Semua Bab เมรี่ยอดนักสืบหญิง: Bab 61 - Bab 70

ถนนของเอดินบะระยังคงโกลาหลจากการโจมตีของ 'เงาที่หลงเหลือ' และการปรากฏตัวของ 'ผู้ส่งสารแห่งกาลเวลา' ที่หายตัวไปอย่างลึกลับ เมรี่วิ่งไปตามทางเท้าที่ปูด้วยหินอย่างสุดกำลัง โดยมีแผนผังห้องลับใต้พระราชวังอยู่ในมือ เสียงกรีดร้องและเสียงไซเรนของตำรวจดังแว่วมาเป็นระยะๆ ชายชราเจ้าของร้านยังคงอยู่ด้านหลัง เพื่อถ่วงเวลาเหล่าร้ายและรอให้ปู่ทวดกับคนอื่นๆ ตามมาสมทบลมหายใจของเมรี่เริ่มติดขัด แต่เธอก็ไม่ยอมหยุด เธอรู้ว่าทุกวินาทีมีค่า 'กระจกแห่งความจริง' คือสิ่งที่เธอต้องไปให้ถึงก่อน 'สถาปนิกแห่งหายนะ' จะใช้มันเปิดฉาก 'สงครามแห่งกาลเวลา'ในที่สุด เธอก็มาถึงบริเวณด้านหน้า พระราชวังเอดินบะระ กำแพงหินสูงตระหง่านและประตูเหล็กขนาดใหญ่ดูน่าเกรงขาม ยามรักษาการณ์ดูตื่นตัวเป็นพิเศษจากการโจมตีเมื่อครู่ เมรี่รู้ว่าเธอไม่สามารถบุกเข้าไปตรงๆ ได้"ต้องหาทางเข้าที่ไม่มีใครสังเกตเห็น..." เมรี่พึมพำกับตัวเอง เธอเหลือบมองไปที่แผนผังอีกครั้ง มันแสดงทางเข้าลับที่ถูกซ่อนไว้บริเวณปีกตะวันออกของวัง ซึ่งเป็นส่วนที่เก่าแก่และไม่ค่อยมีคนพลุกพล่านทางเข้าลับและหญิงชราปริศนาเมรี่วิ่งอ้อมไปทางปีกตะวันออกของพระราชวัง ที่นั่นมีก

ความเงียบสงัดเข้าปกคลุมห้องลับใต้พระราชวังเอดินบะระ มีเพียงเสียงหัวใจที่เต้นรัวของทุกคนเท่านั้นที่ดังก้องไปมา แสงสลัวๆ จากโคมไฟโบราณส่องกระทบใบหน้าของ 'สถาปนิกแห่งหายนะ' ที่กำลังยืนถือ 'กระจกแห่งความจริง' ไว้ในมืออย่างเยือกเย็น แสงสีฟ้าอ่อนๆ จากกระจกสะท้อนอยู่ในดวงตาของเขา ทำให้เขาดูเหมือนไม่ใช่คนอีกต่อไป"แกไม่ควรเข้ามาถึงที่นี่" 'สถาปนิกแห่งหายนะ' กล่าวด้วยน้ำเสียงที่ไร้อารมณ์ "พวกแกได้ทำลายแผนการที่ข้าใช้เวลาหลายร้อยปีสร้างขึ้นมา"เขาเหลือบไปมองศพของทหารรักษาการณ์ที่ไม่มีเงา แล้วยิ้มเยาะ "การต่อต้านเป็นสิ่งไร้ค่า... เพราะสุดท้ายแล้ว พวกแกก็จะถูกลบเลือนออกจากประวัติศาสตร์เหมือนอย่างเขา"นักสืบโธมัสไม่รอช้า เขาและทหารอีกคนพุ่งเข้าใส่ 'สถาปนิกแห่งหายนะ' ทันที ปืนพกในมือของพวกเขายิงกระสุนออกไปไม่ยั้ง!"ไร้ประโยชน์" 'สถาปนิกแห่งหายนะ' พึมพำก่อนที่กระสุนจะถึงตัวเขา 'สถาปนิกแห่งหายนะ' เพียงแค่โบกมือเบาๆ แล้วเวลาก็หยุดลง! กระสุนที่พุ่งไปข้างหน้าทั้งหมดหยุดนิ่งอยู่กลางอากาศราวกับถูกแช่แข็ง เขาก้าวผ่านพวกมันไปอย่างช้าๆ แล้วใช้มือแตะที่หน้าอกของนักสืบโธมัสและทหารคนนั้น"ไปสู่ความว่างเปล่าเถอ

เมรี่ และทีมของเธอออกเดินทางจากเอดินบะระในเช้าวันรุ่งขึ้น พวกเขาใช้รถยนต์เก่าๆ คันหนึ่งที่ นักสืบโธมัส เตรียมไว้ให้ เพื่อหลีกเลี่ยงการเดินทางด้วยรถไฟที่เต็มไปด้วยความวุ่นวาย แผนที่สู่ห้วงเวลาที่ได้มาจากนักสืบโธมัสดูจะนำพวกเขาไปยังสถานที่ที่ห่างไกลจากความเจริญ และเป็นจุดที่ไม่มีใครคาดคิดว่าจะมีสิ่งมีชีวิตใดๆ อยู่การเดินทางของพวกเขากินเวลากว่าสองวันเต็มๆ พวกเขาขับรถผ่านทิวทัศน์ที่สวยงามของชนบทในสกอตแลนด์ ท่ามกลางเนินเขาที่เขียวขจี ทุ่งหญ้าที่กว้างใหญ่ และทะเลสาบที่เงียบสงบ แต่ในใจของพวกเขายังคงเต็มไปด้วยความสงสัยและความตื่นเต้นกับภารกิจที่กำลังจะมาถึงในที่สุด แผนที่ก็พาพวกเขามาถึงปลายทาง มันเป็น ปราสาทเก่าแก่ ที่ตั้งอยู่บนเนินเขาที่โดดเดี่ยว ท่ามกลางหุบเขาที่ปกคลุมไปด้วยหมอกและต้นไม้ที่ดูน่าเกรงขาม ปราสาทแห่งนี้ดูทรุดโทรมและถูกทิ้งร้างมานานหลายศตวรรษ แต่ก็ยังคงความยิ่งใหญ่และน่ากลัวเอาไว้"ที่นี่แหละ" เอดิสัน กล่าวขณะมองไปที่แผนที่ "จุดหมายปลายทางของเราคือที่นี่""แล้ว 'ผู้ส่งสารจากอนาคต' อยู่ที่ไหนกันครับ?" เฟรเดอริค ถามด้วยความสงสัย"เขาน่าจะอยู่ในปราสาทแห่งนี้ครับ" ปู่ทวด ตอบ "เราต

ความจริงที่ มิสเตอร์คลาร์ก เปิดเผยนั้นหนักหน่วงเกินกว่าที่ใครจะคาดคิด 'สถาปนิกแห่งหายนะ' ไม่ได้แค่ต้องการทำลายกาลเวลา แต่ยังล้างแค้นราชวงศ์อังกฤษจากการกระทำในอดีต นั่นหมายความว่าพวกเขากำลังต่อสู้กับภัยคุกคามที่หยั่งรากลึกมาหลายศตวรรษ การที่กษัตริย์ทรงถูกควบคุมอยู่คือหัวใจของแผนการทั้งหมดนี้"ถ้าอย่างนั้น 'สายรัดแห่งคำสาป' ที่ควบคุมกษัตริย์อยู่คืออะไรคะ?" เมรี่ ถาม มิสเตอร์คลาร์กที่ดูอ่อนล้าแล้วมิสเตอร์คลาร์กพาพวกเขาเดินลึกเข้าไปในทางเดินใต้ดินของพระราชวังวินด์เซอร์ โดยมี 'ผู้พิทักษ์แห่งราชบัลลังก์' ที่ตอนนี้ปลอดจากคำสาป เดินนำทางไปเงียบๆ เขาเล่าเรื่องราวที่น่าสะพรึงกลัวเกี่ยวกับชะตากรรมของราชวงศ์วินด์เซอร์"มันคือ 'มงกุฎแห่งเวลา' ที่แท้จริงครับ" มิสเตอร์คลาร์กตอบ "ไม่ใช่แค่สายรัด แต่เป็นมงกุฎที่ 'สถาปนิกแห่งหายนะ' สร้างขึ้นจากพลังของ 'กระจกแห่งความจริง' เพื่อผูกมัดกษัตริย์องค์ปัจจุบันให้เป็นหุ่นเชิดของเขา""แล้วเราจะถอดมันออกได้อย่างไรครับ?" เอดิสัน ถาม"มันถูกออกแบบมาให้หลอมรวมกับผู้สวมใส่ครับ" มิสเตอร์คลาร์กถอนหายใจ "วิธีเดียวที่จะถอดมันได้คือต้องใช้พลังที่แข็งแกร่งกว่า 'กระจกแห่งค

เมรี่ กุม 'ผลึกแห่งดวงดาว' ไว้ในมือแน่น มันเปล่งแสงสีม่วงอมฟ้าจางๆ เป็นประกายราวกับนำทางพวกเขาในความมืดมิดของสุสานลับแห่งอัศวินเทมพลาร์ หลังจากจัดการกับอัศวินผู้พิทักษ์ได้สำเร็จ พวกเขาก็รีบกลับออกมายังโบสถ์เทมเพิล นักสืบโธมัสเป็นผู้โทรศัพท์เรียก รถม้า คันหนึ่งให้มารับพวกเขาอย่างเร่งด่วนที่สุด"เราต้องรีบไปวินด์เซอร์ให้เร็วที่สุดครับ!" เมรี่กล่าวพลางเหลือบมองนาฬิกาข้อมือ "เวลาของเราเหลือน้อยเต็มทีแล้ว!"รถม้าเก่าๆ คันเดิมที่พวกเขานั่งมายังโบสถ์เทมเพิลมาถึงอย่างรวดเร็ว เสียงกีบเท้าของม้าดังกึกก้องไปตามถนนหินในยามวิกาลของลอนดอน เมรี่, ปู่ทวด, และนักสืบโธมัสนั่งเบียดกันอยู่ในห้องโดยสารแคบๆ บรรยากาศเต็มไปด้วยความเร่งรีบและความกังวลถึงสิ่งที่รออยู่เบื้องหน้า"ปู่ทวดแน่ใจนะครับว่า 'ผลึกแห่งดวงดาว' นี่จะใช้ได้ผลจริงๆ?" นักสืบโธมัสถาม"มันคือความหวังเดียวของเรา" ปู่ทวดตอบ "มันคือพลังบริสุทธิ์ของกาลเวลา...และมีเพียงมันเท่านั้นที่จะสามารถทำลาย 'มงกุฎแห่งเวลา' ของ 'สถาปนิกแห่งหายนะ' ได้"เมรี่มองไปที่ 'ผลึกแห่งดวงดาว' อีกครั้ง เธอกลับรู้สึกถึงพลังงานที่แปลกประหลาดบางอย่างจากมัน ไม่ใช่แค่พลังงานบร