All Chapters of Hindi Inaasahang Asawa : Chapter 31 - Chapter 40

Ang pagbabago ni Ruby ay patuloy na kinakabahala nina Luci at Vidson, dagdag pa ang pagiging walang pakialam ng dalaga at ang kawalan ng pakialam nito kay Haven, ni minsan ay hindi man lang nito natanong ang tungkol sa kanilang anak. Napakalaki ng pagbabago. "Gusto kong makausap." Ang boses ni Luci ay pumigil kay Ruby na papasok na sana sa elevator. Lumingon si Ruby at mahinahon siyang tinitigan habang bahagyang tumatango. Umupo ang dalaga sa harap ni Luci nang walang takot. "Ano ang gusto mong pag-usapan? Sana'y importante," walang pakialam na sabi ni Ruby. Si Bethy, ang head maid na nagsisilbi kay Luci, ay masama ang tinging tumingin kay Ruby, hindi niya gusto ang pagbabago ng ampon. Napansin iyon ni Ruby, lumipat ang tingin niya kay Bethy, at biglang nataranta ang head maid. Ang tingin pala ni Ruby ay nakakatakot. "Ibaba mo ang ulo mo kapag kaharap mo ang amo, nasaan ang magandang asal mo?" Nagulat si Bethy sa ganoong panlalait. Kumuyom ang kamao niya. "Magsalita nang tama, k

Sinimulan ni Ruby ang kanyang bagong araw bilang isang solong babae, oo, mula ngayon ay itinuturing na niya ang kanyang sarili na walang asawa kahit na ang kanyang estado ay legal pa ring asawa ng lalaking pinili niyang kalimutan magpakailanman.Ang kanyang buhay ay tila mas payapa ngayon, walang inaasahan at hinihintay. Mas pinapahalagahan ni Ruby ang kanyang sarili at ang oras na mayroon siya.Pagbalik mula sa New York, pinili ni Ruby na magtrabaho ng part-time kahit na pinagbawalan siya ng kanyang mga amo ngunit hindi siya si Ruby kung susundin niya ang kanilang pagbabawal. Gusto niyang maging isang independiyenteng babae, tumayo sa kanyang sariling mga paa.Naawa sina Luna at Thomas nang makita si Ruby na nagsisikap na baguhin ang kanyang sarili at pamumuhay. Kahit na dati ay hindi naman si Ruby ang taong may mataas na pamumuhay, siya ay nabubuhay nang komportable, lahat ay naroon. Ang kanyang desisyon na huwag nang tumanggap ng pera at tulong mula sa kanyang lolo ay nagpapanatili

Pagkatapos maglaro, umalis na sina Ruby at ang mga nakatatanda, naiwan ang mga iba na nagrereklamo at nagmumura dahil sa pagiging mapagmataas ni Ruby. Si Laura lang ang tahimik pero sa puso niya ay may matinding galit."Hayaan mo na siya, mahal, at sana ay huwag mong pansinin ang sinabi ni Lola, sigurado akong ginagayuma siya ng lola mo," sabi ni Luci. Nalulungkot din siya sa biyenan niya pero hindi niya ito ipinakita sa ibang miyembro ng pamilya."Tama si Tita Luci, huwag mong seryosohin, lahat ng ito ay dahil sa batang iyon."Ngumiti si Laura, "Hindi ko naman pinapansin ang sinabi ni Lola o ni Ruby, huwag kang mag-alala." Pagkatapos ay tiningnan niya si Selena, "Huwag mong tawaging batang iyon, bahagi pa rin siya ng pamilya natin."Sumimangot si Selena, "Masyado kang mabait sa kanya, Ate. Kung medyo matigas ka lang, hindi siya maglalakas-loob na kunin ang dapat ay sa iyo.""Tama!" Sabi ni Rachel. Sumusuporta lang siya dahil natatakot siyang masaktan ang pamilya niya, at saka nak

Matapos yakapin ang kanyang lolo't lola, umalis na si Ruby sa silid-kainan. Tapos na ang kanyang mga gawain, matatag ang kanyang mga hakbang at walang kahit kaunting balak na lumingon.Masaya siya, talagang masaya sa kabila ng mga kadenang nakapulupot sa kanyang leeg na hindi niya namamalayan.Bumuntong-hininga ang lolo, "tapos na, tapos na ang lahat at bumalik na sa ayos ayon sa inyong kagustuhan."Tumayo siya habang hawak ang kamay ng kanyang asawang umiiyak, si Louise ay niyakap at pinaginhawa ang kanyang asawa gamit ang nanginginig na tinig, ang kanyang apo ay nakalaya na. Hindi na niya ito mapipigilan, dalawang taon siyang nagsikap pero walang saysay.Nakatitig pa rin si Haven sa lugar kung saan nawala si Ruby. Iniwan siya ng dalaga sa mismong araw ng kanyang pag-uwi. Para itong apat na taon na ang nakakaraan kung saan iniwan niya si Ruby sa altar nang walang kahit isang salita."May sasabihin ako sa inyong lahat bukas, kaya magtipon-tipon kayo sa sala pagkatapos mag-almusal,"

Tinitigan ni Joseph si Haven, “at ang kliyente ko ay hindi humihingi ng anumang kabayaran para sa kasal na ito. Kahit na naapektuhan siya sa loob ng apat na taon. Ang gusto lang niya ay maghiwalay nang maayos. Kaya sana ay makipagtulungan kayo, binata.” Tinitigan ni Haven ang abogado ng lolo niya, “Bingi ka ba? Kahit na gusto niya ang diborsyo, hindi ko siya papayagan.” Pagkatapos ay tumingin siya sa lolo niya, “Lolo, sino ang nagsabi sa kanya kung nasaan ako?” “Saan niya nalaman, hindi na mahalaga ‘yon ngayon,” sabi ng lolo niya na may baritonong boses. Kumuha siya ng tissue at sinabi, “Gusto niyong malaman kung bakit namin siya mahal na mahal? Ang tanong na ‘yan ay nasa isip niyo na sa loob ng pitong taon, simula nang dumating ang batang babae sa pamilyang ito.” “Lo….” Pinaalalahanan ni Joseph ang kaibigan na huwag ibunyag ang malaking sikretong ito. “Kailangan nilang malaman, at least kung may utak sila, mararamdaman nila ang pagkakasala at pagsisisi na dadalhin nila hanggan