Semua Bab ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา: Bab 261 - Bab 270

หลายวันต่อมา ในขณะที่หยางเอ้อหลางกำลังสนทนาแผนการร่วมกับองครักษ์ฝานและคนของเขาในบ้านลับหลังหนึ่ง จู่ๆคนของเขาผู้หนึ่งก็วิ่งกระหืดกระหอบมาด้วยความรวดเร็ว "ท่านแม่ทัพ แย่แล้วขอรับ องค์หญิงถูกทหารจับกุมในข้อหาร่วมก่อการกบฏ"องค์หญิงสิบสามถูกคุมขังในคุกหลวงมาสามวันแล้ว ร่างกายของนางเริ่มอ่อนแรงอาหารในคุกเห็นได้ชัดว่ามีคนสั่งให้ทำมาให้นางอย่างดีทุกสิ่งล้วนน่ากินแต่นางแทบจะกลืนสิ่งใดไม่ลง แม้แต่ฟูกนอนอีกทั้งโต๊ะเก้าอี้ในคุกยังถูกจัดเตรียมไว้ความสะดวกสบายที่ได้รับนับว่ามีมากแต่นางนั้นทั้งกังวลทั้งนอนไม่หลับองค์หญิงสิบสามที่บัดนี้อยู่ในอาภรณ์สีขาวของนักโทษ บนศีรษะมีเพียงปิ่นไม้เล่มเดียวที่ปักอยู่ อากาศในคุกนั้นทั้งหนาวทั้งชื้นดูเหมือนว่าร่างกายที่เพิ่งฟื้นจากอาการบาดเจ็บได้ไม่นานจะเริ่มเจ็บป่วยแล้ว ปากของนางซีดเซียวไม่รู้ว่าด้านนอกเป็นอย่างไรบ้าง นางทำให้ท่านพี่ของนางลำบากจริง ๆ แล้ว เขาจะปวดใจเพียงใดเมื่อรู้ว่านางถูกจับมาแบบนี้ อาชิงที่กำลังนั่งกอดนางอยู่ได้เงียบเสียงไปแล้วหลังจากที่ร้องไห้มาทั้งคืน องค์หญิงสิบสามได้แต่ปลอบประโลมอาชิงด้วยการลูบหลังนางเบาๆแม้อาชิงจะร้องไห้แต่นางก็หาได

จนวันครบกำหนดคลอดมาถึง โชคดีที่วันนั้นองค์หญิงสิบสามคำนวณไว้ได้อย่างถูกต้องนางและอาชิงจึงออกนอกวังมาด้วยการเตรียมความพร้อมทำคลอดด้วยตนเองเพราะเป็นเฟินรั่วเป็นนักโทษที่ถูกตามล่าองค์หญิงสิบสามจึงไม่สามารถเรียกท่านหมอได้นางจึงศึกษาวิธีการทำคลอดอย่างละเอียดและเตรียมความพร้อมมาตลอดเด็กที่องค์หญิงและอาชิงช่วยเหลือคลอดมาเป็นเด็กแฝดชายหญิงคู่หนึ่งองค์หญิงสิบสามดีใจยิ่ง แต่แม้จะทำคลอดเด็กได้ปลอดภัยตั้งแต่นั้นมาเฟินรั่วก็เจ็บออดๆ แอดๆ องค์หญิงสิบสามจำต้องจ่ายค่าหมอเป็นจำนวนมากเพื่อปิดปากให้หมอออกมารักษาเฟินรั่วอย่างลับ ๆการปกปิดตัวตนนักโทษผู้หนึ่งอีกทั้งปกปิดฐานะของเด็กแฝดไม่ใช่เรื่องง่ายเลยต้องใช้ทั้งกำลังกายและเงินเป็นจำนวนมาก องค์หญิงสิบสามจึงต้องทำทุกวิถีทางเพื่อหาเงินมาให้ได้มากที่สุดจวบจนระยะหลังองค์หญิงไม่สามารถออกนอกวังได้บ่อยแล้ว อีกทั้งตั้งแต่แต่งให้หยางเอ้อหลางนางถูกตามล่ามาตลอดในที่สุดนางก็ถูกสามีกักบริเวณ เพราะนางไม่อยากให้สามีรู้เรื่องและข้องเกี่ยวกับเรื่องนี้จึงได้ปิดบังเขาไว้อย่างสุดความสามารถ จะกระทำการใดก็ต้องคิดให้รอบคอบและระวังที่สุดคนที่นางไว้ใจได้จึงมีแต่อาชิงที่คอย

การที่นางช่วยเหลือบุตรของเฟินรั่วเอาไว้เท่ากับว่านางได้ช่วยองค์รัชทายาทเอาไว้จริงๆ องค์หญิงสิบสามจึงตกใจในเรื่องนี้เป็นอย่างยิ่ง นางจึงได้แต่เรียกหยางเอ้อหลางออกมาเบาๆ"ท่านพี่ข้าทำเรื่องใหญ่จริงๆ " การช่วยเหลือองค์ชายที่มีสิทธิ์รั้งตำแหน่งรัชทายาทนั้นนับเป็นเรื่องใหญ่จริงๆ"เพราะแบบนี้ใช่หรือไม่ท่านถึงได้พยายามหาเงินมากขนาดนั้น"หยางเอ้อหลางเข้าใจอย่างชัดเจนแล้ว นางหาได้เห็นแก่เงินอย่างที่คนภายนอกเข้าใจ องค์หญิงสิบสามพยักหน้าพลางเอ่ยว่า"ใช่ ข้าต้องเลี้ยงดูน้องถึงสองคนอีกทั้งเฟินรั่วต้องใช้เงินมากในการรักษาตัว ตัวข้ามีนิมิตว่าจะตายทั้งที่อายุยังน้อยจึงต้องหาเงินไว้ให้พวกนางให้มากหลังจากข้าลาจากโลกนี้ไปจะได้ไม่ต้องกังวลใดๆ ไม่เคยคิดให้พวกเขาเข้าวังหวังเพียงพวกเขาได้ร่ำเรียนใช้ชีวิตอย่างสงบสุขแต่คิดไม่ถึงว่าเฟินรั่วและข้ายังถูกไล่ล่าอีกจวบจนมีวันนี้""ท่านมีข้าแล้วไม่อนุญาตให้เอ่ยเรื่องความตายเป็นอันขาด เข้าใจหรือไม่"ดวงตาสีนิลของสามีแดงก่ำ ใจชาหนึบเพียงคิดว่าหากไม่มีนางเคียงข้างแล้วเขาจะเป็นเช่นไร เขาจึงไม่ชอบฟังที่นางเอ่ยถึงความตายนัก"ได้ ข้าไม่ตายแล้วเพราะมีท่านพี่ชะตาของข้าจึงเ

เมื่อข่าวดีมาถึงเช่นนี้ท่านย่าจึงจัดเตรียมตนเพื่อเข้าเฝ้าฝ่าบาท การเข้าเฝ้าครานี้สร้างความตกตะลึงให้กับฝ่าบาทเป็นอย่างมาก แต่เหตุผลของผู้เฒ่าสกุลหยางก็ไม่อาจทำให้พระองค์คัดค้านได้"หม่อมฉันควรรับผิดชอบเรื่องนี้ องค์หญิงเป็นสะใภ้หากสะใภ้ทำผิดผู้เป็นประมุขของบ้านก็มีความผิดด้วยเพคะ"ฝ่าบาททรงกุมขมับ องค์หญิงสิบสามแม้จะอยู่ในคุกแต่ก็ไม่ได้รับความลำบากอีกทั้งหยางเอ้อหลางยังจับตามองนางแทบไม่ละสายตาเช่นนั้นพระองค์ยังสั่งให้คนคอยดูแลพระธิดาอย่างลับๆ องค์หญิงสิบสามย่อมไม่เป็นอะไรเป็นแน่อีกทั้งพระองค์ยังมั่นใจว่าหยางเอ้อหลางต้องจับคนร้ายตัวจริงได้ในเร็ววันคืนความเป็นธรรมให้องค์หญิงสิบสาม แต่เพราะไม่รู้ว่าจะทำเช่นไรกับสตรีชราผู้ที่คุกเข่าอยู่เบื้องหน้าในท้องพระโรงจึงได้แต่รับสั่งให้คุมขังสตรีชราจนกว่าจะสำนึกตนได้ตามที่นางร้องขอ"ขอบพระทัยเพคะ"หยางเอ้อหลางทราบเรื่องถึงกับอ้าปากค้าง ท่านย่าของเขาเข้าเฝ้าฝ่าบาทต่อนางขุนนางทั้งหมดขอเข้าไปสำนึกตนในคุกเพื่อสำนึกผิดในเรื่องนี้กับองค์หญิงสิบสามจนกว่าจะมีราชโองการให้ออกจากคุกได้ เพราะท่านย่าแก่มากแล้วการเข้าไปอยู่ในที่อับชื้นเช่นนั้นไม่ส่งผลดีต่อสุขภ

องค์หญิงใหญ่มีโทสะถึงขั้นสังหารสตรีหน้าโง่ผู้นั้นด้วยดาบเดียว หากเรื่องที่คนในตำหนักของนางกินยาสลายครรภ์เข้าไปล่วงรู้ถึงคนอื่นย่อมไม่เป็นผลดีแน่ แทนที่จะเรียกท่านหมอมาช่วยคนองค์หญิงใหญ่กลับเลือกวิธีสังหารคนเสีย"คอยดูเถิด ฮูหยินเฒ่านั่นไปเมื่อไหร่ข้าจะจัดการเจ้าทันที ข้าจะคอยดูว่านางจะคุ้มครองเจ้าได้นานเพียงใดกัน"วันต่อมาภายในคุกหลวงหยางเอ้อหลางมาเยี่ยมภรรยาและท่านย่า เห็นใบหน้าของนางดีขึ้นภายในคุกยังเงียบสงบ ท่านย่าสอนองค์หญิงสิบสามทำสมาธิในขณะที่ท่านย่าหลับตานิ่งในมือถือลูกประคำทั้งยังขยับนิ้วนับประคำนั่นช้าๆเพื่อลิ้มรสพระธรรมภายในจิตใจ ภรรยาของเขาที่นั่งสงบนิ่งนั้นกำลังนั่งตัวอ่อนร่างกายโอนเอนไปมา ศีรษะผงกครั้งแล้วครั้งเล่าดูน่าเอ็นดูและน่าสงสารยิ่งหยางเอ้อหลางเห็นว่าภรรยากำลังจะเอนลงด้านข้างจึงรีบสั่งให้ทหารเปิดประตูคุกแล้วกระโดดเข้ามารับร่างนางไว้ เขานั่งเรียบร้อยพร้อมประคองให้นางนอนพิงอกของเขาหลินฮุ่ยหมินได้กลิ่นหอมของสามีนางยิ้มน้อยๆ ทั้งที่ไม่ลืมตาเพียงแต่กอดแขนของเขาเอาไว้ ท่านหมอมาตรวจอาการของนางโดยละเอียดแล้วหลังจากวันนั้น พบว่าองค์หญิงสิบสามตั้งครรภ์จริงๆ ทำให้หยางเอ้