บททั้งหมดของ MELTING HIS HEARTLESS HEART (Billionaires Regret): บทที่ 21 - บทที่ 30

Michelle's Point of ViewTrigger warning ⚠️ ⚠️ "Ma, akin na iyan," pakiusap ko. Pinilit ko ulit abutin iyon mula sa kamay niya pero napatigil ako sa nanlilisk na mga mata niya nang balingan ako. "Desperada ka talaga ano, Michelle! Malandi!" Sinampal ako ni Mama. At hindi lang basta sampal iyon. Sumugat ang kuko niya sa mukha ko. Napasapo ako sa mukha ko dahil ramdam ko ang hapdi doon. Napatingin pa ako sa kamay ko dahil dumugo iyon."Marriage certificate!? At talaga pang nagawa mong ilagay ang pangalan dito ni Lucas ano! Desperada ka talaga! Mamemeke ka na nga lang, si Lucas pa!" Hindi niya iyon pinaniwalaan dahil tingin niya sa akin ay sinungaling. Desperada. "Sinasabi ko na nga ba eh! Iyang paglapit-lapit mo pa lamang kay Lucas ay halata na nilalandi mo siya! Gusto mo pa talagang agawin siya sa kapatid mo ano?!"Hindi ako makagalaw. Hindi ako makasagot. Hindi ko maipagtanggol ang sarili ko. Anong dapat kong sabihin? "Ma, sandali!"Nang gustong punitin ni Mama iyon ay pinigi

Michelle's Point of View Hindi ko alam kung ilang oras akong nakadukdok at nakaupo sa waiting shed. Basta ang alam ko, tumila na ang ulan, natuyo na ang basa kong damit. Patay na ang cellphone ko dahil hindi naman iyon na-charge noong pinalayas ako. Pero kahit na marami ang nangyari, heto ako, mag-isa pa rin sa madilim na lugar na ito. Hindi man lamang ako naisipang hanapin ni Papa. Batid kong alam na niya na wala ako sa bahay, pero hindi man lamang niya ako nagawang hanapin bilang isa rin naman ako sa anak niya. Hindi man lamang siya nag-alalala na baka may mangyaring masama sa akin. Wala na ba talaga akong halaga sa kanya? Napapatanong tuloy ako kung may halaga pa ba ang buhay ko? Buhay nga ako pero parang patay na rin naman dahil wala ng dahilan pa para magpatuloy ako. I was alone and lonely all the time. Mapait akong napangiti. Napabuga ako ng hangin at pinilit iwaglit sa isip ang negatibong isipin na kumakain sa sistema ko. Ayaw kong magpatalo sa demonyo sa isipan ko. No..

Lucas Point of View Nakasandal lamang ako sa may pinto habang nakikinig sa sinasabi ng doctor. Hindi naman kailangang naroon ako pero gusto kong alamin kung totoong may sakit siya. Baka nga nagkukunwari lamang siya. "She has an injury on her left arm, but not broken. Malamang ay nabangga ito sa kung saan. For her fever, I already gave her medicine through her IV..." sabi ng doctor na kaibigan ng kapatid ko.Hindi ako kumilos or nag-react man lamang. Okay, totoong nagkasakit siya, but maybe, sinadya niya iyon para makuha ang simpatiya ko. Sinong tanga ang magpapakaulan para magkasakit? Injury? Maybe, she inflicted it. Sinadya niya para kaawaan siya. Sa laki ng kasalanan niya...Never!Tumayo ako nang tuwid. Balak kong umalis na nang muling magsalita si Yvonne."Well, I keep going. If she wakes up, she needs to take more oral medication for her fever, and if she has immense pain in her arm, painumin siya ng pain reliever. Sana rin ay maalagaan ninyo siya ng mabuti. She'sso fragile ri

Michelle's Point of View "Are you sure about this?" tanong sa akin ng intsik na pinagtanungan ko. Mukhang okay naman ang lugar at mukhang mapagkakatiwalaan ko siya kaya sa kanyang ko ini-offer ang cellphone ko. Nasa sanglaan ako dahil iyon na lang ang last resort ko to have money."It's still new. Kabibili ko lang," sabi ko. Wala pang isang taon sa akin ang cellphone ko na iyon. Binili ko iyon ng forty thousand plus. Pinakamahal na brand ng cellphone iyon. Pinag-ipunan ko dahil nasira ang dati. Mahalaga sa akin iyon dahil mahalaga ang nilalaman. Kaya nga sanla lang ang ginawa ko at hindi ibinenta.Sinipat ng may-ari ng sanglaan ang cellphone ko."I give you 20 thousand," sabi niya. Mababa iyon kumpara sa gusto ko. "Thirty," sabi ko nakipagtawaran. I need more. Ako ang lugi kung hindi ko matubos iyon. Muli niyang sinipat ang cellphone ko. Empty battery pa rin iyon kaya noong i-on niya ay hindi iyon bumukas."It's not working. Sira!" sabi niya sa matigas na tagalog. Umiling ako. "No

Lucas Point of View No way! My eyes were stuck like a magnet. Nakita ko kasi ang ama nila Olivia. May kasama at kaakbay itong babae papunta sa isang hotel. Nakuyom ko ang kamao ko. So this is where he puts his money? Sa babae. "Ngayong kasal ka na sa anak ko, baka puwede mo akong tulungan sa negosyo ko Lucas," naalala kong sabi niya noong mag-usap kami sa opisina niya. Gusto kong matawa. Sinasabi ko nga nga ba. Hindi na niya hinintay pang makasal ako sa totoong mahal ko. Inilabas na niya ang tunay niyang pagkatao. "Lucas, hindi na masama si Michelle. Matigas ang ulo niya pero tinitiyak ko, mapagsisilbihan ka niya," sabi pa niya. "I don't love her," sabi ko dahilan upang mapatayo siya. Tinapik niya ako sa balikat. "Pinakasalan mo na siya, Lucas. Kung hindi mo siya mahal, you can use her. Sa kama...Maganda naman at seksi. Then you can have Olivia..." Tinampal ko ang mesa. Hindi ko na mapigilan ang sarili ko sa galit. Ibinubugaw ba niya ang mga anak niya sa akin? Anong klase