สูงส่งเลิศล้ำ แค่สองวันข้าก็อาการดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดแล้ว” “ท่านอาจารย์ คงมิใช่เพราะศิษย์แวะมาเยี่ยมท่านบ่อยเกินไป ท่านจึงเบื่อหน่ายศิษย์แล้วกระมัง?” ซ่งหลินมองแม่ทัพผู้เฒ่าไป๋อย่างจนใจ “ท่านก็เลิกคิดเรื่องดื่มสุราได้แล้ว อาจารย์แม่กำชับศิษย์ไว้ ระหว่างที่ท่านยังไม่หายดี ไม่ว่าอย่างไรก็ห้ามให้ท่านดื่มสุราแม้แต่อึกเดียว!” แม่ทัพผู้เฒ่าไป๋หน้าดำคล้ำ “ไยเจ้าจึงเอาแต่เชื่อฟังยายแก่คนนั้นนัก เสียแรงที่ข้าอุตส่าห์ทำตัวดีกับเจ้า!” ซ่งรั่วเจินและกู้หรูเยี