เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่ 1
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-05-18 11:18:39ไม่อนุญาตให้สแกนหนังสือ
หรือคัดลอกเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือ
เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของหนังสือเท่านั้น
นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องที่สมมติขึ้น
ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องจริงแต่อย่างใด ชื่อบุคคล
และสถานที่ที่ปรากฏในเนื้อเรื่อง ไม่มีเจตนา
อ้างอิงหรือก่อให้เกิดความเสียหายใดๆ
ผู้เขียน กาสะลอง
“คฤหาสน์ซ่อนสวาท”
ที่คฤหาสน์หลังใหญ่
ภายในห้องรับแขก ใบพัดของพัดลมเพดานสีทองเหลืองที่มีขนาดความกว้างของใบพัดราวสอง
ช่วงแขนเหยียด ตรงฐานก้านที่ยึดตัวพัดลมติดไว้กับฝ้าเพดาน ประดับประดาเอาไว้ด้วยลวดลายทองเหลืองมลังเมลือง ดัดเป็นรูปเครือเถาพรรณพฤกษาเรื้อยระไปถึงฝ้าเพดาลสูงโปร่งของห้องโถงโล่งกว้าง
แรงลมจากพัดลมช่วยพัดไล่ความร้อนที่เจืออยู่ในอากาศของยามสาย ทำให้ภายในห้องนั้นเย็นสบาย รู้สึกได้ถึงความโปร่งโล่งจากอากาศที่ถ่ายเทมาจากหน้าต่างและช่องลมขนาดใหญ่ภายใต้จั่วไม้ที่ขัดสานเป็นช่องให้ลมลอดผ่าน จั่วที่ยังคงไว้ด้วยศิลปะการเข้าไม้ตามแบบบ้านโบราณได้อย่างวิจิตรบรรจง
บนเก้าอี้ไม้ตัวใหญ่ที่แกะลายสลักเป็นรูปน่องสิงห์เอาไว้ที่ขาทั้งสี่ด้าน ตรงพื้นเก้าอี้บุด้วยกำมะหยี่สีน้ำตาลทองนุ่มหนา รองรับร่างท้วมของทนายสูงวัยที่เพิ่งทรุดกายลงนั่งได้เพียงชั่วครู่ รอคอยทายาทคนเดียวของคฤหาสน์ที่เพิ่งเดินทางกลับมาจากประเทศอังกฤษได้ไม่นานภายหลังจากสำเร็จการศึกษา เพราะคุณทนายมีธุระสำคัญให้ต้องมารอพบ
“คุณทนายรอสักประเดี๋ยวนะคะ คุณไรอันกำลังจะลงมาแล้วค่ะ”
นมช้อยกล่าวกับคุณประภาษ ทนายความประจำตระกูลที่รู้จักและคุ้นเคยกันมานาน เป็นคนเก่าคนแก่ที่มีวัยใกล้เคียงกันกับนมช้อย
ธุระที่ทำให้คุณประภาษต้องมารอพบทายาทคนเดียวของตระกูล สืบเนื่องมาจากคุณคีรีผู้เป็นนายใหญ่ของบ้านซึ่งล่วงลับอำลาโลกไปแล้วตั้งแต่เมื่อต้นปีกลาย ได้กำชับกำชาสั่งเสียเอาไว้ว่า
‘ให้คุณประภาษผู้เป็นทนายความประจำตระกูล เปิดพินัยกรรมที่ได้ร่างขึ้นเมื่อปลายปีที่แล้ว’
ก่อนหน้าที่คุณคีรีจะเสียชีวิตลงด้วยอุบัติเหตุเพียงสองอาทิตย์
หลังจากนั้นไม่นาน ภรรยาของคุณคีรีก็มาด่วนล่วงลับตามกันไปติดๆ ด้วยอาการหัวใจล้มเหลวกะทันหัน เพราะไม่อาจทำใจยอมรับได้กับการจากไปของสามี จำต้องทิ้งให้ ‘ไรอัน’ ลูกชายคนเดียวกลายเป็นลูกกำพร้าผู้น่าสงสาร
ซึ่งก่อนเสียชีวิต คุณคีรีได้สั่งให้เปิดพินัยกรรมในทันทีที่ไรอันเดินทางกลับมาถึงเมืองไทย ซึ่งก็คือวันนี้ ที่ตรงกับวันเกิดของไรอันซึ่งมีอายุครบ 29 ปีบริบูรณ์
“สักครู่นะคะคุณทนาย…นมเพิ่งสั่งให้เด็กยกกาแฟมาเสิร์ฟ” นมช้อยกล่าวด้วยดวงหน้าชดช้อยสมชื่อ
“ไม่เป็นไรครับนมช้อย” ทนายประจำตระกูลกล่าวตอบด้วยน้ำเสียงคุ้นเคย เพราะเคยเห็นหน้าค่าตากันมานานนม ในฐานะทนายประจำตระกูลที่แวะเวียนมาที่คฤหาสน์แห่งนี้อยู่บ่อยครั้ง
“คุณไรอันกลับมานานแล้วหรือครับ?” ทนายถาม
พลางยื่นมือไปรับถ้วยกาแฟร้อนที่ส่งกลิ่นโชยฉุยออกมา แลเห็นควันสีขาวจางๆ ลอยอยู่เหนือปากถ้วยกระเบื้องพอร์ซเลนเนื้อดีสีงาช้างที่เพิ่งวางลงตรงหน้า
“เพิ่งกลับมาถึงเมื่อวานเย็นค่ะ...คุณหนูไรอันคงต้องใช้เวลาปรับตัวกับเมืองไทยสักพัก อยู่เมืองนอกเมืองนามานานก็เป็นอย่างนี้แหละค่ะ” นมช้อยกล่าว
ยังคงติดปากกับคำว่า ‘คุณหนู’ ที่เคยเรียกไรอันมาตั้งแต่เล็กๆ
ไรอันเพิ่งจบปริญญามาจากมหาวิทยาลัยเก่าแก่และมีชื่อเสียงของประเทศอังกฤษมาหมาดๆ สมกับความคาดหวังของคนเป็นพ่ออย่างคุณคีรีที่ตั้งใจวางแผนการศึกษาให้กับลูกชายอย่างดีที่สุด
น่าเสียดายที่คุณคีรีไม่น่ามาด่วนจากไปเสียก่อน เลยพลาดโอกาสที่จะชื่นชมกับความสำเร็จนี้ ซึ่งไรอันเองก็รับรู้ และตระหนักถึงสิ่งที่ผู้เป็นพ่อตั้งความหวังเอาไว้กับตนตลอดมา ตลอดเวลาที่ใช้ชีวิตอยู่ที่ประเทศอังกฤษไรอันมิได้ละเลยการเรียนแม้แต่น้อย เพราะระลึกในบุญคุณของพ่อแม่เสมอมา ไรอันรับรู้ด้วยหัวใจอยู่ตลอดเวลาถึงความรักที่บิดาและมารดาทุ่มเทให้กับตน
และทันทีที่กลับมาถึงบ้าน สิ่งแรกที่ไรอันทำก็คือตรงเข้าไปยังห้องที่เก็บโกฎทองบรรจุอัฐฐิของคนเป็นพ่อเป็นแม่
ไรอันเข้าไปกราบ มองภาพและพึมพำอยู่ในใจกับรูปภาพว่าตนได้กลับมาถึงบ้านแล้ว และพร้อมที่จะสืบสานธุรกิจพันล้านที่คนเป็นพ่อได้ปูทางเอาไว้ด้วยหยาดเหงื่อแรงกายจนมีทรัพย์สินมากมายมหาศาลถึงขั้นติดอันดับต้นๆ ของเศรษฐีเมืองไทยอย่างที่เห็น
“น่าภูมิใจแทนคุณคีรีท่านนะครับ ที่มีลูกชายอย่างคุณไรอัน ลูกชายที่ใฝ่เรียนจนสำเร็จการศึกษาภายในระยะเวลาอันรวดเร็ว ไม่เคยนอกลู่นอกทาง”
ทนายประจำตระกูลยกถ้วยกาแฟขึ้นดื่ม กล่าวอย่างคนที่รู้เรื่องราวของตระกูลนี้เป็นอย่างดี
“น่าภาคภูมิใจจริงๆค่ะ...ถึงคุณไรอันจะเป็นลูกชายคนเดียว หากก็ไม่เคยประพฤติตัวไปในทางเสื่อมเสีย ตั้งแต่เห็นมาคุณไรอันไม่เคยต้องทำให้คนเป็นพ่อเป็นแม่เสียน้ำตาแม้แต่ครั้งเดียว ต่างจากลูกของเพื่อนๆ คุณคีรีหลายคนที่เดินทางไปศึกษาต่อที่ประเทศอังกฤษพร้อมๆ กัน ไม่ทันจะเรียนจบบ้างก็คว้าเขยฝรั่งสะใภ้แหม่มกลับมาซะอย่างงั้น”
น้ำเสียงของนมช้อยแสดงความชื่นชมในตัวของไรอันออกมาชัด พลางชำเลืองมองไปที่ภาพถ่ายบานใหญ่ในกรอบไม้เคลือบสีทองอร่าม ประดับไว้เหนือฝาผนังบ้าน เป็นภาพคู่ในวันแต่งงานของคุณคีรีกับเดียน่า ภรรยาซึ่งมีเชื้อสายเป็นชาวอังกฤษผสมอิตาลี ทั้งสองตระกองกอดกันด้วยแววตาเปี่ยมล้นด้วยความรักที่มีต่อกัน
บทล่าสุด
คฤหาสน์ซ่อนสวาท ตอนที่ 87
“อ๊ะ.....” ทอรุ้งร้องพร้อมกับวางฝ่ามือทั้งสองกรีดทุกเล็บลงบนเนื้อตัวของสามี ก่อนจะไปหยุดขยุ้มที่แผงอกรกขน เมื่อเจอที่ยึด ทอรุ้งจึงรั้งสะโพกเข้าหาเขา กระถดไปมาได้ถนัดถนี่ขึ้น จากช้าค่อยๆเพิ่มจังหวะให้รุนแรงรุกเร้าจนไรอันรู้สึกรวดร้าวและปวดหน่วงไปทั้งท่อนลำสิ่งเดียวที่จะรับมือกับแม่เสือสาวกระหายรักอย่างทอรุ้งได้ก็คือยืนหยัดเอาไว้ซึ่งความแข็งแกร่งแห่งท่อนลำความเป็นชายที่โต้ต้านแรงโยกโยนจนโชฟาร์ยวบยาบกับทุกจังหวะขยับขย่มที่ไม่มีหยุดยั้ง…นับตั้งแต่วินาทีแรกที่สะโพกของภรรยาได้หย่อนลงสู่ความเป็นชายของเขา“ดีเหลือเกินเมียจ๋า” ไรอันพึมพำมือใหญ่ทั้งสองข้างของไรอันยังคงขยำ เคล้นคลำปทุมถันอันอวบใหญ่ คลึงจนมันยวบยาบไปตามแรงเหวี่ยงไหวของเรือนร่างที่กำลังโขยกขยับเหมือนปลอกดาบที่กำลังเสียบคืนสู่ฝัก ทอรุ้งเงยหน้า พริ้มตามองเพดาลปานว่าจะขาดใจ ยกสองมือยกขึ้นเสยแพผมอันยาวสยาย สลับไปกับจังหวะส่ายสั่นของบั้นท้าย โชว์นาฎกรรมแห่งเรือนกายไหวพริ้ว…คลอไปกับเสียงครวญครางจากความรู้สึกอันเสียดเสียวที่ส่งมาจากกลึ่งกลางกายของไรอันเพราะสามีไม่ยอมสยบให้ภรรยาง่ายๆ ซึ่งทอรุ้งก็เต็มใจที่จะจัดการกับความผงาดกล้าอันทรน
คฤหาสน์ซ่อนสวาท ตอนที่ 86
ระรวยรินเคล้าไปกับเสียงกระตุกตอดสอดสลับที่ลึกล้ำอยู่กึ่งกลางของร่างกายที่ยังไม่มีทีท่าว่าจะแยกออกจากกันง่ายๆ“พี่รักรุ้งเหลือเกิน” ไรอันกล่าว พร้อมกับกดจูบหนักๆไปตามลำคอระหงและทรวงอกอวบใหญ่ที่ริมฝีปากยังคงงับงึมงำด้วยความปรารถนาที่ยังไม่ยอมมอดลงง่ายๆ“รุ้งก็รักพี่ไรอันค่ะ” ทอรุ้งจูบไปที่แก้มของไรอันเบาๆ ทว่าก่อนที่ไรอันจะเคลิ้มหลับลงไปนั้น“คืนนี้…รุ้งยังไม่ยอมให้พี่ไรอันหลับลงง่ายๆหรอกค่ะ” ภรรยากล่าว เสี้ยวหน้างามด้านที่เผยสู่แสงสว่างของโคมไฟที่หัวเตียง มีรอยยิ้มยั่วอย่างมีเลศนัย“ห๋า…!!!” สามีทำตาโต อุทานกับประโยคจากปากของภรรยาที่เพิ่งได้ยินเต็มสองหู เหมือนไม่เชื่อหูของตัวเอง“ไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าในชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่ง…จะต้องการผู้ชายคนหนึ่งมากมายถึงขนาดนี้” ภรรยากล่าว“เอ่อ…ถ้าต้องการพี่ ก็พิสูจน์ให้พี่รู้สิจ๊ะ…ว่าต้องการพี่มากแค่ไหน” สามีกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ไม่ทีท่าทีว่าจะยอมถอยง่ายๆ…ระบายรอยยิ้มบางๆที่มุมปากอย่างกระหยิ่มใจ กับแววตาและคำพูดท้าทายของภรรยา“ค่ะ!...รุ้งจะพิสูจน์ให้เห็นว่ารุ้งต้องการพี่ไรอันแค่ไหน” พูดจบ ภรรยาก็กระชากร่างกายอันใหญ่โตของสามีเข้าหาร่างน้อยๆของเธอ
คฤหาสน์ซ่อนสวาท ตอนที่ 85
ไรอันกล่าวเบาๆที่ใกล้หู สูดกลิ่นหอมจากเรือนผมและซอกคอของภรรยาอีกครั้ง “พี่ต้องขอบคุณคุณพ่อของพี่ที่ร่างพินัยกรรมแห่งความรักเอาไว้…เหมือนคุณพ่อของพี่รู้ว่าหัวใจอีกดวงของผู้หญิงที่ลูกชายของตนกำลังตามหานั้นอยู่แห่งหนไหน”“เจ้าชู้…ปากหวาน” ทอรุ้งสัพยอกสามีเบาๆ“เรื่องเจ้าชู้พี่ขอเถียงขาดใจว่าไม่จริง…แต่ถ้าเรื่องปากหวาน ถ้ารุ้งอยากรู้ว่าหวานจริงไหม?...รุ้งต้องลองชิมเอาเอง” ไรอันทำเสียงทะเล้น แววตาหวาม อารมณ์ดีกล่าวเสร็จไรอันก็ประทับริมฝีปากหยักลึกของเขาเข้ากับริมฝีปากสีชมพูอิ่มเต็มของเธอ แม้จะเพียงเบาๆ หากมันก็รุนแรงและล้ำลึกลงไปในความรู้สึกเสียวซ่านกร่อนกัดไปถึงขั้วใจ จนไรขนอ่อนๆที่แขนของทอรุ้งลุกเกรียว “พี่ไรอันกำลังจะทำให้ชีวิตของรุ้งขาดพี่ไรอันไม่ได้ รู้ตัวไหมคะ?” ทอรุ้งหันไปส่งสายตาออดอ้อน“นับจากนี้ไป...พี่สัญญาว่าจะไม่แยกจากรุ้งจนลมหายใจสุดท้ายของพี่” พูดจบไรอันก็รวบร่างของภรรยาสาวขึ้นอุ้ม ก้าวยาวๆตรงกลับเข้าไปในคฤหาสน์โดยไม่สนใจว่าสายตาใครจะมองทอรุ้งจำต้องนิ่ง ไม่อยากดิ้นให้ขลุกขลัก เพราะแค่นั้นนมช้อยกับลุงชิตที่ยืนเชียร์อยู่ห่างๆก็หัวเราะลั่น แอบปรบมือเชียร์กันเบาๆที่ได้เห็นกา
คฤหาสน์ซ่อนสวาท ตอนที่ 84
หนึ่งสัปดาห์หลังจากนั้น หลังจากวันที่พอลลีนได้ก่อเรื่องที่ไม่มีใครคาดคิดขึ้นที่บ้านสวนริมคลอง เดชะบุญที่นอกจากทิวที่โดนกระสุนถาก ก็ไม่มีใครถึงกับเลือกตกยางออก ซึ่งวันนั้นพอลลีนเกิดอาการสติหลอนสุดขีดถึงขั้นขับรถไปตกคูน้ำข้างนา ดีที่เป็นเพียงน้ำตื้นๆ และทิวตามไปช่วยเอาไว้ได้ทัน“ทานข้าวอีกนะครับ”ร่างกำยำใหญ่ ถือช้อนและจานข้าวเดินตามพอลลีนในชุดเสื้อสีฟ้าและกางเกงตัวสีเดียวกับเสื้อที่วิ่งไปดมดอกไม้ตรงนั้นทีตรงนี้ทีด้วยสีหน้าระรื่นดูคล้ายกับคนที่กำลังมีความสุขอยู่ในโลกส่วนตัวของเธอเอง โลกที่ไม่ต้องรับรู้อีกต่อไปว่าสิ่งใดจริงสิ่งใดลวง เพราะเวลานี้พอลลีนไม่สามารถแยกแยะมันออกจากกันได้จะมีบ้างก็ในบางขณะจิตที่สวรรค์คืนสติให้กับพอลลีนเพียงชั่วขณะสั้นๆ…เหมือนจงใจจะกลั่นแกล้ง“พอลลีน…ทานข้าวอีกคำนะครับ” ทิวเรียก เดินตามไปป้อนข้าวให้อีกคำพอลลีนอ้าปากรับช้อนอย่างว่าง่ายเหมือนเด็กๆ…เคี้ยวและกลืนเหมือนเด็ก ทว่าสายตาของทิวก็เป็นสุขที่เห็นพอลลีนเริ่มทานข้าวที่เขาพยายามมาป้อนให้กับมือเนื่องจากเป็นโรงพยาบาลจิตเวชของเอกชน จึงไม่เคร่งครัดเรื่องอาหารและเวลาเยี่ยมเหมือนโรงพยาบาลของรัฐบาลที่ต้องมีกฏเด็ดขาด
คฤหาสน์ซ่อนสวาท ตอนที่ 83
ที่เรือนของยายน้อม ค่ำคืนเดียวกันนั้น ขณะที่ทุกคนกำลังจะแยกย้ายกันเข้านอน ลำแสงจาดดวงโคมหน้ารถที่สาดเข้ามาจากประตูทางเข้าบ้านของยายน้อมก็สร้างความประหลาดใจให้กับทุกคนไม่น้อย เพราะนอกจากรถของพิมพ์พรและไรอันก็ไม่น่าจะมีใครรถของใครที่ไหนอีก“รถใครนะ! มาเสียดึกดื่นเชียว” นายน้อมกล่าวขึ้นเบาๆ“เดี๋ยวพิมพ์ลงไปดุเองจ้ะยาย” พิมพ์พรผู้เป็นหลานกล่าว ขณะสายตายังไม่ละจากแสงไฟจ้าที่หน้ารถของผู้มาเยือน“ให้ผมลงไปดูเองจะดีกว่า” ไรอันที่เดินเข้ามาสมทบพร้อมกับทอรุ้ง เอ่ยขึ้นช้าๆ“รุ้งไปด้วยค่ะ” ทอรุ้งเกาะแขนไรอัน ไรอันหันมามองหน้าหญิงสาวด้วยความห่วงใย“รอพี่อยู่ตรงนี้ดีกว่า” ไรอันสั่ง“มีอะไรไม่ชอบมาพากลหรือคะ?” ทอรุ้งเอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย เพราะไรอันยังไม่ได้บอกเรื่องที่นมช้อยเพิ่งโทรมาหาตนเมื่อตอนค่ำ บอกว่าเจอขวดยาในถังขยะ ในห้องที่พอลลีนพักที่คฤหาสน์ เป็นยาจากโรงพยาบายซึ่งห้การรักษาด้านจิตเวช และทิวได้แจ้งว่าปืนของทิวหายไปภายหลังจากที่พอลลีนมาหาที่ห้องพัก“ไม่มีอะไรน่าห่วงหรอก” ไรอันพยายามปกปิดความจริงที่อาจสร้างความกังวลใจให้กับทอรุ้งได้“ถ้าไม่มีอะไรน่าห่วง…งั้นรุ้งก็ลงไปกับพี่ได้สิคะ” หญิงสาวด
คฤหาสน์ซ่อนสวาท ตอนที่ 82
ที่ไรอันปล่อยร่างของทอรุ้งให้ปลายเท้าน้อยๆนั้นเลื่อนไหลลงไปสัมผัสกับพื้นโคลนเบื้องล่างนับจากตอนแรกที่รั้งทอรุ้งลงมาในน้ำมือซุกซนของไรอันพยายามดึงกางเกงขาสั้นของทอรุ้งออกอย่างลนลาน ก่อนจะโยนมันขึ้นไปกองอยู่บนแพผักบุ้งพร้อมกับรั้งร่างนั้นเข้าหาอีกครั้ง ทอรุ้งเกี่ยวขาเข้ากับบั้นเอวใหญ่ ทุกอย่างเกิดขึ้นและดำเนินไปอย่างรวดเร็วเร็วเท่าความคิด…!!!ที่กึ่งกลางร่างกายของเธอและเขาก็เบียดแทรกเข้าหากันด้วยความคับแค่นและแน่นสนิท พูเนื้อที่หนีบแน่นของหญิงสาวพยายามรัดรอบและรูดลงจนสุดท่อนลำความเป็นชายของเขา เบียดลงถึงแพขนสีดำที่สยายอยู่ใต้น้ำราวกับพุ่มสาหร่าย“อ๊ะ!...” หญิงสาวอุทานออกมาด้วยความคับแน่นที่แค่นเข้าหาด้วยความล้ำลึกได้อย่างน่าอัศจรรย์ใจ “โฮววว.....” ไม่รู้ว่าเสียงครางหรือเสียงผ่อนลมหายใจหลุดออกมาจากริมฝีปากเผยออ้าของทอรุ้ง ในวินาทีที่รู้สึกเหมือนกำลังอยู่ในสนามรบ ตรงพูเนื้อที่กลางกายถูกตรึงด้วยศาสตราวุธแห่งความเป็นชายของไรอัน ทุกสรรพางค์เต็มไปด้วยความรู้สึกตึงรั้งจนไม่เหลือช่องว่างให้อากาศแทรกสวน แก่นกายที่รูปร่างเสมือนหอกอันทึ่มทื่อไม่น่าจะมีพิษสงอันใด หากอานุภาพของมันกลับตรงกันข้าม…ม
บางทีคุณอาจจะชอบ
หนุ่มหล่อคนไหนจะคว้าใจเธอ
ดั่งสายน้ำ79.7K viewsสลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด
กิตติรวิชญ์67.8K viewsเกิดใหม่ทั้งที ขอหนีจากผู้ชายเฮงซวยคนนี้เถอะ
อี้เสี่ยวเหวิน44.5K viewsชายายอดเสน่หา
อักษรามณี17.3K viewsเพียงใจ (Only you)
สิรี&EVAVY351 viewsรักสวมรอย
เตชิตา134 viewsเริ่ม(รัก)ร้าย[นิยายชุดร้ายรัก]
มณีภัทรสร35 viewsปราบรักร้ายนายมาเฟีย | พายุ x ชะเอม
Aoybabyz21.2K views
