Все главы เมิ่งฮวาชาตินี้ข้าจะมีความสุขที่สุด: Глава 31 - Глава 40

63

บทที่31

เธอกลั้นยิ้มให้กับอาการของท่านลุงท่านป้าด้วยความขบขัน “ฮ่าฮ่าฮ่า อย่าเพิ่งทะเลาะกันสิเจ้าคะ เดี๋ยวข้าจะทำให้ทั้งท่านลุงท่านป้าได้กินเลย”นางลี่รีบพยักหน้ารับด้วยความเชื่อฟัง “ได้ๆ ยายแก่อย่างข้าย่อมเชื่อเจ้าอยู่แล้วอาเมิ่ง!” ก่อนจะรีบหันมาตะหวาดใส่สามีด้วยท่าทีฉุนเฉียวกลบเกลื่อนความขัดเขินที่เผลอแสดงอาการมากจนเกินไป “รีบทำเข้าสิตาแก่ เดี๋ยวข้าจะตีเจ้าให้ตาย!”เมื่อเห็นว่าผู้เป็นภรรยาตะคอกเสียงดังใส่ก็รีบหดคอลงด้วยความตกใจ แต่ก็เข้าใจนางดีว่านางคงไม่ได้ตั้งใจจะต่อว่าตนเองจริงๆ แต่อย่าเสียงดังใส่ข้านักได้หรือไม่มันตกใจจนแทบหัวใจวายเสียล่ะ!!!“จ้ะจ้ะจ้ะ ข้าจะรีบทำเดี๋ยวนี้แหละจ้ะยายแก่…” ทั้งสามคนช่วยกันทำคนละไม้ละมือ สุดท้ายก็หมดเวลาไปอีกหนึ่งวันเสียแล้ว“เดี๋ยวข้าจะรีบไปทำอาหารเย็นให้ก่อนนะเจ้าคะ ทำงานหนักกันมาทั้งวันแล้วต้องได้กินอาหารอร่อยๆเติมพลังเจ้าค่ะ!” คำพูดของนางทำให้คนมีอายุทั้งสองคนดวงตาเป็นประกายด้วยความหิวโหย“อืมอืม เจ้ารีบไปทำอาหารเย็นเถอะอาเมิ่ง” นางลี่รีบโบกมือให้เธอเข้าไปทำอาหารอย่างรีบร้อน เธอเห็นแบบนั้นก็ไม่ได้นึกโกรธเคืองอะไรแต่รีบเดินเข้าห้องครัวไปทำอาหารทันที เพรา
last updateПоследнее обновление : 2025-06-09
Читайте больше

บทที่32

คนแก่สองคนหันไปเห็นเมิ่งฮวาหอบเสื้อผ้ามากมายออกมาจากห้องก็อ้าปากค้างด้วยความตกใจ นางลี่ที่ได้สติก่อนผู้เป็นสามีก็รีบเอ่ยถามออกมาด้วยความมึนงง“อาเมิ่ง เจ้าหอบเสื้อผ้ามากมายอะไรออกมาเยอะขนาดนี้เล่า?”เธอแย้มรอยยิ้มตอบก่อนจะเอ่ยประจบประแจง “โธ่! ท่านลุงท่านป้าเจ้าขา จะเสื้อผ้าอะไรอีกละเจ้าคะ ก็เสื้อผ้าที่ข้านำออกมาให้ท่านลุงกับท่านป้าไงเจ้าคะ”ทั้งสองที่ได้ฟังก็รู้สึกตกใจไม่น้อย “ห๋า! มากมายขนาดนี้เชียวหรืออาเมิ่ง… ลุงแก่แล้วใส่เสื้อผ้าไม่เยอะหรอกเจ้าเก็บเสื้อผ้าดีๆพวกนี้เอาไว้เถอะ”“นั่นสิอาเมิ่ง”“ไม่ต้องพูดกันแล้วเจ้าค่ะ ข้าตัดสินใจแล้ว ท่านลุงท่านป้ารีบดูเสื้อผ้าที่ข้าเลือกให้พวกท่านทั้งคู่สิเจ้าคะ ชอบกันหรือไม่?” ทั้งสองคนที่เห็นว่าโต้แย้งอะไรออกมาไม่ได้อีกแล้ว ก็รีบเดินมาดูเสื้อผ้าด้วยรอยยิ้มกว้าง แม้ทั้งคู่จะไม่มีใครพูดอะไรออกมามากนัก แต่ทว่าการแสดงออกของทั้งคู่ก็บ่งบอกได้แล้วว่าพึงพอใจและดีใจกับเสื้อผ้าใหม่พวกนี้มากแค่ไหนพวกเขารีบสวมใส่เสื้อคลุมด้วยความตื่นเต้นโดยที่ยังคงมีรอยยิ้มปรากฏอยู่บนใบหน้า ก่อนจะกอดเสื้อผ้าด้วยความหวงแหน“ข้าว่าวันนี้ข้าจะออกไปนี่งคุยกับสหายในหมู่บ้านเส
last updateПоследнее обновление : 2025-06-09
Читайте больше

บทที่33

ตอนนี้เธออยู่ภายในห้องครัวกำลังเตรียมทำอาหารเย็นรอท่านลุงกับท่านป้าอยู่ แต่ทว่าก็ต้องชะโงกหน้าออกไปมองดูเพราะได้ยินเสียงกุกๆกักๆมาจากภายในตัวบ้าน“อ้าว กลับกันมาแล้วหรือเจ้าคะ?” เธอเอ่ยปากถามทั้งสองคนด้วยความแปลกใจ เพราะเวลานี้เพิ่งจะกี่โมงเอง“อืม กลับมาแล้วล่ะอาเมิ่ง ตาแก่พวกนั้นคุยอะไรกันก็ไม่รู้ไม่เห็นจะรู้ความกันเลยสักคน” ลี่คุนส่ายหัวตอบอย่างเบื่อหน่าย ตาแก่พวกนั้นเอาแต่ขอจับเสื้อคลุมที่อาเมิ่งให้ เขาล่ะเบื่อเต็มทนเลยหนีกลับบ้านดีกว่าเธอพยักหน้ารับคำพูดของท่านลุงด้วยความมึนงง “อ่อ… อย่างนี้นี่เอง” ก่อนจะเบี่ยงสายตาไปทางท่านป้า “แล้วท่านป้าล่ะเจ้าคะ ไหนบอกว่าจะกลับเย็นๆอย่างไรเล่า? ข้าก็เลยเพิ่งจะเตรียมตัวทำอาหารเย็น”นางลี่จูโบกมือตอบอย่างไม่ได้สนใจอะไร “ไม่เป็นไรหรอกอาเมิ่ง ป้ารีบกลับบ้านมาก่อนเอง แล้วนี่มีอะไรให้ป้าช่วยทำหรือไม่เล่า?”“ไม่เป็นไรเจ้าค่ะท่านป้า ข้าว่าท่านลุงกับท่านป้ารีบไปนั่งพักกันก่อนดีกว่า”“เอาอย่างนั้นหรือ?” เธอไม่ได้เอ่ยตอบ แต่พยักหน้าพลางผลิยิ้มตอบ กก่อนจะเดินกลับเข้าไปด้านในของห้องครัวและเมื่อเธอทำอาหารเสร็จก็เริ่มลงมือกินอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย เป็นแบ
last updateПоследнее обновление : 2025-06-09
Читайте больше

บทที่34

“ถุ้ยๆๆๆ! ทำมาเป็นพูดมาแจกจ่ายอาหารให้คนในหมู่บ้านเดียวกัน แล้วทำไมถึงได้แจกแต่อาหารหมูแบบนี้เล่า เฮอะ!!!” เจ้าหล่อนแค่นเสียงขึ้นจมูกด้วยความถือดี แม้ปากจะต่อว่าแต่มือก็ยังคงหอบหิ้วอาหารที่แจกจ่ายจนเต็มไม้เต็มมือ“นั่นสิเจ้าคะท่านแม่ ทำแบบนี้เหมือนกำลังดูถูกว่าพวกเราชาวบ้านเป็นหมูไม่ใช่หรือ?!” นางจีบปากจีบคอพูดอย่างนึกดูถูก เพราะในใจก็รู้สึกอิจฉาเมิ่งฮวาที่รูปโฉมงดงามแถมยังมีฐานะร่ำรวยมากกว่าตนเอง จึงได้มาหาเรื่องในวันนี้!แต่มีหรือชาวบ้านจะเห็นด้วยกับคำพูดของพวกนาง อาหารหมูอย่างนั้นหรือ? แค่นับว่าเป็นอาหารคนก็ใช่ว่าจะกินแบบนี้บ่อยๆแต่นี่พวกนางกับเปรียบอาหารที่ดีแบบนี้กับอาหารหมู มันไม่มากเกินไปหรือ?“นี่นางเจียวซิ่งที่เจ้ากับบุตรสาวพูดออกมามันไม่เกินไปหรือ? หมูที่บ้านเจ้าเลี้ยงก็ได้กินเนื้อดีๆแบบนี้หรือ?” ชาวบ้านผู้หนึ่งเอ่ยตอกกลับอย่างไม่เห็นด้วยกับคำพูดของนางเจียวซิ่ง“นั่นน่ะสิ ข้าเองก็เพิ่งจะรู้ว่าที่บ้านเจ้าเลี้ยงหมูดีกว่าคนในครอบครัวเสียอีก ถึงขั้นได้กินข้าวที่เม็ดเรียงสวยแบบนี้ไหนจะเนื้อหมูดีๆแบบนี้อีก!”“นะ นี่! นี่พวกเจ้ากล้าพูดกับข้าอย่างนี้งั้นหรือ?!” นางเจียวซิ่งชี้ไม้ชี้
last updateПоследнее обновление : 2025-06-09
Читайте больше

บทที่35

เธอมองดูก็รู้ว่าท่านลุงคงจะเรื่องให้คิดอยู่ภายในใจ แต่ในเมื่อท่านลุงไม่พร้อมที่จะพูดเธอก็ไม่อยากที่จะเซ้าซี้ให้ท่านลุงต้องลำบากใจ จึงตัดสินใจเอ่ยถามเปลี่ยนเรื่องแทน“ท่านลุงเจ้าคะ หากหมดหนาวแล้ว ท่านลุงอยากจะทำบ้านใหม่หรือไม่เจ้าคะ?” เธอรู้ดีว่าอย่างไรท่านลุงกับท่านป้าก็ต้องการที่จะกลับไปอยู่ที่บ้านมากกว่าอยู่ที่บ้านหลังนี้กับเธอ เธอเข้าใจคนแก่ที่รักและหวงแหนที่ที่ตนเองสร้างมาดี“อืม ลุงก็อยากจะทำให้มันดีกว่าตอนนี้เหมือนกัน แต่อย่างที่เจ้ารู้นั่นแหละอาเมิ่งจะสร้างหรือซ่อมแซมบ้านก็ย่อมต้องใช้เงินทองไม่น้อย”“เอาอย่างนี้ดีไหมเจ้าคะ ถ้าหากว่าข้าจะให้ท่านลุงกับท่านป้าไปเป็นเถ้าแก่ช่วยดูแลร้านบะหมี่ให้ข้า ข้าจะให้ค่าจ้างท่านลุงกับท่านป้าท่านลุงคิดว่าเป็นอย่างไรเจ้าคะ?” อย่างไรหากจะให้เธอคอยเข้าไปตรวจดูร้านบะหมี่บ่อยๆเธอก็คงจะไม่เข้าไปหรอก หากได้คนที่ไว้ใจอย่างท่านลุงกับท่านป้าไปช่วยดูแลก็คงจะเป็นเรื่องที่ดี“เพ้ยๆๆ จะให้ลุงรับเงินค่าจ้างจากเจ้าได้อย่างไรกันเล่า แบบนั้นลุงไม่เอาด้วยหรอก!”“แต่ว่า… ทำงานก็ต้องได้รับเงินค่าจ้างสิเจ้าคะถึงจะถูก หากท่านลุงไม่รับข้าจะกล้ารบกวนท่านลุงกับท่านป้าได
last updateПоследнее обновление : 2025-06-09
Читайте больше

บทที่36

“จริงๆข้ามีเรื่องสำคัญที่อยากจะมาปรึกษาท่านลุงน่ะเจ้าค่ะ” เธอเอ่ยจบ ก็เงยหน้ามองท่านลุงที่ตอนนี้หันมาจ้องหน้าเธอเรียบร้อยแล้ว“สำคัญมากเลยหรือ? เกี่ยวกับอะไรเล่า”“จริงๆก็เกี่ยวกับพวกเราทุกคน แล้วก็คนในหมู่บ้านด้วยเจ้าค่ะท่านลุง”“เกี่ยวกับคนในหมู่บ้านหรือ?” ลี่คุนจ้องมองเด็กสาวตรงนี้ด้วยแววตาที่ฉงนใจ มันเรื่องอะไรกันแน่ถึงขั้นเกี่ยวข้องกับทุกคนในหมู่บ้านเสียด้วยนี่สิ“…” เธอไม่ได้เอ่ยอะไรทำเพียงพยักหน้ารับเบาๆ“เป็นเรื่องอันตรายมากหรือไม่เล่าอาเมิ่ง? รีบบอกลุงมาเถิดตอนนี้ลุงเดาไม่ถูกแล้วว่ามันจะเป็นเรื่องอะไรกันแน่”เธอทอดถอนลมหายใจก่อนจะเอ่ย “เฮ้อ… เกี่ยวกับเรื่องพายุหิมะที่จะเกิดขึ้นเจ้าค่ะ สหายของข้าที่อยู่ในเมืองส่งจดหมายมาเตือนให้ข้าระมัดระวังตัว” เธอเงยหน้ามองท่านลุงที่ตอนนี้มีท่าทีตกใจเสียแล้ว “แต่ข้าก็รู้สึกไม่ดีหากจะเก็บเรื่องนี้เอาไว้และเอาตัวรอดเพียงลำพัง ข้าเลยอยากจะมาปรึกษากับท่านลุงว่าควรทำอย่างไร ข้าไม่รู้ว่าควรจะช่วยพวกชาวบ้านอย่างไรดีน่ะเจ้าค่ะ”“นะ นี่มันเรื่องจริงใช่ไหมอาเมิ่ง?!”“จริงเจ้าค่ะท่านลุง ตอนแรกข้าก็ไม่อยากจะเชื่อ แต่พอกลับมาคิดๆดูอีกทีแล้วว่าถ้าหากเกิดเ
last updateПоследнее обновление : 2025-06-09
Читайте больше

บทที่37

“คิกคิกคิก ท่านป้าอย่าไปแกล้งท่านลุงเลยเจ้าค่ะ ดูสิท่านลุงหน้าจ๋อยหมดแล้วนั่น” เธอหัวเราะคิกคัก พลางเอ่ยแซวท่านลุงออกมา“หึหึหึ” นางลี่จูหลุดขำตามเด็กสาวตรงหน้า เมื่อได้เห็นท่าทางของผู้เป็นสามีแล้วก็ยิ่งหลุดขำหนักเข้าไปใหญ่ลี่คุนหันซ้ายหันขวามองหลานสาว และนางลี่จูด้วยความตกใจ เพราะไม่คิดว่าตนเองจะโดนทั้งสองแกล้งเข้าเสียแล้ว เมื่อไม่รู้ว่าควรจะทำตัวอย่างไรดีก็รีบเดินหนีกลับเข้าห้องนอนทันที“อ๊า ท่านลุงเดินหนีเข้าห้องไปแล้วเจ้าค่ะฮ่าๆ ท่านป้ารีบเข้าไปดูท่านลุงเถอะเจ้าค่ะ” หลังจากนั้นเธอก็แยกย้ายกับท่านป้าเพื่อพักผ่อนภายในห้องนอน“นี่เสี่ยวเปา…” เธอทิ้งตัวนอนลงบนเตียงก่อนจะส่งเสียงเรียกเสี่ยวเปา[อะไร? เจ้าเรียกข้าทำไมงั้นหรือ?]“หลังจากนี้จะเกิดเหตุการณ์อะไรไม่ดีอีกหรือเปล่า แค่นี้ชาวบ้านก็ต่างหวาดกลัวกันหมดแล้ว…”[เจ้าอย่าคิดมากไปเลย ทุกอย่างคือภัยพิบัติที่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็คงจะต้องปล่อยให้มันเกิด เจ้าไม่สามารถช่วยหรือแก้ไขได้ทุกเรื่องหรอกนะเมิ่งฮวา] เสี่ยวเปาเอ่ยออกมาเพื่อให้นางได้รู้ว่าไม่ว่าสิ่งใดที่เกิดขึ้นบนโลกใบนี้นางก็ไม่มีทางที่จะช่วยเหลือทุกคนบนโลกนี้ได้เสมอไป“อืม” เธอเ
last updateПоследнее обновление : 2025-06-09
Читайте больше

บทที่38

ทว่ารุ่งสายของวันยังไม่ทันที่เธอจะได้เอาอาหารกลางวันไปให้ท่านลุงเลยด้วยซ้ำ ก็มีชาวบ้านวิ่งโวยวายเข้ามาที่บ้านด้วยความตกใจ“นางลี่! นางลี่! เกิดเรื่องแล้ว!” เสียงร้องดังโวยวายจนทำเอาเธอ และท่านป้าตกใจหน้าตาตื่นรีบวิ่งออกมาดูด้วยความไม่ทันตั้งตัว“เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมถึงมาร้องโวยวายกันแบบนี้?”“นางลี่! เกิดเรื่องขึ้นกับลี่คุนแล้วล่ะ!” เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหอบที่มาจากการวิ่งเพื่อมาแจ้งข่าวร้าย“เกิดเรื่องอะไรรีบพูดมาสิ!” นางลี่จูพูดออกมาด้วยความร้อนรน และกังวลใจ กละวว่าจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับลี่คุนผู้เป็นสามีเธอทนฟังไม่ไหวอีกแล้ว เลยรีบพูดเร่งออกมา “ท่านลุงเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่เจ้าคะ รีบบอกพวกเรามาเถอะ!”“ลี่คุน… เกิดเรื่องร้ายกับลี่คุนแล้วล่ะ! ลี่คุนได้รับบาดเจ็บตอนนี้พวกชาวบ้านกำลังช่วยกันทำแผลให้เขาอยู่”“ลี่คุนได้รับบาดเจ็บงั้นหรือ?” นางลี่จูพึมพำออกมาด้วยความตกใจ ก่อนนจะออกตัววิ่งไปทางหมู่บ้านที่พวกชาวบ้านกำลังช่วยกันซ่อมแซมบ้านอยู่ทันที“ทะ ท่านป้า!” เธอร้องเรียกท่านป้าที่ตอนนี้ได้วิ่งออกไปจากบ้านแล้ว จึงได้หันไปมองหน้ากับท่านลุงที่มาแจ้งข่าว แล้วพากันรีบวิ่ง
last updateПоследнее обновление : 2025-06-09
Читайте больше

บทที่39

หลังจากพ้นหน้าหนาวมาแล้วเธอก็ตัดสินใจว่าจะเข้าเมืองไปดูร้านบะหมี่เสียหน่อย เพราะเธอได้รับข่าวมาว่าตัวอาคารของร้านบะหมี่ซ่อมแซมเสร็จเรียบร้อยมาสักระยะหนึ่งแล้วด้วย“ท่านลุงท่านป้า ข้าจะเข้าไปในเมืองสักพักนะเจ้าคะ พวกท่านสองคนอยากจะฝากข้าซื้ออะไรกันหรือเปล่า?”“ไม่ล่ะอาเมิ่ง ที่บ้านมีของให้พวกเราสองคนใช้ได้ไม่ขาดเลย ไม่มีอะไรที่เราสองคนอยากจะได้เพิ่มหรอก” นางลี่จูเอ่ยอย่างไม่ต้องการอะไร “เข้าไปในเมืองก็ดูแลตัวเองให้ดีด้วยล่ะอาเมิ่ง อย่ากลับค่ำนักนะมันอันตราย”“รับทราบเจ้าค่าท่านป้า!” เธอตอบกลับเป็นเชิงหยอกล้อ “ถ้าอย่างนั้นข้าขอตัวเข้าเมืองก่อนนะเจ้าคะ”“ไปเถอะๆ เดินทางดีๆเล่า” เธอยิ้มตอบพลางหันหลังเดินออกจากบ้านเพื่อรีบเข้าเมืองระยะเวลาเกือบ45นาทีที่เธอขี่ม้าออกมาจากหมู่บ้าน สุดท้ายก็เดินทางเข้ามาสู่เมืองเสียนหยางเป็นที่เรียบร้อย ซึ่งเธอมารอเสียค่าเข้าเมืองก่อนที่จะขี่ม้าเข้าไปยังโซนอาคารร้านบะหมี่และทันทีที่เก็บม้าไว้ในคอกโซนหลังอาคารแล้ว เธอก็เดินเข้าไปสำรวจในตัวอาคารทันที ทว่ากับเห็นท่านป้าเนี่ยนเจินอยู่ก่อนแล้ว “อ้าวท่านป้า มาตั้งแต่เมื่อไหร่เจ้าคะ?”“โอ้เสี่ยวฮวานั่นเอง!” นางเนี่
last updateПоследнее обновление : 2025-06-09
Читайте больше

บทที่40

“คุณชายขอบคุณข้าเรื่องอะไรงั้นหรือเจ้าคะ?” เธอหลุดปากถามเขาออกไปด้วยความงุนงงทว่าเขากับตอบออกมาอย่างเย็นชาเสียแบบนั้น “เปล่า” เขาตอบพลางจ้องใบหน้านางนิ่งๆ “ข้าขอถามนามของเจ้าได้หรือเปล่า?”นี่นางจำเขาไม่ได้ หรือนางแกล้งทำเป็นลืมเขากันแน่นะ… ไม่เคยมีใครทำกับเขาแบบนี้มาก่อน ปกติสตรีทุกคนต่างก็พยายามที่จะเข้าหาเขากันทั้งนั้นแต่นางกับ… นางช่างแตกต่างจากคนอื่นจริงๆช่างไม่เหมือนใครเลย“อ่า ได้สิเจ้าคะ” เธอไม่รู้ว่าควรทำตัวอย่างไรต่อเขาดีจึงได้แต่พยักหน้าตอบอย่างงกๆเงิ่นๆ “เมิ่งฮวา เจ้าค่ะ”“จางเหว่ย โจวจางเหว่ย” ดวงตาคู่สวยกระพริบตาปริบๆด้วยความสับสน“อะ อะไรนะเจ้าคะ?”“ชื่อข้า”จางเหว่ย โจวจางเหว่ยอย่างนั้นเหรอ? ทันทีที่เธอได้ยินชื่อของเขาก็เหมือนว่าเธอจะนึกขึ้นได้ว่าเคยเจอกับเขามาก่อน เหตุการณ์ในครั้งนี้เหมือนกับภาพทับซ้อนเหตุการณ์ในครั้งนั้นเลยจริงๆ“จะ เจ้าค่ะ” เธอยิ้มแหย พลางพยักหน้ารับดวงตาดำสนิทยังคงมองนางอย่างสงบนิ่ง “ทำหน้าแบบนี้… เจ้าคงเริ่มจะจำข้าได้บ้างแล้วสินะ?”“นี่ นี่จำข้าได้ตั้งแต่แรกเลยงั้นเหรอเจ้าคะ แล้วเหตุใดจึง…” เขาไม่ได้ตอบอะไรนางออกไป ทำเพียงกระชับมือเรียวของนางเบา
last updateПоследнее обновление : 2025-06-09
Читайте больше
Предыдущий
1234567
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status