All Chapters of สะใภ้รองสกุลซ่งผู้ถูกบิดาสามีชิงชัง: Chapter 31 - Chapter 40

ตอนที่ 30|| ท่านหมอซ่งบาดเจ็บ!คืนหนึ่งในฤดูหนาว...สายลมเย็นพัดผ่านเรือนอวี้หลัน เสียงกิ่งไม้เสียดสีกันไปมาตามแรงลมส่งเสียงแผ่วเบา บรรยากาศรอบด้านมืดสนิท ทว่าภายในห้องนอนของหลินหลีฮวากลับยังคงมีแสงไฟจากตะเกียงเล่มน้อยที่จุดไว้บนโต๊ะ นางกำลังอ่านตำราแพทย์เงียบ ๆ ช่วงนี้ชีวิตของเด็กสาวสงบราบเรียบดียิ่ง หรืออาจเพราะนางไม่เคยใส่ใจผู้ใดที่คิดไม่ดีกับนางและชิงชัง หลินหลีฮวาให้ค่าก็แค่คนที่ดีกับนางและเอ็นดูนางจากใจจริงเท่านั้นแต่แล้ว…ปัง!เสียงเปิดประตูดังขึ้นอย่างแรงจนเด็กสาวสะดุ้งเฮือกพอหันไปมอง ก็เห็นร่างสูงของซ่งไป๋เซียวโซเซเข้ามาภายในเรือนฝั่งของนาง อาภรณ์ของเขาหากไม่สังเกตให้ดีจะมองไม่เห็นว่ามันเปื้อนเลือดและขาดวิ่น ดวงหน้าซีดขาวเต็มไปด้วยเหงื่อ ผิดปกติไม่จากเดิมพอสมควรอาหลีที่อยู่ให้ชิดกับเขามาร่วมสิบเดือนแยกออกในทันใด"ท่านหมอซ่ง!"อาหลีรีบถลาเข้าไปหาเขาด้วยความตกใจ นางประคองร่างสูงใหญ่ของเขาไว้ก่อนที่เขาจะล้มลงกับพื้น ทว่าสุดท้ายนางก็ล้มลงเพราะขนาดร่างกายของนางกับเขาต่างกัน ยังดีเฉียงเว่ยโผล่ตามมาเขาจึงช่วยนางพยุงท่านหมอซ่งลุกขึ้นได้โดยง่าย"เจ้า… ยังไม่นอนหรือ?" น้ำเสียงของซ่งไ

ตอนที่ 32 ||ซ่งไท่จวินกับคู่หมายของไป๋เซียวมาถึงแล้ววันนี้เรือนใหญ่ของสกุลซ่งถูกปกคลุมไปด้วยบรรยากาศที่ตึงเครียด ทว่าทรงอำนาจ บ่าวไพร่ต่างวิ่งวุ่นเพื่อเตรียมการต้อนรับ ซ่งไท่จวินสตรีผู้เป็นเสาหลักของตระกูลซ่งที่เพิ่งเดินทางกลับจากบ้านเดิมที่เมืองเอี้ยนหยางเพราะไปฏิบัติธรรมที่วัดจวงเมี่ยวมาเสียหนึ่งปีเศษการกลับมาของซ่งไท่จวินครั้งนี้ ไม่ใช่เพียงเพื่อเยี่ยมเยียนบุตรหลานเช่นสตรีสูงวัยท่านอื่นเท่านั้น แต่ยังนำคนสำคัญติดตามมาด้วยคนสำคัญที่ว่าก็คือที่ฮูหยินรองคนใหม่ของซ่งไป๋เซียวนั่นเอง!ขบวนรถม้าของซ่งไท่จวินเดินทางมาถึงลานกว้างหน้าเรือนหลัก รถม้าสีดำสนิทประดับลวดลายสีทองอย่างงดงาม สื่อถึงฐานะอันสูงส่งของผู้ที่อยู่ภายใน รอบข้างมีองครักษ์และบ่าวไพร่ติดตามมาเป็นจำนวนมาก ความเงียบเข้าครอบคลุมจวนสกุลซ่งในชั่วพริบตา ทุกคนต่างก้มหน้าอย่างเคารพ รอรับการปรากฏตัวของสตรีผู้สูงศักดิ์เมื่อม่านรถม้าถูกเลิกขึ้น มือเรียวสะอาดแต่มีอายุที่เปี่ยมไปด้วยพลังอำนาจปรากฏขึ้นก่อน ตามด้วยเงาร่างของหญิงชราในอาภรณ์สีม่วงเข้ม ซ่งไท่จวินก้าวลงมาอย่างสง่างาม แม้วัยของนางจะล่วงเลยไปมากแล้ว แต่ความแข็งแกร่งในแววตายัง

ตอนที่ 34 ||มารยาของซ่งไท่จวินเสียงร้องของถังหมัวมัวดังไปทั่วเรือนหลัก ขณะที่ซ่งไท่จวินนั้นทรุดฮวบลงไปในอ้อมแขนของบ่าวคนสนิท ดวงตาของนางปิดแน่น สีหน้าซีดขาวจนน่าตกใจ แนบเนียนเกินไปแล้วอาหลีคิด"ท่านย่า! ท่านเป็นอะไรไปเจ้าคะ!?"อาหลีรีบพุ่งเข้าไปจับชีพก่อนเป็นอันดับแรกก่อนที่นางจะร้องเสียงหลง รีบตบแก้มซ่งไท่จวินไปหลายครั้งและไม่เบานัก ทว่าหญิงชรากลับไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใด ๆ ยังคงเป็นยายเฒ่าเจ้าเล่ห์คิดแสร้งป่วยเอาผิดนางให้ได้!"ซ่งไท่จวินเป็นลม! เร็วเข้า ใครอยู่ด้านนอกรีบไปตามหมอมาเดี๋ยวนี้!"ถังหมัวมัวเป็นคนสนิทของซ่งไท่จวินมานานขนาดนี้ลูกไม้ของหญิงชรานางย่อมตามทัน จึงรีบเล่นไปตามน้ำทันที พอบ่าวไพร่ที่ยืนหน้าห้องโถงได้ฟังพวกเขาพลันหน้าซีดเผือดรีบวิ่งออกไปตามหมอทันทีอาหลีกะพริบตาปริบ ๆ มองภาพตรงหน้าด้วยสีหน้าไม่รู้ไม่ชี้ แต่ภายในใจนั้นกลับร้องออกมาอย่างอับจนหนทางกับมารยาของนายบ่าวคู่นี้หัวเราะไม่ได้ร้องไห้ไม่ออกเพราะยายเฒ่าสองคนนี้แสดงเสียใหญ่โตเฮ้อ!ข้ายังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ!เพียงแต่รับมือกับแผนการของซ่งไท่จวินเท่านั้นเอง ไฉนอีกฝ่ายถึงแสดงมารยาว่าตนเองเป็นลมไปได้กันเล่า!?พวกนางลืมห

ตอนที่ 36 || แผนล่ม!และอีกหลายวันถัดมาหลินหลีฮวาก็ยากจะปฏิเสธสะใภ้ใหญ่เฉาได้อีกต่อไป ตามประสาสะใภ้ซ่งเหมือนกันถึงจะทราบว่าอีกฝ่ายไม่เคยคิดดีหวังดี แต่ชีวิตคนเราก็เป็นเช่นนี้ นางจึงจำใจรับปากอีกฝ่ายออกไปเดินชมตลาดด้วยกันบรรยากาศในตลาดยามสายของเหยียนจิ่งนี้เต็มไปด้วยความคึกคัก เสียงพ่อค้าแม่ค้าตะโกนเรียกลูกค้า กลิ่นอาหารหอมโชยมาเป็นระยะ ผู้คนเดินขวักไขว่เต็มถนนหินในตลาดกลางเมืองหลวงท่ามกลางฝูงชน อาหลีเดินเคียงไปกับเฉาหลิงเอ๋อ โดยเหล่ยหลัวฟางเดินเยื้องไปด้านหลังกับสาวใช้คนสนิทของนาง อาหลีมองไปรอบ ๆ ด้วยกิริยาสงบเสงี่ยม ทว่าภายในใจกลับเต็มไปด้วยความระแวดระวัง…เฉาหลิงเอ๋อผู้คงยังคิดว่านางโง่อยู่เป็น…อาหลีทอดสายตามองเฉาหลิงเอ๋อที่เดินอยู่ข้าง ๆ ใบหน้าของนางเปื้อนยิ้ม ดูราวกับพี่สะใภ้ที่ใจดีพาน้องสะใภ้ออกมาเดินเล่น แต่ในความเป็นจริง อาหลีรู้ดีว่าอีกฝ่ายคงไม่ได้คิดดีกับนางเช่นนั้น บางครั้งอาหลีก็ไม่เข้าใจหากเฉาหลิงเอ๋อรักไป๋เซียวมากเหตุใดถึงเลือกไป๋ซั่วหรือแท้จริงแล้วสตรีผู้นี้อยากได้เอาไว้ทั้งสอง? …แค่คิดอาหลีก็ขนลุกแล้ว…แต่คิดไปคิดมาสุดท้ายก็ไม่ได้เดือดร้อนหรือเกี่ยวข้องอันใดกับนางม

ตอนที่ 38 || คนสกุลซ่งช่างฉวยโอกาสเช่นนี้นี่เองเหตุการณ์ที่ตลาดช่วงสายนั้นผ่านมาจนถึงช่วงค่ำบัดนี้ภายในห้องโถงใหญ่ของจวนสกุลซ่ง บรรยากาศเคร่งเครียดราวกับมีคมมีดนับพันจี้ที่ลำคอของทุกคนบรรยากาศภายในห้องโถงใหญ่ของจวนสกุลซ่งในยามนี้เคร่งเครียดยิ่งกว่าเก่า ความอึดอัดแผ่ซ่านไปทั่วราวกับมีกระแสลมหนาวแล่นผ่านเข้ามา บรรดาคนรับใช้ที่อยู่ภายในห้องต่างยืนก้มหน้านิ่ง ไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรงซ่งไท่จวินนั่งอยู่บนตำแหน่งสูงสุด แววตาเย็นเยียบจ้องเหล่าลูกหลานที่ยืนเรียงกันอยู่เบื้องหน้า นางมองทุกคนด้วยสายตาอ่านไม่ออก ราวกับกำลังประเมินว่าผู้ใดจะเป็นหมากที่ยังมีค่า และผู้ใดสมควรทอดทิ้งไปใต้เท้าซ่งที่นั่งข้างกันขมวดคิ้วแน่น สีหน้าขรึมเคร่ง รังสีอำนาจที่แผ่ออกมาทำให้คนทั้งห้องล้วนรู้ดีว่าการเรียกประชุมในคืนนี้ ไม่ได้เป็นเพียงการสอบถามความจริงธรรมดาแน่นอนสายตาของทุกคนล้วนจับจ้องไปยังสองบุคคลสำคัญในค่ำคืนนี้ฝั่งหนึ่ง มี ซ่งไป๋ซั่ว และ เฉาหลิงเอ๋อ ที่แม้จะนั่งอยู่ด้วยกัน แต่บรรยากาศรอบตัวกลับตึงเครียดเสียยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดเฉาหลิงเอ๋อนั่งตัวเกร็ง ใบหน้าซีดเผือด มือที่วางอยู่บนตักกำแน่นจนเล็บจิกเข้าไปใ