All Chapters of ท่านแม่ทัพ ข้าคือศรีภรรยา: Chapter 271 - Chapter 280

หลักฐานอีกชิ้นที่ถูกส่งมานั้นถูกเก็บรักษาไว้โดยขันทีผู้หนึ่งที่เป็นคนคัดฎีกาทูลถวายในชั้นแรก เมื่อเห็นฎีการ้องเรียนเสนาบดีเรื่องทุจริตเกลือของใต้เท้าเฟินเขาจึงแอบเก็บไว้ ด้วยรู้ว่าใต้เท้าท่านนี้เป็นผู้ที่มือสะอาดหากส่งฎีกาขึ้นไปถึงชั้นคัดกรองที่สองซึ่งเป็นคนของเสนาบดีอย่างไรเสียต้องนำภัยมาสู่ตนแน่ เขาจึงแอบเก็บไว้ไม่นำขึ้นถวายคาดไม่ถึงว่าเสนาบดียังหาวิธีใส่ร้ายใต้เท้าเฟินได้ ขันทีน้อยจึงได้แต่แอบเก็บฎีกาไว้จวบจนเขาพบว่าเป็นหยางเอ้อหลางที่เข้ามาสืบค้น ขันทีน้อยจึงสบโอกาสมอบฎีกาฉบับนี้ให้แก่หยางเอ้อหลางไปหลักฐานมัดแน่นเช่นนี้ฝ่าบาทจึงไม่อาจฟังคำคัดค้านของเหล่าขุนนาง สั่งจับกุมเสนาบดีโดยทันใด ฮองเฮาทราบข่าวตกใจยิ่งจึงเร่งรุดไปเข้าเฝ้าแต่นางกลับถูกขัดขวางโดยคนของหยางเอ้อหลาง แจ้งราชโองการสั่งกักบริเวณฮองเฮาภายในตำหนักจนกว่าจะสืบเรื่องราวได้กระจ่าง แม้องค์ไทเฮาจะมาขอร้องแทนฝ่าบาทหาได้ใจอ่อนอีกต่อไป ในยามนี้ฝ่าบาทมีกำลังทหารของหยางเอ้อหลางหนุนหลังอีกทั้ง อ๋องฉางอันยังได้รับการยอมรับจากคนของกองทัพแล้ว เมื่อเป็นเช่นนั้นฝ่าบาทย่อมไม่เกรงกลัวอำนาจของสกุลฮองเฮาอีกต่อไป องค์หญิงใหญ่ดีใจได้

"ข้าหาได้ทำสิ่งใด เป็นนางที่หลบหนีจากขบวนเจ้าสาวระหว่างส่งตัวเอง บังเอิญไปพบโจรถ่อยเข้า คนของข้าแค่ไปพบช้าสภาพของนางตอนนี้จึงยับเยินยิ่งด้วยถูกคนมากมายร่วมประเวณีด้วย"องค์หญิงสิบสามหรี่ตา สิ่งที่เกิดขึ้นกับองค์หญิงใหญ่ทั้งหมดไม่ใช่แผนการของสามีจริงหรือ เขายังทำใบหน้าเรียบเฉย อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้สังหารองค์หญิงใหญ่เพียงแต่นางกลับหนีจากเกี้ยวเจ้าสาวเองจนเกิดเรื่องขึ้นหรือว่าท่านพี่ของนางรู้ว่าองค์หญิงใหญ่คิดหลบหนีจึงเปิดช่องให้นางหลบหนีไปในเวลานั้น กระนั้นบุรุษผู้นี้ก็ยังทำหน้าตายไม่เผยพิรุธออกมาสามีดีกับนางเท่าไหร่เขาก็โหดเหี้ยมกับคนที่จ้องทำร้ายนางได้เท่านั้นเรื่องนี้เป็นองค์หญิงสิบสามที่รู้ดี แต่หากพี่หญิงของนางไม่คิดหลบหนีเรื่องนี้ก็ไม่อาจเกิดได้ องค์หญิงสิบสามถอนหายใจแล้ว ทั้งหมดล้วนเป็นสวรรค์ลิขิต"ท่านรู้หรือไม่เพราะนางงดงามเกินไป หนึ่งในภรรยาของโจรผู้นั้นจึงแอบกรีดใบหน้าของนางด้วยริษยา บัดนี้องค์หญิงใหญ่ได้เสียโฉมไปแล้ว" เขาเอ่ยต่ออย่างไม่ใส่ใจองค์หญิงสิบสามกลืนน้ำลายลงคอ นางปิดหูไม่อยากฟัง ในใจนึกอภัยให้พี่หญิงของนางผู้นี้อย่างน้อยองค์หญิงใหญ่ก็ได้รับผลกรรมอย่างสาสมแล้ว ระหว

กินเสร็จได้ไม่นาน องค์หญิงสิบสามกลับรู้สึกอยากอาบน้ำ"ท่านพี่นอกจากเขาจะเลือกกินแล้ว ยังรักสะอาดยิ่ง อากาศหนาวเช่นนี้ข้ากลับอยากอาบน้ำวันละหลายรอบ"หยางเอ้อหลางจึงสั่งอาชิงให้เตรียมน้ำอุ่น หลังจากนั้นเขากลับเป็นฝ่ายดูแลนางด้วยตนเอง ถอดอาภรณ์ให้นาง ค่อยๆ พานางลงอ่างอย่างระวัง ผิวขององค์หญิงสิบสามเปล่งประกายบอบบาง ส่วนข้อเท้าเนียนนุ่มเล็กๆ ของนาง ยิ่งไม่อาจรับร่างกายที่หนักอึ้งของครรภ์ได้ หยางเอ้อหลางจึงต้องระวังเป็นพิเศษอาบน้ำยังไม่ทันเสร็จ องค์หญิงสิบสามกลับรู้สึกถึงบางสิ่งที่ผิดปกติยิ่ง มีเลือดไหลออกมาจากช่องทางลับของนาง ก่อนที่ความรู้สึกเจ็บปวดจะวิ่งจากท้องน้อยถึงไขสันหลัง นางจับข้อมือของหยางเอ้อหลางแน่นห่อปากด้วยความเจ็บปวด"ท่านพี่ ข้าเจ็บ"เพียงเห็นเลือดที่เริ่มไหลออกมาปนกับน้ำในอ่าง เทพสงครามเช่นหยางเอ้อหลางแทบเป็นลมหมดสติยิ่งเห็นนางเจ็บปวดยิ่งรู้สึกคล้ายหายใจไม่ออก ช่วงท้องบิดมวน ปากร้องตะโกนให้อาชิงที่รออยู่ด้านนอกรีบตามหมอตำแยที่เขานำมาเลี้ยงดูในจวนตั้งแต่เดือนก่อนเพื่อเตรียมความพร้อมให้ภรรยาหยางเอ้อหลางตั้งใจจะอุ้มนางขึ้นจากอ่างน้ำ แต่กลับถูกองค์หญิงสิบสามทั้งข่วนทั้งตบตี

หยางเอ้อหลางพลันอมยิ้ม เขาชอบที่นางชอบเขาที่สุด แม้จะเป็นสิ่งของเขาก็อดหึงหวงไม่ได้กล่าวจบพลันนางโน้มคอเขาลงมาจุมพิตดูดดื่ม เนื้อตัวของนางนุ่มนิ่ม แม้จะมีบุตรถึงสองคนแล้วร่างกายหาได้เปลี่ยนแปลงไปเช่นสตรีอื่น ที่ควรมีก็มีมากขึ้น อีกทั้งยังตึงแน่นยิ่งกว่าเดิม นับวันเขายิ่งหลงใหลภรรยาจนทนแยกห่างจากนางนานๆ ไม่ได้ยามที่เขาห่างนางต้องไปทำงานต่างเมือง หลายครั้งที่มีสตรีมากมายพยายามปีนขึ้นเตียงส่งสายตาหวานเยิ้มให้ ในใจหยางเอ้อหลางมองพวกนางเหล่านั้นแล้วรู้สึกว่าช่างดูน่ารำคาญ ในสายตาของเขามีเพียงภรรยาผู้เดียวที่สำคัญยิ่ง เขาไม่มีวันชายตาแลสตรีอื่นให้นางน้อยเนื้อต่ำใจเป็นอันขาดองค์หญิงสิบสามเบียดกายเข้าหาเขา หยางเอ้อหลางใช้ผ้าห่มขนสุนัขจิ้งจอกห่อร่างเขาและนางเข้าด้วยกัน พันกายหนาแน่นด้วยกลัวว่านางจะต้องลมเย็นจากด้านนอกจนเจ็บป่วย ร่างกายของเขาแข็งแรง อึกทั้งยังอบอุ่นองค์หญิงสิบสามชอบซุกในอกแข็งแกร่งยิ่งมือของนางซุกซนล้วงเข้าไปในกางเกงเขาแล้วลูบอาวุธเขาเล่นจนผงาดแข็งชัน หยางเอ้อหลางปล่อยให้นางซนเสมอ นางชอบทำอะไรเขาล้วนตามใจโดยเฉพาะเรื่องนี้ เขายิ่งตามใจนางยิ่งกว่าเรื่องใด“ท่านพี่มันโตแล้ว”“

เขาเอ่ยเสียงพร่า พร้อมทั้งแลบลิ้นปาดเลียกลีบเกสรหอมหวานล้ำค่าของภรรยาอย่างเอร็ดอร่อยเมื่อเห็นภรรยาบิดกายร้อนรุ่ม อีกทั้งส่งเสียงครางแผ่วเบาออกมาหยางเอ้อหลางเร่งเติมเชื้อไฟสวาทด้วยการลากไล้นิ้วมือเรียวไปตามโคนขาอ่อนขาวเนียนแผ่วเบา ร่างงามสั่นสะท้านระทดระทวยเอนหลังพิงกำแพงเพื่อช่วยพยุงกายของตนไม่ให้ล้มลงด้วยพลังปลายลิ้นของเขา"ทะท่านพี่ อือ อือ"ปากงดงงามครางครวญ หยางเอ้อหลางยิ่งปลุกเร้าลงบนเนื้ออูมตรงหน้า ร่างของนางกระตุกบิดไปมาอีกทั้งยังอ้าขาของตนให้เขาดูดกินได้ลึกขึ้น จากเดิมที่หวังจะให้เขากระทำการอย่างว่องไวบัดนี้กลับไม่คิดจะเร่งรัดแล้ว ปล่อยให้เขากระทำการอ้อยอิ่งกับร่างกายของตนเองเช่นนี้โดยไร้ซึ่งสติเมื่อเห็นว่าตนเองจู่โจมภรรยาจนนางยืนไม่ติดแล้ว เขาจึงอุ้มนางขึ้นแล้วพานางมานั่งยังเก้าอี้บุขนแกะนุ่ม จับขาของภรรยาแยกออกให้พาดไปที่พนักเก้าอี้ทั้งสองข้าง เผยความงดงามสีแดงสดเบื้องหน้าอย่างเต็มที่ในเวลานี้เป็นเวลากลางวันจึงมองเห็นนางแจ่มชัดเต็มสองตาประตูด้านหน้าถูกปิดแน่นหนาชนิดที่เรียกว่าไม่อาจมีแม้แต่แมลงสักตัวที่สามารถเล็ดลอดเข้ามาได้ หยางเอ้อหลางจึงกระทำกับภรรยาอย่างหย่ามใจอีกทั้ง