All Chapters of องค์หญิงตัวร้าย กับองค์ชายอุ่นเตียง: Chapter 41 - Chapter 45

ตำหนักท่านอ๋อง / ชิงโจวหลังจากงานอภิเษก ท่านอ๋องก็พาพระชายาเดินทางกลับชิงโจว เมื่อเข้าสู่ชิงโจวก็ได้รับการต้อนรับอย่างยิ่งใหญ่ ซึ่งในสายตาจ้าวอันหลิน ถือว่างานต้อนรับในครั้งนี้ แทบจะใหญ่พอ ๆ กับงานอภิเษกของนางที่เสิ่นตูเลยด้วยซ้ำไป“ยิ่งใหญ่สมกับเป็นเจ้าแคว้นเสียจริง”“องค์หญิง เอ๊ย! พระชายาเพคะ ที่ชิงโจวนี้ดูคึกคักกว่าเสิ่นตูของเรามากเลยนะเพคะ ผู้คนมากมายมารอต้อนรับพระองค์กับท่านอ๋อง ร้านค้ากับตลาดก็ดูเหมือนจะใหญ่กว่าที่เสิ่นตู”“เจาอิน ไม่ทันไรเจ้าก็จะหาเรื่องเที่ยวแล้วหรือ”“พระชายาละก็”ไม่นานรถม้าก็หยุดลงที่หน้าตำหนัก ซึ่งจุดประทัดเป็นทางยาวเพื่อรอรับเสด็จทั้งคู่ ท่านอ๋องเดินลงจากม้า และเดินมารับจ้าวอันหลิน ซึ่งนั่งอยู่ในรถม้าเข้ามาในเมือง“พระชายา พวกเราถึงตำหนักแล้ว”“ท่านพี่”รอยยิ้มของอันหลิน ทำให้เขามั่นใจว่านางยังสุขภาพจิตใจดีอยู่ เดิมทีเขากลัวว่า นางจะตระหนกและไม่คุ้นเคยกับเมืองชิงโจว เพราะก่อนที่จะเดินทางมาที่นี่ นางร้องไห้อยู่ร่วมเจ็ดวัน เพราะคิดถึงเสด็จพ่อ และคนอื่น ๆ ในเสิ่นตู แต่ครั้งนี้องค์ไท่จื่อ ให้เจาอินและซานหูติดตามมาปรนนิบัตินางที่ชิงโจวด้วย อันหลินจึงไม่รู้สึ

“แม่นมเชิญว่ามาเถอะ ท่านนั่งลงก่อนสิ”ท่านอ๋องพยุงแม่นมจินเดินมานั่ง ในเวลาเช่นนี้เขาก็คงจะพึ่งพาได้แต่นางเท่านั้น“ท่านอ๋องทรงทราบหรือไม่ว่า เพียงเพื่องานในวันนี้ พระชายาลงทุนลงแรงทำสิ่งใดเพื่อพระองค์ไปบ้าง”“ข้า… รู้แต่ว่านางบอกให้ข้ากลับเร็ว ๆ เพื่อจะได้มาฉลองด้วยกัน”“เช่นนั้นหม่อมฉันจะบอกให้ พระชายาใช้เวลาก่อนหน้านี้ สั่งของมาเพื่อจะหมักสุราชั้นเลิศ เพื่องานในวันนี้โดยเฉพาะ สุราดอกท้อนั่น ถูกหมักอยู่ในห้องเครื่องมาเกือบสองเดือน วันนี้เพื่อให้สุรามีกลิ่นหอมมากกว่าเดิม นางตื่นแต่เช้ามืด ออกมาเก็บดอกไม้ในสวน เพื่อไปหมักรวมกับไหสุราในห้องเครื่อง ให้มีกลิ่นหอมสดใหม่ของดอกไม้ รอให้พระองค์มาชิม แต่สิ่งที่พระองค์ทำ…”“ข้า….”“นับตั้งแต่พระชายามาอยู่ที่นี่ น้อยครั้งนักที่จะเอ่ยถึงเรื่องของแคว้นอวิ๋น วันนี้นางพึ่งจะพูดเรื่องที่นั่นขึ้นมา และเป็นเพียงครั้งเดียวที่นางเล่าให้พวกเราฟัง ว่าอยู่ที่นั่น นางมีความสุขมากเพียงใด พระองค์ทราบหรือไม่ ว่านี่มันคือสัญญาณของสิ่งใด”“ท่านว่าอย่างไรนะ นี่นางพูดถึงเรื่องที่เสิ่นตูด้วยงั้นหรือ”“ถูกต้องเพคะ พระชายาไม่เคยบ่นว่าคิดถึงเสิ่นตู ไม่เคยพูดจาน่าเบื่อ

ท่านอ๋องอุ้มพระชายา เข้าไปด้านในห้องนอน ซึ่งอยู่ด้านในสุด วันนี้จะไม่มีผู้ใดรบกวนทั้งคู่ เพราะจิ่นหลงและคนอื่น ๆ ถูกสั่งมาก่อนหน้านี้แล้ว นอกจากเตรียมเครื่องเสวยและน้ำอุ่น บ่าวไพร่ทุกคนถูกสั่งให้อยู่นอกจวนหลักทั้งหมด “อ๊ะ เตียงอุ่นจัง”“แน่นอนว่าทุกอย่าง ล้วนถูกจัดเตรียมเอาไว้ รวมถึง…”ไหสุราดอกท้อของนาง ซึ่งอยู่ในตะกร้าที่เต็มไปด้วยช่อดอกไม้ในสวน ถูกนำมาวางไว้ข้างเตียง“สุราดอกท้อของข้า”“แม่นมแอบเอามาให้ข้า เจ้าเป็นคนหมักด้วยตัวเอง อย่างไรข้าก็ต้องลอง แต่ว่าตอนนี้ข้ายังไม่อยากลองสุรา แต่อยากรักเจ้าก่อน ให้สมกับที่รอคอยช่วงเวลานี้มานาน”ท่านอ๋องบรรจงประทับจุมพิต อ่อนหวานละมุนกว่าครั้งใดให้นาง และเริ่มเกลี่ยไปทั่วริมฝีปาก ก่อนจะเริ่มรุกเร้า รุนแรงและโหมกระหน่ำดุจกลองศึกที่คึกขึ้นมาไฟปรารถนาเริ่มแผดเผา จนเร่าร้อนไปทั่วทั้งจวน มือหนาปาดป่ายทุกอย่างที่ขวางหน้าออก ผิวขาวเนียนละเอียดของพระชายาตรงหน้า ยั่วหัวใจเกินจะกลั้นอารมณ์ดิบเถื่อนที่อัดอั้น และมิได้ระบายหลายวันนี้ออกมาหมดสิ้น“อ๊าา…เบาหน่อยเพคะ อ๊ะ!!”นางร้องเมื่ออวี้หยางเริ่มขบเม้ม ไปตามเรือนกายทุกส่วนที่เขาเข้าถึง นิ้วเริ่มสอดเข้า