ตอนที่ 6 ประสบการณ์แรกเจอเธอกับฉัน

“ผมขอขนาด 54 สามกล่อง”

          “คะ?” เปรมมิกางงกับคำบอกของเขา ‘อะไรของเขานะ’

          “เอา 54 สามกล่อง”

ฌอนทวนซ้ำอีกครั้ง ในขณะที่สายตาของเขายังคงจับจ้องไปที่ใบหน้านวลตลอดเวลา ‘เธอจะเป็นคุณหนูปลอมตัวมาหรืออย่างไรกัน ทำไมเธอดูหน้าตาน่ารักขนาดนี้’

          “ขอโทษนะคะ ไม่ทราบว่าคุณลูกค้าต้องการอะไรเหรอคะ 54 ที่คุณบอกคืออะไรเหรอคะ”

เปรมมิกาถามกลับไป เธอไม่เข้าใจในเจตนารมณ์ของชายตรงหน้าเลย ประสบการณ์ทำงานของเธอมันแค่เพียงสองเดือนเท่านั้น สินค้าในร้านเธอก็ยังจำไม่หมด

          “ก็ถุงยางไง ผมขอขนาด 54 ทั้งหมดสามกล่อง”

          “ถุง? เรามีเป็นใบนะคะ ใบละหนึ่งบาทค่ะ แต่ถ้าลูกค้าซื้อครบหนึ่งร้อยห้าสิบบาท ก็จะแถมถุงค่ะ”

เปรมมิกาตอบกลับไปอย่างสุภาพ ‘สงสัยจะเอาถุงไปใส่ของ’

          “ทำไมมันถูก? งั้น ผมเอา 20 ก็แล้วกัน”

รู้อย่างนี้แล้วฌอนมาซื้อที่ร้านนี่ดีกว่า ‘มิน่าล่ะ ร้านแบบนี้ถึงเปิดให้เกลื่อนไปหมด มันราคาถูกนี่เอง’

          “ยี่สิบใบเหรอคะ งั้นลูกค้าซื้อเป็น*แพ็กเลยมั้ยคะ จะได้เยอะและถูกกว่าค่ะ”

          “โอเค งั้นเอาเป็น*แพ็กก็ได้”

ฌอนมองดวงหน้าสวยอีกครั้ง รอยยิ้มของเธอช่างน่ารักเสียจริง ชุดพนักงานนั้นไม่เหมาะกับเธอเลยสักนิด

          “นี่ค่ะลูกค้า”

เปรมมิกาหยิบถุงขึ้นมา พร้อมกับยื่นไปตรงหน้าของชายหนุ่ม

          “อะไร!!” ฌอนตกใจกับสิ่งที่เธอส่งมาให้เขา นี่เธอไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูดหรืออย่างไร

          “ก็ถุงลูกค้าไงคะ *แพ็กแบบนี้ถูกกว่าค่ะ”

          “ผมไม่ได้หมายถึงถุงแบบนี้!”

          “อ่าว แล้วแบบไหนล่ะคะที่ลูกค้าต้องการ บอกดิฉันมาเลยค่ะ เดี๋ยวจะหาให้นะคะ”

          “ผมหมายถึง ถุงยางอนามัย!”

น้ำเสียงของชายหนุ่มกระชากออกมาเล็กน้อย เขาเหลียวไปมองด้านหลัง และก็พบว่ามีลูกค้าต่อคิวจากเขาอีกสองคน และคนเหล่านั้นกำลังมองเขาอย่างสนใจ

          “เดี๋ยวนะคะ ขอเวลาดิฉันสักครู่นะคะ”

เปรมมิกาต้องการตัวช่วยแล้ว ขอไปถามรุ่นพี่ก่อนแล้วกัน เธอไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูดเลย

          “ไม่ต้อง! ผมไม่เอาแล้ว!” พูดจบ ฌอนก็เดินออกไปทันที ขืนเขาอยู่คงได้อายเป็นแน่

          “อุ้ย!” เปรมมิกาตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น เธอพูดอะไรผิดไปนะ

          “มีอะไรเบลล์ ทำไมพ่อหนุ่มรูปหล่อนั่นถึงรีบร้อนออกไป”

          “ไม่รู้สิคะพี่มายด์ เขาบอกว่าต้องการถุง 3 กล่อง เบลล์ก็บอกราคาเขาไป และเขาก็จะเอาเพิ่มอีก 20 แต่ตอนเบลล์ส่งถุงให้เขาไป*แพ็กหนึ่ง เขาก็โมโหเบลล์ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรค่ะพี่”

          “ห๊ะ! เบลล์ส่งถุงใส่ของให้เขาเหรอ”

          “ค่ะพี่มายด์”

          “ตายแล้ว...ยัยเบลล์ เขาไม่ได้หมายถึงถุงใส่ของ เขาหมายถึงถุงยางอนามัยย่ะ”

          “มันคืออะไรคะพี่” เปรมมิกายังคงงงต่อ

          “ถุงยางอนามัย...ที่เขาเอาไว้ใส่ไอ่นั่นของผู้ชาย เวลามีเพศสัมพันธ์นั่นไง”

          “ห๊ะ!” ใบหน้าสวยร้อนผ่าวขึ้นมาทันที เมื่อทราบความจริงจากที่รุ่นพี่ของเธอบอก ‘มิน่าล่ะ เขาถึงไม่พอใจเธอ’

          “ยัยเบลล์เอ้ย สงสัยยังไม่เคยเจอลูกค้าที่มาซื้อถุงยางอนามัยล่ะสิ ปกติลูกค้าที่มาซื้อน่ะ เขาจะหยิบเองและวางให้เราคิดเงินเลย แต่น้อยมากนะที่ลูกค้าจะบอกให้เราหยิบน่ะ สงสัยพ่อหนุ่มหล่อนี่จะไม่เคยเข้าร้านแบบนี้แน่เลย ฮ่า ฮ่า คิดแล้วก็ขำเหมือนกันนะเบลล์ แล้วก็ดันมาซื้อกับหล่อนด้วยสิ”

          “ก็พี่มายด์นั่นแหละ ยุให้เบลล์คิดเงินให้เขาไง เบลล์จะรู้ได้ยังไงคะ ว่ามันหมายถึงอันนั้นน่ะ”

          “เบลล์บอกเขาเป็น*แพ็กถูกกว่า ฮ่า ฮ่า เขาก็เลยซื้อเป็นแพ็กงั้นสิ...ตายกันพอดี เลือดหมดตัวแล้วมั้ง ถ้าใช้ขนาดนั้น”

          “ใครจะไปรู้คะพี่มายด์ ว่าจะมีของแบบนี้ขายอยู่ในร้านเราด้วยค่ะ”

          “แล้วเขาบอกขนาดเบลล์มั้ยว่าเท่าไหร่”

          “เขาบอกว่า 54 ค่ะ และยังบอกว่า 3 กล่อง เบลล์ไม่รู้ว่าหมายถึงอะไรบ้างค่ะ”

          “ว้าย! ใหญ่ของ *แทร่เลยนะเนี่ยเบลล์ ทั้งหล่อ และ...อร๊ายย์...วาสนาผู้ใดหนอจะได้ครอบครอง” 

          “อะไรของพี่เนี่ย”

          “หล่อนยังเด็ก ไม่รู้หรอกย่ะ ว่าแต่ต่อไป ถ้าลูกค้าคนไหนมาถามอีก บอกลูกค้าหยิบเองได้เลยจ้า มันวางอยู่ข้างหน้าเคาน์เตอร์นี่ไง มีกลิ่นสตรอว์เบอร์รี่ด้วยนะ ^_<>^”

          “มีงี้ด้วยเหรอ?”

          “จ้า แม่หนู ^_<>^”

.....................

[ณ บ้านเช่าหลังเล็กๆ เวลา 22.30น.]

          “เดี๋ยวพรุ่งนี้ เบลล์จะพาพ่อไปหาหมอนะคะ”

เปรมมิกาบอกกับพ่อของเธอ หลังจากที่พลอยไพลินโทรหาเธอเมื่อเย็น ว่าได้ส่งรูปของเธอไปให้ลูกค้าเลือก และพรุ่งนี้เธอก็คงจะต้องเริ่มทำงานนั้นแล้ว เธอไม่มีทางเลือกแล้วสินะ นอกจากเส้นทางนี้ ความจนมันน่ากลัวมาก ไม่มีเงิน จะทำอะไรก็ดูยากไปหมด ลำพังแค่ตัวเธอคนเดียวคงไม่เป็นไร แต่นี่คือบุพการีที่เลี้ยงเปรมมิกามาตั้งแต่เล็ก จนอายุสิบแปดปี สองคนพ่อลูกดูแลกันและกันมาตลอด จะให้เธอทิ้งพ่อของเธอได้อย่างไรกัน

          “พรุ่งนี้ลูกไม่มีเรียนหรือเบลล์”

          “มีค่ะพ่อ แต่เดี๋ยวลาอาจารย์ก็ได้ค่ะ”

          “พ่อไปคนเดียวได้ โรงพยาบาลอยู่ไม่ไกลจากบ้านเราเลยนะเบลล์ ลูกไม่ควรหยุดเรียนนะ”

          “แต่พ่อไม่สบายนะคะ จะไปคนเดียวได้ยังไงคะ”

          “ลูกกลัวพ่อจะไม่ยอมผ่าตัดใช่มั้ย ถ้าลูกกังวลเรื่องนี้ล่ะก็ ไม่ต้องห่วงนะ พ่อเองก็อยากจะหายจากโรคนี้เหมือนกัน พ่อมาคิดดูแล้ว ลูกไปหยิบยืมเงินจากเพื่อนมารักษาพ่อ ถ้าพ่อหาย พ่อก็จะกลับไปทำงานได้ แล้วหาเงินมาใช้หนี้เขา ลูกไม่ต้องห่วงนะ”

          “ค่ะพ่อ งั้นพรุ่งนี้ พ่อทำนัดกับหมอได้เลยนะคะ ว่าจะผ่าตัดเมื่อไหร่ เดี๋ยวเรื่องเงิน เบลล์จะจัดการเองค่ะ”

          “โอเค งั้นลูกค่อยลาเรียนตอนไปเฝ้าพ่อผ่าตัดก็แล้วกันนะ จะได้ไม่เสียเวลาหลายรอบ”

          “ค่ะพ่อ”

เปรมมิกาเดินทางมาถึงจุดนี้แล้ว การเสียความบริสุทธิ์ของวัยสาวไป มันเล็กน้อยมาก ถ้าแลกกับชีวิตของพ่อเธอ

.......................