บททั้งหมดของ Sweet Revenge : บทที่ 31 - บทที่ 40

Kulang nalang tumalon ang puso ko sa sobrang kaba sa narinig mula sa bibig ni Orson. Awtomatikong nagbawi ako nang tingin dito. Hanggang sa makarating kami sa naturang kwarto na inukopa ko. "S-salamat," tugon ko dito na medyo nauutal. "You look tense," tugon ni Orson, saka nito binuksan ang doorknob. Ibinaba ako nito mula sa mga matipuno nitong mga bisig. "Am I?" pagdaka'y turan ko dito. "Yes, kinakabahan ka ba dahil sa kakaibang naramdaman mo sa tuwing nagdidikit ang ating mga balat?" Napansin ko ang seryosong anyo ni Orson. "Are you serious, Mr. Acosta?" "Do I look like I'm kidding, Ms. Del Fuego? Gusto ko lang malaman kung tama ba ako sa napapansin ko. O, ako lang ba ang nakapansin?" Napatuwid ako nang tayo nang marinig ang sinabi na iyon ni Orson. "Hindi kita maintindihan, Mr. Acosta. Wala akong naramdaman na kakaiba. Baka guni-guni mo lang 'yan." Pumasok na ako sa loob ng kwarto. Pero hindi ko isinara ang naturang pinto. Tinungo ko ang malambot na kama habang hinihilo

Ilang oras din akong natapos sa aking ginagawa. Napasulyap ulit ako kay Orson. He was peacefully sleeping now. Hindi na lamang akong nag-abala pang gisingin siya. Maingat na tumayo ako at inayos ang isang bag kung saan doon ko inilagay lahat ng sobre. Tinungo ko ang patio kung saan doon ko nais ibigay ang sahod ng ilang trabahador ng farm. Sumenyas agad ako sa isang kawaksi. "Ano po iyon ma'am, Hera?" nakangiting tanong nito sa'kin na may kalakip na paggalang. "Tawagin mo lahat ng trabahador, pero bago mo gawin iyon. Tawagin mo ang tatlong kasama mo para mag-assist. Gusto kong mabigyan ang bawat isa sa ilang trabahador ng tig-isang sako ng bigas. Nakuha mo ba ang sinasabi ko, ate Melba?" "Nakuha ko po, ma'am. Sige po." "Mabuti naman, sige na. Tawagin mo na sila," saad ko rito. Muli, sumenyas ako sa isa pang kawaksi. Agad din naman itong lumapit sa kinaroroonan ko. "Yes, ma'am?" "Gusto ko ng freshfruits. Pakigawan mo ako, salamat," nakangiting tugon ko. "Masusunod po."

Pormal na nakikinig lang ako sa meeting na in-discuss ni Orson kasama ang ilang board of directors. Honestly, kanina pa ako bored. Gusto ko nang umalis sa conference room na ito at maupo sa swivel chair ng sarili kong opisina. I have a lot of things to do. Lumipas ang ilang minuto natapos na rin ang naturang meeting. Pinipigilan ko ang sarili na huwag humikab sa mismong meeting. Damn! Instead, ininom ko na lamang ang isang tasang kape na nasa aking harapan. Napasulyap ako kay Orson. I saw how his eyes bore into mine, habang kausap ang isang board. Alam kong nagmamatyag lang ito sa mga kinikilos ko. Like I care. Isa lang masasabi ko. Hindi ko naman kailangan na narito sa meeting na 'to. Si Orson lang naman ang mapilit. Ang nakuha ko lang sa naturang meeting ay ang discussion all about sa ilang stratehiya para magkaro'n ng ilang investors ang DFI. Hindi ibig sabihin no'n nagpabaya ako, maybe masasabi kong dependent lang ako kay Orson. Palibhasa'y pinagkakatiwalaan ko siya nang m

"W-what are you doing, Mr. Acosta?" sa wakas ay naisatinig ko. "I just want to feel your soft body on mine. Do you feel the same, too, Ms. Del Fuego? Stop denying it," seryosong turan nito sa'kin. Nangininginig sa sobrang kaba ang aking mga labi, para hindi nito iyon mahalata, kinagat ko iyon. Dahilan para mapadakong muli ang kanyang mga mata sa aking mapupulang labi. "Maghunos-dili ka, Mr. Acosta. Hindi kita maintindihan," saad ko pa kahit alam ko ang ibig nitong sabihin. "Really, Ms. Del Fuego? Konti na lang at iisipin kong wala ka pang karanasan sa ilang mga bagay. Halata sa kakaiba mong kilos." "Hindi ko na kailangan pang pati iyon ay ungkatin mo pa! Ano'ng connection? Ano ba talaga ang nais mong sabihin?!" inis kong tugon dito. "Magagalit ka lang kung diretsahan ang gagawin ko. I can't resist this kind of feeling, Ms. Del Fuego. Alam kong nararamdaman mo rin iyon, o sadyang nagpakamanhid ka lang?" "Then, go'on! Spill it up, Mr. Acosta!" galit kong saad dito. Damn! Ramda

Pumasok ulit ako sa loob ng sarili kong apartment. Nagtaka ako nang hindi ko na makita si Orson sa couch, where is he? At nagulat na lamang ako nang may tila nagluluto sa maliit kong kusina kaya tinungo ko ito. Naabutan kong nagluluto ng beacon at ham si Orson. Siguro, gutom na ito. Lumapit ako rito. "Hey, okay ka na ba?" bakas sa boses ko ang labis na pag-alala. Nilingon ako nito sabay ngiti. "I'm fine now, huwag ka nang mag-alala. Bakit hindi mo pinapasok si Ziel dito?" "Ayaw niyang tumuloy, maybe, iniiwasan rin niyang magka-iringan kayo. By the way, nag-order nga pala siya ng pagkain para sa'tin. Para sa birthday ko," saad ko rito. "Then, sana hindi nalang pala ako nagluto. I'm sorry kung nakatulog ako kanina," tugon ni Orson. Inilapat kong muli ang isang palad sa noo at leeg nito. Damn! Mainit pa rin ito. At halatang matamlay pa. "Please, huwag ka na munang magkikilos, hindi ka pa okay, hayaan mo akong pagsilbihan ka muna," turan ko at mula sa kamay nito'y kinuha ko a