บททั้งหมดของ เหตุใดตัวร้ายถึงเอาแต่คลั่งรักข้า: บทที่ 21 - บทที่ 30

“แป้งอยู่ที่ใด”“นี่เพคะท่านอ๋อง” เมื่อได้สติหญิงสาวก็รีบวิ่งไปนำถุงแป้งโดยไว และยังรู้สึกทึ่งในฝีมือของเขามาก“น้ำ” ชายหนุ่มลงมือผสมและนวดแป้งด้วยตนเอง โดยให้หนิงเซียนคอยเป็นลูกมือช่วยหยิบจับของที่ต้องการเท่านั้น“น้ำเพคะ” หลังจากที่ตักน้ำมาจนเต็มขัน นางก็เอาแต่ยืนตะลึงกับลีลาการนวดแป้งที่อ่อนช้อยราวกับร่ายรำก็มิปาน บุรุษตัวหนาสูงใหญ่สามารถทำท่าทางอ่อนช้อยได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือมิใช่เพียงแค่การนวดแป้งที่เหลียงเฟิงทำได้ดีเยี่ยม แม้กระทั่งการปั้นลูกซาลาเปาก็ยังสามารถทำออกมาดีไร้ที่ติ ขนาด การจับจีบ หรือแม้แต่ความละเอียดของแป้ง ยังดีเทียบเท่ากับพ่อครัวในวังก็ว่าได้“กุ้งหม่อมฉันแกะให้เองเพคะ ประเดี๋ยวมือท่านจะเหม็นคาว” ถือเสียว่าตอบแทนที่ทำอาหารให้กินวันนี้ก็แล้วกัน เรื่องมือเหม็นนางจะเป็นผู้รับผิดชอบเอง แกะกุ้งเป็นงานถนัดอยู่แล้ว“เสร็จแล้วเพคะ” หญิงสาวยิ้มแป้นชื่นชมในผลงานของตนเอง เรื่องแกะกุ้งขอให้บอก สมัยเรียนนางไปกินกุ้งย่างเนยกับบรรดาเพื่อน ๆ ออกจะบ่อย และตัวนางเองนี่แหละตัวหลักในการแกะกุ้งหนิงเซียนตะลึงรอบแล้วรอบเล่า ไม่รู้ว่าจะหาเรื่องมาตำหนิอ๋องตัวร้ายอย่างไรดี ไม่ว่าเจ้าตัวจ

การช่วยให้ตัวร้ายไม่หลงไปในทางที่ผิด หากตัวร้ายไม่เกิดจิตใจมืดบอด เรื่องทุกอย่างก็จะไม่เกิดขึ้น และเขาอาจจะปล่อยนางไปในสักวันก็เป็นได้ เมื่อทบทวนเนื้อเรื่องให้ดี เหลียงเฟิงเป็นหนึ่งในผู้ถูกกระทำมากที่สุด เขาต่างหากที่น่าสงสารไม่ได้รับทั้งความรัก และยังถูกหลอกใช้“ถือเสียว่าช่วยเขาได้ก็เหมือนช่วยตัวเองให้รอดก็แล้วกัน” ใช่แล้ว หากว่าท่านอ๋องหายดีแล้วจากไปไม่กลับมาพบกันอีกเลย อย่างไรก็ดีต่อชีวิตน้อย ๆ ของนาง แต่ถ้าหากไม่เป็นเช่นนั้นนางและเขายังคงต้องพบเจอกันอีก ก็ถือเสียว่าได้สร้างมิตรภาพที่ดีต่อกันเอาไว้ เมื่อยามจากไปจะได้จากกันด้วยดีหนิงเซียนนั่งบดยาอยู่หลายชั่วยาม นางทำยาแค่ไม่กี่อย่าง ยาแก้ฟกช้ำ แก้ช้ำในและยาแก้เจ็บป่วยง่าย ๆ เท่าที่ทำได้ ขวดยาแต่ละขวดถูกวางเรียงรายไว้เต็มโต๊ะ ทุกอย่างเหลือเพียงแค่ผสมน้ำมรกตลงไปก็เป็นอันเสร็จสิ้นหญิงสาวมองผลงานความสำเร็จของตนเองด้วยความภาคภูมิใจ พร้อมกันนั้นนางยังบรรจงเขียนชื่อยาและวิธีการใช้ไว้ข้างขวดทุกใบ จากนั้นได้นำยาทั้งหมดเก็บไว้ในหีบที่ได้เตรียมไว้แต่แรก ก่อนจะยกหีบใบนั้นลุกเดินจ้ำอ้าวไปหาเหลียงเฟิง ที่นอนเอกเขนกอ่านตำราอย่างสำราญอยู่บนเตียง

“เสร็จเรียบร้อยพ่ะย่ะค่ะ”มู่หลางคอยทำหน้าที่เป็นผู้ทำแผลและทายาให้นายเหนือหัว เขารู้สึกทึ่งเป็นอย่างมาก ยาของอนุหนิงที่ให้นำมาด้วย มันช่างวิเศษและใช้ได้ผลชะงัดนัก แผลที่ถูกฟันของทั้งเขาและท่านอ๋องมันสมานกันได้อย่างรวดเร็วอีกทั้งยังแห้งตกสะเก็ดได้ภายในแค่ไม่กี่วัน ทั้งที่บาดแผลใหญ่ขนาดนั้น ต้องใช้เวลารักษาอย่างน้อยถึงหนึ่งเดือนถึงจะหายด้วยซ้ำ ยาแก้ปวดลดไข้ก็ยังใช้ได้ผลดียิ่งนัก กินเพียงหนึ่งเม็ดก็หายเจ็บปวดได้อย่างทันตาเห็น นางทำได้อย่างไรกัน“อืม” เหลียงเฟิงขยับชุดเสื้อคลุมขึ้นสวม ในขณะที่เขากำลังจะไล่คนสนิทออกไป เพราะต้องการจะพักผ่อน แต่กลับมีทหารยามได้มาเคาะประตูเรียกพอดี ยิ่งทำให้เขาไม่สบอารมณ์มากขึ้นเมื่อรู้ว่าใครที่ต้องการขอเข้าพบ“เรียนท่านอ๋องแม่นางเยว่สือขอเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ” ทหารยามหน้าห้องกล่าวรายงานอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ก่อนจะมีเสียงตอบรับอนุญาตให้สตรีเพียงหนึ่งเดียวเข้าพบได้เมื่อได้รับอนุญาตจากเจ้าของห้อง เยว่าสือก็ได้รีบร้อนเข้าพบทันที บัดนี้นางร้อนใจเหลือเกิน อาการของหย่างจวินมิสู้ดีนัก จำเป็นต้องได้หมอหลวงช่วยเหลืออีกแรง เพราะตัวนางเองฝีมือการแพทย์ยังไม่ถึงขั้น ครั้งนี้จ

หลังจากพ่อตัวร้ายไม่อยู่หนิงเซียนเอาแต่ก่นด่าเขาอยู่หลายวัน ก็กลับมาใช้ชีวิตปกติดั่งเดิมได้เสียที นางเกือบจะต้องตายด้วยน้ำมือสามีตัวร้ายแล้วแท้ ๆ ไม่ว่าจะทำสิ่งใดก็ดูเหมือนจะไม่เป็นที่พอใจ กว่าจะหาวิธีเอาตัวรอดมาได้ก็แสนจะยากเย็นตั้งแต่นางเข้ามาสวมร่าง ดูเหมือนว่าเนื้อเรื่องบางบทบางตอนได้เปลี่ยนไปไม่เหมือนต้นฉบับ อย่างเช่นบ่อน้ำวิเศษเดิมทีนางเอกของเรื่องจะต้องค้นพบมันแล้ว กลายเป็นว่าเวลาล่วงเลยไปนานเยว่สือก็ยังไม่มาที่หมู่บ้านหนานชุน รวมไปถึงเหตุการณ์ที่ทำให้ตัวร้ายตกหลุมรักนางเอกก็มิได้เกิดขึ้นหนิงเซียนหยิบมะยมดองเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย หญิงสาวนั่งอ่านทบทวนสมุดจดบันทึกความทรงจำ นางใช้หมึกสีดำขีดทับเหตุการณ์ที่ควรจะเกิด แต่มิได้เกิดขึ้นตามช่วงเวลาของเนื้อเรื่องออกไปทีละข้อ ยังดีที่นางและท่านอ๋องยังไม่ได้ร่วมหอกันอีกครั้ง นางจึงไม่ได้ตั้งครรภ์ การที่อ๋องเหลียงเฟิงกลับไปก่อนเวลา ก็เท่ากับว่าได้ผ่านช่วงที่จะต้องร่วมเตียงไปแล้ว เหตุการณ์หลังจากนี้ก็จะเป็นการแย่งชิงความสนใจจากนางเอก เยว่สือ บุตรสาวเพียงคนเดียวของท่านราชครู“มีอะไรที่เปรี้ยวกว่ามะยมดองไหมนะ” หญิงสาวได้แต่บ่นงึมงำอย่างขัดใจ

หญิงสาวเริ่มมีกังวลเกิดขึ้น หากเนื้อเรื่องเปลี่ยนไปจริง อนาคตของหนิงเซียนจะเปลี่ยนไปในทิศทางใด ไม่ได้การ นางจะต้องรีบหาทางหนีก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไปเงินที่คิดว่าจะเก็บไว้ซ่อมแซมบ้าน นางเอามาใช้เพื่อหลบหนีดีกว่า อย่างไรก็ไม่ได้คิดจะอยู่ที่นี่ตลอดไป ทิ้งให้มันผุพังอย่างนั้นแหละดีแล้ว หลังจากวันนี้คงต้องขยันให้มากกว่าเดิม รีบเก็บเงินเติมคลังให้ได้เยอะที่สุด แล้วค่อยหนีไปตายเอาดาบหน้า“นางหนูไข่กับเต้าหู้ถั่วที่เจ้าสั่งได้แล้ว ทั้งหมดสิบอีแปะ”“นี่เงินเจ้าค่ะท่านลุง แต่เอ๊ะ! ท่านหยิบไข่เกินมาสองฟองนะเจ้าคะ” หญิงสาวยื่นไข่สองฟองที่เกินมาคืนลุงเจ้าของร้านทันที กระนั้นอีกฝ่ายกลับส่ายหน้าไม่ยอมรับคืน“ข้าแถมให้ เจ้าเอาไว้กินบำรุงครรภ์สักหน่อยเถิด กินแต่ของเปรี้ยวมากเกินไปจะเอาอะไรไปบำรุงเด็กในท้อง ประเดี๋ยวก็ไม่แข็งแรงทั้งแม่ทั้งลูกหรอก” ชายชราเหลือบตามองสองสหายในวงเหล้า พลางตำหนิพวกเขาอยู่ในใจ เจ้าพวกนี้มีตาหามีแววไม่ ประเดี๋ยวก็ได้หัวหลุดออกจากบ่ากันหมด ดีที่เขาบังเอิญไปเห็นท่านอ๋องเข้า ๆ ออก ๆ เรือนแม่นางน้อยผู้นี้ จึงพอจะเดาได้ว่าทั้งสองมีความสัมพันธ์กันอย่างไร สตรีผู้นี้ก็คงหนีไม่พ้น