Semua Bab คฤหาสน์ซ่อนสวาท: Bab 21 - Bab 30

“เป็นยังไงบ้างล่ะ...ชอบไหมคะ? ฟาร์มที่รุ้งอยากมาเห็นนักหนา?” ไรอันชำเลืองมองใบหน้าหวานของหญิงสาวที่กำลังเหม่อมองออกไปนอกกระจกบานกว้างของรถจากัวร์“กว้างใหญ่มากเลยค่ะ…ถ้าเข้าสู่ฤดูฝนคงจะเขียวขจีกว่านี้” หญิงสาวตอบเบาๆเพราะเคยมีชีวิตอยู่ที่ฟาร์มมาก่อน ทำให้ทอรุ้งเข้าใจถึงสภาพดินฟ้าอากาศและฤดูกาลที่ผันเปลี่ยนอยู่เสมอ“ถ้ามาตอนหน้าฝน...จะสวยงามกว่านี้มาก ที่ท้ายฟาร์มซึ่งเชื่อมต่อไปถึงตีนเขา มีดอกไม้ป่าขึ้นอยู่เต็มไปหมด พี่อยากให้รุ้งได้เห็น ทุ่งหญ้าที่ซึ่งยังมีความเขียวขจีของต้นไม้ใบหญ้าหลงเหลืออยู่มาก ถ้ารุ้งอยากเห็น…รอให้เสร็จจากประชุมแล้วพี่จะพาไป” ไรอันกล่าว จ้องมองใบหน้าสวยหยาดและดวงตาหวานวาวของหญิงสาวด้วยความเอ็นดู“พี่ไรอันจะพารุ้งไปชมดอกไม้ป่าจริงๆหรือคะ?”หญิงสาวละล่ำละลักด้วยความตื่นเต้นดีใจ“จริงค่ะ” ไรอันตอบ“จ๊วบ…” ทอรุ้งยื่นใบหน้า กดจมูกลงที่แก้มครึ้มเคราของไรอันเต็มแรง จนไรอันตกใจ หน้าแดงก่ำ“รุ้ง…เอ่อ!” ไรอันอ้ำอึ้งทอรุ้งคิดว่าเขาต้องดุเธอแน่ๆ และเธอคาดถูก“พี่อยากจะบอกว่าจูบพี่ในรถ…เอ่อ ไม่เป็นไร แต่ถ้าอยู่ต่อหน้าคนอื่น หรือในที่สาธารณะ รุ้งอย่าจูบพี่แบบนี้อีกนะคะ จะทำ

“ดูจากท่าทางที่เห็นแล้ว…ขี่เก่งเชียวค่ะ” แม่บ้านชม จากที่ได้เห็นมากับตา“คุณหนูทอรุ้งเธออยากไปชมบ้านค่ะ” แม่บ้านกล่าวหัวคิ้วเข้มของไรอันที่แลเห็นเส้นขนคิ้วเรียงตัวเป็นแนวแน่น รับกับเปลือกตารียาวขมวดเข้าหากันอีกครั้ง ดวงตาคมประกายฉายแววครุ่นคิด พลางชำเลืองออกไปยังทุ่งกว้างเบื้องหน้า‘บ้านหลังน้อย อนุสรณ์รักที่ผู้เป็นพ่อสร้างเอาไว้ให้กับผู้หญิงที่ชื่อรำเพย’ ไรอันไม่ได้ซักไซ้ไล่เรียงอะไรต่อ แต่ตรงรี่ไปที่คอกม้าที่อยู่ไม่ไกลด้วยความรวดเร็วเพียงครู่เดียว เจ้าม้าสีดำตัวใหญ่ที่ไรอันเคยขี่เป็นประจำก็ยกเท้าหน้าขึ้นเตะอากาศสองสามที ภายหลังจากสูดกลิ่นกายของไรอันที่มันจดจำได้ด้วยรูจมูกบานใหญ่เสียงดังฟืดฟาดเจ้าม้าแสดงอาการตอบสนองกับจังหวะกระตุกบังเหียนเบาๆของไรอัน จนมัดกล้ามของมันกระตุกตื่นโชว์ความแน่นนูนของมัดเนื้อที่สมบูรณ์ไปทั้งลำตัวก่อนจะทะยานออกไปท่ามกลางเปลวแดดอุ่น จากดวงตะวันที่คล้อยดวงไปทางทิศตะวันตกที่แม้จะลดความแรงร้อนของแสงที่แผดจ้าลงไปมาก หากก็ได้ฝากไออุ่นเอาไว้ใต้ผืนฟาร์มมากว่าค่อนวัน ริ้วฟ้าเหนือผืนฟาร์มแลดูเป็นสีน้ำเงินคราม กระจ่างใสไปทั้งผืนฟ้า ปุยเมฆขาวเบาลอยล่องอยู่เป็นชั้

ด้วยอารมณ์อันเต็มไปด้วยความปรารถนาและคาดหวังในเนื้อหนังมังสาของเธออย่างไม่อาจปิดซ่อน“ที่พี่ถาม…ก็เพราะว่าพี่ไม่รู้ และพี่กำลังอยากรู้” ไรอันกล่าวด้วยน้ำเสียงแผ่วพร่า“คะ…!” ทอรุ้งทำตาโต ตามไม่ทัน กับแววตาที่ซุกซ่อนความต้องการแต่อ่านไม่ได้ว่าเขามุ่งหมายในสิ่งใดของพี่ไรอันทว่าทอรุ้งชอบสายตาของเขาที่กำลังจ้องมองเธออยู่นั้น เพราะมันเป็นสายตาที่ทำให้หญิงสาวรู้สึกว่าเรือนร่างของเธอเซ็กซี่“ถอดเสื้อผ้าออกให้หมด”“ก…ก…แก้ผ้า คุณพี่จะให้รุ้งแก้ผ้าหรือคะ?” ทอรุ้งถึงกับสะดุ้ง“พี่อยากรู้ว่าหญิงสาวที่พี่วาดหวังว่าจะแต่งงานด้วย หญิงสาวที่พี่จะเอามาเป็นภรรยาในอีกไม่เกินสองเดือนข้างหน้า พร้อมแล้วหรือยังสำหรับพี่”“เอ่อ…นี่มันกลางวันแสกๆนะคะคุณพี่” หญิงสาวท้วงทั้งที่สายตาก็วาวประกายว่าชอบในความท้าทายจากถ้อยคำของไรอันอยู่ไม่น้อย“ไม่ต้องอายพี่…วันนี้เราจะเรียนรู้ในสรีระของกันละกันอย่างเปิดเผย พี่อยากเรียนรู้ในร่างกายของเธอ…หลังจากเมื่อคืนนั้นที่เธอได้เรียนรู้จากพี่ไปบ้างแล้ว”“เอ่อ…” ทอรุ้งแสดงอาการกระดากอาย กระอึกกระอัก“ถอดเสื้อผ้าออกเดี๋ยวนี้…นี่เป็นคำสั่ง!” น้ำเสียงในตอนท้ายของไรอันแข็งขึ้นมาอย

“รักแบบผู้ปกครอง?…หรือรักแบบผู้หญิงรักผู้ชาย…ยังไม่ตอบพี่เลยนะครับะ?” ไรอันถามเบาๆอีกครั้ง ทวงคำตอบที่อยากรู้“รักแบบผู้หญิงรักผู้ชายค่ะ” หญิงสาวกระซิบตอบด้วยน้ำเสียงกระเส่า ออกมาจากใจจริง“จ้ะ…พี่ต้องการให้รุ้งรักพี่แบบผู้หญิงที่รักผู้ชาย แบบนั้นแหละค่ะที่พี่ต้องการ” ไรอันระบายยิ้มเต็มดวงหน้า สายตาภาคภูมิใจที่ได้ฟัง“แล้วพี่ไรอันยังจะลงโทษรุ้งต่อไปในฐานะผู้ปกครองลงโทษเด็กในปกครองอยู่หรือเปล่าคะ?” หญิงสาวแกล้งถามบ้าง“ถ้าอยากรู้ก็ปล่อยมือพี่ก่อนสิคะ” ไรอันต่อรองด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ทอรุ้งค่อยๆปลดปล่อยข้อมือที่เต็มไปด้วยเส้นขนของไรอันที่เธอกดเอาไว้กับพนักเก้าอี้ให้เป็นอิสระ เมื่อรู้สึกว่าทรวงอกของเธอกำลังเรียกร้องสัมผัสจากเขามากยิ่งขึ้นทันทีที่ฝ่ามือทั้งสองข้างของไรอันเป็นอิสระ ไรอันไม่รอช้าที่จะทาบมันลงบนทรวงอกอิ่มที่เหวี่ยงไหวส่ายสั่นอยู่ตรงหน้า ไรอันไม่อาจหยุดความต้องการเอาไว้เพียงแค่การมอง อุ้งมืออุ่นจนเริ่มร้อนผ่าวเริ่มบีบคลึงเคล้าทรวงอกของหญิงสาวเบาๆ นิ้วโป้งปาดป่ายไล้วนรอบฐานป้านสีชมพูจาง ฝ่ามือที่ว่าใหญ่ของไรอันกลับแลดูเล็กลงไปถนัดตามือมันต้องมาทาบอยู่บนทรวงอกอวบใหญ่ของทอรุ้ง“โ

รกไรขนทั้งสองข้างที่ง้างข้อเท้าของเธอเอาไว้อย่างลืมตัว เมื่อทอรุ้งรู้สึกถึงร่างกายที่เบาหวิวราวจะล่องลอย เหมือนขนนกที่ปลิวคว้างไปกลางฟ้าในยามที่สายลมตีมันขึ้นไปรุนแรง มันวาบหวิวกระตุกตุบและเต้นตอดไปตามผนังเซลล์ที่มองไม่เห็น วูบวาบปลาบเสียวอยู่ภายในอุ้งเชิงกราน พูเนื้อเต้นเด่นแดงไปทั้งสองข้างเพราะเลือดสาวที่คัดคั่งจากปากและลิ้นของไรอันที่ดูดดึงและปาดเร้าสลับไปมา“เขาเรียกว่าความสุขค่ะ…ความสุขสุดยอด และรุ้งจะได้เจอกับความรู้สึกแบบนี้บ่อยๆเท่าที่รุ้งต้องการมัน เท่าที่พี่จะให้ได้ และหลังจากเราแต่งงานกัน…เมื่อถึงเวลานั้นพี่จะสอนให้รุ้งได้รู้จักกับอีกความสุขที่ลึกซึ้งและลึกล้ำกว่านี้ กับบทเรียนใหม่ที่รุ้งคงไม่รู้หรอกว่าคนสอนทรมานและปวดหน่วงในความเป็นชายแค่ไหน ที่พยายามยับยั้งมันเอาไว้รอให้ถึงวันที่เราสองคนแต่งงานกัน ไรอันสาธยายถึงความสุข ขณะที่ยังไม่ละสายตาจากพูเนื้อสีชมพูสดที่ยังคงกระตุกเต้นเบาๆ “ยังสุขได้อีกหรือคะ…?” หญิงสาวหน้าแดงซ่านพยายามจินตนาการถึงความรู้สึกที่คุณพี่ไรอันเปรยออกมาจนเธอหน้าแดง กับแสงแดดที่สาดเข้ามาถึงเก้าอี้ตัวที่เธอกำลังกึ่งนั่งกึ่งนอน อ้าขาเปิดเปลือยทุกสิ่