บททั้งหมดของ สะใภ้รองสกุลซ่งผู้ถูกบิดาสามีชิงชัง: บทที่ 21 - บทที่ 25

ตอนที่ 20 || เจ้าบาดเจ็บที่กายข้ากลับเจ็บปวดที่หัวใจ!ภายในเรือนอวี้หลัน บรรยากาศเคร่งขรึมตึงเครียด ผสมปนเปไปกับกลิ่นยาสมุนไพรที่ลอยคลุ้งไปทั่วซ่งไป๋เซียวค่อย ๆ วางร่างของอาหลีลงบนเตียง เด็กสาวเองก็รีบนั่งตัวตรงพยายามเหลือเกินที่จะไม่เปิดเผยอาการเจ็บปวดออกไป แต่ซ่งไป๋เซียวเป็นใคร เขาเป็นหมอหลวงแค่สีหน้าของอาหลีเปลี่ยนท่านหมอซ่งก็กระจ่างแล้วดังนั้นแววตาคมกริบของเขาจึงเต็มไปด้วยโทสะที่คุกรุ่นอยู่ในอกยิ่งเห็นมือเล็ก ๆ ที่พุพองจากน้ำร้อน ยิ่งเห็นรอยแดงบนปลายคางของนางจากแรงบังคับที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้เขายิ่งรู้สึกเหมือน มีมือที่มองไม่เห็นมาบีบหัวใจของเขาไว้แน่น!"เฉียงเว่ยไปเตรียมยาสำหรับแผลไฟไหม้น้ำร้อนลวกมาให้ข้าเร็วเข้า!""ขอรับ"เขาสั่งเสียงเข้ม เฉียงเว่ยรีบพยักหน้ารับคำแล้วออกจากห้องของฮูหยินรองไปทันที"เจ้าก็ไปช่วยเฉียงเว่ยอาจิ่ว เตรียมผ้าสะอาดมาให้พร้อม""เจ้าค่ะ"ไม่นานเฉียงเว้ยก็กลับมอาาพร้อมกับอาจิ่วเองที่รีบวิ่งลนลานถือผ้าสะอาดกับเครื่องมือแพทย์ของท่านหมอซ่งเข้ามาวางใกล้เตียง มือของสาวใช้อาจิ่วนั้นสั่นระริก ขณะเปิดหีบออก เตรียมสมุนไพรไว้ให้นายของตนเอง"ฮูหยินรอง... ท่านอดทนอี

ตอนที่ 22|| บางทีการมีสามีเช่นท่านหมอซ่งก็มิได้แย่อันใดภายในเรือนอวี้หลัน กลิ่นสมุนไพรอวลอยู่ทั่วห้องหลังจากวันนั้นที่อาหลีบาดเจ็บหนักมา นี่ก็ผ่านมาแล้วห้าวัน กว่าที่เด็กสาวจะสร่างไข้และลุกขึ้นนั่งไหววันนี้ก็ยังเป็นเช่นห้าวันที่ผ่านมาคือภาพของซ่งไป๋เซียวนั่งอยู่ข้างเตียง ร่างสูงในอาภรณ์สีแดงเข้มดูเคร่งขรึมกว่าทุกที เขาถือถ้วยยาอุ่นไว้ในมือ ดวงตาคมจ้องมองเด็กสาวที่นั่งพิงหมอนอยู่บนเตียงอาหลียังคงดูซีดเซียว ผ้าพันแผลที่พันรอบมือทั้งสองข้างปิดบังร่องรอยบาดแผลพุพองที่ยังแห้งไม่สนิทไว้มิดชิดป้องกันเชื้อโรค ดูแล้วชวนขบขันไม่น้อยไป๋เซียวหลุบตาลง มองมือเล็กที่ถูกพันด้วยผ้าสีขาวสะอาดแตะมีรอยซึมของยาสมุนไพรกับน้ำหนองจากแผลที่พุพองแล้วแตก แต่เพียงแค่คิดว่าผิวขาวราวหยกเคยถูกลวกจนเป็นแผลพุพองอย่างไม่ยุติธรรม เขาก็รู้สึกปวดร้าวยิ่งนัก"อาหลี" เสียงของเขาอ่อนโยนกว่าปกติ"ได้เวลากินยาแล้ว"เด็กสาวเม้มริมฝีปากเล็กน้อย นางเหลือบตามองถ้วยยาในมือของเขา ก่อนจะขมวดคิ้วเล็กราวกับใบหลิวของตนเองเล็กน้อย กินมาหลายวันนั้นช่างขมไปทั้งปากแล้วจริงๆ"ข้ากินเองได้เจ้าค่ะ" ให้อย่างไรนางก็ไม่ชินที่ท่านหมอซ่งมาป้อน

ตอนที่ 24 || อยู่มิสู้ตาย!กลางดึกสงัด ราตรีเดือนดับ ณ เรือนของถานอี๋เหนียง อนุภรรยาคนโปรดของใต้เท้าซ่งเพล้ง!เสียงถ้วยชาตกกระแทกพื้นดังลั่นสะท้านเรือน บ่าวไพร่ต่างพากันอกสั่นขวัญแขวน แต่กลับไม่มีผู้ใดกล้าโผล่ศีรษะออกจากที่ของตนแม้แต่คนเดียว!ภายในห้องโถงที่เคยหรูหราสง่างาม บัดนี้กลับอบอวลไปด้วยกลิ่นอายอันตราย เสียงกรีดร้องโหยหวนเพราะตกใจสะท้อนก้องไปทั่วเรือนเงาร่างสูงสง่าในอาภรณ์สีแดงเข้มยืนตระหง่านอยู่กลางห้อง มองหญิงสาวตรงหน้าด้วยสายตาเย็นเยียบ…ซ่งไป๋เซียว!ถานอี๋เหนียงหน้าซีดเผือดจนไร้สีเลือด นางถอยกรูดไปจนชนกับโต๊ะน้ำชา มือสั่นระริก ดวงตาตื่นตระหนกยิ่งกว่าครั้งใดในชีวิตร่างของเขาเปรียบดั่งพญามัจจุราชที่กำลังมาทวงชีวิต!บุรุษผู้นี้…คือหมอหลวงธรรมดาแน่ใช่หรือไม่?!เหตุใดซ่งไป๋เซียวจึงเต็มไปด้วยกลิ่นอายสังหารและเย็นชานัก เขาในยามนี้ดูอำมหิต โหดเหี้ยมกว่าผู้ใด!บรรยากาศรอบกายของเขาหนักอึ้ง ราวกับกลืนกินอากาศภายในห้องจนหมดสิ้น แม้แต่เสียงหายใจของนางยังติดขัดความรู้สึกเหมือนถูกมือที่มองไม่เห็นบีบคอแน่นขึ้นทุกขณะ!"ท่านหมอซ่ง…" ถานอี๋เหนียงพยายามฝืนใจให้สงบ แต่ริมฝีปากของนางกลับสั่