Semua Bab พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี: Bab 701 - Bab 710

อาจเพราะเฉียวเนี่ยนมัวแต่คิดจนจมลึก มือของนางจึงหยุดชะงักไปพักหนึ่งเมื่อเห็นอาการผิดปกติของเฉียวเนี่ยน เซียวเหิงก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถาม “กำลังคิดอะไรอยู่?”เฉียวเนี่ยนจึงได้สติกลับมา ส่ายหน้าเบา ๆ “ไม่มีอะไร”เซียวเหิงหยิบเสื้อผ้าข้างกายมาสวม จ้องนางครู่หนึ่งแล้วเอ่ยต่อ “เรื่องของพี่ใหญ่ ข้าจะเป็นคนจัดการเอง เจ้าไม่ต้องยุ่งไปด้วย องค์หญิงซูหยวนไม่ใช่คนที่เจ้าจะไปแตะต้องได้ง่าย ๆ หรอกนะ”เฉียวเนี่ยนรู้ดีว่าเซียวเหิงพูดด้วยเจตนาดีแต่เซียวเหิงไม่รู้ว่านางได้ตัดสินใจจะเล่นงานองค์หญิงแล้วตำราพิชัยสงครามได้กล่าวไว้ว่า การโจมตีคือการป้องกันที่ดีที่สุดเมื่อการถอยไม่อาจปกป้องตนเองได้อีก การบุกต่างหากคือหนทางที่ดีที่สุดในการรักษาชีวิต!ดังนั้นเฉียวเนี่ยนจึงก้มหน้าลง ไม่เอ่ยตอบอะไรคงเพราะรู้จักกันมาหลายสิบปี เซียวเหิงจึงยังพอเข้าใจเฉียวเนี่ยนอยู่บ้างเมื่อเห็นว่าเฉียวเนี่ยนเอาแต่นิ่งเงียบ เซียวเหิงก็หรี่ตามองนางเล็กน้อย “กำลังวางแผนแย่ ๆ อะไรอีก?”เฉียวเนี่ยนจึงเงยหน้าขึ้นมองเซียวเหิงในเมื่อถูกจับได้แล้ว ก็ไม่มีอะไรต้องปิดบังอีกเอาเข้าจริง บุตรชายทั้งสองแห่งตระกูลเซียวก็ยังเป็น

ทันทีที่สิ้นเสียง องค์หญิงซูหยวนและฮองเฮาก็ล้วนตกใจยังดีที่องค์หญิงซูหยวนเป็นฝ่ายตั้งสติได้ก่อน กล่าวเสียงเบาว่า “เฉียวเนี่ยน เจ้าอย่าคิดว่าเพียงเพราะข้าพูดจาปกป้องเจ้าสองสามคำ เจ้าจะมาเอ่ยถ้อยคำเหลวไหลที่นี่ได้! เสด็จแม่ของข้าร่างกายแข็งแรงที่สุด ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ก็มีเพียงปีก่อนที่เคยป่วยเพียงครั้งเดียว จะเป็นไปได้อย่างไรที่จะถูกวางยา?”ในใจเฉียวเนี่ยนก็หวั่นไหวอยู่เหมือนกัน!นางไม่เคยคิดมาก่อนว่า เพียงเพราะต้องการปรับสภาพร่างกายขององค์หญิงซูหยวนถึงได้มาตรวจชีพจรให้ฮองเฮา กลับต้องพบเรื่องใหญ่ถึงเพียงนี้!ก่อนหน้านี้นางก็ลังเล ว่าควรพูดหรือไม่พูดดีในเมื่อฮองเฮาคือมารดาโดยสายเลือดขององค์หญิงซูหยวน หากฮองเฮาเสียชีวิตด้วยพิษ องค์หญิงซูหยวนก็จะขาดแรงหนุนไปอีกหนึ่งแต่เมื่อนึกถึงว่าผู้เป็นหมอย่อมไม่อาจนิ่งดูดาย ยิ่งไปกว่านั้นหากสามารถได้รับความไว้วางใจจากฮองเฮาได้ ในอนาคตก็อาจกลายเป็นดาบในมือนางได้สุดท้ายจึงได้เลือกบอกความจริง“กราบทูลองค์หญิง กระหม่อมไม่บังอาจกล่าวเท็จ ชีพจรของฮองเฮาผิดแผก หากมิใช่เพราะกระหม่อมเคยเห็นคำบรรยายในตําราแพทย์ของหมอเทวดา เกรงว่าคงคิดว่าไม่มีสิ่งผิด

ฝังเพียงสามเข็มแล้วจะสำรอกเลือด?ฮองเฮาขมวดคิ้วเล็กน้อย แววตาเย็นเฉียบ “หากไม่สำรอกเล่า?”“นั่นหมายความว่าหม่อมฉันล่วงเกินฮองเฮา ขอฮองเฮาทรงลงโทษตามแต่พระประสงค์เพคะ!”เห็นเฉียวเนี่ยนยืนยันหนักแน่นถึงเพียงนี้ ท้ายที่สุดฮองเฮาก็ยอมรับข้อเสนอแต่ไม่ได้ให้เฉียวเนี่ยนฝังเข็มในทันที กลับสั่งให้บ่าวรับใช้ไปยังโรงหมอหลวงเพื่อเชิญหมอหลวงเซวียมาหมอหลวงเซวียคิดว่าเฉียวเนี่ยนทำความผิด ตอนมาถึงจึงหวาดกลัวไม่น้อย พอถวายบังคมฮองเฮาเสร็จ ก็กล่าวว่า “ขอฮองเฮาทรงพินิจ แม้ตอนนี้แม่นางเฉียวจะเป็นหมอหญิง แต่ก็เพิ่งติดตามกระหม่อมได้เพียงเดือนกว่า หากมีข้อผิดพลาด ขอฮองเฮาทรงเห็นแก่ที่กระหม่อมรับใช้อย่างสุดกำลังมาตลอดหลายปี โปรดไว้ชีวิตนางเถิด”หมอหลวงเซวียดำรงตำแหน่งผู้บัญชาการหน่วยแพทย์แห่งโรงหมอหลวง ถือเป็นผู้มีวิชาแพทย์สูงส่งที่สุดในวังครั้งที่ฮองเฮาทรงพระประชวรอย่างกะทันหัน หมอหลวงเซวียก็เฝ้าดูแลอยู่ในเรือนนอนของฮองเฮา หามรุ่งหามค่ำตลอดสามวันสามคืนจึงได้รับความไว้วางพระราชหฤทัยจากฮองเฮาไม่น้อยเวลานี้ได้ยินเขากล่าวเช่นนี้ ฮองเฮาก็เล่าสิ่งที่เฉียวเนี่ยนพูดเมื่อครู่คร่าว ๆ แล้วถามว่า “เจ้าคิดว

องค์หญิงซูหยวนขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ก็ยังเป็นผู้นำทุกคนในห้องคุกเข่าลงพร้อมกัน แสดงความเคารพต้อนรับฮ่องเต้สาวเท้าเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็ว มองดูผู้คนในห้องครู่หนึ่ง จึงเอ่ยปาก “ลุกขึ้นเถิด!”พูดจบ สายตาก็มองไปที่เฉียวเนี่ยน เอ่ยถามเสียงเข้ม “ฮองเฮาเป็นอย่างไรบ้าง?”เห็นได้ชัดว่าฮ่องเต้ทรงทราบเรื่องที่ฮองเฮาถูกวางยาแล้วเฉียวเนี่ยนจึงเล่าเรื่องที่เพิ่งพูดกับองค์หญิงซูหยวนซ้ำอีกครั้งฮ่องเต้พยักหน้าเล็กน้อย แต่คิ้วยังคงขมวดอยู่ “เรายังเคยพูดว่า ฮองเฮาร่างกายแข็งแรง สีหน้าผ่องใส ดูแล้วเป็นคนมีวาสนา คิดไม่ถึงว่าจะเป็นเพราะถูกวางยาพิษ! ใครกันที่กล้าขนาดนี้ ถึงกับกล้าวางยาฮองเฮา!”สิ้นเสียง บรรยากาศในห้องเงียบสนิทยาพิษเริ่มถูกวางตั้งแต่สิบกว่าปีก่อน ไม่มีใครพูดได้ว่าเป็นใครกันแน่!แม้กระทั่งในใจของฮองเฮาเอง อาจยังสงสัยว่าฮ่องเต้ก็เป็นผู้ต้องสงสัย!แต่ในตอนนี้เอง เฉียวเนี่ยนกลับนึกอะไรขึ้นมาได้ แต่ก็ยังไม่เอ่ยปาก คิ้วขมวดเป็นปมองค์หญิงซูหยวนก้าวไปด้านหน้า เกาะแขนฮ่องเต้ไว้ น้ำตาคลอเอ่ยขึ้นว่า “เสด็จพ่อ วันนี้โชคดีที่เสด็จพ่อมีพระราชโองการให้ท่านหญิงเฉียวเข้ามาตรวจชีพจรปรับสมดุลร่างก

ยามค่ำมืดมิด แสงจันทร์สาดส่องสูงเด่นดูเหมือนใกล้จะถึงยามจื่อแล้วนอกเรือนของเฉียวเนี่ยนกลับมีเสียงแผ่วเบาดังขึ้นมา"ตึก"เป็นเสียงหินกระทบกับบานประตูเฉียวเนี่ยนลุกขึ้นทันที แล้วก็ไปเปิดประตูนอกเรือนว่างเปล่าไร้ผู้คนนางกลับเพิ่งจะรู้ตัวว่าปิดประตูลงแล้ว พอหันกลับมา ก็เห็นเซียวเหอยืนอยู่ในเรือนเรียบร้อยแล้ว"ท่านพี่เซียว"นางเอ่ยเรียกเบาๆเซียวเหอพยักหน้าตามพลางมองการแต่งกายเรียบร้อยของเฉียวเนี่ยน มุมปากก็คล้ายมีรอยยิ้ม เสียงเรียบเย็นแฝงไว้ด้วยความอ่อนโยน เอ่ยขึ้นว่า "เจ้าเรียกหาข้าหรือ?"วันนี้ก่อนจะออกจากวังหลวง นางจงใจพูดคุยกับทหารองครักษ์เฝ้าประตูวังหน้ามากกว่าปกติด้วยนิสัยของนางที่มักจะไม่พูดมาก การที่นางยอมสนทนา ทหารองครักษ์เฝ้าประตูจะต้องรู้สึกแปลกใจ และต้องเล่าให้เซียวเหอซึ่งสนิทกับนางฟังแน่ด้วยความเฉลียวฉลาดของเซียวเหอ ย่อมต้องเข้าใจว่านางมีเรื่องต้องการพบเฉียวเนี่ยนพยักหน้ารับ แล้วเดินไปเทน้ำให้เซียวเหอหนึ่งถ้วย "ท่านพี่เซียวเชิญนั่ง"นางพูดพลางยื่นน้ำไปให้เซียวเหอ แล้วจึงเอ่ยว่า "ท่านพี่เซียวทราบเรื่องฮองเฮาถูกวางยาหรือยัง?"เซียวเหอ "อืม" หนึ่งเสียง "ฝ่าบ