ผู้สมรู้ร่วมเกม

หลายวันถัดมา กวินได้รับการ์ดเชิญร่วมงานเลี้ยง ค่ำคืนนี้กวินพาวันสุขไปร่วมงานเลี้ยงหรูที่โรงแรมระดับห้าดาวใจกลางเมือง งานเลี้ยงรวมเหล่ามาเฟีย พันธมิตรธุรกิจ และไฮโซจากหลายประเทศ เพื่อเฉลิมฉลองการเปิดดีลคาสิโนใหม่ของฝั่งเอเชีย

วันสุขสวมเดรสสีแดงเลือดนกสุดหรู ตัวเดรสเข้ารูปเน้นสัดส่วนเพอร์เฟ็กต์ จนกวินแทบหายใจติดขัด กวินใส่สูทสีดำหรูหราก้าวเข้ามาเงียบ ๆ สายตาคมกริบกวาดมองร่างบางของวันสุขตั้งแต่หัวจรดเท้า

"สวยเกินไป" เขาพึมพำเสียงเบา วันสุขหันมายิ้มหวาน ยักคิ้วกวน ๆ

"หวงอีกแล้วล่ะสิ"

กวินไม่ตอบ แต่คว้าเอวบางมากอดแนบตัว แล้วกระซิบเสียงต่ำจนวันสุขขนลุก

"คืนนี้ใครมอง ผมจะถือว่ามันล่วงเกินผม"

"โอ๊ย บ้า!" วันสุขหัวเราะ แต่แก้มแดงแปร๊ดเหมือนลูกตำลึง

เมื่อกวินพาวันสุขก้าวเข้าสู่ห้องแกรนด์บอลรูมหรูหรา

สายตานับร้อยคู่ก็จับจ้องมาที่พวกเขาทันที เสียงซุบซิบเบา ๆ ดังขึ้นรอบทิศ ใคร ๆ ก็รู้จัก กวินมาเฟียหนุ่มผู้เย็นชาและไร้หัวใจ แต่วันนี้เขากลับจูงมือหญิงสาวคนหนึ่งเข้ามาด้วยสายตาหวงแหนอย่างเห็นได้ชัด

เสียงส้นสูงกระทบพื้นหินอ่อนดัง ก๊อก ก๊อก ก๊อก อย่างมั่นใจ คาริสาลูกสาวคนเดียวของเจ้าพ่อคาสิโนใหญ่ระดับโลก ในชุดเดรสสีเงินระยิบระยับแนบเนื้อ โผล่มาตรงหน้าพวกเขาพร้อมรอยยิ้มหวานฉ่ำ

"กวิน~" คาริสาเอ่ยเสียงใส ก่อนจะเข้าไปกอดแขนเขาอย่างสนิทสนม

วันสุขเบิกตากว้าง มองภาพตรงหน้าด้วยความอึ้ง กวินขมวดคิ้วนิด ๆ แล้วขยับตัวเบี่ยงหลบอย่างแนบเนียน

"คาริสา" กวินเอ่ยเรียกชื่อเธอเรียบ ๆ ไม่มีน้ำหนักอ่อนโยนเลยสักนิด

คาริสาหัวเราะเสียงใส แล้วหันไปมองวันสุข ดวงตาของเธอกวาดสำรวจตั้งแต่หัวจรดเท้า อย่างไม่ปิดบังความเหยียด

"พาเพื่อนใหม่มาด้วยเหรอคะ" เธอเอ่ยเสียงหวาน แต่แฝงความเยาะเย้ยอยู่ในที

วันสุขยิ้มบางก่อนตอบกลับด้วยท่าทีไม่สะทกสะท้าน

"ไม่ใช่เพื่อนค่ะ"

กวินที่ยืนข้าง ๆ ยิ้มมุมปากอย่างพอใจ ก่อนจะโอบเอววันสุขเข้ามาแนบชิด แล้วหันไปมองคาริสาด้วยแววตาเย็นเฉียบ

"เธอเป็นผู้หญิงของผม" เสียงของเขาชัดเจน หนักแน่น และประกาศก้องกลางงานเลี้ยงที่เต็มไปด้วยผู้คน

เสียงซุบซิบรอบงานดังขึ้นอีกระลอก คาริสาหน้าแข็งค้างไปทันที วันสุขเองก็หน้าแดงก่ำไปถึงหู หัวใจเต้นโครมครามอย่างบ้าคลั่ง

'ไอ้คนบ้า...เล่นพูดแบบนี้ต่อหน้าคนทั้งงานเลย!' เธอต่อว่าเขาในใจ

คาริสาไม่ยอมแพ้ เธอยิ้มหวานอย่างคนที่ยังไม่ยอมถอย

"งั้นขอคุยกับกวินแบบส่วนตัวสักนิดได้ไหมคะ" เธอพูดเสียงหวานหยอด วันสุขหันไปมองกวินอย่างไม่รู้ตัว แต่ก่อนที่เธอจะคิดอะไรต่อ...กวินก็กระซิบข้างหูเธอเสียงทุ้ม

"อย่าไปไหนนะ เพราะถ้าหายไปจากสายตาของผมแค่ห้าวินาที...ผมจะถล่มงานนี้ให้ยับเลย"

หลังจากกวินประกาศก้องกลางงานไปว่า วันสุขคือผู้หญิงของเขา คาริสาก็หน้าชาไปนิดหนึ่ง แต่แน่นอนคำว่าพ่ายแพ้ไม่เคยอยู่ในพจนานุกรมของเธอ

ไม่นานหลังจากที่เธอลากกวินออกไปคุย แต่กวินก็ดันถูกมาเฟียรุ่นพี่ลากไปพูดคุยต่อ คาริสาจึงถอยออกมา แล้วถือแก้วไวน์แดงหรู ๆ เดินตรงมาหาวันสุขที่ยืนรออยู่มุมหนึ่งของงาน ด้วยรอยยิ้มหวานเจี๊ยบจนน้ำตาลเรียกพี่

"คุณวันสุข..." เธอเอ่ยเสียงหวาน "ขอโทษนะคะที่เมื่อกี้ทำตัวเสียมารยาทไปนิด"

วันสุขยิ้มบางรู้ทันในใจว่าอีกฝ่ายไม่ได้มาดีแน่นอน

"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไม่ถือ"

คาริสาหัวเราะเสียงใส ก่อนจะยื่นแก้วไวน์ในมือให้วันสุข

"ดื่มด้วยกันหน่อยนะคะ" น้ำเสียงของเธอนุ่มนวล แต่สายตากลับซ่อนประกายที่ไม่อาจไว้ใจได้

วันสุขมองแก้วไวน์นั้นอย่างคนรู้ทัน หึ คิดว่าฉันซื่อเหรอ

เธอยิ้มหวานกว่า แล้วเอื้อมมือไปรับ...แต่แทนที่จะยกดื่ม เธอขยิบตาใส่คาริสาเล็กน้อย

"เชิญคุณก่อนสิคะ ตามธรรมเนียม" เสียงนุ่มหวานปนกวนชนิดที่คนฟังถึงกับสะอึก

คาริสาหน้าค้างไปเสี้ยววินาที ก่อนจะหัวเราะแห้ง แล้วแสร้งยกแก้วตัวเองขึ้นจิบเบา ๆ

จังหวะนั้นเองกวินเดินกลับมาพอดี ดวงตาคมกริบตวัดมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างเฉียบขาด

"มีปัญหาอะไรไหม?" เสียงทุ้มต่ำของเขากระแทกบรรยากาศให้เย็นวาบลงทันที คาริสารีบวางแก้วไวน์ลงแล้วยิ้มกลบเกลื่อน

"ไม่มีค่ะกวิน แค่คุยเล่นกันนิดหน่อย"

กวินหรี่ตามองอย่างไม่ไว้ใจ ก่อนจะโอบเอววันสุขแนบแน่น แล้วพาเดินออกจากตรงนั้น ไม่แม้แต่จะบอกลาอีกคน

กวินพาวันสุขมายืนรับลมกลางคืนที่ระเบียง

เขาหันไปจ้องเธอนิ่ง ๆ ดวงตาเต็มไปด้วยความเป็นห่วง

"เมื่อกี้คาริสาทำอะไร" เขาถามเสียงต่ำ

วันสุขหัวเราะคิกคัก ยักไหล่กวน ๆ

"ก็แค่เล่นเกมจิตวิทยาเล็กน้อยน่ะ" เธอยิ้มหวาน "ถ้าฉันดื่มแก้วนั้น นายอาจต้องพาฉันส่งโรงพยาบาลแทนงานเลี้ยงแล้วก็ได้"

กวินกัดฟันกรอด รู้สึกเลือดขึ้นหน้าเพราะทั้งโกรธ ทั้งเป็นห่วง

"ครั้งหน้าอย่าเล่นเกมเสี่ยง ๆ แบบนั้นอีก" เขาพูดเสียงเครียด มือใหญ่กำมือเธอแน่น "อยากทำอะไรก็บอกผม เดี๋ยวจะเคลียร์ให้หมดเอง"

วันสุขมองเขานิ่ง ๆ หัวใจพองโตจนแทบทะลุอก

"นายจะปกป้องฉันไหวเหรอ" เธอแกล้งถามกวน ๆ

กวินยิ้มบาง ๆ ก้มหน้าลงกระซิบข้างหู

"ไม่ใช่แค่ปกป้อง...ถ้าใครทำอะไรคุณสักนิดเดียวผมจะทำให้มันหายไปจากโลกใบนี้เลย"

วันสุขหัวเราะเบา ๆ ดันอกกวินทีเล่นทีจริง

"โอเค ๆ ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำให้นายต้องฆ่าใครหรอก" เธอพูดยิ้ม ๆ

กวินหัวเราะตาม ก่อนจะก้มลงแตะหน้าผากเธออย่างอ่อนโยนที่สุด

"เยี่ยมมาก...เด็กดีของผม"

ภายในงานเลี้ยงยังคงดำเนินไปเรื่อย ๆ ท่ามกลางแสงไฟระยิบระยับ วันสุขยืนรออยู่บริเวณบาร์น้ำผลไม้คนเดียวชั่วครู่ เพราะกวินถูกเรียกไปพบพันธมิตรธุรกิจเพื่อคุยสั้น ๆ

และนั่นเอง...ที่เป็นโอกาสทองของคาริสา ตรงมุมมืดของงานคาริสากระซิบคำสั่งเบา ๆ กับชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่ง ใส่ชุดสูทหรู ดูเป็นนักธุรกิจหนุ่มธรรมดา แต่ที่จริงเป็นคนที่เธอจ้างมาเพื่อทำให้วันสุขอับอาย

"ไปคุยกับผู้หญิงคนนั้น..." คาริสาสั่งเสียงเย็น "ทำยังไงก็ได้ ให้กวินเห็นและเข้าใจผิด"

ชายหนุ่มยิ้มอย่างรู้หน้าที่ ก่อนจะเดินตรงไปยังบาร์น้ำผลไม้ที่วันสุขนั่งอยู่

"ขอโทษนะครับ" ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มอบอุ่น "มากับใครหรือเปล่า?"

วันสุขหันไปมองอย่างงวยงง

"มากับแฟนค่ะ" เธอตอบอย่างสุภาพ พยายามจะตัดบท แต่ชายหนุ่มกลับทำทีหัวเราะเบา ๆ แล้วนั่งลงข้างเธอ แม้ว่าวันสุขจะไม่ได้เอ่ยปากชวน

"แฟนคุณปล่อยให้ผู้หญิงสวย ๆ อย่างคุณนั่งคนเดียวแบบนี้เหรอครับ ไม่กลัวคนอื่นแย่งไปบ้างหรือไง?"

น้ำเสียงของเขาดูเป็นมิตร แต่แฝงไปด้วยความไม่เหมาะสม

วันสุขเริ่มขมวดคิ้ว รู้สึกไม่ชอบใจ เธอกำลังจะลุกหนี...แต่สายตาคมกริบของกวินที่เดินกลับมาเห็นภาพนี้เข้าพอดี

มุมมองของกวินเห็นชายแปลกหน้า นั่งชิดติดวันสุขอย่างไม่ให้เกียรติ และที่สำคัญวันสุขกำลังทำหน้ากังวลแต่ยังสุภาพเกินไป

ในเสี้ยววินาทีนั้นเลือดในกายของเขาเดือดพล่านขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ กวินก้าวพรวดตรงเข้ามา! คว้าแขนวันสุขดึงลุกขึ้นจากเก้าอี้แรงพอสมควร

"ใครให้แตะคนของฉัน"