Semua Bab เมรี่ยอดนักสืบหญิง: Bab 31 - Bab 40

ศาสตราจารย์มาร์ตินนำเมรี่และคณะเดินไปยังส่วนที่ลับที่สุดของหอจดหมายเหตุ พวกเขาเดินลงบันไดวนที่ทอดยาวลงไปใต้ดิน กลิ่นเก่าของกระดาษและฝุ่นคละคลุ้งในอากาศ"ที่นี่คือที่เก็บเอกสารลับส่วนบุคคลของบุคคลสำคัญในอดีตจ้ะ" ศาสตราจารย์มาร์ตินกล่าว "รวมถึงเอกสารของพวก องค์กรลับ ด้วย"พวกเขาเดินผ่านชั้นวางเอกสารที่สูงเสียดเพดาน เอกสารนับล้านชิ้นถูกจัดเก็บไว้อย่างเป็นระเบียบ แต่ก็ดูเหมือนเขาวงกตที่ไม่มีที่สิ้นสุด"เราจะหารหัสลับเจอได้อย่างไรคะ?" เมรี่ถาม"รหัสลับบอกว่า 'ที่ที่ความลับถูกเปิดเผย' " ศาสตราจารย์มาร์ตินกล่าว "นั่นน่าจะหมายถึงเอกสารที่เกี่ยวข้องกับ 'เงาแห่งลอนดอน' โดยตรง"เอดิสันหยิบรหัสลับชิ้นที่สองออกมาพิจารณาอีกครั้ง "รหัสลับนี้ไม่ได้ระบุชื่อเอกสารโดยตรงครับ แต่มันมีสัญลักษณ์บางอย่างที่ดูเหมือนจะเป็น ตราประทับของตระกูลแบล็ควู้ด"เมรี่ อเล็กซานเดอร์ และเฟรเดอริคมองหน้ากันด้วยความประหลาดใจ"เป็นไปได้อย่างไรคะ?" เมรี่ถาม "คุณพ่อของพวกเราเกี่ยวข้องกับ 'เงาแห่งลอนดอน' ด้วยหรือคะ!""ไม่หรอกจ้ะหนู" ศาสตราจารย์มาร์ตินกล่าว "คุณพ่อของพวกหนูเป็นนักสืบที่ต่อส

รถยนต์ของเอดิสันแล่นฝ่าความมืดของค่ำคืนในลอนดอน เสียงเครื่องยนต์เป็นจังหวะเดียวกับเสียงเต้นของหัวใจที่ยังคงตื่นเต้นจากการไล่ล่าอันดุเดือด เมรี่ เฟรเดอริค และอเล็กซานเดอร์นั่งเงียบอยู่ในรถ แต่ละคนจมอยู่ในความคิดของตัวเอง พินัยกรรมลับของโรเบิร์ต แบล็ควู้ด ซึ่งเป็นเบาะแสสำคัญสู่ 'ขุมทรัพย์แห่งความรู้' และความจริงเกี่ยวกับ 'ปรมาจารย์แห่งเงา' อยู่ในกระเป๋าของเอดิสัน บาดแผลที่ต้นแขนของเมรี่ยังคงปวดจี๊ด แต่ความมุ่งมั่นของเธอกลับเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ"เราจะไปที่ไหนกันต่อคะคุณเอดิสัน?" เมรี่ถามขึ้นทำลายความเงียบ"บ้านพักของผมอีกแห่งครับ" เอดิสันตอบ "เป็นบ้านที่ปลอดภัยกว่า และเราจะได้วางแผนกันอย่างละเอียด"ไม่นานนัก พวกเขาก็มาถึงบ้านพักอีกแห่งของเอดิสัน เป็นบ้านเก่าแก่สไตล์วิกตอเรียนที่ซ่อนตัวอยู่ในตรอกเงียบๆ ของย่านเชลซี บรรยากาศภายในบ้านอบอุ่นกว่าที่คิด มีเตาผิงที่กำลังลุกโชน แสงไฟสลัวๆ ส่องสว่างไปทั่วห้องนั่งเล่น"ก่อนอื่น เราต้องรักษาบาดแผลให้เมรี่ก่อนครับ" อเล็กซานเดอร์กล่าว "แล้วเราค่อยมาคุยเรื่องพินัยกรรมกัน"เอดิสันพาเมรี่ไปยังห้องเล็กๆ ที่ดูเหมือนจะเป็นห้องพยาบาลย่อมๆ เขามีอุปกรณ์ปฐมพยาบ

สายฝนยังคงโปรยปรายลงมาไม่ขาดสาย เมื่อรถของเอดิสันจอดสนิทอยู่ริมถนนที่มืดมิดและไร้ผู้คน แผนผังอุโมงค์ใต้ดินของลอนดอนที่ได้มาจากบ้านพักของลอร์ดเจมส์ ฮาร์ทเวลล์ ถูกกางออกบนแผงหน้าปัดรถ แสงไฟสลัวๆ จากโคมไฟภายในรถส่องกระทบกับเส้นสายที่ซับซ้อนของอุโมงค์"ตามแผนผังนี้ ทางเข้าที่ใกล้ที่สุดน่าจะอยู่ใต้สถานีรถไฟใต้ดินที่ถูกทิ้งร้างครับ" เอดิสันชี้ไปที่จุดหนึ่งบนแผนที่ "เป็นสถานีที่ปิดมานานหลายสิบปีแล้ว ไม่ค่อยมีใครรู้จัก"เมรี่มองไปที่แผนผังด้วยความกังวล "คุณแน่ใจนะคะว่านี่ไม่ใช่กับดักอีก?""ผมไม่แน่ใจหรอกครับมิสแบล็ควู้ด" เอดิสันตอบ "แต่ถ้า 'ขุมทรัพย์แห่งความรู้' ซ่อนอยู่ในอุโมงค์ใต้ดินจริงๆ เราก็ต้องเสี่ยง"เฟรเดอริคกุมมือเมรี่ "เราจะไปด้วยกันเมรี่ ไม่ต้องกลัว"อเล็กซานเดอร์ที่บาดแผลยังไม่หายดีนักแต่แววตายังคงมุ่งมั่น พยักหน้าเห็นด้วย "เราต้องหาความจริงให้ได้"เลดี้อลิซาเบธ ฮาร์ทเวลล์ มองหน้าพวกเขาทีละคน ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความหวังและเศร้าโศก "ฉันขอไปด้วยค่ะ ฉันต้องรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับพี่ชายของฉันจริงๆ"เอดิสันลังเลเล็กน้อย "ที่นั่นอันตรายมากนะครับเลดี้ฮาร์ทเ

อุโมงค์ใต้ดินสั่นสะเทือนรุนแรงราวกับกำลังจะพังถล่มลงมาทุกวินาที เสียงหินร่วงหล่นดังสนั่นกึกก้องไปทั่วความมืดมิด เมรี่และพี่ชายทั้งสองคนพร้อมด้วยเลดี้อลิซาเบธต่างพากันวิ่งหนีสุดชีวิต โดยมีเอดิสันที่บาดเจ็บอยู่แล้วต้องถูกพยุงไปด้วย พวกเขาทิ้งมิสเตอร์คลาร์กและลูกสมุนไว้เบื้องหลังท่ามกลางความสับสนอลหม่าน"เร็วเข้า!" อเล็กซานเดอร์ตะโกน "มันใกล้จะถล่มแล้ว!"เอดิสันกัดฟันกรอดด้วยความเจ็บปวดที่ต้นขาที่ถูกยิง แต่ก็ยังพยายามวิ่งให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ "ทางออกอยู่ทางนั้น! ผมเห็นในแผนผัง!"เมรี่เหลือบมองไปที่แผนผังที่เธอเก็บไว้ในกระเป๋าเสื้อ มันคือลายแทงที่แท้จริงที่กำลังนำพวกเขาไปสู่ทางออกและนำไปสู่การเผชิญหน้าครั้งสุดท้ายกับท่านบารอนเวย์แลนด์"ทางนี้ค่ะ!" เมรี่ตะโกนชี้ไปที่ทางแยกอีกทางหนึ่งที่แคบและมืดมิดกว่าเดิมเสียงฝีเท้าของพวกเขากระทบพื้นอุโมงค์ดังหนักแน่น ตามมาด้วยเสียงหินและปูนที่เริ่มร่วงหล่นลงมาอย่างต่อเนื่องจากเพดานอุโมงค์ พวกเขาวิ่งหลบหลีกเศษซากและซากปรักหักพังอย่างหวุดหวิด"พี่อเล็กซานเดอร์คะ! ดูนั่นสิคะ!" เฟรเดอริคชี้ไปที่กำแพงอุโมงค์ที่อยู่ไม่ไกลนัก กำแพงนั้นมีรอยแตกขนาดใหญ่ แล

ความมืดมิดของค่ำคืนที่แสนหนาวเหน็บปกคลุมไปทั่วคฤหาสน์เวย์แลนด์ คฤหาสน์หลังใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่บนเนินเขา มองลงมาเห็นแสงไฟระยิบระยับของกรุงลอนดอนเบื้องล่าง บรรยากาศเงียบสงัดและเคร่งขรึม ราวกับกำลังปกปิดความลับบางอย่างไว้ภายในเมรี่ เฟรเดอริค อเล็กซานเดอร์ และเลดี้อลิซาเบธ ยืนหลบอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ที่อยู่หน้าคฤหาสน์ โดยมีเอดิสันซึ่งยังคงบาดเจ็บที่ขาและต้องใช้ไม้ค้ำยันอยู่ข้างๆ พวกเขาแต่งกายในชุดสีเข้มที่กลมกลืนไปกับความมืด โดยมีเบ็นอดีตคนงานเหมืองที่ไว้ใจได้คอยเป็นกำลังเสริมอยู่ด้วย"ตามแผนผังอุโมงค์ที่ได้มา ทางเข้าลับจะอยู่ใต้คฤหาสน์ครับ" เอดิสันกระซิบ "เป็นอุโมงค์ที่นำไปสู่ห้องทำงานส่วนตัวของท่านบารอนเวย์แลนด์ได้โดยตรง""แต่เราจะเข้าไปในอุโมงค์ได้อย่างไรคะ?" เมรี่ถาม"คุณเบ็นจะช่วยเราเองครับ" อเล็กซานเดอร์ตอบเบ็นยิ้มเล็กน้อย เขานำพวกเขาเดินไปยังทางเข้าอุโมงค์ ซึ่งเป็นช่องระบายน้ำขนาดเล็กที่ถูกปิดบังด้วยเถาไอวี่หนาทึบ มันถูกสร้างขึ้นอย่างแนบเนียนจนแทบไม่มีใครสังเกตเห็น"ทางนี้จะนำเราไปสู่ทางเข้าลับที่แท้จริงครับ" เบ็นกล่าว เขาจัดการเปิดตะแกรงเหล็กที่ปิดทางเข้าออกได้อย่างง่ายดาย"แล้ว