All Chapters of Hindi Inaasahang Asawa : Chapter 21 - Chapter 30

Tumahimik sandali si Haven at sinabi sa kanyang ina na lalabas siya, may appointment daw siya sa isang kaibigan. Ilang beses na niyang narinig mula sa kanyang ina kung paano paulit-ulit na tinatanong ng dalaga kung nasaan siya.Naglakad siya papunta sa bintana, tinitigan ang lungsod hanggang sa abot ng kanyang mga mata. Paulit-ulit niyang tinatanong sa kanyang isipan kung anong paraan ang dapat niyang gawin para mapasuko ang dalaga."Tigilan mo na," bulong niya.Umaasa pa rin siyang susuko si Ruby, para mabawi ang kasal. Ang pag-aasawa nila ni Ruby ay hindi niya inaasahan. Ang dalaga ay bagay na maging kapatid niya lamang, kung siya ay mag-aasawa, si Laura ang babae.Ang babaeng pinakamalapit sa kanyang kriteria para maging kapareha sa buhay.**Hindi namamalayan, dalawang taon na ang lumipas, ang mga araw na ginugugol ni Ruby ay parang dati pa rin. Inaasikaso ang bahay at hardin, sinisiyasat ang Sleepy Hollow Farm tuwing tagsibol at taglagas kasama sina Luna at Thomas. Ang yaya ay

Iniangat ni Ruby ang ulo niya, binasa ang pangalan ng ospital na malinaw at matatag na nakasulat. Rhospital, na nagpapahiwatig na ang ospital na ito ay nasa ilalim ng Rg (Rockfelergroup).‘Matatag at malaki, ganyan sila. Imposible naman na maging parte ako sa kanila. Ruby, tapos na ang pangarap mo,’ bulong niya sa sarili.Humugot ng malalim na hininga at dahan-dahang inilabas ito, pumasok si Ruby nang may tiyak na hakbang. Hindi gaya ng dati, ngayon ay iniangat niya ang ulo niya nang may pagtitiwala sa sarili. Nagpatuloy siya sa paglalakad hanggang sa makapasok sa elevator na magdadala sa kanya sa ikalimang palapag kung saan nakaratay ang yaya.Ang ikalimang palapag ng ospital na ito ay espesyal para sa mga may Alzheimer kaya ang disenyo ay mas katulad ng nursing home, kung saan mas parang bahay kaysa sa mga silid sa ospital. Marami ring nurse sa palapag na ito, tatlo hanggang limang nurse ang nag-aalaga sa bawat pasyente.Nang bumukas ang elevator, lumabas siya at nakakita ng gulo

Kinagabihan, sinundo ng Don si Ruby matapos makatanggap ng tawag mula kay Thomas. Nagkagulo ang ospital dahil sa pagdating ng Don, lalo na ang tatlong doktor na nagtsitsismisan sa cafe kanina."Lo, may hihingin po sana ako," mahina ang sabi ni Ruby.Huminto ang Don sa paglalakad, tinitigan niya ang apo, "Ano iyon?" malambing ang boses niya. Namangha ang doktor na nagbabantay ng gabing iyon, hindi pa nila narinig na ganoon ka lambing ang boses ng Don.Sinulyapan ni Ruby ang tatlong doktor na nagtsitsismisan tungkol sa kanya, nakayuko sila sa takot, lalo na ang babaeng nagpakalat ng tsismis at nagpakita ng pagkamuhi sa kanya. Sa puso ng babae, patuloy siyang nagdarasal na sana ay wala siyang mahihiling na makakasama sa kanya.Sinundan ng Don ang tingin ng apo, dumilim ang mga mata niya, "May nagkasala ba sila?"Dahil sa boses ng Don, mas lalong yumuko ang mga doktor at staff, pawis na pawis ang mga likod nila, kahit na may aircon ang ospital. Hindi nila alam kung sino ang tinutukoy na

“Ang lakas ng loob mong insultuhin ang mga Rockefeller! Hindi mo ba alam na nandito ka lang dahil sa kabutihan ng lolo at lola ko?”Tumawa si Ruby nang may pang-iinis, kaya’t lalo pang nagalit si Rachel.Tinitigan ni Ruby ang natatakot na mga mata ni Rachel, at sinabi, “Lolo at lola? Ano ang tingin nila sa iyo?”“Ikaw?”“Ah… sinasabi mo ba sa mga kaibigan mo na sobrang pinapaburan ka ng lolo at lola mo kaya lagi kang nasa kastilyo? Hindi nila kayang mawala ka kahit isang segundo lang, ang paboritong apo?” Namumula ang mga mata ni Rachel sa pagpipigil ng luha, at nagsimula nang magduda ang mga kaibigan niya.Alam na alam ni Ruby ang mga pagyayabang ni Rachel, madalas niya itong naririnig kapag nag-vi-video call ito sa mga kaibigan para ipakita ang loob ng kastilyo.Tumingin si Ruby sa mga kaibigan ni Rachel, “Ang kaibigan ninyo ay puwede lang makapasok sa dining room dahil doon sila kumakain araw-araw kasama ang pamilya niya. Tapos, ang sala at family room, para lang sa pag-aayos sa mg

Kinaumagahan ay muling nilinis ni Ruby ang likod-bahay at ang hardin sa harapan ng bahay, tinulungan din siya ni Luna, hindi niya hahayaang gawin ito ni Ruby mag-isa. Maya-maya ay dumating si Thomas, alam niya agad kung bakit bumalik sa dati ang bahay.Sinabi ni Luna ang gusto ni Ruby, at muli, walang tanong-tanong na ginawa ng lalaki ang hiling ni Ruby, umuupa siya ng bahay na malapit sa kanilang bahay, hindi masyadong malaki pero sapat na para kay Ruby na manirahan mag-isa.At nang araw ding iyon ay lumipat si Ruby, hindi nagsayang ng oras ang dalaga."Ano na ang plano mo?" tanong ni Thomas matapos nilang matapos buhatin ang mga gamit na hindi naman gaanong marami, isang maleta at ilang kahon lang. Ang mga dala lang ni Ruby ay ang mga gamit niya."Maghintay," maikling sagot niya."Ano ang hinihintay mo?" tanong ulit ni Thomas. Katulad ng asawa niya, ramdam din niya ang pagbabago ng ugali ni Ruby. Mas tahimik ang dalaga, nagsasalita lang kung kinakailangan.Ang kinatatakutan