Semua Bab Mafia Of Love กลรักในรอยแค้น: Bab 11 - Bab 20

วันสุขนอนนิ่งอยู่ในอ้อมแขนของกวิน เธอไม่สามารถข่มตาให้หลับสนิทได้ เมื่อลมหายใจอุ่นกระทบกับผิวคอของเธอ“ยังเจ็บอยู่เหรอ”“เปล่า”“ทำไมถึงยังไม่หลับ หรือเป็นเพราะอ้อมกอดของผม”“ใช่!”“ขอโทษแล้วกันนะที่ทำให้หวั่นไหวหัวใจ”“เหอะ มโนเนอะ..กอดของนายมันทำให้ฉันเจ็บกว่าเดิมจนนอนไม่หลับย่ะ” วันสุขดันตัวออกห่าง แต่เขาก็ไม่ขยับเขยื้อนเลยสักนิด แถมยังถูกเขากระชับกอดแน่นกว่าเดิมอีก ไม่สนคำต่อว่าของเธอแม้แต่น้อย“งั้นเดี๋ยวกอดเบา ๆ แล้วกัน” เขาพูดอย่างโอนอ่อนพร้อมกระทำดั่งปากว่า“นายไม่รีบไปง้อสาวคนนั้นหรือไง” เมื่อพยายามถอยห่างแล้วไม่สามารถทำได้ จึงจำต้องอยู่ในอ้อมกอดอุ่นแบบนั้น“ไม่จำเป็น ตัดความสัมพันธ์ไปแล้วจบคือจบ ผมไม่ใช่คนที่หันหลังกลับไปเดินเส้นทางเดิม” เขาให้เหตุผลเมื่อได้ยินคำตอบ วันสุขก็ไม่ถามอะไรต่อ ความล้าและร่างกายที่ระบมทำให้เปลือกตาของเธอเปิดต่อไม่ไหว จนคล้อยหลับไปในที่สุดไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่หญิงสาวหลับสนิทไป เธอลืมตาตื่นในยามแสงแดดจวนจะหายไป ลืมตามองโดยรอบไม่พบคนที่นอนกอด เป็นอีกคราที่เธอตื่นมาเพียงลำพัง ไม่มีข้อความบอกกล่าว ไม่มีการบอกเล่าใด ๆ ให้เธอรับรู้...เธอควรจะรู้สึกดีสิเ

กวินก้าวลงจากรถด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เสียงส้นรองเท้าหนังกระทบพื้นหินอ่อนดังก้องในโรงแรมหรูใจกลางเกาะฮ่องกง คีย์ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ ท่าทางเฉียบขาด ก้าวเข้ามารายงานทันที"พวกมันทิ้งร่องรอยไว้ ที่ลานจอดรถหลังบ้านเมื่อคืน" กวินพยักหน้า ดวงตาคมกริบประดุจเหยี่ยวที่กำลังจับเหยื่อคีย์ยื่นแท็บเลตให้กวิน ภาพจากกล้องวงจรปิดถูกเปิดขึ้น เงาคนสองคนวิ่งหลบซ่อนอย่างว่องไว แต่เพียงชั่ววินาทีเดียว กวินก็สังเกตเห็นสัญลักษณ์บางอย่างที่สักอยู่ข้างคอของคนหนึ่ง"มันคือคนของหลงเว่ย" กวินกัดฟันกรอด เอ่ยชื่อศัตรูเก่าอย่างเกลียดชังหลงเว่ยผู้นำแก๊งมาเฟียสัญชาติจีนที่เคยพ่ายแพ้ให้กับกวินในสงครามธุรกิจเมื่อหลายปีก่อน และสูญเสียพื้นที่ทำเงินสำคัญไปเพราะมือของเขา"ให้ลูกน้องกระจายข่าว ปิดล้อมทางหนีทั้งหมด" กวินออกคำสั่งเสียงกร้าว "ฉันไม่สนว่าต้องจ่ายเท่าไร ฉันต้องได้ตัวมันมา!"คีย์รับคำสั่งอย่างแข็งขัน ก่อนแยกตัวไปทันที ทิ้งให้กวินยืนกำมือแน่นอย่างเดือดดาลครั้งนี้พวกมันไม่ได้แค่เล่นงานเขา แต่กล้ามายุ่งกับวันสุข และสำหรับกวิน นั่นคือเส้นที่ห้ามใครก้าวข้ามเด็ดขาดวันสุขนั่งอยู่บนโซฟาในห้องรับแขก พลางเปิดโทรทัศน์

สองวันผ่านไปหลังจากเหตุการณ์หนีตาย...บาดแผลของกวินยังไม่หายดีนัก แต่เขาก็ฝืนตัวเองลุกขึ้นมาทำงานตามปกติอย่างไม่ยอมพัก วันสุขนั่งมองเขาอยู่เงียบ ๆ ที่โซฟา ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกหลากหลายเธอเห็นเขาคร่ำเคร่งกับเอกสารกองโต ทั้งที่สีหน้าซีดเซียวแทบไม่มีสีเลือด เห็นเขาฝืนตัวเองทั้งที่แผลด้านหลังยังเจ็บแปลบทุกครั้งที่ขยับตัว และสิ่งที่เธอเห็นมากที่สุดก็คือ ความเป็นห่วงที่เขามีให้เธอไม่เคยลดลงเลยสักนิด'ทำไมต้องทำขนาดนี้ด้วยนะ' วันสุขคิดอย่างสับสน เธอไม่กล้าพูดออกไปตรง ๆ ว่าตัวเองเริ่มลังเลกับความเกลียดที่เคยมีต่อเขาคีย์เดินเข้ามาในห้องทำงานพร้อมแฟ้มเอกสารในมือ"ได้เบาะแสเพิ่มแล้ว" เขาวางแฟ้มลงตรงหน้ากวิน"ว่าไง" กวินถามเสียงเย็น ดวงตาคมเข้มเงยมองเพื่อนรักคีย์เปิดแฟ้มออกให้ดู รูปถ่ายชายคนหนึ่งปรากฏขึ้น หยางเจิ้ง มือขวาคนใหม่ของหลงเว่ย ผู้เชี่ยวชาญด้านการวางแผนและลอบทำร้ายศัตรู"มันเป็นคนสั่งการครั้งล่าสุดทั้งหมด" คีย์กล่าวอย่างแน่นหนัก กวินจับแฟ้มแน่น ดวงตาเย็นยะเยือกยิ่งกว่าเดิม"ดี...งั้นก็ถึงเวลาที่พวกมันต้องจ่ายค่าตอบแทนแล้ว"วันสุขฟังอยู่เงียบ ๆ ความกลัวแล่นวูบขึ้นมาในอก นี่มั

หนึ่งสัปดาห์หลังจากเหตุการณ์บ้าคลั่ง...แผลของกวินค่อย ๆ ดีขึ้นตามลำดับ สีหน้าเริ่มมีเลือดฝาดขึ้นบ้างแล้ว ส่วนวันสุขในหัวใจของเธอตอนนี้เต็มไปด้วยความตื่นเต้นและดีใจ เพราะวันนี้กวินกำลังจะพาเธอไปพบแม่ คนที่เธอเฝ้ารอจะได้กอดอีกครั้งมาตลอดหลายปีรถยนต์คันใหญ่แล่นผ่านเส้นทางชนบทอันสงบของจังหวัดราชบุรีอากาศยามบ่ายอุ่น ๆ ลูบไล้สองข้างแก้ม ต้นไม้สีเขียวชอุ่มไหวตามสายลมอ่อน ๆ ภายในรถเงียบสงบ มีเพียงเสียงเพลงคลอเบา ๆวันสุขนั่งตัวเกร็งนิด ๆ ด้วยความตื่นเต้น กวินที่นั่งข้างคนขับเหลือบมองเธอแล้วหัวเราะเบา ๆ"อย่าตื่นเต้นเกินไปจนลืมหายใจ" เขาหยอกล้อวันสุขหันขวับมาเบะปากใส่เขาทันที"พูดเหมือนตัวเองไม่ตื่นเต้น" เธอเถียงเบา ๆกวินหัวเราะในลำคอ ดวงตาเปล่งประกายแห่งความสุขเงียบ ๆ"ผมตื่นเต้นสิ" เขาพูดเบา ๆ แต่จริงใจที่สุด"ตื่นเต้นที่จะได้เห็นคุณยิ้มทั้งน้ำตา...เวลาได้กอดแม่อีกครั้ง" วันสุขเงียบไป หัวใจสั่นไหววูบ น้ำตาเริ่มคลอเบ้า แต่เธอรีบกะพริบตาไล่หยดน้ำไม่นานนักรถก็มาหยุดหน้าบ้านไม้สองชั้นกลางสวนลำไย บ้านหลังเล็กแต่เต็มไปด้วยกลิ่นอา

หลายวันถัดมา กวินได้รับการ์ดเชิญร่วมงานเลี้ยง ค่ำคืนนี้กวินพาวันสุขไปร่วมงานเลี้ยงหรูที่โรงแรมระดับห้าดาวใจกลางเมือง งานเลี้ยงรวมเหล่ามาเฟีย พันธมิตรธุรกิจ และไฮโซจากหลายประเทศ เพื่อเฉลิมฉลองการเปิดดีลคาสิโนใหม่ของฝั่งเอเชียวันสุขสวมเดรสสีแดงเลือดนกสุดหรู ตัวเดรสเข้ารูปเน้นสัดส่วนเพอร์เฟ็กต์ จนกวินแทบหายใจติดขัด กวินใส่สูทสีดำหรูหราก้าวเข้ามาเงียบ ๆ สายตาคมกริบกวาดมองร่างบางของวันสุขตั้งแต่หัวจรดเท้า"สวยเกินไป" เขาพึมพำเสียงเบา วันสุขหันมายิ้มหวาน ยักคิ้วกวน ๆ"หวงอีกแล้วล่ะสิ"กวินไม่ตอบ แต่คว้าเอวบางมากอดแนบตัว แล้วกระซิบเสียงต่ำจนวันสุขขนลุก"คืนนี้ใครมอง ผมจะถือว่ามันล่วงเกินผม""โอ๊ย บ้า!" วันสุขหัวเราะ แต่แก้มแดงแปร๊ดเหมือนลูกตำลึงเมื่อกวินพาวันสุขก้าวเข้าสู่ห้องแกรนด์บอลรูมหรูหรา สายตานับร้อยคู่ก็จับจ้องมาที่พวกเขาทันที เสียงซุบซิบเบา ๆ ดังขึ้นรอบทิศ ใคร ๆ ก็รู้จัก กวินมาเฟียหนุ่มผู้เย็นชาและไร้หัวใจ แต่วันนี้เขากลับจูงมือหญิงสาวคนหนึ่งเข้ามาด้วยสายตาหวงแหนอย่างเห็นได้ชัดเสียงส้นสูงกระทบพื้นหินอ่อนดัง ก๊อก ก๊อก