All Chapters of Rejected Wife of A Heartless CEO: Chapter 131 - Chapter 140

Bukod kay Nica ay kailangan ding makwestyon si Denver. Ang estatwa ay natagpuan sa bagong bahay niya at hindi niya maipaliwanag kung paano iyon napunta roon.Natapos ang libing ko na may dalawang taong dinala sa presinto para sa imbestigasyon. Sa wakas ay makakahinga rin ako nang maluwag... sa ngayon.Nang lumingon ako ay nakita ko si Vicento na may hawak na itim na velvet roses. Hindi ko alam kung kailan pa niya iyon dala-dala.Malaki na ang payong ni Jason pero hindi pa rin nito napigilan ang ulan na humahampas mula sa iba't ibang direksyon. Basang-basa na ang mga pulang talulot ng rosas na nangingitim na. Ewan ko ba pero kahit hindi naman kami ganoon kalapit ni Vicento, pakiramdam ko siya ang pinakanasaktan sa lahat ng nandito.Kahit wala siyang luha ay ramdam ko ang bigat ng lungkot na bumabalot sa kanya.Naupo siyang mag-isa sa gitna ng malamig na hangin pero parang hindi niya iyon nararamdaman. Ang madilim niyang mga mata ay nakatitig lang sa litrato sa aking lapida.Hindi siya

Siguro dahil sa ilang taon naming magkasama, kahit alam niyang ako si Ria Canlas at hindi si Ria De Leon ay palagi niyang nararamdaman ang isang pamilyar na pakiramdam mula sa akin.Nakakatawa lang isipin pero kahit alam niyang ibang tao ako ay parang may parte pa rin sa kanya na naguguluhan. At ngayon na sa tuwing nakikita niya akong malapit sa ibang lalaki, parang natatapakan ang pride niya bilang isang lalaki.Noon ay kitang-kita ko kung paano sila magyakapan ni Nica sa harapan ko. Lagi nilang ginagamit ang palusot na maganda ang samahan nila bilang magkapatid pero kapag ako ang nagpapakita ng kahit kaunting pagdududa ay ako ang nagmumukhang masama. Ako raw ang marumi mag-isip, ako raw ang may maling hinala, ako ang laging mali.Pero ngayon? Ako at si Vicento ang legal na mag-asawa. Mas lehitimo pa kami kaysa sa kanila noon.Kaya bakit hindi ko paglaruan ang sitwasyon? Bakit hindi ko ipakita kay Denver kung ano ang pakiramdam ng maging nasa posisyon ko noon? Kung paano masaktan nan

Nararamdaman ko pa rin ang init sa paligid dahil sa presensiya ni Vicento. Naka-itim siyang suit ngayon at gaya ng dati ay para siyang yelong hindi matunaw-tunaw.Habang ibinababa siya ng tagapag-alaga niya gamit ang wheelchair ay bigla siyang nagsalita. Pupunta ka ba sa bahay na tinutukoy mo bilang reference sa magiging bahay natin?"Natigilan ako. Ginamit ko lang ang palusot na iyon para makuha ang estatwa at dahil nakuha ko na ang gusto ko ay halos nakalimutan ko na ang tungkol doon. Pero hindi ko pwedeng itanggi ang katotohanang kasal na kami. Hindi rin pwedeng manatili na lang ako sa kwartong tinutuluyan namin ngayon. Kailangan din naming magkaroon ng sarili naming pamamahay.Kaya tumango ako. "Oo naman. Pupunta tayo."---Dahan-dahan kong itinulak si Vicento papunta sa hapag-kainan. Kakaiba ang pakiramdam sa buong bahay matapos akong ilibing. Para bang may madilim na ulap na bumabalot sa buong pamilya Victorillo. Kahit si Aurora na alam kong hindi ako gusto ay may lungkot sa kan

Nang mangyari iyon ay parehas kaming natigilan ni Vicento.Mabilis niyang inalis ang kanyang daliri. Ako naman ay nanatiling nakanganga at nakalimutang gumalaw.Ang naramdaman ko lang ay para bang nanatili pa sa dulo ng dila ko ang haplos ng kanyang daliri."Sorry, hindi ko sinasadya," Mabilis akong humingi ng tawad.Kung tutuusin ay napakabastos ng tagpong iyon!"Ayos lang," sagot niyang hindi tumitingin sa akin pero halatang namumula ang kanyang tainga hanggang leeg.Dahil nga hindi siya palaging naaarawan ay maputlang parang porselana ang kanyang balat. Kaya naman ay mahahalata kaagad kahit pa kaunting pamumula.Napako ang tingin ko sa kanyang leeg at kusa kong naisip... namumula rin kaya ang katawan niya, pababa sa leeg niya?Kung ang ganoong kaputian ay mamantsahan ng mapusyaw na pink ay tiyak na kaakit-akit iyon tingnan.Nang mapagtanto ko kung ano ang iniisip ko ay alam kong delikado na ito! Hindi na ito tama!Sa tuwing kasama ko si Denver noon ay siya iyong nakadapende sa akin

Biglang binawi ni Vicento ang kanyang kamay.Naramdaman ko ang titig mula sa likuran na nakatuon sa akin kaya lumingon ako at tumingin kay Denver— nakita kong hindi pa rin nawawala ang lamig sa kanyang mga mata."Nica, gusto mo bang tikman ang ubas? Matamis ito."Tahimik lang na nakatitig sa akin si Denver. Ngumiti si Nica. "Salamat, Tita." Pagkatapos ay tumingin siya kay Denver. "Kuya, gusto mo?"Iniwasan siya ni Denver at malamig na sumagot. "Ayoko."Wala siyang anumang magandang damdamin para kay Nica— katulad ng dati kong malasakit sa kanya na sa tuwing inaalala ko siya noon ay iniisip niyang istorbo lang ako. Ngayon, ang damdaming iyon ay napunta na kay Nica. Tunay ngang totoo ang kasabihang 'ang ikot ng mundo ay mabilis'.Curious ako— ano pa kayang balak niyang gawin para lang pakasalan siya ni Denver?Nang makita niyang hindi ko pinili ang huling property na pinuntahan namin ay siya pa mismo ang nagtanong. "Hindi mo ba nagustuhan iyong villa na tiningnan mo dati?"Ang tinutuko