All Chapters of เหตุใดตัวร้ายถึงเอาแต่คลั่งรักข้า: Chapter 31 - Chapter 40

เมื่อแยกตัวจากนางจิวออกมาได้ หญิงสาวก็เดินมุ่งตรงขึ้นเขาทันที หลังจากที่เอาแต่คิดเรื่องของเหลียงเฟิงมาตลอดทาง ไม่เข้าใจเลยว่าตนนั้นจะคิดถึงเขาด้วยเหตุใด ในเมื่อนางก็ไม่ได้รู้สึกผูกพันและรักใคร่เขาเลยสักนิด พานให้รู้สึกรำคาญใจทุกครั้งที่หาคำตอบให้ตนเองไม่ได้ วันนี้จึงคิดจะมาแช่น้ำพุร้อนเพื่อคลายความตึงเครียดที่สะสมมาหลายวัน หากได้แช่น้ำอุ่น ๆ ก็คงจะรู้สึกดีไม่น้อยคำพูดของท่านลุงร้านขายของยังคงรบกวนจิตใจนางอยู่ทุกวัน ก็แค่ชอบกินของเปรี้ยวก็เท่านั้นเองมิได้ตั้งครรภ์เสียหน่อย หากนับจากวันที่เคยร่วมเตียงกับท่านอ๋อง เวลาก็ผ่านมานานมากแล้ว ถ้าเกิดว่าตั้งครรภ์จริง ท้องของนางก็ควรจะยื่นออกมากแล้วสิ นี่กระไรมันยังคงแบนราบอยู่เช่นเดิม ท่านลุงท่านเดามั่วเกินไปแล้วนอกจากเรื่องที่ถูกทักว่าตั้งครรภ์ ยังมีอีกเรื่องที่ทำให้หนิงเซียนต้องกำหมัดแน่น ป่านนี้ก็คงจะมีความสุขสมดั่งใจแล้วกระมัง ในเมื่อได้อยู่กับสตรีในดวงใจสมใจแล้ว หน่อยแหนะ ทีกับนางทำท่ารังเกียจยังกับอะไรดี คอยดูเถิดถูกแม่นางเอกเฉียดหัวทิ้งมาเมื่อใด ข้าจะหัวเราะให้ฟันร่วงเชียวร่างบางเดินคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย เมื่อรู้สึกตัวก็พบว่าตนเองได้เด

“ท่านล้อข้าเล่นใช่หรือไม่เจ้าคะท่านหมอ” หนิงเซียนได้แต่นอนนิ่งดวงตาเหม่อลอย นางก็อุตส่าห์หาวิธีหลีกหนีแทบตาย สุดท้ายทุกอย่างมันก็ดำเนินไปตามเรื่องอยู่ดี ต้องมีอะไรผิดพลาดตรงไหนไม่เข้าใจเลยสักนิดเดียว หรือว่านี่เป็นชะตากรรมที่ถูกกำหนดให้ต้องตายเช่นนั้นหรือ“หลังจากนี้ไปจนถึงอายุครรภ์สามเดือน อนุหนิงห้ามทำงานหนักโดยเด็ดขาด อายุครรภ์ยังน้อยอาจจะทำให้แท้งบุตรได้โดยง่าย ที่สำคัญห้ามแช่น้ำพุร้อนไปจนกว่าจะคลอดนะขอรับ” ท่านหมอต้วนที่ถูกคนหิ้วปีกขึ้นรถม้ามากลางดึก ได้ตรวจร่างกายอนุคนงามอย่างละเอียดก็พบว่านางได้ตั้งครรภ์จริง ตามที่เหลียงอ๋องบอกไว้ก่อนหน้าที่จะได้เข้ามาตรวจ“แช่น้ำพุร้อนก็ไม่ได้หรือเจ้าคะ” แม้แต่น้ำพุร้อนที่นางชื่นชอบก็ยังถูกสั่งห้ามหรือนี่ หนิงเซียนชีวิตเจ้าช่างอาภัพยิ่งนัก“ไม่ได้ ๆ ครรภ์ยังอ่อนนักจะมีผลต่อการเจริญเติบโตของเด็ก อีกทั้งบ่อน้ำพุที่ว่านั้นอาจมีฤทธิ์กำมะถันน้ำควรเลี่ยงจะดีกว่า การแช่น้ำร้อนนานก็ไม่ดี ที่สำคัญน้ำมันขุ่นมองไม่เห็นท่านอาจจะลื่นล้มหรือเป็นลมระหว่างลงแช่ก็ได้ ช่วงตั้งครรภ์ก็พักไว้ก่อนเถิด” ท่านหมอรีบห้ามปรามทันควัน พร้อมกับอธิบายถึงผลเสียที่ตามมา หากนา

“ท่านอ๋องมีอะไรให้รับใช้ในยามดึกหรือเพคะ” หญิงสาวรีบยกผ้าห่มอุดจมูก ไม่คิดว่าพ่อสกังก์จะกลับมาเร็ว ปกตินางมักจะเห็นเขานั่งอ่านตำราจนดึกดื่น ถึงจะเข้านอนได้“เจ้ายังไม่ได้ดื่มยา” ชายหนุ่มหรี่ตามองอย่างไม่ชอบใจ นี่เขาก็ยืนห่างอยู่เพียงแค่หน้าประตูนางก็ยังไม่เลิกเหม็นเขาอีกหรือ ถึงขั้นอาบน้ำสามเวลาก็ยังไม่ดีขึ้นเลยสักนิด ทุกวันนี้เขาก็แทบจะอาบน้ำปรุงอยู่แล้ว“หม่อมฉันไม่ดื่มเพคะ” เห็นไหมเล่าคิดเอาไว้แล้วไม่มีผิด เป็นถึงตัวร้ายจะทำตัวดีกับนางโดยไม่หวังผลได้อย่างไร คิดจะให้ดื่มยาแท้งบุตรหรือ หัวเด็ดตีนขาดนางก็จะไม่ยอมดื่ม หญิงสาวเริ่มมองหาทางหนีเอาตัวรอด มือที่อีกข้างจับตรงหน้าท้องเอาไว้มั่น ปกป้องบุตรในครรภ์อย่างสุดความสามารถ เห็นทีว่าการปีนออกทางหน้าต่างเป็นวิธีที่ดีที่สุดในตอนนี้“อย่ามาทำตัวดื้อดึงกับข้า ให้ดื่มเจ้าก็ต้องดื่ม” เหลียงเฟิงแย่งถ้วยยาจากมือมู่หลางมาถือไว้เสียเอง เป็นมารดาประสาอะไรแม้แต่ยาบำรุงก็ไม่ยอมกิน เช่นนั้นบุตรที่อยู่ในครรภ์จะไปแข็งแรงได้อย่างไร แล้วยังสุขภาพของตัวนางเองก็ยังต้องดูแลให้มาก“ไม่เพคะ หากพระองค์ต้องการให้หม่อมฉันดื่มยาแท้งบุตรถึงเพียงนี้ พระองค์ทำเพียงแ

“ต้วนชิงเจา ออกมา” กายหนาหยุดยืนหน้าประตูห้องหนึ่งของจวน ซึ่งจะเป็นห้องใครไปไม่ได้นอกเสียจากท่านหมอหลวงผู้มากฝีมือ“คารวะท่านอ๋อง มิทราบว่าเสด็จมาหากระหม่อมถึงจวน มีอะไรให้กระหม่อมรับใช้หรือพ่ะย่ะค่ะ” หมอชราที่แต่งกายยังไม่เรียบร้อยเสื้อผ้าหลุดลุ่ย ลนลานรีบออกมารับหน้า เสด็จมาตั้งแต่ไก่โห่เช่นนี้ ผู้ใดจะออกมาต้อนรับได้กัน ช่างเป็นคนที่เอาแต่ใจเสมอต้นเสมอปลายโดยแท้“ไหนเจ้าบอกว่าหนิงเซียนจะเหม็นข้าไม่นาน รู้หรือไม่กล่าวเท็จกับเชื้อพระวงศ์มีโทษสถานใด” เหลียงเฟิงชักกระบี่ออกจากฝัก ปลายกระบี่แหลมคมเงาวับจ่อเข้าที่คอหมอหลวงอย่างว่องไว“กระหม่อมวินิจฉัยตามอาการพ่ะย่ะค่ะ มิได้พูดเท็จอย่างแน่นอน กระหม่อมกล้าเอาหัวเป็นประกัน สตรีแต่ละคนอาการแพ้ท้องไม่เหมือนกัน ที่อนุหนิงเป็นอยู่ถือว่าเป็นเรื่องธรรมดาทั่วไปที่มักพบเห็นในสตรีตั้งครรภ์ จะมากหรือน้อยก็แล้วแต่สภาพร่างกายของแต่ละคนพ่ะย่ะค่ะ” ตั้งแต่ที่เขาได้ไปตรวจอาการของอนุหนิงครั้งนั้น นี่ก็ผ่านมายังไม่ถึงเดือนด้วยซ้ำ เป็นท่านอ๋องใจร้อนเองหรือไม่ ต้วนชิงเจาถึงกับปาดเหงื่อ เขาไม่ชินกับการรับมืออ๋องเอาแต่ใจผู้นี้เอาเสียเลย อนุหนิงช่างน่านับถือนัก ที

“มู่หลางไปหาตำรามาให้ข้า” หลังจากเดินกลับมาโต๊ะที่ใช้ทำงานเป็นประจำ ชายหนุ่มเขียนสิ่งที่ตนเองอยากได้ลงบนกระดาษ ก่อนจะส่งให้องครักษ์คู่กาย“พ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง” มู่หลางรับกระดาษแผ่นนั้นมา พร้อมกับเปิดอ่านด้วยความตั้งใจ คราแรกเขาคิดว่าท่านอ๋องต้องทรงมีงานใหญ่ให้ทำอย่างแน่นอน ดูได้จากใบหน้าที่จริงจังและเคร่งขรึม แต่เมื่อกวาดสายตามองตัวอักษรไม่กี่คำก็ถึงกับต้องมองผู้เป็นนายแทบทันที“ด่วนที่สุด” เรื่องนี้เป็นปัญหาใหญ่สำหรับเขามาก จะต้องรีบแก้ไขโดยด่วนที่สุด“รับทราบพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมจะไปหามาให้ท่านอ๋องเดี๋ยวนี้” องครักษ์หนุ่มรีบไปทำตามรับสั่งอย่างเร่งด่วน ได้แต่เอาใจช่วยให้พระองค์ทำได้สำเร็จผ่านไปสองชั่วยาม(4 ชั่วโมง) มู่หลางก็ได้กลับมาพร้อมกับห่อผ้าในมือ กายหนากระโดดลงจากหลังม้าได้ก็รีบตรงดิ่งเข้าหาผู้เป็นนายทันที“ได้มาแล้วพ่ะย่ะค่ะ” เขาวางห่อผ้าที่เต็มไปด้วยตำรานับสิบเล่มไว้ตรงหน้าอ๋องหนุ่ม ก่อนจะนำตำราออกมาวางเรียงรายไว้บนโต๊ะอย่างสวยงาม เพื่อให้นายเหนือหัวได้เลือกเล่มที่ดีที่สุดอ่าน“ดี เช่นนั้นมาเริ่มกันเลย” ชายหนุ่มกวาดตามองตำราตรงหน้า ก่อนจะคว้าเอาเล่มที่ตนคิดว่าดีที่สุดขึ้นมาเปิดอ่