All Chapters of เพลิงร้ายใต้ปีกรัก : Chapter 101 - Chapter 110

“ขยับเบาๆ ซิยายบ้า ฉันเจ็บนะ” ชายิกากระซิบพูดเสียงลอดไรฟัน กับความเจ็บที่แทรกซึมเข้าไปในเนื้อทุกครั้งที่ขยับด้วยคมเชือกมันบาดผิวเนื้อจนเจ็บร้าวไปทั้งสองแขน แต่ยังไม่สู้ที่ใบหน้าบวมเป่งจนดวงตาที่เคยกลมโตกลับหยีลงมองอะไรรายรอบไม่ค่อยจะเห็นเสียแล้ว ในปากได้ลิ้มรสเลือดปะแล่มๆ ด้วยฤทธิ์ฝ่ามือใหญ่ที่ประทับลงไปอย่างไม่ยั้ง ตอนที่เธอสองคนพยายามจะหนี ผมบนศีรษะก็ยุ่งเหยิง เพราะถูกจิกทึ้งอย่างไม่บันยะบันยัง เหมือนโกรธแค้นกันมาสักสิบชาติ ทั้งที่เธอและไอ้สัตว์ร้ายนั่นเพิ่งจะได้เจอกันเพียงแค่ครั้งแรก “พวกมึงสองคนคิดจะทำอะไรอีก อยากเจ็บตัวอีกหรือไง” เสียงลอดไรฟันที่ดังจากปากคนตรงหน้า ยังไม่สู้มือแข็งกร้าวที่กดลงบนปลายคางมน ทำเอากันติชาและชายิกาถึงกับน้ำตาคลอเบ้า “ปล่อยฉันนะไอ้บ้า แกจับตัวฉันมาทำไม ถ้าพี่ใหญ่รู้เข้า เขาเอาแกตายแน่” แม้จะเจ็บทั้งตัวและใจ แต่ชายิกาก็ยังไม่คิดจะยอมแพ้ เธอใช้เสียงแหลมเล็กขู่เอาๆ ขณะที่กันติชาก็พยายามอ้อนวอนอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงหวานนุ่ม แต่ดูเหมือนไอ้บ้าตรงหน้าจะไม่สนใจแม้แต่น้อย กลับยังจมอยู่ในความคิดของตัวเอง อารมณ์ก็ปรวนแปรง่ายเหลือเกินยิ่งกว่าผู้หญิงวัยทองเสียอีก “ฮ่

Chapter 104“เมียและน้องผมอยู่ไหนคุณวิภพ” ปากถามวิภพแต่กลับปรายสายตามองไปยังนายตำรวจสองสามนายที่ดูเหมือนว่ากำลังคุยและปรึกษากันอย่างเคร่งเครียด ดูได้จากสีหน้าที่ขมวดคิ้วเข้าหากันบ่อยครั้งและสีหน้าที่ดำคล้ำ และมีอีกหลายนายกำลังซุ่มตามจุดต่างๆ อย่างเตรียมพร้อมรอรับคำสั่ง “คุณว่าวและคุณน้องถูกจับขังอยู่ข้างในครับ” วิภพตอบกลับพร้อมชี้มือไปที่ตึกแฝดประมาณสิบกว่าชั้นที่เงียบเชียบ จนแทบจะได้ยินสายลมพัดผ่าน ยิ่งตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงวันอีก การจะทำอะไรผลีผลามบุ่มบ่ามไปนอกจากจะทำให้คนที่อยู่ข้างในรู้ตัวแล้ว คนที่ถูกจับตัวมาก็จะเป็นอันตรายด้วย “คนพวกนั้นทำอะไรอยู่ ทำไมถึงไม่เข้าไปช่วยเมียและน้องผม” “ใจเย็นๆ ใหญ่” สิทธิศักดิ์ที่จอดรถเรียบร้อยแล้วรีบเข้ามาสมทบกับเพื่อน และก้มศีรษะทักทายนายตำรวจยศร้อยตำรวจตรีที่เขาใช้บริการอยู่บ่อยครั้งยามที่ราชันย์เกิดเรื่อง “แกจะให้ฉันใจเย็นได้ไงวะสิทธิ์ นั่นเมียกับน้องฉันนะโว้ย” ราชันย์หันไปตวาดใส่เพื่อน ดวงตาลุกโชนเป็นเปลวเพลิงไฟ ลมหายใจหอบแรงอัดแน่นเข้าปอด กรามหนาบดเบียดเข้าหากันจนวงหน้าคร้ามแกร่งนูนขึ้นมาตลอดเส้นทางที่มา ด้วยพยายามที่จะไม่คิดถึงเรื่องร้ายๆ

คนที่รู้เห็นการกระทำของเขา จะต้องถูกกำจัด อยากอวดฉลาดและหาเรื่องตายเองช่วยไม่ได้ ริอ่านมาข่มขู่เขาให้เขากำจัดชายิกา แต่ห้ามทำอะไรสิทธิศักดิ์ ถ้าไม่ตกลงจะนำเรื่องไปบอกราชันย์ เขาเลยต้องรับปากไปก่อนแล้วก็หลอกมาจับขังไว้ที่คอนโดร้างอีกแห่ง โดยจ้างไอ้พวกติดยาเฝ้าอยู่และไม่ห้ามหากกว่าจะมีอะไรเกินเลยคำสั่งไปสักเล็กน้อย เพราะดูเหมือนนังบ้านั่นจะชอบมาก ตอนที่เขาเดินออกมาได้ยินเสียงกรีดร้อง ไม่ใช่ว่าห้ามปรามหรอกนะ แต่ร้องบอกว่าให้ทำแรงๆ ต่างหาก สงสัยว่าสิทธิศักดิ์จะปล่อยให้ค้างไม่ได้ปลดปล่อย เลยเงี่ยนขนาดหนัก รับหนุ่มผอมแห้งแรงน้อยสี่ห้าคนได้ไม่ยั้ง จะสงสารคนเคยเป็นเพื่อนก็ใช่ สมน้ำหน้าก็ใช่ คิดว่าเลือกผู้หญิงมาร่วมชีวิตอย่างดีแล้วเชียว แต่ดันถูกย้อมแมว จนอยากจะหัวเราะให้ลั่น แต่แล้วใบหน้าที่เหมือนจะอารมณ์ดีก็แปรเปลี่ยนเป็นขุ่นขวาง ลมหายใจหอบแรงและเร็ว ตวัดสายตาดุร้ายและแข็งกร้าวไปหาสิทธิศักดิ์ที่เขาคิดว่ามันจะต้องกลุ้มใจเรื่องโดนอัปเปหิออกจากบริษัท แล้วเขาจะตามหาจัดการส่งทั้งไอ้เพื่อนมารและคู่หมั้นไปพบยมบาล แต่ไอ้บ้านี่เสือกพาราชันย์มาพบเขาเสียก่อน ความหงุดหงิด โกรธกรุ่นเกาะกุมหัวใจขี้อิจฉา

วงหน้าคมหวานเหลียวมองซ้ายขวาลากพากันติชาและชายิกาไปยังมุมสุดของห้องที่ก่อสร้างไม่เสร็จและมีเส้นทางเล็กๆ ให้เดิน แต่ต้องเป็นไปอย่างระมัดระวังที่สุด เพราะมีเศษดินเศษไม้และเหล็กแหลมๆ กองอยู่เต็ม ถึงแม้จะพยายามระมัดระวังตัวมากเท่าไหร่ แต่อีกสองสาวที่พยายามขัดขืนอย่างสุดฤทธิ์ไม่ยอมเดินตามง่ายๆ ก่อนที่ขาใหญ่จะเดินพลาด เหยียบเข้ากับกองไม้ขนาดใหญ่ซึ่งภายในนั้นมีเหล็กแหลมๆ ซุกซ่อนอยู่ “โอ๊ย!”แต่ถึงแม้จะเจ็บกายสักเพียงใดนภดลก็ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ มือใหญ่กระชากร่างเล็กทั้งสองร่างตามติดไปด้วย แต่ทั้งราชันย์และสิทธิศักดิ์ รวมถึงตำรวจอีกหลายนายที่เฝ้าจับตาดูอยู่ไม่ยอมให้ชายหนุ่มทำได้ง่ายๆ รีบตรงเข้าไปช่วยเหลือ แต่ดูเหมือนจะยังเป็นความซวยของชายิกา เพราะเมื่อราชันย์กระชากตัวน้องสาวมาได้ร่างเล็กก็กลิ้งไป จนลอยคว้างอยู่บนปลายเหล็กแหลมๆ ที่สอดไว้ทำคานพื้น ในขณะที่นภดลนั้นก็เหมือนจะเป็นคราวเคราะห์ เมื่อร่างใหญ่ล้มทับเหล็กแหลมและมันได้เสียบเข้าที่ช่องท้อง เหนือทรวงอกเล็กน้อย เลือดไหลทะลักออกจากร่างที่กำลังกระตุกถี่ๆ ดวงตาเบิกกว้าง แต่กระนั้นอีกฝ่ายก็หารับรู้ถึงความเจ็บปวดไม่ ยังคงส่งเสียงแผดร้องด่าทอกันติชา

“ผมรู้ว่าคำตอบที่ให้ไปจะทำให้คุณเจ็บปวด เพราะตัวผมเองก็เจ็บปวดเหมือนกัน แต่ผมรู้อย่างเดียวว่าผมทำร้ายริตาไม่ได้” นี่คือความจริงใจจากเขาที่จะยังทำให้อาริตาได้ ความซื่อสัตย์และภักดีอย่างที่คนรักควรจะมอบให้แก่กัน แม้อีกฝ่ายจะไม่มีชีวิตอยู่แล้วก็ตามที“ถ้าอย่างนั้นนายมาที่นี่ทำไม มาทำให้ฉันเจ็บปวดอีกทำไม” หญิงสาวถามพร้อมเสียงสะอื้น น้ำตาอุ่นร้อนไหลอาบสองแก้ม ร่างบอบบางสั่นสะท้านกับความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านไปทั่วหัวใจและร่างกาย กัดกร่อนหัวใจที่กำลังเต้นอยู่ให้แทบจะหยุดเต้น ทำไมถึงไม่บอกให้เธอดีใจก่อน แล้วค่อยบอกให้รู้ในวันหลัง ซึ่งคงจะทำใจได้มากที่จะยอมรับความจริงนี้ได้แล้ว“ทำไมถึงไม่ยอมปล่อยฉันไป ไม่นานฉันคงทำใจได้” “เพราะผมรักคุณ ผมรักคุณน้อง คุณจะให้โอกาสผมได้ไหม” “ไม่ได้...ถ้าแกยังคิดว่ายายฉันมีบุญคุณกับแกอยู่ และยังคิดว่าฉันเป็นเพื่อนก็ออกไปจากบ้านฉัน อย่าให้ต้องเรียกตำรวจ” ราชันย์ห้ามเสียงแข็งกร้าวและดุร้าย ใบหน้าคมคร้ามแดงคล้ำด้วยความโกรธ มือใหญ่กำหมัดเอาไว้แน่น นี่ถ้าไม่ฉุกใจว่าไอ้รถที่แอบจอดอยู่ห่างจากบ้านไปไม่มากเป็นรถสิทธิศักดิ์ละก็ ไม่รู้ว่าป่านนี้อีกฝ่ายจะทำร้ายอะไรน้องสาวเขาอี